И тиа немало да се плаќаат како досега во стока, туку во пари, потребни за да се купат некои работи за војската кои ги немало тука, во царството, туку ги имало таму некаде, во дуњата.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Коската е моја. во дуња платно или збор страв што се листа скриен во дупка од сопствената стега над тебе цвета грмотевица бела роза бесна на мракот што прави „тик - так“ во твојата глава бела роза убава скоро како смртта забодена во реверот на новиот бог од утре измиена со насмевка како што заборавот само знае минуваш крај тоа и не постоиш или постоиш цртежи и текст: во дуња
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
— Не а зимам, бег, угу таа и јас да останеме во дуњата — проговори отсечно Толе, што Адема уште повеќе го наостри.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)