во (предл.) - момент (имн.)

Тинејџерката: Ја знам. (Пее) Can you do the lady dye! Yeah! Can you do the lady dye! Yeah! Џејн Каунти ми е омилената.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
(...) Прошетката низ Интернет е прошетка низ една мрежа од обдуцирани идентитети коишто сите учествуваат во форма на дискурзивни единици; идентитетот веќе не е дефиниран со телото, ни со полот, уште повеќе, перформативните квалитети на идентитетот веќе не можат да се согледуваат како фиксиран склоп од квалитети, туку низ една бескрајна интеракција стануваат случајни и континуирано повторени во различни дискурзивни контексти. Маргина 37 17
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Резултатите - начкртаните „пред и по“ автопортрети од неговите пријатели - во моментов се изложени во Единбург.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Исто така има повеќе и за личните истражувања на Сандерс, како на пример за ефектите на Е врз цртањето.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Мандѕ тхерес а министер хандѕ анд тхат схоњ њоулд бе дандѕ иф ње лет хер маке а феел со дон’т ѕоу лингер хелд а ринг фор ѕоур фингер исн’т ит а хард дингер цоме алонг анд лет тхе њеддинг тимес бринг хаппѕ тимес фор мандѕ анд ме Песната завршува во моментот кога Краста доживува оргазам.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тики: Е, одлично. Во моментот кога завршува песната скокнуваш од тортата и со пиштол на вода пукаш во гостите.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Идентитетот се дроби во моментот кога веќе нема просторни ограничувања, кога се случува одвојување на телото и просторот, каде што групите веќе не се дефинирани со просторни туку со дискурзивни особини.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Почнува да ја пее песната.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Промената на работно место, а посебно промената на градот отвори многу проблеми за Марковски: тоа значеше обезбедување место за престој, средства за пат – а тие трошоци беа повеќе од платата која тој ја примаше.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
 5 Но, ако се има на ум дека барањата на македонските пауперизи- рани работници од средната и ниска класа [пролетери/надничари/ платеници/аргати] очигледно, не го привлекуваат вниманието на правниците во поголем број – прилично површното трети- рање на овој, закоравен и дехуманизиран, правен сегмент и не е нешто толку необично, што би требало посебно да нè зачудува, барем во македонски прилики.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Пред 2003-та, Ѓорѓиевски имаше месечни примања од околу 15.000 МКД, а откако бугарски „Литекс“ станува нов доминантен сопственик на фабриката, неговите месечни примања, од необјаснети причини, се намалени на околу 12.000 МКД.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Ова намалување е направено во моменти кога фабриката не покажува никакви загуби, дури напротив, остварува големи профити на пазарот на жолт шеќер – производ кој на светските берзи, по правило, е високо доходовен.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
А, пак, за овој случај нашиот храбар соговорник има поднесено уште една (четврта) тужба, по којашто во моментов е во тек граѓанска (парнична) постапка, и за која искрено се надеваме дека ќе заврши во негова полза.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
А, пак, во поглед на старосната граница на интер- вјуираните работници-тужители – највозрасниот, во моментов, има 70 години; а најмладиот е на 28-годишна возраст.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но, и овој пат тој не се задржува 93 во фабриката повеќе од еден ден.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Оваа одлука веднаш е оспорена, и важно е да се нагласи дека за неа во моментов се води спор против Република Македонија пред Европскиот суд за човекови права, при Советот на Европа во Стразбур!5 Откако штрајкот беше и судски забранет, работниците мораше да се вратат на работа.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Примерот на Триманова – која во моментов води и друг спор против истиот работодавач, но сега по друг правен основ и со нов адвокат (Д. Чакаровска), е за одбележување затоа што укажува на потребата работниците да немаат безрезервна верба во своите полномошници-адвокати, и почесто да се интересираат за текот на спорот и за начинот на нивно застапување.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Добар дел од нив, меѓу кои и нашата соговорничка, останаа невработени – бидејќи, со оглед на нивната специфична старосна структура, е ѓаволски тешко да најдат било каква нова работа. ***
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но, во меѓувреме тужениот QBE доброволно му исплаќа средства за ПИО, по што тој ја повлекува тужбата.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Ако, пак, тој [тужениот] – во рок од осум дена од денот на известувањето за повлекувањето на тужбата, не се изјасни за тоа, ќе се смета дека се согласил со повлекувањето.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
9 Целиот процес пред Основниот суд Велес траеше половина година, а воопшто не беше потребно судијата (Ј. Лазаров) да носи првостепена пресуда – бидејќи странките, кон крајот на 2009-та, се договорија спорот да го окончаат на тој начин што тужениот работодавач доброволно ќе и ги исплати неисплатените испратнини за кои е тужен [во висина од 9.185 МКД / околу 150 ЕУР] – сосе парничните трошоци на постапката, без камата, а за возврат тужителката да ја повлече тужбата.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Против фактите нема место за докажување!
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
3 Б. Н. сега, а и за време на споровите, е член на една синдикална организација и на едно здружение на бранители, но воопшто не е задоволен од поддршката која ја има и планира да се откаже од членството во синдикатот.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
6.  Правосудните анализи на Министерството за правда покажуваат дека во РМ, со оглед на бројот на жители, ако се земе предвид европскиот просек, не треба да има повеќе од 400 судии – додека, пак, кај нас, бројот на судии во моментов е над 630.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Поранешниот работник Миле Божиновски (сега 62-годишен), дипломиран електроинженер од Битола, денес е корисник на паричен надомест за невработени лица до пензионирање –  т.н. материјално обезбедување по основ на привремена невработеност.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Ова за него претставуваше нова психолошка игра, па затоа реши да бара да биде прогласен како технолошки вишок, како најприфатливо решение во моментот!?
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Затоа, сосем точни се зборовите на Б. Фриер (Bruce W. Frier) дека: На припадниците на пониските [општествени] класи, не им е познато ниту правото – па тие, исто така, се и жртви на социјалната структура која, не само што е прекумерно пирамидална, во нејзината распределба на богатство и влијание, туку е и врзана со груби општест- вени конвенции [и социјални предрасуди]... 
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Илче Мушаланов од Битола (сега 28-годишен), во моментов, е вработен на работно место чувар преку Агенција за обезбедување имоти и лица2 – различна од споменатиот тужен субјект за кој ќе стане збор подолу.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Имено, уште истиот ден му е врачено решение со кое е пратен на повторен вонреден одмор со траење од еден месец – мерка која во моментот на пишување на овој текст сѐ уште е во сила.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
А денес, ако некој поминува по патот кој води покрај фабриката, зјаат искршените прозорци кои потсетуваат на многуте тажни работнички судбини – од кои некои, во моменти на очај, завршија и со самоубиство…
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во моментот кога се прода- ваше, оваа компанија беше една од најдобро стоечките на пазарот – со финансиски резерви и депозити во разни банки и имот вреден неколку десетици милиони евра.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Повлечената тужба се смета како да не била ни поднесена и може повторно да се поднесе 287 (чл. 183 од ЗПП).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Сликовитиот пример на Б.А. е еден од оние кадешто јасно е скицирана грчовитата борба на обесправениот македонски работник во нашата вечна транзиција.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во меѓувреме, пак, работодавачот покренува и судска постапка против синдикатот на работниците, а како резултат на тоа, во септември 2009, Апелациониот суд во Битола носи пресуда со која штрајкот на вработените се прогласува за незаконски –  одлука која, според Ѓорѓиевски, е крајно спорна и сомнителна.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Работникот К.П. (сега 35-годишен) живее во Битола и во моментот е слободен новинар кој е ангажиран од еден неделен весник и неколку новински агенции.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Употребата го опфаќа и користењето на предметот [прибирањето на плодовите], ако поинаку не е договорено или вообичаено (чл. 570, ЗОО).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Инаку, во моментов, има три полициски синдикати кои го покриваат неговиот сектор, но –  според него –  ниеден не е реално активен во однос на правата на работниците, првенствено поради политичките влијанија и притисоци.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
А по добиеното дело за разлика во плата, Божиновски покренува уште една – трета по ред – тужба, бидејќи на зголемената вредност на платата логично му следуваат и зголемени придонеси во ФПИОМ – кое право, во иднина, би му влијаело за висината на неговата пензија.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Закуподавецот не одговара за недостатоците на закупениот предмет кои му биле познати на закупецот во моментот на склучувањето на договорот или кои не можеле да му останат непознати (чл. 577, ст.1 од ЗОО).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
2 Првото работно место, во далечната 1978 година, му е како самостоен стручен референт за процена на штета, поточно за надомест на електротехнички штети, во тогашниот ДОЗ.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
За среќа, Триманова не беше во онаа група работнички кои првично ги повлекоа тужбите.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Стоеше на тој раб помеѓу свесното и несвесното, таа припаѓаше во исто време и на длабокиот спокоен сон и на околниот надворешен свет во момент кога спиеше, одеше по работ, на тенкиот хоризонт на нејзините очи и чуваше стража на самата себе!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Во моментот на планирањето на иднината, во кабинетите на Партијата, козите слегуваат во главниот град: оваа бела пацифистичка инвазија ги вознемирува и шармира духовите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Шекнатиот е среќен човек, не знае што е тоа нервоза и корнење од памет какво што во моментов ми се случува мене.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
А во моментов ги засмејува токму тоа што знааат дека јас знам дека политиката е немоќна без науката, тоа што јас нив ги гледам со ненавикнување, со оглед на мојата супериорна позиција.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Тоа значи дека конецот на кој си се фатил да играш си го преоптоварил и така тој морал да се скине и ти да паднеш дури и во момент кога си и над стрмоглава и смртоносна бездна.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Се сетив, ете баш во тој миг, масичето ме потсети, задржано од старата кооперација, можеби за да го избегнам барем во моментот неудопството, се сетив на онаа мала свеченост пред повеќе години, во времето на големата инфлација, кога парите добија многу нули.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Дали во моменти потајно не сакав да се случи нешто што ќе оневозможи да се реализира докрај мојата одлука за останување во Маказар?
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Кренав раце да го задржам, иако не знаев што би му кажал во моментот, но тој речиси трчаше и веќе беше одминат натаму по патот.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Во моментот јас од родословното стебло, знаев по нешто сѐ до предокот Никола Поцо, дека се работело за моќно и старо стебло, но со целосна сигурност можев да зборувам само за последните колена, дека, на пример, дедо ми по татко се викал Стефан, а по мајка Славко и дека татко му на Стефан, мојот прадедо, се викал Митре.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Утехата е како апче, кое само во моментот ќе ти ја намали болката.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Јас не го следев сосема каква намера има, бидејќи бев премногу зафатен со себе си и со оние чувства кои се раѓаат во моменти на вакво расположение, а кои би можеле да се наречат, одмазднички. Да, одмазднички!
