во (предл.) - обид (имн.)

А пак таа, демократијата, лежеше заглавена некаде : во обидот да севкупното оштество да се глобализира, влегувајќи засилено, без многу размислување, со покорен ум во глобалот, големата навала на капитал- системот, чија цел беше обединување на светот.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Докажувајќи се еден пред друг во натпреварот со знаење на финти, при тоа се чудеа на реакциите на возрасните, се потсмеваа на нивната немоќ во обидот да излезат на крај, да се справат со поставеноста на системот.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Со албанските прартизани се задржала околу десет дена во обид да воспостави радиоконтакт со Каиро, за купување мазги и најмување луѓе за мазгите за да може да го продолжи патот кон Македонија.91 Од територијата на Мокра мисијата Mulligatawny заминала на 30 септември 1943 година и се упатила кон Главниот штаб на НОВ и ПО на Македонија.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Претаа, во обид да се потпрат на нешто, да се закачат на нешто.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Околу пладне, кога сонцето беше највисоко на небото и кога горниот слој на снегот малку беше омекнат од неговите зраци, Бојан презеде потфат во чиј успех ни за миг не поверува, но нешто однатре, појако од неговиот чист разум, го гонеше во обид да ја провери таа своја замисла.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Таа само си го притисна намирисаното шамивче над наросената горна усна, како во обид да си ги додржи евентуално некотролираните зборови.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Сега сето негово битие влечеше кон неа, тоа посегна и надвор во просторот, и пипкаше во темнината, во обид да го зграпчи нејзиниот лик и да го задржи.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Во обидот да се најави времето што надоаѓа за Европа - или пак само следната деценија - беше направена досадна и разочарувачка претстава.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
„Ја почнав приказната“, раскажува, „и уште кај првата заменка Ива ми се преврти на скутот и ми рече: „Ама, тато, машко мече е!“
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Значи, строгиот сооднос меѓу жанровите на дискурсот, на чувствувањето, на изразувањето и на однесувањето, од една страна, и облиците на родот и на сексуалноста, од друга страна, веројатно ќе им биде на децата јасен и опиплив на едно инстинктивно, интуитивно, утробно ниво, дури и на мошне малите деца, а веројатно ќе биде формативен за нивните субјективитети, иако – како и повеќето возрасни во тој поглед – тие и понатаму се, главно, несвесни за тој сооднос и немаат никакви свесни и експлицитни начини да си ги артикулираат несозреаните перцепции и интуиции што ги произведува.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Затоа и било попусто што писателот Семјуел Дилејни – во обидот во 1977 година да си ја одгледува тригодишната ќерка во несексистичка средина во САД и очајувајќи што не можел да ѝ најде доволно сликовници со женски ликови во главните улоги – се нафатил да го менува со „бел коректор и со фломастер“ родот на животното јунак во некако андрогината сликовница што конечно ја избрал за да ѝ ја чита на малата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Делумно токму преку таквите жанрови, најпосле, децата си ги пронаоѓаат сопствениот глас и сопствената личност, си наоѓаат пристап до субјективниот израз, се здобиваат со карактер.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И така, Џон се соочувал со тешка битка во обидот да си ги завери мажествените исправи, па му требала сета помош што може да ја присобере, а која мојот скандалозен предмет баш и не му ја давал. (Можеби вреди во врска со ова и да се каже дека за мојот предмет никогаш не сум добил приговори од геј-мажи што се гордеат со својата флагрантна женственост и што се исплашиле дека тоа што во описот на предметот ја спомнувам „мускул-културата“ може да наведе некого по грешка да мисли дека и тие се некакви типови што се носат војнички или дека се некакви забегани фитнес-отоци во тренерки, кои обожаваат тимски спортови и немаат никаква смисла за духовит збор.) ‌Главната причина поради која не би било мудро да се отфрлат приговорите на Џон со некаква праведничка самозадоволност или со некаква покровителска надменост е што на тој начин би се потценила нивната политичка моќ и би се превидело дека се втемелени во еден конкретен спој на општествени и историски настани, за кои, всушност, даваат важно и корисно навестување.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И само во таа насмевка во обид таа препозна нешто од својата позната мајка и од топлината што толку ѝ недостасуваше тие неколку месеци.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Секоја жаба или мува можат да ја променат стратегијата во обид да ја максимираат својата прилагоденост која може да се определи како шанса дека организмот ќе опстане доволно долго за да се размножи.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Список на сите можни варијанти од судар, преку тепачка до киднапирање во обид, дупење гума и скршен прозорец, и секогаш тие од ЈСП главни виновници... зашто такси немаше.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ова нѐ наведува на поадекватен концепт за двонасочниот редукционизам каде двете науки, статистичката механика и термодинамиката на пример, се модифицираат во обидот за редукција за да доведат до нова наука која ги проширува нејзините прередуктивни компоненти и не може да биде сведена ниту на една од нив.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Привлечноста е во обидот да се прифатат неправилностите.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Не чекаше и се залепи на мојот образ зборувајќи ми трескавично, во обид да ме бакне.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Кутијата, пред моите возбудени зеници, полека и неумесно се смали, во обид да ме увери дека постоењето на програмата е чиста измислица.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
