во (предл.) - кауш (имн.)

Се згуснуваат сенките во каушот. И мрачното во очите се згуснува.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Според имашливоста на секој новодојден му го одредува местото во каушот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Цела недела северникот ги даваше своите благодети. Во каушите сѐ почесто се носеше витката мелодија на ориенталните песни, полни со болка и копнеж.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- Триесет грама се доста... - За сите во каушот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Арсо се врати во каушот. Го најде Глигора седнат на сламарникот меѓу група затвореници и за нешто оживеано спореше.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ќе се вгледаше во полицаецот кој влегуваше во каушот, неспокојно ќе бараше нешто во дното на ходникот, ќе ги начулеше ушите да го фати крцкањето на стражарските скорни или тетеравењето на нозе, одвикнати да одат.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Зашто, да речеме, да пцовисаш во кауш со исцедена крв или пројаден од отров?
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Една вечер кога ќе стивне вревата во каушот, ќе ја испушти крвта. Или нешто поубаво.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Во каушот завладеа мртвило. Глигор и Арсо се вратија на своето место под прозорецот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Лежеше во каушот. До него седеше Патрокле.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Кога ноќта сосема го заклопуваше затворот и ја угаснуваше вревата, во каушите, ходниците и во дворот темнината стануваше глува и мртва.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)