во (предл.) - издив (имн.)

Усните благо му се развлекуваа во широчина само во моментите кога зборуваше, а го правеше тоа со паузи меѓу секој збор изречен тивко до шепот што продолжуваше во издив на загрижен човек.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)