Сиот запливан во задоволство Суло ги напушти гумната и се прибра кај Батанџиите да се одмори на рает.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И ако целата мака усреќи некого и се претвори во задоволство тогаш сме ја постигнале целта.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Детските години ги поминал во задоволство и безгрижност.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Од нив сега наеднаш беше исчезнато сѐ друго, беше еден судбински миг кога беа само со овој човек пред себе и тоа беше едно такво чувство, цело, како јаболко, а беше и некаква измореност, која израснува во задоволство.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Оттаму потекнува и одреден впечаток на садизам што ги рефлектираат некои популарни дела за коишто ќе стане збор, бидејќи садистичката компонента е пример на „целисходно мешање на нагоните“.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
4 На тој начин, преку еден „перверзен“ пат се стига и до поимот уживање, и тоа воопштено речено, така што се открива смртта во задоволството кое во основа „го лимитира полето на човечките можности“ и чијшто принцип е „принципот на хомеостаза“.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Но таа нагорна општествена подвижност не е нужно буквална.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Како што бргу објаснува Бартлет, нагорната општествена подвижност и самата е метафора.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Може да добие облик на копнеж за богатство и за општествена повластеност, но нејзин белег е стремежот да се оствари позадоволителен начин на живеење, живот во префинетост, во углед и во задоволство; не се стреми кон општествена надмоќ заради самата општествена надмоќ.
Ако машкиот геј-естетизам поттикнува идентификација со повисоките сталежи, тоа е затоа што машката геј-култура го претпочита задоволството повеќе од употребноста.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Инаку, нивната идила траеше долго и беше видна не за да им предизвикува завист кај другите, туку ним да не пречи во задоволствата.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Другите будалштини дека животот е краток и верна копија на сонот ги препознавам во нејзиниот силен глас но отпосле, години потоа низ песокот на истеченото време и за да ја стиши мојата возбуда, пресметано и смерно, ептен нежно ќе рече: не би го гребнала ни со мисла твоето достоинство, сигурно.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Тоа е нејзиниот прв потег: гледам во нејзината мила насмевка, во задоволството на иронијата, во играта, во фигурите што се вистински слонови и други животинки, мајмуни, војници, коњи.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)