во (предл.) - ладовина (имн.)

Велат дека речиси секој жител на градот барем еднаш неделно поминува по неколку часа во ладовините на оваа планина.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Борко седеше во ладовина, под сенката на старата круша и врзуваше китчиња од вртипоп, синчец и други разнобојни цветчиња што ги беше насобрал во откосената трева.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Ти секогаш си во ладовина. Ти поубаво живееш од мене.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
- И јас утре заминувам на одмор. Одам во Охрид – рече тој.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Саше беше дома. Седеше на терасата под густата лозница и уживаше во ладовината што си ја направил прскајќи го долго дворот со црево.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Да ми е да се напрчам во ладовина, сѐ што е женско да се собере во ред и само да се насадуваат и да си одат.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Имаме деца и жени, самите не јадеме многу.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не сме итроманци и не кмишиме во ладовина.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ти секогаш си во ладовина. Ти поубаво живееш од мене.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)