во (предл.) - кочија (имн.)

Го променила убао лисицата и влегле в кочија, та му го однесла кај царо зет.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Коа чул син му од царот тие зборои од Еѓупката, се уверил оти таа ет, и ја зел в кочија да ја носи дома.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Им умрело, го клоцнал некој коњ, едно малечко; никој не слушна да го редат но сите видоа кога умреното, затворено во ковчег и натоварено во кочија, го изнесоа од Имотот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Излегло мало, големо да ја видит невестата, што је се учудиле на алиштата што 'и носела, а лицето никој не £ го бендисал.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)