во (предл.) - надеж (имн.)

Или можеби да се пентари по запуштеното задно скалиште во надеж дека ќе ја сретне уморната жена со лице на провинцијалка, бело како брашно?
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Загрижено нѐ погали по косите, лицето му се отвори во насмевката со која нѐ храбреше кога требаше да истраеме во надежта.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Затоа се врза со ројалистичките кругови.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Бенвениста ја плати јасновитката иако не знаеше зошто така ја нарекуваат кога нејзе судбината на Рафаил ѝ стана поматна, та излегувајќи на кошавата која Севишниот ја беше пратил за да ги расчисти маглите кренати над устието што тие денови го гушеа Белград, првпат се свести дека залудно губи време во надежи и очекувања и во фантазии што не ѝ допуштија да го види она што вистински го има, синот Јехуда.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Во тоа време солунските ционистички кругови го поддржува новиот главен рабин, во надеж дека, поради неговата ционистичка определба, тој ќе ги консултира за секоја одлука.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тогаш реши да ме побара мене.  „Слушнав – рече Бенвениста Давидовиќ кога седнав на чистиот миндерлак во нивната скромна куќа со бел вез што не се сипеше, туку спиеше под раката – дека што ти си врзала, човек не одврал, па решив да ја ставам судбината на мојот кутар син, жртвата моја сакана, да ја ставам велам неговата судбина во твоите вешти раце.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Кутрата негова мајка, во болка и во чемер, во страдање и во надеж, не можеше никогаш да разбере што се случило во душата на синот?
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Ако излезе со задникот напред, што значи предавнички, може некој заскитан куршум да го погоди во дебелите меса, но со тоа ќе може накако да се преживее во надеж дека оловото нема да му се препознава во црвениот образ.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Брезничани свиснаа седејќи пред продавницата и со поглед пребарувајќи го небото во надеж дека некој, сега веќе како на сон, ќе го здогледа Илета Вегов - Брчалото дека долетува.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Во надежта, спасот се појави на време за отфрлање на она што во центар телесен, како помор дреме.. Од небото спас.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
И на сегде вик издигат, и во надеж горат – ех, зар борба да поведат, - друзи ќе го сторат.
„Песни“ од Коле Неделковски (1941)
Но... изгледа некои многу сакаа да нема ништо од нашите мечти и од вербата во надежта.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И во таа своја мечта верувавме. И верувавме во надежите. Тоа ни остануваше...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Индивидуалниот ентузијазам за техно-иноваторството е трансформиран во надеж за нов економски елан.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Продолжи да живееш во надеж, со верба дека еден ден ќе ги споиш „лотосовиот цвет“ со блесокот на скапоцениот камен.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Поаѓајќи од една Блохова определба дека „Суштественото во човекот ... е во надежта дека ќе успее“ тој го извлекува заклучокот: „Ако човекот е таков, тогаш тој е и суштество на идеологијата“, и „Идеологијата како еден корпус на идеи врзан со еден (најчесто нов) свет, со ново општествено битие (Sosein), како трансцендирање на постоечкото (Dasein) сè уште ќе биде составен дел на човечкиот живот кој ќе се обидува да ја формулира надежта, да ги определи новите граници, да го организира пречекорувањето... “.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
По сѐ изгледа дека приказните за „крајот на идеологијата“ се нешто во што Саркањац не верува.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Овие интелектуалци, најдени среде ужасите на војната, вкопани со месеци во рововите на смртта, во интервалите кога биле поштедени од смртта, го следеле животот на луѓето крај нив, нивната природа, песни и јазик, носии и обичаи, во надеж дека заедно ќе преживеат.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Зар вистинските мистерии конечно не остануваат во надежта?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Не е речено, без причини, дека вистинските мистерии се кријат само во надежите! дополни Татко.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Таква беше и судбината на офицерот и славист Андре Мазон, кој не се врати од бојното поле со медали, туку со книги за опстанокот на обичните луѓе, недолжните жртви на Големата војна која ја водеа Големите сили и нивните балкански поделени балкански сојузници.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И во старите, османски заемки, како и во сите други во разни јазици, не се крие мистеријата на надежта?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Да не беше присуството на тоалетна ролна, се знаеше за што ќе го употребев, но вака, го скинав, во надеж дека ќе ми заврши некоја малку попристојна работа.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Засега не ми остануваше друго, но налудничаво да чкрткам по прашални крстозбори од стари списанија, во надеж дека ако машки се потрудам, бесплатно ќе го добијам најновиот број...
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
При отворањето, вратата закрцка. Побрзав да ја затворам пред налет на ветерот, во надеж дека ќе го предитрам истото упатство.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Пред неполни триесет години, во 1978 година, со него се најдов, како и со другите на вишинката на манастирот Свети Наум, да му ја покажам мојата варијанта на балканскиот егзил, да му говорам за подводната граница во Езерото, вардена од змејот, за нашето вечно патување преку границата, за варијантите на медитеранскиот апсурд.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И оттогаш останав во трајно и ненаметливо пријателство со Махмуд Дарвиш, посебно со неговата судбина, која на одреден начин ме следеше и во моите дипломатски мисии, посебно како амбасадор во државата Палестина, која постоеше посилно во надежите на нејзините поданици отколку во реалноста...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
2. Забрането веслање на суво Забрането суво во суводолица Забранет страв во пукотница Забранет пејзаж во поезија Забрането копање компири Забранет сомнеж во надежта Забранет вител во глуждот Забранет глужд во кабелот Забрането подгазување на газдарицата Забранет пикасо во кукуречани Забрането кукурикање во песочани Забранет одговор во дворот Забрането сонување на јавето Забрането јаве во несоница Забранета жед во жена Забранет страв во темница Забрането двоумење на делница Забранет црв во небесен корен Забрането гракање според “Неверморе!”
„Забранета книга“ од Веле Смилевски (2011)
Останав ноќта во Манастирот. Во надежта некои од моите да ми дојдат во сонот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Само еднаш без страв го земав клучот, отклучив и влегов преку прагот во непознатиот свет и ја откчлучив тајната, невидливото беше видливо, болката се претвори во радост, меланхолијата се претвори во надеж, таму се раѓа животот, универзумот уште еднаш ме прегрна, краток миг кој се претвора во вечност.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Зборот „некогаш“ е надеж дека пак ќе ја сретнеме загубената љубов, со истиот жар што сите го носиме, пламенот на љубовта кој секогаш во нас гори во симбиозата на вечната опачина на болката.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Во малендавите пламенца на свеќите потулено и со стравопочитување да ги искажуваат и редат молитвите за исцелување, добрина и бериќет и да чекаат во надеж дека Горниот ќе ги услиши и ќе им ги олесни маките, болките и болестите; да кажат сполај Господе, ако се роди бериќет, ако се врати здравје, ако дојде принова, ако извор протече, ако дожд заврне... да искажат молежливо клетва, ако...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Утредента кога станале, веќе ја немало- си се вратила во шумата оставајќи нè во надеж дека можеби еден ден пак ќе ни дојде.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Тие знаеја дека од него помош не можат да имаат, но како да не се занесеш во надеж кога ене онаму од ридот да скочиш низ баџа дома на софра ќе се најдеш.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)