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Во моментот нѐ делеа близу триста километри и не можев битно да ѝ помогнам, ако воопшто јас можев во тој поглед нешто да ѝ помогнам.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Тоа „ќе видиме“, заради олеснение во моментот, секогаш се одмаздува со повеќе грижи и со јалови резултати.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Јас не го познавав. Подоцна во разговорот видов дека е наивен, но не ми падна на ум за тоа да го обвинувам, дури напротив, ми беше мило, бидејќи знаев дека всушност се работи за чувства кои во моментот го беа опфатиле.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
А сепак, на крајот од краиштата, останува и претпоставката дека бил „фрлен скраја...“, како што пишува Нико Кочо, зашто во моментот на неговата смрт голема била омразата и желбата на селаните за некој вид линчување“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
И не само мислење, нудеше сослушување, совети, рамо за плачење, пречекуваше, испраќаше клиенти, тешејќи ги дека сѐ ќе биде во ред, дека нема да биде залудно нивното барање што го доставиле, дека ќе се случи чудо и дека токму ним ќе им биде помогнато, дека не смеат да изгубат надеж во институциите на системот, дека тој искрено верува ... иако сѐ што му се плеткаше во главата, во моментите кога ги кажуваше овие сказни од земјата на заблудата, беше едно здушено „ееххх, кутри луѓе, штом животот не ви помогнал до сега ... но којзнае...
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Какво има во моментот, такво ќе земеме. (Ахх, би сакал таа да се сетеше дека овој муабет до сега требаше да го правиме за дете, а не за куче).
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
- Драго ми е што се сложуваме и по ова прашање. А сега, да излеземе. (Никако не ми доаѓаше во моментов да му кажам дека сум бремена.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Реалноста никогаш не е таква во моментот кога вие сметате дека реално ја доживувате.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Или се уште беше присутен тој потсвесен страв да не ја налутиме со нешто.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Во моментот на носењето на одлуката не можеш да знаеш дали е таа правилна или не, дали си згрешил или не, затоа што во тој момент не ги знаеш последиците во иднината, ниту, пак, можеш да го вратиш времето во минатото за да ја промениш одлуката.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Во моментите кога не можам да издржам помислувам на овие негови зборови... и тој е тука до мене, и ја чувствувам неговата рака на рамото, се издишувам и одам понатаму!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Според другата теза, Мартон имал мозок, но во моментот на смртта тој бил отстранет.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Неколкуте мига што ги минав со младиот македонски сликар Лемо Димитровски поодблизу ме запозна со животот на сликарската колонија на малата плоштатка на „Монмартр“, која во моментот беше трансформирана во големо сликарско ателје под отворено небо.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Го гледав и не знаев во моментот што да го прашам, повеќе чудејќи се на неговиот изглед.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Но, и десеттината други хотели и сврталишта, се покажуваа во моменти тесни, за да ги примат сите патници.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Но, додека максималното го извлекував од колата, во моментите на најголемата брзина, ќе почувствував нешто како торпедо ќе профучеше покрај мене, покрај мојата кола.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Во моментов живее и работи во Виена кадешто ја пишува докторската дисертација за идеологијата на критиката. Има преведено две дела од Сигмунд Фројд.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Сега меѓутоа беше соочен со еден свет со кој владее непредвидливоста, во којшто поредокот на нештата во момент може да избега од контрола, во којшто кревкиот слој на цивилизираност секој момент може да регресира кон бестијалност.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Но посебно жално во целава приказна е дека Крлежа е промовиран во Туѓманов советник во моментот кога веќе речиси на сите им е јасно дека Претседателот воопшто нема потреба за интелектуални совети бидејќи тој самиот себе си е доволен интелектуалец, уште повеќе, дека тој и не е ништо друго туку типичен хрватски интелектуалец, значи сега кога е јасно дека нашиот Претседател сето ова време воопшто и не се занимавал со политика, туку само го довршувал својот историчарски opus magnum со делото за настанокот на хрватска држава во дваесетиот век, потопувајќи го овојпат перото во крвта и солзите на сопствениот бескрајно обожуван народ.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Во моментов ми се чини непримерено жалењето дека луѓето како Walter, Klemperer, Reinhardt итн. мораат да се откажат од своите концерти, дотолку повеќе што многумина вистински германски уметници во текот на изминатите 14 години беа осудени на молчење, така што случувањата, кои последниве неколку недели го немаат нашето одобрение, се само природна реакција на тој факт.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
„Оставете го списокот на бирото!” - му дофрли шефот на СС единицата.  „Може ли да знае нешто?“
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Затоа едвај чујно, со ненадејно пресушените усни, седумпати ја промрморува пасхалната желба „Leshana Haba‘a Bi‘rushalayim!“ 3 со која си посакува (и) следната година да оди во Ерусалим, точно во моментот кога стјуардесата поминува со тесната количка низ коридорот на авионот со задреманите патници, нудејќи им го на будните вториот окрепнувачки пијалак, но брзо го одминува белобрадиот рабин кој мрмори со усните помислувајќи дека тој се моли.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Ми кимнаа дискретно со глава додека траеше канторското читањето на Свитокот за Естер и во моментот кога беше изговорено: „Арур Аман”11, онака неподготвена, се потресов од бурата шумови со удирање по седиштата, викање и вртење штракала, во буката што традиционално ја произведуваа пред сè децата што во храмот седеа на посебни клупи и беа мирни во текот на читањето на останатиот дел од текстот, сè до местото во кое креваа врева до небо.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Вечерта, носејќи платикус12 во рацете, Јехуда Давидовиќ затропа на вратата од домот на Алегра.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Чувствува дека разговорот нема да биде пријатен”, се насмевна есесовецот и потем стави маска на рамнодушност на лицето, седнувајќи на бирото и гасејќи ја цигарата токму во моментот кога на вратата, со паларијата в раце, се појави градоначалникот Карер.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Овој должник и зајмодавец треба одамна да се бркаа за тие сто лева, дадени сигурно во момент на душевно умилување, при некоја заедничка пијанка.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Тој стануваше во моменти на обесно настроение, кога е важно не само да се надигра противникот, ами и да се напука.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Мајсторот, веќе покорен на судбината, ја испружува раката да го направи тој потез, но токму во моментот кога треба да ја фати фигурата, погледот му се слизнува на другата половина од таблата и тој нагло си ја прибира раката.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Погледнувајќи го така стражарот, Пискулиев можеше да заклучи дека неговото лице не издава ништо грозно, ништо што би влевало во човека особено тревога, ами напротив, иако строго, што е во моментов сосем разбирливо, тоа изразува извесна мерка на правичност, а од тоа повеќе на Пискулиева ништо и не му треба.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Но иако сосем уверен во тоа и сега, нешто го тера пак да провери, да види да не пресилил во моментот.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Јас немав време да ја почувствувам во моментот сета гордост од ова признание - таа ќе настапи попосле - зашто брзав, и не мислејќи да исфрлам како без душа: „Господине, уште не дојде мајсторот за чевлите”.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
(Решително, со цврст чекор се упатува кон спалната, но во моментот пред да ја отвори вратата се појавува Духот на слободата во лик на убава девојка облечена во бела облека, со распуштена долга коса, со факел во десната рака и венец во левата).
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
Но да не мислам повеќе за тоа… (Тргнува кон вратата на спалната, но во моментот кога ќе се обиде да ја отвори, го осветлува силна светлина, Тој се свртува, и откако ќе ја види Слободата го насочува револверот кон неа).
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
Ја отворив портата позната, ги собув патиките, си отворив едно ладно, скопско, фридижирано пиво, се истегнав на фотелјата, го вклучив телевизорот, потегнав една добра, долга, рамнодушна голтка и ждригнав во моментот кога на екранот Боги запали цигара, вртејќи му го грбот на авионот кој заминуваше некаде далеку, многу далеку.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Тука е и фактот што не наликува на ништо слично што оди на телевизија во моментов.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Ако ние треба да ги уништиме нив, тие мора да не уништат нас за да го спречат сопственото уништување, и ние мора да ги уништиме нив пред тие да не уништат нас пред ние да ги уништиме нив пред тие да не уништат нас... што всушност ја претставува точката во која сме ние во моментот.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
И се разбира, и понатаму го читам Роберт Крамб, кој секогаш ме изненадува, ако не одушевува. ?
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Галантноста на таткото - што и покрај своето колаборантство останува џентлмен од стар ков - е секако во тоа што во моментот кога ќе го чуе автомобилот со којшто ќерка му се враќа дома, и со тоа ќе го открие блефот на јунакот, не се разлутува, туку мирно си ја продолжува работата, и му кажува дека „му ги прочитал картите” во самиот облик на признанието.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Грот: Би сакал да те прашам дали си посебно приврзан за некој лик? !
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Со еден збор, Чамецот за спасување спаѓа во сосема друг вид филмови од оние на Хичкок: оној вид психолошки драми, кадешто групата луѓе се наоѓа на ограничен простор и егзистенцијално заострената ситуација ги присилува да ги „откријат картите”, да го докажат својот вистински карактер, да смогнат доволно сили за спасувачката одлука или да пропаднат.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Гронинг: Можеби мојот најомилен стрип магазин во моментов.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Тоа Толе стотици пати со дела го имаше потврдено.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И навистина во моментот инаку и не можеше да биде кај народ кој спие петстотинигодишен сон, без национално и општочовечко сознание, каков беше македонскиот, односно мариовскиот селанец во крајот на XIX век.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Да се ликвидира по пат на терор?“ — паѓаа предлози.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Спиат, — шо рече Бешот" — си мислеше во моментот Толе и во исто време спремаше клоци да ги разбудува.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Храната на бичкиџиите се знаеше: царевна погача и вода од петшест зрна грав.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Никој во моментот не се сомневаше, бидејќи и едните и другите бараа уточиште од него, а тој ја имаше уште силата и авторитетот во народот за да го направи реченото.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Но во моментот кога попу­штав чувствував како муцката ми се полни со горчина...целиот лошотилак ми се враќаше...одвратно гадење...
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Се исправавме конечно, во моментот на „Ever and ever“. Ѕидовите беа бојадисани само дополу, преостанатиот дел беше варосан.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Се очекува да бидат една илјада во следните неколку дена. Дали може да очекуваме пратки во моментот“.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Меѓутоа, на 18 март 1943 година капетанот Морган во својата процена на ситуацијата во однос на воената мисија во Македонија истакнал дека “во моментот не постои сигурна информација за постоењето на група на отпорот во Македонија, како што претходно бевме известени.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Околу шестотини партизани во моментот се без, повторувам, без опрема и уште повеќе се очекуваат наскоро.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Првата британска мисија при ВШ на НОВ и ПОЈ била испратена по директна наредба на британскиот командант за Средниот Исток (27-28 мај 1943 година), во моментот кога војната во Средоземјето било во фаза кога сојузниците се подготвувале да преземат офанзива.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Првата британска мисија при ВШ на НОВ и ПОЈ била испратена по директна наредба на британскиот командант за Средниот Исток (27-28 мај 1943 година) во моментот кога војната во Средоземјето била во фаза кога сојузниците се подготвувале да преземат офанзива.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Во почетокот планерите на СОЕ сметале дека во окупираните земји било потребно да: - огранизираат големи национални востанија кои временски ќе треба да се активираат во времето кога ќе пристигнат сојузничките сили и - во моментот кога ќе се активираат да бидат ставени под команда на Британците.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Мисијата Conserve пристигнала во моментот кога на оваа територија се вршеле подготовки за напад врз градот Кратово.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Исто така биле направени и планови за тактичка и стратегиска поддршка од воздух, во моментот кога тоа ќе им биде потребно на партизанските единици.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Тогаш можеше да се разбере зошто Татко остана нем за цариградското време, во моментот кога ги откри битолските сиџили.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Многу уметници престануваат да бидат тоа во моментот кога сфаќаат дека согласно со овој пустински бумбар тркалаат парче измет (честопати примамливо декориран, што е уште потрагично).
