во (предл.) - салон (имн.)

Дури во вечерните часови кога оди во кујната по својата вечерна доза валеријана, мајка ѝ ги склопува релјефните корици на албумот, затворајќи го, во педантната, можеби и суеверна навика, таа важна збирка на музички спомени и вредности на нејзината ќерка да не остане незаштитена преку ноќта.  Кога мајка ѝ оди на спиење, Агата останува во салонот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тогаш погледот му паѓа на постелата од свилени чаршави под која се покажува влакнестата нога, потем и ликот на неговиот левантски двојник кој спие со сон на праведник и со задоволна насмевка на лицето.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
А во салонот на тој бункер за одбрана на сладоста, свлечена пајажина од свилени неглижеа лежи распослана по меките дивани и длабоки фотелји, а од салонот, неколку порти водат директно во гнездата на заборавот, потонати во полумракот и згуснатиот кич во кој се задушуваат будоарите.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
До неа, во салонот допира звук на скршено огледало.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Можеби таа околност, моето создавање, било и решавачко за нивната врска”, си мислеше Агата додека свиреше соло партии на својата флејта и редовно грешеше од возбудата што таа помисла ѝ ја предизвикуваше, особено ако мајка ѝ беше тука, во салонот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Мислам дека не треба веќе да ги почекуваш своите ученици”, ѝ вели Хана на ќерка си, донесувајќи го чајот во две порцелански шолји со флорален мотив, додека Агата увежбува една партитура во салонот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Ги става очилата со тенка позлатена рамка и посебно се задржува на два кратки новински портрета, едниот проследен со цртеж на нејзиниот млад лик и другиот со нејзина поскорешна фотографија на која позира, благо насмевната, со флејтата во рацете; две содржини што ги чува како посебно значајни во албумот, кој инаку, постојано стои во салонот, како декор за масата, но и како тивка покана за посетителите на овој салон да ги свртат неговите страници.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Во дното и десно врати: првата води во салонот, а втората во спалната.
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
Ме повикаа да влезам во салонот. Ме прифати вујко Фетхи.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Но веднаш ја отфрлам оваа мисла: последен дојдов, кога влегов во салонот беше мрак.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Во 1908 изложува во ‘Салонот на независните” и во ‘Салонот на есента” , каде неговиот помлад брат, чие уметничко име е Рејмон Дишан-Вилон, работи како потпретседател.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Црта карикатури за списанијата: “Le Rire”, “Le Sourire”, “Le Temoir”, “Le Courrier Francais”.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Во приквечерините, кога предметите проговоруваат, во салонот на блескавото сивило, слушам љубовни пораки од далечните светови, распознавајќи по некој слог.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Нека и натаму во салонот пијат кафе од шарените порцелански филџани од Кина, нека се судираат со своите добри, заситени очи со прекорот на долгото умирање.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Дознававме и дека тоа исто време носи во себе и еден поинаков свет од оној за кој отворено се зборуваше и кој можеше да се види преку ден – зад премолчувањето на сексуалноста се криеше неискреност и хипокризија. …
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
По нивното запознавање јас никогаш не зборував со Сара за брат ми, ниту со брат ми за Сара; само чувствував колку исчекуваа да дојде среда, денот кога нашите врсници се собираа во салонот на Берта, а Зигмунд и Сара остануваа уште долго во нејзината соба, и јас останував покрај нив, како сведок на она што го премолчуваа, и кога знаевме дека собирот во салонот на Берта привршува, тој, таа и јас се качувавме на горниот спрат, се поздравувавме со гостите, го слушавме благиот прекор на Берта што не сме ги удостоиле со своето присуство. …
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Сара и јас се дружевме со неа скоро секојдневно, и така полека–полека дознававме за нејзиниот живот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Сѐ поретко ја гледав Клара. Таа повеќе не доаѓаше во болницата, ретко ја посетуваше Сара, кога доаѓаше кај мене мајка ми секогаш наоѓаше некој неубав збор за неа, и таа не се чувствуваше добредојдена.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Оттогаш Клара Климт не доаѓаше во средите во салонот на Берта Ауербах, но затоа пак започна нашето пријателство.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Такво беше нашето време, времето во кое израснавме, а Сара, Клара и јас знаевме многу повеќе од повеќето наши врснички – понекогаш ѕирнувавме во некои од медицинските книги на таткото на Сара, понекогаш ќе наслушневме нешто во салонот на Берта, понекогаш Клара ни пренесуваше нешто што ќе дознаеше од Густав, или од жените на кои им помагаше да се снајдат во животните невољи.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Замислете си, во тие јануарски денови кога Брехт барал да се прикажува претставата, властите да го исклучиле греењето, како на сцената,така и во салонот каде што била публиката.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Влегов во салонот сиот бесен што дозволив да ме довлечкаат на таа сенилна седенка од ислужени политичари и патриотари, згнасен од нив и цврсто решен да се опијам до бесвест...
