Таа ја зема чашката, си ја става на главата која бавно ја свртува на страна. Burroughs го зема својот star-automatic, нанишанува, повлекува и ја погодува младата жена точно во слепоочницата.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
А јас молчев Со главата меѓу дланките, Сонувајќи го вулканот Што сега ме облева Со жештина што гори Во табаните, Во слабините, Во слепоочниците.
„Век за самување“
од Веле Смилевски
(2012)
Кога се обиде да ја крене главата неочекувана остра болка му ја повлече назад на перницата, каде што остана да се одмора со чувство на тапост и тежина, со придушени удари во слепоочниците, а челичен обрач му го притискаше челото.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Будењето идеше бавно, со болка во слепоочниците и некое блуткаво чувство.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Срцето силно ми биеше и неговото тропање го чувствував во вратните жили и во слепоочниците.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
(Се слуша истрел од сандакот. Гаврил одскокнува угоре, се руши врз работ. Дупка од куршум во слепоочницата.)
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Чекаа да заврши ловот, чекаа да го видат пред своите нозе Мечкојадовиот труп или да го продолжат патот.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ја допрев со прсти болката во слепоочниците и ми се стори дека врвовите на пораснатите нокти ја минуваат коската и растат зад неа криви, непокорни и готови да искинат сѐ што е во мене, и жиличе и мисла.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Вадам пиштол и го вртам кон него: кај ли е најдобро да пукам, кај ли можам побезболно да го убијам: в слепоочница, в срце, в чело?
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Птица си во слепоочницата на мислата
ако катето изгори, на песната љубомори
ако полуди на рамен круг
ни поетот нема да ја препознае
– во неа суша
радоста и пости.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Сега единствено ноќта се движеше во душите на двајцата луѓе привиени над нивниот осамен оган во дивината; мракот молкум се вовлекуваше во нивните жили и тивко им баботеше во слепоочниците и зглавките од рацете.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)