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Но во моментот кога заминувам, присети се дека сум добар стрелец, дури и низ вратата.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Она што треба да го протресе љубителот на уметноста и она за што треба да плати е токму стравот на пингвините од лавовската рика, стравот од разјапената челуст на неизвесноста и неговиот комфорно зачепен чмар на извесноста сместен во неговата удобна фотеља од која го посматра делото во кое пингвините исчезнуваат токму во моментот кога чопор гладни лавови се нафрлаат врз нив.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Така и сега, наместо за чудесни пролетни трепети, треба да ви раскажам за едно старо, никакво палто. За палтото на мојот пријател Павле. Прозаична, здодевна работа!
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Во нашето секојдневие често мораме да се определиме и за работи што, во моментот, не ни се по волја!
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Дедо Димо не знаеше што во моментот да рече, но набргу се прибра, па свртувајќи се наоколу и преместувајќи го погледот од еден до друг, како да ги брои, рече: - Вечерата ќе биде кај мене.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Навистина не можеше да му се наметне во моментов поуспешна споредба, со која да ја искаже жилавоста на дрвото.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Така Баге, по првпат во животот, посегнувајќ и по непромислен потег, не згреши - ни во моментот ни во последиците.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Доктор Миха во моментот ги откажа натамошните приеми и прегледи, се погледна дали е доволно спастрен за да се истопори пред власта, и јурна со колата кон полициската станица за која приближно знаеше каде е, но во која никогаш пред тоа не беше стапнал.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
7) на две страни(или повеќе) скицирајте некој лик, служејќи се со предмети, предели, временски состојби итн., со што би му помогнале на читателот да го согледа тој лик.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
- За жал, во моментов не можеме да ги издадеме вашите книги - со искрено жалење во гласот ми вели уредникот на третата уредничка куќа.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
За време на вечерата, на пример, еден од ликовите побргу ќе ги разгледува работите на масата, друг ќе се интересира за некои други предмети или ќе гледа низ прозорецот. 9) Немојте да правите грешка против добриот вкус, опишете ја личноста а) која оди во бањата, б) која повраќа, в) која убива дете. 10) Опишете, без иронија, некој лик во моментот кога жестоко се брани.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Имате проблем, ако е тоа воопшто проблем, да следите што во моментот сѐ уште стои како оригинална работа?
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Да, иако токму во моментов се расправам со нив околу некои промени во ова парче што треба да биде објавено во следниот број.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
се информирам за рускиот убиец кој распарчил стотина жени и деца; за животни кои реагираат на UFO сигнали; за тоа дека JFK е жив; за тоа дека најслабата жена на светот во моментов е трудна; дека човекот замрзнат во 1936. година оживеал;
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Во таа смисла, тој во своите Исповеди, покрај останатото, ги пишува и следниве редови: “Еве го мелемот за сите човечки страдања, еве ја тајната на среќниот живот во моментот на нејзиното откривање.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Оти таа умее и да ти се отме Токму во моментот кога ќе поверуваш Дека ќе можеш да ја опчекориш.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
„Тоа го сторив во момент на слепа лутина.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Ако Рози умре дознавајќи дека тој ѝ ја предизвикал смрта во момент на слепило, но притоа знаејќи дека тоа го направил од љубов и каење, тоа може да го намали ѕверството на гревот.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
1) да е државјанин на Република Македонија; 2) во моментот на именувањето со правосилна судска пресуда не му е изречена казна или прекршочна санкција забрана за вршење на професија, дејност или должност;
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Колку време спиел Ване не може да се знае. Се разбуди во моментот кога татко му влегуваше во собата.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Попатно, седнувајќи до Вера, виде некого по гаќички за капење како фрла блинкер нагоре по реката, но во моментот тој тоа не го стави на ум.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Притоа и господинот Гроздановски можеше да види какво е и што значи неговото назабување; но нему, во моментот, тоа повеќе му беше доказ колку кучето спонтано е приврзано кон него.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Испаѓа како да му се ситам со неизбежното грдо и грозно доживување во моментот кога, откако ќе влезе дома, ќе се сети што го очекува горе во спалната каде што ќе ме најде легнат на плеќи, со устата зината, можеби и полна со муви и со очите оврлени, дека умот ќе му штукне од тоа од што веќе и мене ми се крева косата и ми се гади.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Знам дека во моментот кога сакам она што сум го видел да го искажам во зборови, тоа веќе не е тоа.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Најверојатно, во моментот кога се најдов длабоко во пределот на кукавичноста, сфатив дека во ваков случај не ми останува ништо друго освен да си го спасам образот.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Се искачивме на насипот и јас, без никаква видлива причина јурнав да трчам код мостот; зад мене Земанек викаше да застанам, да го почекам; јас не застанував, јурев кон тунелот, влетав во него, трчав и пеев: „Учи ме мајко, карај ме, како да земам Луција“; трчав кон светлината, но експресот веќе беше поминат и не можев да сфатам дека веќе нема ништо пред мене, освен светлина; и во моментот кога излегов на светлина, кога градите ми се полнеа со воздух (каква страшна болка во градите!), видов дека Земанек допрва влегува во тунелот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Но, на мојата супериорност ѝ дојде крајот; не бев предвидел дека тие, во моментот кога ќе видат дека ја изгубиле идеолошката власт над мене, ќе почнат да практикуваат физичка власт, односно дека, откако видоа дека не можат да ја поробат мојата душа, можат да го поробат моето тело, да ми го одземат; тоа е последниот механизам на власта, пред таа да се урниса.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Отец Стефан Писмородецот е смерен христијанин, отец пречесен, како сите дванаесет што сте на дворецот; и ништо друго освен видение лажно, во момент на слабост, не може да му се префрли; но тоа со сите нас е така.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И одеднаш, сонцето се навали сосема на планината и силен одблесок од едно стакло на џипот ме заслепи сосема; во моментот кога видов светлина, десет илјади пати посилна од сонцето, кога веќе не гледав ништо, одеднаш слушнав гласови: Тој: О, убава си, љубов моја, убава си!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Но гневот во мене растеше, и некое чудно чувство дека сум употребен ме опседна: ме опседна чувство дека не било толку тешко да се дојде до Луција, дека таа ова истото го правела под маската на недопирливата Луција, и јас решив да се одмаздам на најглупавиот можен начин, на начин на кој може да се одмазди само млад маж кој не преспал со жена; во моментот кога требаше да бидам во Луција, јас ѝ го ускратив тоа задоволство; таа мижеше и чекаше, но ништо не се случуваше.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Останува уште претпоставката дека во моментот се рашетува по некој замислен и недостапен за мене свет, со единствена цел да го одложи моментот на нашето соочување?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Зошто пред иследникот го сокрив потеклото на разговорот?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Како во моментите кога за првпат ги наслушнував оние нејасни приказни со кои мајка ми се обидуваше да ја искаже осаменоста.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Од некоја неодредена болка за која не смее дури ни да мисли.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Можеби тој од самиот себеси си страда.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И од поткопаната мисла, како од поткопан брег од водите, во моментот на уривањето многу непредвидени зборови па дури и цели реченици може да се истурат).
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
На секого му годи во моменти на несреќа да му се јави како застапник барем некој од уважените луѓе; некој кој со своето присуство ќе го зголеми значењето на загубата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не бев спремен да го признаам дури ни тоа дека Даскалов од повеќе причини беше првата а можеби и најголема илузија во однос на татковството што толку често ги преплавуваше моите размисли.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Притоа забораваш дека во моментот кога ќе се оствари таа твоја цел, натпреварите ќе станат сосема неинтересни.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Нели, со многу тажно лице се стори шегата со која Синесие кројачот во момент на веселост го беше довел Васе Пегланиот во градината на поругата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Тоа е тешко, велам. И минатиот пат инсистиравте на тој ваш редослед па видовте колкави беа недоразбирањата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Значи, кога помислив дека косата и уште незнам што друго од моите сопствености сторија обид да ѝ се придружат на молњата, главата си ја пикнав во дланките а потоа главечкум отрчав до Пребег за да се напијам вода и да си го повратам во живот сувото грло, но таму ме пречека оној матнеж и лудување на водата, што веќе ги спомнав.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Паметам само дека помислив оти тоа тресење на прстите може да биде обид да се омеѓи просторот на сигурноста во моментите кога загрозувањето на таа сигурност станува очигледно.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Како да сакавте нешто да ми речете кога побаравте да ги земам свеќите од ранецот? - прашуваше свртен кон мене додека ги клаваше свеќите во саксијата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Јас сум уверен дека ќе ви понудам појасна слика на настанот ако дозволите да го сторам тоа според дотокот на сеќавањата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Затоа и уследи онаа отровна забелешка: -Белки не мислиш дека можам да ти верувам оти пред продавницата си се нашол случајно и тоа токму во моментот кога девојката излегувала, и дека во тој момент ти се родила идејата да и пријдеш и да и го соопштиш големото откритие дека таа ти е сестра, или нешто сосема близу до тоа.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но од каде кај него таквата желба?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
До друг заклучок барем во овај момент не можам да дојдам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Дали само затоа зашто не сум и по волја на вистината бидејќи и во исповедта пред иследников не се трудев доволно да ја зангажирам искреноста?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Кога ќе и пријдеме.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Па сепак, во моменти на слабост, јас им се препуштав. Но сепак, не им верував!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Богами помислив: тоа планината тргнала да истече заедно со водите.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Немате слушнато за Иван? Додека не тргна в училиште го викав Ване.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Вистина може да е само тоа дека во моментот кога сум ја видел Јана сум помислил дека би можел да остварам контакт со неа.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
(Се разбира дека овие зборови што ги употребувам во моментов се мои. Не и на Ивана.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Всушност Даскалов кога се сврте кон куќата и тргна кон прозорецот јас не го препознав; неговата сенка обрабена со одблесоците на светлината можеше да биде и сечија, и изгледа токму заради оваа помисла со задоцнување ги забележав знаците што ми ги испраќаше.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Затоа и тие промени се највидливи во моментот кога ќе се најдеме очи в очи со смртта.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А можеби ваквите помисли ми идат и заради она негово обраќање што беше пресметано да ме замолчи. ( Или неговата интервенција беше со друга намера?) Навистина не знам дали му требаше тоа: "Другарке Огнена, за се што ќе ни се случи не се свикува конференција.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Всушност таквата помисла и не е толку страшна: Си посакал значи да и го соопштиш она што те копкало, што ти било врежано во мислите.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И јас имав син. Замина една зимска вечер и веќе не се врати.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Ах, не знам. Најдобро е да бидат по оној друг редослед, како во моментот на случувањето. А во тоа ќе ви помагаат како и досега моите потпрашања", настојува тој.“
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Посакав да речам: Ете, олку од мене, свршеток на приказната, и ја кренав главата, погледнав кон Даскалов, сакав да го утврдам впечатокот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ајде, помогни ми да сфатам што размислуваше. Како си ја замислуваше акцијата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Да беше поинаку уште веднаш ќе требаше да го избришам најубавиот дел од изминатиот живот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тој вистински разговор всушност му претходеше на оној, замислениот, и се однесуваше токму на таа тема: каква помош смее да очекува синот од таткото во моменти на загрозеност?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Што се однесува до мене јас вистински верував во она што се случи во моментот на поминувањето на спомнатата огнена топка!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се свртив накај вратата токму во моментот кога во собата влегуваше Иван.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ќе изгубат секаква смисла!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А и сега, мислам во моментов, јас можеби и не сум неговиот најжежок проблем!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Впрочем и да ме замолите по минутка-две да ви го повторам до збор ова што го велам во овој момент, не верувам дека ќе ви ја исполнам желбата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Внатрешниот ритам на разговорот ни диктира тежиштето на непретенциозните и растоварени анализи да го поместиме на проблемот на кризата на интелектуалниот ангажман во посткритичката култура.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Токму во моментот на објавата на смртта на критичката традиција, злобниот дух на интелектуалците воскресна со новиот сјај на прекумерно баналниот ангажман.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Бартлет дури и го објаснува „начукувањето до грло“ – а изразов никогаш не легнал подобро – како „најсмешното нешто што некогаш се извело“, иако и самиот тој вели дека се одвива во момент на трагична трогателност кога „стварно плачеш“. ‌И пак сме соочени со неусогласеното избувнување на смеа за ужасна сцена.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Гледајќи час во водопадот, поттикнат од блаженото чувство праша: -Зошто се чувствувам среќен во моментот кога ќе се присетам на мојата Ирена! Објасни ми?