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
(Кумот оди во брачната соба, ги зима Антица и Николаќија и ги донесува во салонот каде подредува оро: тој прв оти Антица, Николаќи, Василка, старосватот, деверот...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
После извршените обичаи влегуваат во салонот.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Во салонот, покрај левиот ѕид, маса покриена со чаршав на која се ставени три леба, подредени еден на друг; две нови шарено водени стомни со вода; чаша со мед; авланка со вино и здиплена шамија.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Последното кафе го испија во салонот на домот на Јана, во Бечеј.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
На лустерот сигурно висат кристали, како украси на новогодишна елка, по некое непишано правило го има во салонот на секоја стара градска куќа...
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Чичко ми Косров многу се разлути и викна: „Не е штета.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Чичко ми Косров, кој беше во салонот, се разлути и викна: „Човече, тивко.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Седеше во салонот, шмркаше, пушеше и се потсетуваше на старата земја.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Си легнав со вкус на ментол бонбона, на Boogie del Banco Rojo, на распроѕеваната и пепелава мама (каква што е таа кога се враќа од забавите, пепелава и поспана, огромна уловена риба и толку што не личи на себеси).
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Дојде со бастунот, но пред да влезе во салонот го сокри во еден ќош.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Тоа беше мојот пријател, полскиот амбасадор Мајевски кој минуваше крај построената гарда. Се изненади кога ме виде во салонот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Поминав еден час во чекање. Никој не се појавуваше во салонот. Денот беше прекрасен.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ја носев со себе пораката за Лакхдар Брахими.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
По вообичениот поздрав на гардата се најдов во салонот пред свечената сала во која вообичаено претседателот Бургиба ги примаше акредитивите и странските државници.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Сончевите зраци продираа раскошно во салонот и ги осветлуваа, ги оживуваа монументалните пејзажи на ѕидовите.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во салонот најпосле влезе шефот на протоколот и со радосен, љубезен глас ми рече: - Подгответе се Екселенцијо, претседателот Бургиба ќе ве прими за неколку минути!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Чекав невообичено долго време во салонот на Министерството за надворешни работи, нестрплив да го видам благото лице на Лакхдар Брахими.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ама сепак подобра земја на овие простори на Балканот не може да постои. Треба да се бориме за да се спаси!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Времето брзо минуваше. Во еден момент влезе секретарката да предупреди дека моето време истече, а во салонот е друг амбасадор.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Се наоѓаа во салонот на еден брод што тоне, гледајќи нагоре во него низ сѐ потемната вода.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кога влезе во собата таа се обиде да се правда за причините на доцнењето, пцуејќи го начинот на работа во салонот за депилација („Крв ми оставија под ципиве”, велеше Азра), но Андон не покажа интерес за тоа.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Се направи навистина самовилско оро, само не во планината кај студеното изворче, ами во салонот на прилепскиот кадија крај еден старец од педесет-шеесет години.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Малите квадрати на нивните лица беа меки и влажни, предавнички голи; и молеа се ова да се прекине, и тие сите, колку што ги имаше во салонот, да станат кртови, да се завлечат в земја, и зашто черупките има беа полни со звучен експлозив, расеамо помагаа за да станат во таа ноќ сведоци на една хазардна игра во која тој многу вложи и многу доби.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Таа внимателно следеше како мојот постар брат го фрла на рамињата сакото; како сосема непотребно прави уште еден круг околу големата маса во салонот.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Ќе ти кажев дури и кој ѝ ја рашири вратата на нашава убавица Росана за да влезе во салонот на Домот на Армијата на онаа грандиозна прослава што не ѝ слегнуваше од устата цели три недели.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Го чекавме во салонот, додека тој беше горе во воздушната цевка.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Зарем не би било убаво в недела да прошетаме онака како што правевме некогаш, со твојот свилен чадор за сонце и твојата долга облека што се влече по патот, да седнеме на оние столчиња со ногарки од извиено ковано железо во салонот и да уживаме во мирисот на бакалниците, таков каков што беше некогаш? Зошто бакалниците не мирисаат веќе така?
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Во салонот, пред да влезат родителите, брзо го отвори кафезот, ја протна раката и ја погали жолтата канарка, само еднаш. Потоа го затвори кафезот и застана, чекајќи. 24
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
А: Но, добро...( преминувајќи до другиот крај на собата).
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Звукот вон кадарот беше разговорот на членовите на семејствот во собата: купиле фонограф и тој ја свиреше мелодијата „Ако си Ирец, дојди во салонот”.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Повелете во салонот.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Домашните се повлекуваа во салонот и зад затворената врата можев да ги насетам нивните пригушени шепоти.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Ме пречека и ме воведе во салонот сестра ѝ на професорката Олга Ничота.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Бев сам во салонот, ако се исклучат бистите на Водачот и на Сталин.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)