На сметка на овие недостатоци, сепак балконот нудеше и повеќе од една бенефиција: Како прво: бев сосема уверена дека, ако се одлучам од горе да прочитам некоја песна, ниеден професор по филозофија нема да ме уверува дека сум Сергеј Есенин а тој Исидора, во обид да ме запроси за неполна минута, во малечко гратче, на единствен натпревар за млади поети, со државни спонзорства кои по рекламата необично исчезнуваа.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Како по порачка, ритмовите се искршија (или така ми се чинеше), и скокав мафтајќи со рацете, во обид да ја излеам жешката лава.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Солидно е присутен „духот на починатата СФРЈ“, никако не од носталгични причини туку во обид да се биде конструктивен; имено, слично на Фројд (в. стр. 162 и сетете се на зборовите на Портогеси: „Загубата на сеќавањето, а не култот на сеќавањето, од нас ќе направи заробеници на минатото”) сметаме дека голем дел од причините за сегашните проблеми лежат во неразрешените минати недоразбирања.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Но дури и во најапсурдните измислици на Frere-Jones можеме да го согледаме неговото мајсторство. Vitriol, кој почна со неговиот матурски проект, беше експеримент од кој произлезе фонт во обид да се пронајдат автоматски средства кои ќе создадат остро оштетени букви. Rietveld започна како игра врз салфети меѓу Frere-Jones и Chris Vermaas, кој од нив ќе нацрта посмешно „а”.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Сите надежи на баба, за заминување на семејството во Турција и тамошен прифат, почиваа врз моќта на нејзиниот прв братучед Али Фетхи, по мајкина линија, кој по завршената воена гимназија во Битола (со Мустафа Кемал, негов најблизок, доживотен пријател) и Воената академија станува воено аташе во Франција (1911), потоа амбасадор во Софија (1913), крај Мустафа Кемал кој е воен преставник на Османската империја, потоа премиер на Република Турција, кога Мустафа Кемал станува претседател на Турската република, па потоа амбасадор во Франција, амбасадор на Турција во Велика Британија, па Претседател на Парламентот на Турција, Претседател на првата Либерална партија (1930), во обидот да се организира мултипартиски систем во новата Република.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Играта во која влегувавме, голи и топли, беше единствениот начин да го скријам чувството на сожалување кон Ема која таа тмурна ноќ во која паѓаше студен дожд (впиени еден во друг слушавме како се исцедува и во рамномерен интервал тропа вода во олукот, а потоа се распрснуваа на плочникот, како кога марта упорно настојува да ја продолжи до некаков бескрај досадната морничава зима), беше нестварна и лесно предадена на мракот, во обид (не рационален, во тоа бев убеден) да и се открадне на стварноста и да заживее нов живот, во некој негов сѐ уште неоткриен дел.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Меѓу притворените беа и полицискиот службеник од Табановце Јованчо Крстов, директорот на женскиот оддел на Прифатниот центар за странци Стево Трајчов, аналитичарот Нинослав и неговата службеничка, полицајката Ема Ендековска.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
И, како на шаховска табла, сè се претвори во игра на жртви, во обид да се спаси кралот.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Шефот ме викаше човечиште, џин и, во обид да ја дополни сликата за мене, додаваше: ѓавол!
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Не го газеше белото платно, одвреме на време ставаше по некое дрвце во печката, и облечена така како кога одеше на работа, времето го поминуваше крај масата со неколку бели листови пред себе во обиди да напише писмо до Добра или до Чана.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Но на крајот на краиштата тоа се прашања што зависат од твојот исказ.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Точно е дека си обвинет за убијство во обид. Но и тоа обвинение не држи вода.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Тие го постигнуваат тоа не преку негирање на доминантниот дискурс на историска меморија и потрошувачка, туку преку влегување во дијалектички разговор со јавноста, во обид да се воспостават односи меѓу различни историски рамки, симболички контексти, како и социјални и политички партии конфигурации: „За мене, централно прашање е каде сме ние денес со демократијата во однос на уметноста?
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
147 Политизирајќи ја свеста на гледачите преку очудување на познати архитектонски обележја, проекциите на Водичко интервенираат во урбаната топографија произведувајќи нови значења и пораки, 146 Rosalyn Deutsche, “Art and Public Space: Questions of Democracy,” Social Text - No. 33, (1992): 43. 147 Krzyszrof Wodiczko, “Strategies of Public Address: Which Media, Which Publics? ” and “Discussion,” in Discussions in Contemporary Culture, ed. Hal Foster, no. 1 (Seattle: Bay Press, 1987), pp.42,48, цитирано во Erika Doss, “Raising Community Consciousness with Public Art,” American Art – Vo;. 6, No. 1, (Winter, 1992): 79-80. 116 принудувајќи гледачот да го преиспита политичкото кое што лежи во основата на архитектурата.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Во обид да се помрдне, од раце ѝ падна пушката и, не можејќи да додржи рамнотежа, падна врз неа.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)