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Сигурно, тој копнеж, го криеле во своите длабочини, во моментот на неможност да се сретнат.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Стариот Тиријц, чија жед по жена и во стотата била подеднаква на онаа кај вжештениот младич, јаделе месо (секако вкусно зачинето) токму од таков змиски мажјак, отепан во момент на најжестока јарост.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
И во моментот кога бев, мерено со микрони, сосем близу целта, одеднаш отпозади, за околу вратникот перверзно ме зграпчи некоја недефинрана сирова атмосферска сила, ме издигна од столицата и едновремено влакнестата горилска шепа ме лансира меѓу ѕвездите.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Во моментот таа мисла ми се поврза со тетка Рајна и со жената, која беше дојдена со неа пред јас да заминам на училиште.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Тој ме фотографира во моментот кога излегов од шаторот и запиша некои работи: дека учам одлично и колку години имам.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Точно ли е дека Христина, како што ми раскажаа, вашето девојче, било само во станот, во моментот на земјотресот и истрчувајќи на скалите, ризикувајќи да го загуби животот се втурнала назад во станот и бестрашно го спасила и своето двегодишно сестриче.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Во тој случај може да се критикува она што се движи внатре едно подрачје па затоа мора да се покори на неговите правила, а критиката е можна во моментот кога не постои покорност спрема правилата.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Од македонска страна, пак, тој можеше јасно да им порача на сите тие дипломати што со денови се среќаваа со него дека во моментот не гледа некоја партија што сериозно се ангажира во афирмацијата на мировниот процес, ниту меѓу албанските партии, ниту меѓу македонските, освен, се разбира, неговата.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Зар не Ви паѓа в очи дека посетите на таа жена паѓаат токму во моменти кога Вие имате средби од - интимен карактер?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Светкавици ко да беа во мракот од струежот на црвените води во моментот кога амор не зближа.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Светкавици ко да беа во мракот од струежот на црвените води во моментот кога амор нѐ зближи...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Во моментот кога човек ќе сфатеше дека е веќе неспособен да ги разликува зборовите по вид, род и број, кога ќе станеше свесен дека тие се претвораат во лигав куп бесмислени звуци кои за него немаат никакво значење, тогаш знаеше дека нема враќање.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Еден некогашен адвокат, кого клиентите почнале да го одбегнуваат заради неговата зависност, сега активен блогер под никот "Оmerta", донесе прекрасни извици, собрани по судските сали и ходници, на парови во бракоразводни парници и на корумпирани, ситни шалтерски работници, во моментот кога ги изнесуваат од полициското комбе и со врзани раце ги внесуваат во судот, снимани од локалните телевизии.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Оној големион, што игра шах во моментов со стариот во другата соба, но и она малото, што, пак, се посеало во матката од ќерка ѝ.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Нема, ама има врска со физичко, ако мајка ти влезе апансас во соба, а другар ти баш во моментот ти покажува како се прави мост, или скокање по греда.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
„Наплати ги трите!“ е реченица од сопруг кој ја љуби жената своја, ама и некоја друга едновремено и паралелно, а таа, во моментот кога ѝ ги подавам ќесите веќе му простува, а не му била ни лута, и таа во некоја друга куќа е втора.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
А, во моментот кога и тој што те работел цела ноќ ќе почне да верува дека навистина те мачела некоја болештина, заедно со неговата жена, да не речам глупача... сите испити ти се положени!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Зашто, во моментот кога се прошетуваш по долна облека, тој едноставно ја губи смелоста да ти пријде бидејќи те набљудува со крајот од окото, а во тој поглед се чита желбата како стопена топка од сладолед... и страв.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ама ништо не нè спречуваше да си го правиме тоа што сме го наумиле, а, во крајна линија, сето било во вистинското време, во моментот што бил тамам.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
- Војската Филип? - Рекоа дека е најбитно во моментот да се избегне крвопролевање.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Жена си замислува имиња кога патува, ги помни во моментот: Добрина Стана, збунаија тхено, Бурглос.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Првиот потег: повлечен е одамна, сеќавањето е мачна работа, та не знаеме кој тоа прв почна и што значи првиот потег; син ми вели: идејата за играта е првиот потез, согласјето, на секого одделно и на сите заедно; жена ми: рационална секојпат, заговара практична приказна со ќерка ми дека играта почнала во моментот кога сме седнале наднесени над шаховската табла и од моментот кога е вклучена клепсидрата.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Се сеќавам дека еден ден помислив: „Таму ме тепаат, таму снегот ми влегува во чевлите и ова го знам во моментот додека ми се случува таму, јас истовремено знам.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Пред сè, од Патувањатасе добива впечаток дека целата земја е покриена со злато, а тој никаде не можеше да види ништо слично.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Арно ама, во моментот изгледа сè уште не беше избран автомобилот кој би ме лишил од животот и срцето ми е сосем здраво, иако и јас не сум противник на добрата капка.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тој можеше да се преправи во тој брат од простата причина што вистинскиот брат по некој случај останал во Амакава во моментот кога „црниот брод“ со духовничката дружина испловил на морската шир.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Зашто ние и натаму сме една типична фамилија.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Колку е тажно што застанав, знаејќи дека сум на плоштад (но, ова веќе не е вистина, само си го мислам, а тоа е помалку од ништо).
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
А ми се чинеше убаво, можно, каков идиот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Во нејзините очи изгрева сјај, ја мести примката за орелот што врти некаде горе над нас и нишани.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
На одреден начин во расчекор со своите современици, тој дури се реши да раскине со Хердер, токму во моментот кога севкупната интелектуална Германија подлегнуваше на утешителската привлечност на неговата мисла.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
На телевизорот оди сцена во која прават лек одделувајќи го отровот од забите на една отровница поради несреќниот случај со едно момче во пустината.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
2.17 Вчудоневиден сум што успеав да го забележам сето тоа. Во моментот ми се наметнува мисла, основата на хероинот е од крајно нихилистичка природа каде триумфира апатијата.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Но во тој случај Маргарита, ако било што можев да предвидам, тоа е дека во еден момент расеано ќе се сврти кон прозорецот и дека тогаш, во тој случај, Маргарита ќе го види мојот одблесок, вкрстување на погледите на ликовите од тоа стакло врз кое темнината на тунелот става одлики на придушено огледало, го става својот виолетов плиш што се движи давајќи им на лицата живот во некои други рамништа, одземајќи им ја онаа ужасна маска на креда што им ја навлекува комуналното осветлување на возилата а особено, е да, тоа не можеше да го порекнеш, Маргарита, кое ве приморува вистински да го погледнете она друго лице на стаклото бидејќи во магновението на двојниот поглед нема цензура, мојот одблесок на стаклото не е исто нешто со оној човек кој седи наспроти Ана и во кого Ана не смее отворено да гледа во вагонот на метрото, 59 а освен тоа онаа што токму го гледа мојот одблесок веќе не е Ана туку Маргарита во моментот кога Ана брзо го тргна погледот од човекот кој седи наспроти неа бидејќи не е згодно да го гледа, но кога се сврте кон прозорското стакло, таа го здогледа мојот одблесок како демне на тој момент, за благо да се насмевнам, без дрскост а и без надеж кога погледот на Маргарита како птица ќе падне во неговиот поглед.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Грчот што ме беше стегнал во моментот кога Ана (кога Маргарита) почна да се качува по скалите кон коишто мене пристапот ми беше забранет, почна нагло да попушта под дејството на некаква сонлива малаксаност, пред статуата од бавни скали; одбив да мислам, доволно ми беше да знам дека и понатаму ја гледам, дека црвената чанта се качува кон улицата, дека со секој чекор црната коса ѝ потреперува врз рамениците.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Од двата европски модели за нацијата, Третиот свет во најголем број случаи го усвои оној полошиот и тоа со активен благослов на учените луѓе од Запад. (...) Имено, токму во моментот кога на другиот човек му се враќа неговата култура, му се одзема слободата: неговото сопствено име исчезнува во име на неговата заедница; отсега тој е само примерок, безличен претставник на еден посебен вид суштества.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Чудно е што во моментот на комплетирање на оваа теорија ја дофатив токму оваа негова книга која долги години само фаќаше прашина на еден од рафтовите во мојот дом.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Скромна сум, а парите ги трошам најрационално, зошто во моментов ми се детерминирано, редуцирано средство.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Длабоки воздишки се виорат околу нив и во моментот сè е заборавено.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Но ова може да е сосема соодветно однесување за да ја заштити неговата долготрајна кинеска меморија, не грешка во почитување на програма, исто како што еден електричен компјутер може да го осветли својот екран штом ја допрете неговата тастатура додека зафатено работи нешто ( однесување коешто не е вклучено во кодот кој во моментот го почитува, патем, но пониско во системот).
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Неговите математички трудови толку во моментов му го огадија сликарството што тој не сака ни да го види кистот.”
