Има суштини во животот кои во екстазата на нивното случување се впиваат во душите и пред нив зборовите се немоќни, можеби понекогаш и еден вид сквернавење...
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Кој се ослободил од мегаломанската фантазија дека судбината на Хрватска е нешто единствено на светот, нешто што ни е сфатливо само нам Хрватите во екстаза од сопственото национално чувство и што белосветските игноранти никогаш ни приближно нема да можат да го разберат, тој знае дека порано или подоцна на местото на овој самиот-себеси-направен аутизам ќе мора да настапи рационалното комуницирање со светот.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Со години не се произнесував во јавноста за мојата мисија.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Стануваат третото и четвртото тркало - Збор по збор и уште збор, заличи на вистински говор, а говорот е моќен створ, може тој и без одговор - С. е во екстаза, тркалата играат чарлстон.
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
Во национално-племенската задруга во којашто живее нашиот патријархалец (кого што денес, во екстазата на неговиот танатос, поточно можеме да го означиме како фашист) не смее да се дозволи никаков класен антагонизам.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)