во (предл.) - леб (имн.)

Старец го крши надве лебот Во лебот жени со српови во рацете И огнот на летото што светка на нивните разголени гради.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Работат молчешкум. Зафир мери тесто, а друг, оформено во лебови, го реди на штиците. Наскоро доаѓа чорбаџи Аранѓел).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
ЗАФИР: (Го зема Костадина во заштита). Уште малку, чорбаџи Аранѓеле...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Старец го крши надве лебот Во лебот мирис на млеко на доилка Легната среде јачменот.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Почнавме да ги месиме и триците, крмата, да мешаме сѐ во лебот: и јачмен , и уров, и компири, и граор, и пченка, и тикви, и грав.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Старец го крши надве лебот Во лебот црвен коњ како црвена луња Кога светка на месечината.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Старец го крши надве лебот и во лебот гледа како си се престорува во земја и во светулки над неа.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)