Козарите стоеја простум, небаре и тие сакаа да учествуваат во епилогот на расказот. Ги гушкаа своите кози.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Во епилогот јасно се гледаа контурите на поставената стапица конечно да се фати емигрантската душа пред да ја мине границата.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)