Му ја стави в уста, а тој влече и гледа во високото небо кое во партали синее меѓу врвовите на буките, часкум губејќи се над густежот на гранките.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Погледна на Бел Камен. И над него во партали се кинат облаците и засветува полна месечина и ги издолжува сенките на високите оснежени борови.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Само на неколку чекори од нив огнот се шири, се пласти жар врз жарта, пламенот ги споплати цепениците, вивнува нагоре и во партали - се кине. Се шири топлина.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Едно брадјосано мажиште, целиот во партали поради што изгледаше како полнета џиновска птица, се истурка меѓу луѓето напред.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Лествичникот во нова руба, ние во партали, како питачи.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
На пазарот за робје ги видов утринава моите три деца и жената, во синџири, во рани, во партали, ги видов јас, ама ме видоа и тие, мил господару, а очите им засветија од радост и надеж дека ќе ги спасам.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Гладот ли што ги мачеше и нив исто како и џганот, или сликата на гладот што ја гледаа пред себе во партали, боси нозе како ѓон со крвјосани петици, гурелави очи и остри коски како сабји подадени под смрдените кошули на оние што ја преживеале чумата, ги издели некако двајцата од несреќните и ги направи поблиски, иако со сркањето од бакарните чанаци сакаа да покажат, ќајата - дека и покрај човечката слабост тој си е обезбеден пред допирот на несреќата, а тој пак - дека е благодарен и почестен што е со него.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Секогаш во караница со братот близнак, рапавиот глас зататни со сила на разбуден вулкан: Ни птицава не е птица, ни ушлево јунак за бој.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
- Послаб е од мене, - се заниша Водомар. – Погледни го – со суво гранче во партали!
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
- Понудата не ви е чесна, - отстапи еден чекор Пишпирик.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Кутрите, во споредба со гардистите ма кои ме продаваа, изгледаа како кукли во партали.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Циркусот ја запоседна широчината крај езерото, и тие денови во селото не се знаеше кој човек е оттука, а кој циркузант: се облекуваа и децата и возрасните во партали, се шараа во лицата со бои, редеа маски и трчаа по сокаците како василичари, скокаа, врескаа, правеа сѐ што ќе им паднеше на ум.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)