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Овде, без сомневање, ако треба да се расплеткаат сложените односи во кои беа заплеткани Duchamp и неговото семејство, клучниот настан од биографијата не би била, како што произволно тврдат многумина од неговите биографи, неговата вљубеност во сестрата Suzanne, туку тоа што токму во моментот кога ја започнуваше каријерата, кога и самиот беше на пат да стане сликар, го оневозможија неговите сопствени браќа, кои беа, ако смеам да ја направам таа грда игра со зборови, негови апрови (SES PAIRS); тие свечено дојдоа како гласници, со црни одела и вратоврски и му ставија на знаење дека треба да ја повлече својата слика Акт што се симнува по скали.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Сликан е во моменти кога му беше подобро.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Кога не можеше да најде решение, тогаш повторно ги вадеше сите книги редејќи ги по значењето што во моментот му беше најсоодветно.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во еден период, Камилски, кој повеќе од сите други во Архивот, а може да се рече и пошироко, може да ја оцени вредноста на сиџилите и улогата на Татко во нивното откривање и обработување, во момент на восхит, откако прочита еден султанов ферман, значаен за расветлување на балканската историја, восхитено му рече на Татко: Во сиџилите почива времето!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Сандаците со донесените книги на Камилски јасно покажуваа дека тој за нив ги потрошил предвидените пари за операција, колку и да се обидуваше со својот променет и забрзан од, со темните очила, во моментот да ја прикрие вистината.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Климент Камилски внимателно слушаше, дел од овие факти за крајот на јаничарите му беа познати, но, сепак, сметаше дека требаше јасно да се нагласат, во моментот кога завршуваше воената јаничарска институција, вечната колона на жртвуваните, за да се одржи Империјата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Мефистофел, кога влегол во библиотеката на Фауст, извикал: Ci-gt le temps! (Овде почива времето!) Но, трагајќи по турцизмите, ние не му ја позајмуваме душата на ѓаволот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
На илјадници места подгорен, проклет да бидам, некои кутри во момент на краен очај сигурно се обиделе да го запалат.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Испитувањата откриле дека сето тоа доаѓа по несвесна постапка, во момент на силна возбуда, потпалена од лажливите гласови на духот.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Вака не само што ќе го јадеш истиот ќотек, туку и душата ќе ти се истопи премислувајќи што и како ќе постапи во моментот со тебе помошник-управителот, другарката Оливера Срезоска.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
„Страшно е ова шо се случува Грција, а и воопшто во светов во моментов, ко шо знајме, се случуваат страотни работи.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
„Што??? Па ти не знајш шо збораш, чупе! Ти не знајш со кого збораш! Вакви теории има да си ги избиеш од главата во моментов!
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
„Ти знајш дека јас не сум политички активист и немам такви амбиции, но, ме интересира шо станва во моментов, оти врие Европава, па сакам малку да се информирам.“
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
За жал, како тргнала Европа во политиката, сега, во моментов не гледам светлина на крајо од тунело. Дај Боже да грешам.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Да, ами има неверојатна природна дарба - во моментот, сега и тука да создава поезија на глас, стихови од кои целата крчма стивнува и го слуша! Да, да, вистина е!
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Ја допре нежно за рамото, полека приближувајќи ѝ се: „Она што сега во моментов го знам е дека ти си прекрасна и дека сакам да те бакнам.“
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Мнозината конвенции се запоставени, па затоа луѓето поседуваат само фрагменти од вештините за произведување и толкување на голем број облици што можат да се користат за писмено јазично изразување - нешто за што тие стануваат свесни и што мораат да го „платат“ во моментот кога ќе се соочат со задача како што е правење на Маргина 36 185 плакат или некој друг визуелен материјал за општа употреба и кога ќе сфатат дека не се во состојба да го обезбедат ефектот што сакаат да го произведат.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Вистинскиот каталог во моментов се наоѓа во печат а причината за тоа е што сакавме последната поставка да биде фотографирана и влезена во него.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
КОМУНИСТИЧКИОТ ЕКСПЕРИМЕНТ го исчисти просторот и го запре времето, заробувајќи ги во статичко и вечно искуство на револуционерен триумф во моментот кога тријадата на денешнината - НАУКА, ИДЕОЛОГИЈА и УМЕТНОСТ - се обедини во верувањето дека е од другата страна на хоризонтот и го зазема слободниот трон на Бога.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Таа војна кај нас беше само лажно дисциплинирана со комунистичкиот мир (што, сепак, според Еуген Финк, е „забрана на смртта”), но токму во него маскираните тагови дотуркаа до највисоките хиерархиски места, и во моментот на историска шанса за нов зов на Нацијата, за фашизам (според Финк, „очитување на смртта”), тие излегоа од своите заклетвени пратемници - од коишто изнурнува и божицата Кали, не како Примавера, туку како ждерачка на лешеви - и удрија со современа воена техника, сепак, амулетно, сѐ уште користејќи касапски ножеви, на сето она што беше југословенско, што не се одзва на повикот на божицата Нација.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Рене, како случајно, беше дошол во моментот кога ја располутуваа главата, ја зема нејзината содржина в раце и со едно лачно движење ги раздвои двете половини.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Како да беше пред него кукла во човечки изглед за чие движење беше задолжен во моментот самиот министер.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Чичко ми даваше инструкции: Ти Милка, оди по мене.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
А јас, во моментот избрав едно погрешно патче и сама се упатив по него – и каква грешка.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Тоа беше рефрен што се слушаше често во моменти на преголеми емоции.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во моментов, ги имаше исклучено сите подалечни звуци и ги слушаше бесмислиците што се истураа од телекранот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Дури ни во моментот на смртта не можеме да дозволиме никакво скршнување.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
На бојното поле, во просторијата за мачење, на бродот што тоне, целите за кои се бориш секогаш се забораваат, затоа што телото се надувува додека да го исполни универзумот; па дури и во моментите кога човек не е парализиран од страв, или кога не вреска од болка, животот е борба од момент до момент против гладот, или студот, или бессоницата, против вознемирениот стомак или болката во забот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Винстон беше на демонстрации на еден од централните лондонски плоштади во моментот кога се случи тоа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
А еднаш - Винстон не можеше да се сети дали тоа се случи додека спиеше под дејство на дрога, или во нормален сон, или пак во момент на будност - еден глас му шепна на увото „ не грижи се, Винстоне, ти си под моја заштита.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Го изненади помислата дека во моменти на криза, човек никогаш не се бори против надворешниот непријател, туку секогаш против сопственото тело.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тој помисли, со еден вид вчудовиденост, на биолошката бескорисност на болката и на стравот, на предавството на човечкото тело кое се вкочанува токму во моментот кога е потребен некој посебен напор.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Знаеше дека знае што следува понатаму, но во моментот не можеше да се сети.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
И тука се чувствуваше вообичаениот мирис на варена зелка, заеднички за целата зграда, но беше некако пресечен од едно уште поостро испарување на пот кое - човек го знаеше тоа штом ќе го почувствуваше, иако беше тешко да се каже како - му припаѓале на некое лице што не е присутно во моментот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во моментов не е можно ништо друго, освен малку да се проширува просторот на нормалното.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ќе ја силува и ќе и го пресече гркланот во моментот на климакс.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Во моментот кога тоа се случува“, беше рекла таа, „ти навистина мислиш така“. Тој мислеше така.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Не можам да се сетам на неговото име во моментов.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Се состоеше од фалсификување на една серија од производствени извештаи од пред две години и тоа така за да се наруши угледот на еден истакнат член на Внатрешната партија кој во моментов беше во немилост.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Усните благо му се развлекуваа во широчина само во моментите кога зборуваше, а го правеше тоа со паузи меѓу секој збор изречен тивко до шепот што продолжуваше во издив на загрижен човек.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Во моментот кога Лилица почувствува дека јазичето на Азра ѝ се лизга првин сплоснато и плавно во движењето по широко отворените залисци, а потоа собрано, зашилено и тврдо како кучешки кур се вовлекува меѓу нив, најде начин да се повлече по креветот наназад, ја потпре главата на ѕидот, си ги фати со двете раце нозете на задниот дел од колениците, ги крена високо и почувствува како Азра многу полесно влегува во неа со јазичето зашилено и тврдо како кучешки кур, за да го лизга нагоре и надолу и во исто време почувствува како најдолу, уште подолу од распенетиот дел по кој скокаше јазичето, показалецот и средниот прст на девојчето со брз ритаам и длабоко се вовлекуваат во неа, додела Андон офкаше од сласт или од тегоба држејќи ја Азра со рацете од по страните за да не се одвали, бидејќи во тој миг таа беше потпрена или, поточно, обесена на неговата машкост, беше закачена како торба на закачалка.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Нејзиниот гест повеќе имаше знаци на приватност отколку на службено однесување и тоа во моментот ме изненади, ми стана интерсно и ме упати на размисла за поводот на таквата постапка.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Во моментот бев распнат, бев страдалник. Чувствував вина.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
„Ќе правам џамија”, рече наеднаш Петре и истиот час се загрцна, зашто во моментот го донесе решението.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Тие не го слушаа него, имаа свој и поинаков ум, кој продираше подалеку одошто тој во моментов беше способен да сфати.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Додека Влаинката се растрча по комшии да бара млеко и бибер за чудниот гостин, Марин Крусиќ, според трговскиот манир, направи да не изгледа неблагодарен, па веднаш почна да раскажува за медитеранските новости, една од кои беше и грипот што сега владеел по пристаништата кои се во моментов под карантин.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
А можеби во моментов диздар-агата дава рапорт за состојбата на бедемите? За портите?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
И во моментите на вистинска радост и среќа, во нас останува една трошка осама, самотија, која доколку и за миг ја посетиме, го облева нашето битие и омјазот наш, го добива мртвилото на затворените очи.
