Ја замолив да ми раскажува а јас ќе се обидам тоа да го преточам во парчиња приказни или слики најдобро што можам, зашто едно ме мачеше:
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Констернацијата што произлегува од овој факт го замаглува умот па слабите по дух забораваат или се онеспособени во парчето материја пред себе да ја препознаат минливоста на светот. okno.mk | Margina #26-28 [1995] 18
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Го собирав во килим во парчиња, плачевме сите, дури и некои без душа.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Фати сѐ надолу, како тркалото, што најпосле, се откачи од колот на оградата и се стркала надолу по брегот здробувајќи се во парчиња. ...
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
И не сонувале, меѓутоа Доситеј Давидовски тоа негде го прочитал, пред многу стотици години таа болест со еден замав покосила половина жители на Европа.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ваделе од длабока кутија со излижано сребро црни трошки тутун и го завиткувале во парчиња на Целокупна Б'лгарија.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Откако ќе се изнаплаче, се оддалечува, од луѓето, се крие некаде зад карпите, чепка меѓу камењата, собира некои тревки и корења, ги суши на сонце, а потоа, завиткани во парче весникарска хартија ги пуши.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Ве гледам вас со чекан в рака растурајќи еден по еден грамофон во парчиња, во звуците на Бетовеновото ремек-дело, Победата на Велингтон.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Ж: Реално гледано тоа не е баш музиката за која ви зборувам, но впрочем, можеби и оваа мојата ќе ве заинтригира барем исто толку.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Својот подарок го става таа во рацете на молчеливиот борец и се врти кон дамкавиот партизан; тој некако завиткал тутун во парче од бугарски пропаганден леток, па сега очекува да мине некој со запалена цигара.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Да, но навечер прозорците од училиштето се дробеа во парчиња.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Клоцаме, клоцаме, додека нечија капа не се разлета во парчиња.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
„Се наближуваме,“ рече, кога навлеговме во делот од градот што ми беше познат од онаа прошетка со брат ми, кога тој сакаше да ми покаже како изгледа дното на Виена.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Додека чекоревме по градот, Рајнер гледаше во парчето хартија кое покажуваше по кои улици треба да се движиме за да стигнеме до домот на неговата мајка.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Ќе стоев така скукулен до парното нем, неподвижен, сиот претворен во парче мрак и исчекување.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)