„Записки“ од Милчо Мисоски (2013)
Ти успеа да му се приближиш во моментот кога одеше кон сцената и да направиш неколку добри фотографии.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Имајќи предвид дека просечната исплате- на нето плата во РМ е 20.240 денари, 4 а средниот курс на еврото во моментот на пишувањето на оваа анализа е 61.5 денари за едно евро, казните кои работодавачите, самовработените и одговорните лица за вработувањето на странците треба да ги платат доколку не се прид- ржуваат на одредбите од законот, се многу помали од пропишаните во законот од 1978 година (чл. 39-49, ЗВРС).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Следната година Уставниот суд поведе постапка во врска со овој член и, констатирајќи дека оваа одредба претставува „повре- да на правната сигурност на граѓаните, како елемент на владеењето на правото од причини што барањата што се поднесени за оствару- вање на правата од осигурување во случај на невработеност треба да се решат според прописите кои важеле во моментот на поднесените барања“, како и дека „правата се стекнуваат во моментот на поднесу- вањето на барањата, а не кога тие ќе се решаваат“, одлучи да ја укине оваа одредба. 7 Во врска со времето за кое се исплатува паричен надоместок наста- наа промени и кај двата случаи кога лицата со стаж на осигурување над 25 години уживаа одредени поволности во однос на останатите категории невработени лица.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Во моментот кога го дочита писмото, не беше сигурна дали е вистина или, заради болеста, халуцинира.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
На Хелвиг тоа во моментот му се стори многу неискрено.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Како некој да можеше да ѝ ги земе. Во моментот.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Таа во моментот пак се сети на отпорот на Хелвиг, на одбивањето да имаат дете.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Гледа: на креветот паднала рамката со неговата слика од ѕидот, која го удрила по глава во моментот кога тој, јавајќи на коњот во сонот, го потчукнувал со креветот ѕидот и таа се откачила.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Кога видел дека ништо не помага, се разочарал, се јадосал, му се одмилил животот и во моменти на криза и очајание - си го одзел животот.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Причината поради која сме вон универзитетите е затоа што На Универзитетот ве мислиме дека внатре нив не е присилуваат да работите можно генерирањето на нови на историски начин. знаења, работењето на нешта што во моментот се случуваат.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Кога Европјаните мислат на САД, во глава им се сиромаштијата, криминалот, моралната криза и паничната состојба во која се наоѓа ова општество во моментов.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Артур Крокер тоа го нарекува виртуелна класа (virtual class), имено оние луѓе што имаат моќ, што се визионери и коишто во моментов го креираат кибер-просторот за нас.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
И уште еднаш кај Трошчејкин се јавува некое просветлување, во моментот кога сака да ја наслика сликата, на која ќе бидат многу лица, кои тој ги знае.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
ЉУБА: Тој вресна вака во моментот на возбудата.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Со него зборува Луиз Вилсон (Louise Wilson), британската уметничка која во моментов живее во Монтреал, а се занимава со инсталации и перформанси.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Меѓутоа, она што го прави овој канон различен од другите е фактот што во моментот на неговото разрешување, или попрецизно, во моментот кој наликува на разрешување, канонот не е веќе во C мол туку е во D мол.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Така во моментот ми дојде на ум.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Сакам да сум во иднината за да го видам овој сензибилитет што го открив во Африканската култура, да го видам ослободен од катастрофалната ситуација во која се наоѓа Африка во моментов.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Во стварност, најголемата препрека била помината во моментот на Гедел му светнала искрата на интуиција дека е можно да се создаде едно вакво тврдење.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Таа не помалку од Крлета се оневесели, не помалку ја заболе таа боцка, но бидејќи беше тука топраклија место Крча, таа одговори: — Ако сакаш да знајш, жено (во моментот Доста за Неда беше жена, а не мајка) тој ниту беше женет ни армасан, та затоа ни се оджени ни се одармаса.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тоа излезе од проста причина што требаше некој настан да се врзе за некоја личност и јас ги зедов оние имиња што ми паднаа во моментот на памет.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Смеј се мори, смеј се, коа да не си видела како се гушкаат маж и жена! — пак ѝ се брецна, сега посериозно, мислејќи во моментот дека нему му се смее.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
По професија е музички продуцент и режисер, работел со Снуп Доги Дог и Тупак Шакјур, добитник е на Греми Аворд, а во моментов подготвува филм за којшто го кандисува Бенисио дел Торо да му игра главна улога.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Беше јасно дека се создаваше расположба да се продолжи разговорот започнат во моментот кога Татко ги откри скриените Мајкини знамиња.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Постои, сепак наскоро тој вели, наративен алтернативен универзум, алтернативен наративен универзум во кој во моментов на оваа точка од оваа поединечна линија на светот полна со дупки тие двајцата се смеат, иако тоа што се случи е повеќе било што друго отколку смешно.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Да го прикачиме меѓу знаците за наводници како дијалог, и да му додадеме уште нешто, вака: „Било која реченица“, изјави новиот љубовник на Шила на балконот на станот на нејзините родители во Ки Пердид, на Флорида, кадешто младиот пар заедно избега на еден долг пролетен викенд и кадешто во моментов голи се лешкареа на средномартовското претпладневно сонце, „може да ја започне приказната.“
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Ќерка му ја закла оној храбар и несреќен курир во пролетта на втори мај во Сарај и тоа во моментот кога ја дојадувала последната пуслица.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Заборавив да спомнам: Стариот писател Зрновски, барем според она што го рече, дошол да ги оправда нив двете но и понатаму ме уверуваше дека во моментот кога ќе ги прифатиме како вистинити приказните што ги создава расипаната фантазија или очите на поттикнувачите на злото кои за жал напати умеат да ја преземат улогата на нашите очи, животот се престорува грдо калиште.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Другар Мајка! – инсистираше Господ Саздов и кај командантот кој во моментот седнуваше на гајбата со пиво за да ја олабавел десната нога.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Веќе сум уверен дека тој токму во моментите на таквата моја замолчаност му се посветува на она негово упорно копање низ внатрешнината на моите помисли и тоа само со сврдлињата на сивите како челик очи.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Токму така се изрази во моментот кога Јана заминуваше да налее пијалок.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И тоа во моментот кога втасав во коридорот на чиј свршеток се наоѓаше мојата канцеларија.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Толку е вистинска а истовремено и толку жестока, без секојдневните шминки со кои толку умешно ја нагрдуваме.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Сепак, во донесувањето на одлуката свој удел имаше и она веќе познато стружење на влечките на мајката на месарот, а тој познат шум во моментот доаѓаше од приземјето.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ми раскажа дури и приказна за некој познат злосторник кој во момент на просветление се случувало да ги помилува сите свои жртви.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И токму во моментот кога сме спремни да ги прифатиме сите негови понуди и совети, тој неочекувано ќе изнесе пред нас нови созананија со почудни противдокази.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Многу недели подоцна , кога ме сместија во Установата за душевно неурамнотежените, и кога му раскажав на човекот од бараката број три за прогонот на Непознатиот на Слатински ливади тој постојано ме подучуваше дека требало да се поднаведнам во моментот кога ме престигнувал.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Почна да отрпнува - соопшти Мајка загрижено но сепак насмевнат оптегнувајќи ја левата нога..
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Дали ја планирав одмаздата? Се сеќавам дека на ова прашање, барем досега, повеќепати имам одговорено потврдно.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Но пред да замине по тој пијалок таа не пропушти да му понуди и некакви ненајдобронамерни совети на својот дотогашен миленик Самоников.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Изгледа беше поминала покрај мене без да ја забележам. Дури и без да ми се јави.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Зборуваше… Зборуваше…а во неговите зборови ниту траг од сочувство поткрепено од надеж… или барем некоја ситница што ќе потсети на оној низок лет на ластовицата над калдрмата по долгата суша, во оние пресудни мигови на очекување на дождот кој ќе ги подигне од загрејаната почва замелушавените мрзливи инсекти.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А во моментите кога едната од нив ќе се обидеше божем да ме одбрани од некоја невкусна шега, другата ќе се послужеше со нова досетка!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Мислам дека би било и одвишно овде да тврдам дека нашата живеачка ми се чини многу поприродна во моментите на нејзината разголеност.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Не сум сигурен во врска со светлината што сега ќе ја спомнам, (мене сѐ ми се чини дека ја видов) затоа некој од моите блиски ако потврди дека чудна светлина огреала од лицето на тетка Боса Сотирова во моментот кога сфатила дека син ѝ нејзе ѝ се обраќа од темнината на ноќта, јас сум спремен да прифатам дека несомнено беше така.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Од деталите раскажани во врска со овој мој постојан сон толкувачот на сонови од оваа барака извлекол заклучок дека прогонувачот постојано се движел праволинејно а притоа и прилично брзо за да може да изведе и таква операција каква што е наведнувањето.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Но натрапникот овојпат ми се причини (или јас така оценив) како трпелив, сериозен службеник на угледна државна установа.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Можеби трчам по суштината! Всушност тоа беше и моментот кога ме заплисна повикот на Виктор и тоа во моментот кога ја согледав Бојка.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Еднаш, во момент на посебна расположеност ѝ кажа нешто и за себеси.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
А тој срам најмногу нараснуваше во моментот додека му го предавав нарачаниот текст на директорот на весникот.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Знаете, се случувало, некоја одговорна личност, во момент на збунетост, или дури и при полна свест, да спомене некое име што ги задоволува критериумите за добивање покана, а потоа ќе заборави да ги изврши и додатните обврски. Како што е на пример писмената препорака.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Ковчегот со доживувања и поединостите што можеле да се престорат сон можеби веќе и не постоеле во моментот кога Привидот одлучил да го избере патот на заминувањето...
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Објаснувањето на Нилика за болката што може да ја предизвика избегнатата зла судбина, во моментот кога го слушнав, ми прозвучи некако чудно, дури и патетично.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Во моментот кога тргнал да се врати во родното место, Мијато Акиносуко се разбудил.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
А потоа, речиси во моментот кога зачекори во прозорецот, видов како влезната врата на Уредот се отвора.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Но во собата токму во моментот додека ги составуваше првите реченици од писмото за другарката Маре влегоа другарите. Навистина не ги очекуваше...
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
За обичен поединец чиј кус животен пат протрчал низ неколку ропства, зар е чудно, во момент на разочарување да прифати и некое од тие ропства.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Да ја прошириме малку цепнатинката на светлината: првите размислувања во врска со моето сомнително однесување во текот на изминатата ноќ се појавија утринава, во моментот кога се соочив со изненадата на будењето.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Што се однесува до постапките на Раде кон мене, одамна имав заклучено дека се однесува со внимателна наклонетост, иако, според неговите сфаќања, ние, луѓето од перото, бевме претставници на некоја чудна фела, недоволно дефинирана во ставовите; млитава во односите; недозволено либерална во постапките, и тоа токму во моменти кога ни бил потребен поцврст фат!
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
И кој бара од мене да ги разложувам сите дилеми што ме измачуваа во моментот кога ја забележав?
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
МАЛИОТ: Јади куре Куратово! Пауза.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
МАЛИОТ: Јас често сум депресивен и во моменти на крајна меланхоличност и мускулна опуштеност, мускулното млеко ми се засирува што предизвикува драстично истакнување на мојата нерешителност, апатија и пасивност.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Вакви правеше само Катерина вампирката во моменти на длабока емотивна инспирација!
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Маѓепсани од моќта на неподвижното, во момент го разбираме немирот што пробива низ тесните процепи.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Главната при­влечност на оваа серија на Хичкокови филмови е во самото патување, зашто јунакот во диво темпо паѓа од една ситуација во друга и доживува цела низа од трагикомични авантури (“Саботер” е најслабиот од серијата токму затоа што тој елемент во него е најзастапен); така, во сите три филма од серијата ја пронаоѓаме варијацијата на истата тема: јунакот во бегство пред злосторниците непредвидливо се наоѓа пред 32 Margina #21 [1995] | okno.mk наивното граѓанство, што од него очекува јавен настап и во момент, тој мора да се сети на решението: како најдобро да го при­добие очекувањето на публиката; честопати го решава истото и пред прогонувачите.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Во моментот на исчезнување на империите, останува само простиот избор: или националните идентитети ќе се зачува под услов на признавање на Другиот, или границите одново ќе се нацртаат на тој начин што Другиот ќе биде одбиен или исклучен, или пак луѓето ќе им се вратат на етничките дефиниции што важеле пред настанувањето на империите.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Таа го прекина тоа што во моментот го правеше за да каже дека влегле двајца млади луѓе. Добредојдени се.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Разговорот го води: Abe Buzoni M Драга госпоѓице Нора, во моментов знам за барем два вредни културни проекти во градов - филмот Маклабас и твоето снимање за ЦД - чијшто буџет е нула.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Студираат медицина. Едниот од нив доаѓа од Гурок (тој).
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Како воопшто го издржуваш овој одвратен, бездушен град кој не поседува минимум критериуми и којшто се пали бескрајно бавно и накнадно, ко фитиљ во цртан филм, и сѐ што имаме од него се тие комично гарави лица наутро во огледалото, ко проклети потсеќања дека овде сѐ е џабе и дека немаме шанси?
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Комбинација на комично дејствие со конец кој се прекинува во моментот кога човекот ќе падне мртов”.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
А татко ти, гледај го само тоа, во моментот кога ќе се случеше несреќа, секогаш ќе изјавеше дека веројатно не бил на работното место.“
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Всушност пред да проговори Трајчеица, уште во моментот кога Семјон ги смести рацете на колената и ги оддели од нас своите сиви отсутни очи, побрзав да го прашам дали сретнал некого на пазарот, што има ново по белиот свет, но Родна, користејќи ја забавеноста во реакцијата на татко ти, кој вројатно уште го подготвуваше одговорот на моето прашање, успеа да се уфрли со она што веќе го реков; Добро е, вели, што дојде и ти за да слушнеш за однесувањето на Рајна; знам дека ти е пријател Анатолиј, и дека можеш да му свртиш внимание да припази на однесувањето на жена си.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Толку се занесе во таа борба со сатаната, кутриот, што во момент на слабост или на лутина, и тоа среде олтарот го изусти и она што никогаш во друг случај не би го изустил за сметка на оној во кого најдлабоко веруваше, ја раздра по сета должина мантијата и ја фрли од себе а потоа, онака разгаштен, се упати кон надојдената река и повеќе не се врати.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Особено во последно време, јас невоздржано скокам од столицата или удирам по масата во моментот кога неговиот крал се предава.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Под урнатините на плевните скапуваа отепани добичиња, а под чатиите на куќите - сета покуќнина што се нашла во моментот на уривањето.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Гранките на дрвјата висеа испокршени како громови да удриле во дрвјата.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
На, гледај...“ ги вади од долапот и ги фрла пред неа; прва фотографија: Профим со жена си Профимица; таа е со испупчен мев, трудна; крај нив се сите четири ќерки: Царјанка, Девица, Венера, Андромеда; облечени која како се нашла во моментот кога сликарот дошол; зад нив: плот со оретчени плотици на кои стојат наврени празни грнчиња, стомни, чупки; дрво што се превиткало и со едниот дел влегло во фотографијата; Профим со поднакривена шубара и исшилени мустаќи подвиткани нагоре; едната рака ја држи префрлена на рамото од Профимица, а со палецот од другата рака притиска на малото џепче од копоранот; Профимица е забрадена со шамија тргната над очите, како да се затскрива од сонцето или како да се срами; втора фотографија: Профим и Профимица, сами; Профимица е со доста потпорастен мев; фотографијата е направена одблизу како за на ѕид или надгробна плоча; жена му ги држи рацете скрстени на мевот, а тој ја држи под рака; зад нив се наѕира вратата на чија клучалка висат потки од дрен и кукурек и дел од детската глава нацртана со креда на вратата и чијашто уста е развлечена во смеење; трета фотографија: пак сите заедно, но сега Профимица ја држи во рацете долгоочекуваната принова на куќата - бепчето Скрче; се гледа: фотографот имал голема мака додека успеал да го фати овој момент кога бепчето ги отворило очите, при што насмевката на Профим, од долго местење и стоење, останала како сиросана, како скаменета; девојчињата од пресилно блескање на сонцето, замижале и изгледаат како да спијат! четврта фотографија: Скрче качен на коњ.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Додека читаше, си мислев колку е прекрасно да најдеш некој толку плоден писател, баш во моментот кога ти беа потребни “звуци” за твоите звучни филмови.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Мислам дека мислеше дека сум импресиониран од големината на Рониевата работа.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Јас не сум забавувач...
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
А одлуката (на пример, во политиката) секогаш се донесува во момент во кој дури и најкритичното теориско расчленување веќе не е кадарно да ги промени неповратните премиси.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Просто сакав да напоменам дека, во моментот кога зборувам за сопственото обрезу­ва­ње, сите тие решетки на исчитувањето, наборите, преградите, повиците и преносите ни се едноставно под кожата, па и во полот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Сакав просто да нагласам дека секоја претпоставена сигурност и не-контрадикторност во толку напнати околности (а тоа важи и за сите други) всушност се потврди на оптимизмот, чистата совест и неодговорноста, па затоа и на нерешителноста и продлабочената неоперативност а сѐ под маските на оперативност и решителност. 4Прашањето можеме да го поставиме и инаку: постои ли филозофија на Жак Дерида? 4Не постои. 4Значи, нема порака? 4Не. 4Дали има норматив? 4Секако, го има, само него и го има.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Подобро е тоа да се знае и да се каже.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Имаше куп хартија околу себе и јас бев воодушевен од големината на материјалот која тој ја имаше напишано.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Стоеше таму со сламен шешир од 1920., подарен од некого... благите питачки зборови паѓаат по мрачната улица како мртви птици... (...) Постои само една работа за која писателот може да пишува: “За она што му е во сетилата во моментот на пишување...
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Со инаетлива амбивалентност се обидувам да ги совладам сомнежите дека судбината не ги вмешала своите прсти во моите избори и одлуки и не би се случило она што се случи ако јас самата со целата присебност и свесност во моментите на рационалност го издлабував коритото по која тече реката на мојот живот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Во моментите кога се меша со притоките на ирационалноста, заблудата, кога ветрот ни фрла прашина во очите, настанува поматување и колку и да се прашуваме и да бараме оправдувања и да го потиснуваме бесот кој тлее во нашите срца, ќе мора да се соочиме со сопствените одлуки и чувства.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Стопати ти напишав и толку пати се избришав, но тоа беше вентил за мојата душа, исполнета со таква тешка, смртна тага која трае и се прелева од една во друга форма.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Тешко е да го задржам погледот и да разберам дека колку и да се трудев да бидам среќна да уживам во моментите на задоволство имав чувство на непријатност, неприродност и грижа од вината дека тоа не го заслужувам.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Токму во моментот кога целосно замрзна, маалската алапача Мара се јави во локалната телевизија, раскажувајќи им на новинарите ексклузивна приказна за полицајци-канибалисти.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Сега таа е и подвижна (пластични лични карти) и виртуелна (база на податоци).
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Новите предложени лични карти ќе бидат „паметни“ (поврзани со база на податоци која е во мрежа и може да се пребарува), ќе имаат биометрика и „најверојатно ќе се користат за широк спектар на активности надвор од полициската контрола и административната функција за која во моментов се користат ваквите документи“.56 Ова отвора значајни прашања во врска со заштитата на приватноста и граѓанските слободи (на пр. слободата на движење).
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Можев на Александар и во моментот да му покажам како мастилото се растекува, па пак го напишав истиот стих.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Би сакал да ѝ ги види очите под густите веѓи.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Просто да ми е срам дека ми е некаков вид род. Да не беше пустиот Сотир...
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Ушите? Сте студент? - повтори Французинката.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Во автомобилот гласно слушаше Бетовен кога беше нервозен, а во моментот кога ќе излезеше на паркингот, веќе си вообразуваше дека е смирен.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Втората варијанта ја елиминира, бидејќи не сакаше Французинката случајно да дознае дека тој во моментот учи француски, па да си помисли дека таа е причината за тој негов потфат.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Така и оној стих што го смислив претходно некако како да ми се изгуби во главата.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Почнав да ја набљудувам тетка ми, која погледна на рачниот часовник во моментот кога мажот ѝ соопшти каде ќе оди.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ја чувствував од далечината толку блиска моралната поддршка на Елен Лејбовиц во моменти на дефетизам поради опасноста настаните во Македонија да добијат трагичен епилог како во други поранешни југословенски републики.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Неговиот портрет претставен од Антоан Перо беше крајно необичен и впечатлив, пред с затоа што ние ретко можеме да сретнеме, кај еден ист човек, толку исклучителни морални способности кои одат заедно со една извонредна морална и физичка храброст.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Верувај, иако на патот дрво нема, само песок на времето низ пустина гледаш Калахари, и уште нема каде да се качиш, дури и во моментот на идеи бледи, правила туѓи нѐ следи.
„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)
Да не имате нешто дрога, марихуана, таква работа? (Пауза. Тишина.) Немате во моментов или не пушите? (Пауза) Пушам јас у-ка. Само слабо ме фаќа. Добро поднесувам.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Британците, од своја страна, како поискусни во субверзивните активности во земјите што биле под окупација, имале на што да ги учат своите американски колеги кога во ноември 1941 година СОИ ја отворил својата канцеларија во Лондон.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
„В) Да ѝ се пристапи на Советската влада со идејата за постигнување заеднички договор за немешање во политиката на Балканот“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Од своја страна, нивните анализи покажале дека "Комунистичката партија е на мислење оти е пожелно - како што е веќе сугерирано од ГЕОРГИ ДИМИТРОВ - да се постигне договор со ТИТО во врска со Македонија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Нејзината активност била дефинирана од страна на претседателот на САД, Рузвелт: "да ги собира и да ги анализира сите информации и факти коишто се однесуваат на националната безбедност, да ги споредуваат таквите информации и факти и таквите информации да ги направат достапни за Претседателот и за оние Министерства и функционери на Владата што ќе ги посочи претседателот; да преземе, на барање на Претседателот, такви помошни активности кои би го олесниле обезбедувањето на информациите што се од национален интерес и кои во моментот не се достапни за Владата".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во својот извештај од 9 јуни 1944 година тие ќе истакнат дека "Бугарските Македонци, а особено членовите и симпатизерите на ВМРО, најмногу би сакале Македонија да ја видат инкорпорирана во една независна и суверена Бугарија", но сметале дека "во случај Бугарија да стане советска република, тогаш ќе треба или да остапи територии што во моментот се окупирани или ако Македонија повторно биде поделена или парцелизирана, да речеме меѓу Грција и Југославија итн., погоре споменатите партии би прифатиле една автономна Македонија".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
И во однос на ЕАМ се сметало дека во средината на 1944 година веќе не „би било можно…да ѝ се даде екслузивна поддршка на ЕАМ“, особено во моментот кога „грчкиот премиер се согласил да прими во Владата нејзини претставници и да ја вклучи ЕЛАС во Националната армија“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
И покрај набележаните солуции, експертите на крајот заклучиле дека "балканската ситуација вклучува и такви непредвидливи фактори... така што е можно и друго практично решение, кое во моментов не може да се предвиди".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Влегувањето на САД во војната на 8 декември 1941 година повторно го актуелизирало прашањето за местото и улогата на координаторот за информации.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Поради ваквиот пристап на Донован кон улогата и местото на ОСС, било сосема природно тој да стапи во контакт со СОЕ за заедничкото планирање и изведување операции во моментот кога во 1942 година заедничкиот Англо-американски генералштаб решил САД да ѝ се придружат на Британија во "субверзивните" акции.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во изработката на насловената тема, како главни извори ни послужија службените документи што во моментов се достапни во Паблик рикорд офис (Public Record Office), а кои откриваат многу поединости во поглед на британскиот став спрема Македонија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
БРИТАНСКАТА РЕАКЦИЈА НА ЈУГОСЛОВЕНСКО-БУГАРСКАТА ФЕДЕРАЦИЈА
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во моментите кога дедо и баба не беа во собата ние тивко се прикрадуавме, едниот од нас чуваше стража на вратата, а другите двајца опериравме.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
А кога Господин Бертран пак го напушти станот со тресок на вратата јас сѐ уште збунета стоев во ходникот и се прашував дали се посомнева дека штотуку излегов од нивната спална соба во моментот кога тој влезе во станот.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Незнам што правеше тој ова време, но за себе знам дека ако во Парис живеев во моментот и за моментот со Оливие, сега живеев од сеќавањата за деновите поминати со него.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Ми се гади од коренот на сите зборови, од способноста да молчам; од сите застрашувачки мисли кои во моментов ме предупредуваат да престанам со гадењето -или- ќе ми се случи нешто толку гадно во однос на кое сето ова е ништо.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Мојата помисла во моментот беше дека се наоѓам во една од сликите на Ван Гог во која е прикажан чемпрес, а зад него се ѕвездите и целото небо, насликано како на крај од огномет.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Во новонастанатата ситуација, основна музичка категорија станува времето, односно траењето и тоа во моментот кога Кејџ, на трагата на Сати и Веберн, во тишината, порано разбирана како целосен музички негативум, открива нова, недвосмислено позитивна димензија на звучност; неговото често наведувано доживување во глувата соба на Харвардскиот универзитет(каде, и покрај апсолутната технолошка тишина, се слушаат два звука, еден висок и еден длабок: работата на нервниот систем и циркулацијата на крвта) го содржи клучот за разбирање на неговиот новововеден концепт во музиката.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Но, она на кое работиме во моментов, всушност, е шоу за MTV. DD ПТ: “Ништо посебно”? DD ЕВ: Не, се вика “Петнаесетте минути на Енди Ворхол”.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Но не ни рековте каква врска имаат религиозните идеи на Достоевски, посебно неговиот атеизам со нас? Во моментот не одговорив.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Оваа рамнодушност кон конфесијата ќе биде на некој начин ратификувана во моментот на националната независност на Албанија во 1912 година, кога новата држава одлучува ниедна религија да не биде прогласена за „службена“.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Додека Х.Х. ја очекуваше мојата неизбежна реакција на својата провокација, ако не во моментот тогаш во подоцнежниот тек на патувањето, јас засилено пребарував во сеќавањето, во моите записи и книги објавени на албански јазик во Македонија и на Косово.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Иако уште 1980-та, во песната со наслов „што ќе биде со уморниот патник...“, запиша: „Во кој од разните градови ќе умрам?
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Борхес ми ја стегна раката мошне јако, со сила сосема невообичаена за него.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Падот на Берлинскиот ѕид беше дело на младите во потрага по индивидуална слобода.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
За личност која беше толку срамежлива, толку на дистанца и далеку од сѐ лично, ова физичко покажување на топлина и блискост претставуваше претерување, или можеби премолчено простување, но јас тоа во тој момент не го знаев. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 210 Иако уште 1980-та, во песната со наслов “што ќе биде со уморниот патник...
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Оваа студентска контракултура започна во Америка во 60-тите и беше раширена преку електронските медиуми. (...)
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Најживиот и најтрогателен впечаток од таа средба настана во моментот кога се простувавме.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Повоената генерација на разузданите, “авто-центрични” индивидуи започна да се појавува токму во моментот кога новите психоделични-кибернетички мозочно- променливи технологии им станаа достапни на поединците. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 55 МАРШАЛ МЕКЛАУН ЈА ПРАВИ МОЖНА КВАНТНАТА ПСИХОЛОГИЈА Овие нови бебиња беа првите телевизиски видови, првите човечки суштества кои користеа електронски дигитални средства за да се приклучат и да се уфрлат во реалноста, првите што користат невротрансмитерски хемикалии за да ги променат сопствените мозоци; првите жители на “глобалното село” овозможено со помош на телевизијата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Таа сигурно нешто ќе заборавеше пред тргнување, ќе се враќаше да ја заклучи вратата, да провери дали го исклучија плинскиот шпорет или можеби ја заборавила цигарата неизгасена во пепелникот и ќе стигневме токму во моментот кога возот тргнува.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Постојано ми се чинеше дека почнува на глас да се смее дури во моментот кога јас ќе ја погледнам, а претходно тоа не ѝ паѓало на памет.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Мамо! - ѝ довикнав во моментот кога влегуваше внатре.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Да знаев макар некој египетски збор сигурно ќе разберев што ми довикуваат малите Египќанчиња во моментот кога се подготвував да влезам во водите на Нил.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Сега веќе разговорот требаше да стане многу стручен, но за среќа, во моментот од земјанката излезе Србин. Прв.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Почна да се плаши дека или не ќе може да издржи или ова тропање ќе му го одземе задоволството на раскажувањето токму во моментот кога ќе дојде до поентата на анегдотата, до неочекуваната тепачка што требаше да предизвика смеа.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
„Во моментов само тоа не би ми било здодевно“, му рече.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
И, се чини, токму во моментот кога тој штамата во мракот ја имаше проникнато до нејзиното можно дно, чу... Не знаеше што чу!...
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Таа расмеаност, во моментот кога им сретнаа и скоро заварија погледите еден во друг меѓусебно продирајќи се, особено откако и тој просто ѝ се израдува, таа нејзина расмеаност како да црпеше сок од некаде длабоко во нејзиното торзо.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Во моментот кога двајцата беа свесни еден за друг, Елефтерија ја крена раката од надколеницата на десната нога поткрената на столот пред неа и во која, меѓу двата прста, ја држеше цигарата.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ја здогледа во момент кога целото внимание му беше сосредоточено врз еден диференцијал симнат од еден „ауди“ заради поправка.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Беше неверојатно како уште во моментот кога го запознав кај мене будеше некое чудно чувство на сожалување помешано со потреба да се грижам за него и да го милувам.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Тие сепак се држеа на своето дека тоа што во моментот го правам е вредна жртва за во иднина.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Тоа нешто кое го знаев на самиот почеток, а реагирав според тоа што го чувствував во моментот дека треба да го правам.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Иако звучи иронично сега науката ми стана приоритетна љубов, што во моментот се чинеше најправилна ситуација.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Толку ми падна жал и тешко што во моментот не ми преостануваше друго освен да му простам сè што направи.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Некако во моментот се сетив на сѐ што поминав со Холанѓанецот кој сега стоеше висок и згоден пред мене.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Тој лик озарено го гледав изгубена некаде во просторот и времето, во моментот кога изгубив чувство за себе, во делот од стотинката на моментот, кога заборавив дека постојам, тој лик ми прозборе мене. Токму мене.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Сепак, чувствував дека тоа треба да го направам во моментот кога веќе имавме ќеш.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Сами меѓу себе се издаваа, кога мислеа дека ќе им станам сојузник за да бидат посилни кога напаѓаат некого кој во моментот ги нервира. Се чудев на нивната несвесност.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Попјорданов се сретнал и со Сарафов, кој во моментот располагал со поголема сума пари.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Понатаму во пресудата се редат веќе познатите настани: ноќта на 29 април, во моментот кога жителите на градот не биле уште прибрани во своите домови, „агитаторите“ се обиделе да го спроведат во дело својот план.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Го посетил и Радославов (радославистите во моментот биле на власт) и се уверил дека тој бил наполно на страната на сарафовиот комитет.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Меѓутоа, Организацијата во моментот не била во состојба материјално да ги поддржи гемиџиите.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Меѓутоа, Судот, изнел докази од кои се гледало дека тој бил еден од активните атентатори, имено во моментот кога бил уапсен (30 април) кај него, наводно, бил најден полн куфер со динамит.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Марко Стојан и Милан Арсов почнаа грчевито да дишат уште во моментот кога се читаа членовите на Законот.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Околу 11,30 часот претпладне, во моментот кога се служело шампањско, во конзулатот влегол аѓутантот на валијата и нешто му соопштил.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Сметајќи дека во Македонија во моментот немало услови да се организира некаква покрупна акција, Мерџановата група се вратила во Софија и се поврзала со претседателот на Врховниот комитет Б. Сарафов.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Да стојат со скрстени раце во моментот кога вестите за ширењето и буењето на револуционерното движење се слевале во Солун и во Цариград од цела Македонија, било невозможно.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Тие на една кривина, меѓу големата станица, што била надвор од градот и малата станица, што била во градот, поставиле на пругата динамит во моментот кога се појавил возот.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Другите петмина, што не сакале да се предадат, “паднаа од куршумите на жандармите“, а Јован Константин (Коста Кирков) добил “два добри куршума“ во градите во моментот кога, користејќи го дождот што врнел, се обидувал да се вовлече во поштенскиот телеграф за да „фрли во воздух сè“.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Ми се чини дека нашата должност е во моментот борбата да ни биде свртена кон таа Европа, која одлучува за судбината на нашиот народ, а потоа борбата со Турците ќе биде дури беспредметна.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Така властите сите оние што полицијата во моментот на нередите ги затекна на улиците и ги довела в затвор и сите оние што без никаква вина биле ранети од башибозукот и биле доведени во болницата, ги третирале како “виновници“ за она што го предизвикала муслиманската толпа со помош на некои органи на власта.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Оти таа, и покрај казните, се однесува секогаш на ист начин, како што нејзе во моментот ѝ одговара, а потоа ќе ја издржи казната и пак по старо.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Што има ти мене да ме чекаш? – грубо ми возврати.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Брат ми рече дека времепловите се интересни само на филм, како што е она патување низ минатото во филмот „Враќање кон иднината” и дека ако мајка ми нема против, не би дошол со нас, оти знае тој како ќе изгледало тоа нејзино „носење во детството”.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Во моментов сум добро расположена и, знам, ако почнам да се сеќавам како беше, што сѐ преживуваме брат ми и јас тие априлски денови пред две години, сосема ќе ми се расипе расположението.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Долго се задржавме пред куќата.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Понекогаш ја предупредувам, на пример, со задржувањето надвор.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Еве, тебе те чекам – ми текна да го излажам во моментот, оти се сетив на неговата идеја за велосипедот и оти ми рече дека ќе ме земе со него да му го покажам местото во паркот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Татко ми не беше расположен за тоа: - Во моментов не сум расположен за времеплов, оди со децата – рече и остана во една кафеана да го чека чичко Ацо Дукац, другар на мајка ми и негов, кој, бидејќи е директор на Градските кина во Скопје, беше службено на фестивалот, ама не работеше толку колку мајка ми.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Колку сум возбудена, се чувствувам како да имам во моментов единаесет години, токму како ти сега, и како да сум повторно дете.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)