во (предл.) - среде (имн.)

Јас сум во средето на таа толпа, не гледам до каде се простира, но извесно е дека е тоа море од народ.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Ние го знајме каде е, токо да не правиме некој ќедер на аскерот, да не напакостат некого, та да си а земиме бељата сете села.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ги виде сите свои робови и робинки пред себе; ги виде и убавите и млади невести Доста и Дунава Макреви, ја виде и бела Бојана Жиовката, па погледот му падна и на Доста Рожденката, околу која толку години се вртка, но сега кај него немаше ни зрнце милосрдие, ни зрнце мерак, ни зрнце човештилак.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Потоа Арслан си направи пат со камшикот и влезе во средето на народот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Двајцата селани застанаа од двете страни на онбашијата, во средето на обрачот, и почнаа да го советуваат дедот Јована.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Одевме по пругата; сонцето заоѓаше и наликуваше на оној пајак од мозаикот; како во средето на небото да лежеше спокоен вжарен пајак, јагленче вжарено во својата мрежа од зраци, кои раскошно го опсипуваа со злато целиот питом пејсаж, со благи ритчиња и долчиња, со винороди, лозја осенчени во предвечерието.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И потем кажа: со врвовите од прстите поминал по записот-клопче; и не прочитал ништо ново; во центарот на клопчето, во средето на преѓата ја прочитал буквата Ж, во жена престорена, насликана од незнајниот сочинител на таа одаја; лево од неа го прочитал записот познат: Јас, царот Соломон, велам: Чашо моја, чашо моја, пророкувај додека има ѕвезди.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Го прашав Филозофот каде одиме, и каде се наоѓа папокот на светот, а тој рече: во средето на земјата, оти папокот се наоѓа во средето на телото.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Но секоја нишка што ќе ја одбереш, води кон средето, кон смртта на оној кој чита, што значи беспотребно е да се плашиш дека не одиш по вистинскиот пат во клопчето на словото, оти блаженството на смртта при читањето настапува кога ќе ја затвориш корицата од книгата што ја читаш, оти тука, во таа точка, во средето, очи во очи со пајакот вжарен, со источникот на словото завршуваш и ти, и слободен си, како никогаш, како да си мртов, како да си заспал во Бога.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И средето ќе биде во него, и тој во средето.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И во средето на светот столб златен видов, столб што се извишува во висина на човек, во резби раскошни, од рака нечовечка сочинети, со какви што ниеден свешник на лицето на земјата не е украсен; и на врвот од столбот – плоча златна, четириаголна; и на неа – Книга во папокот на светот, чаша со питие небесно, Слово Господово!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И видов: на средето од собата, Мозаичник некој незнаен и дамнешен, мозаик преубав сочинил од камченца ситни колку прашинки: мрежа дванаесетаголна, со конци совршени, и во средето на мрежата ново среде, второ среде: пајак црн, сонце на вселена мала и уредена, сподобие раскошно, моќно, најсилно на светот, совршено оти од утробата своја плука и раѓа совршеност; и видов; на средето од пајакот, трето среде што беше, нацртан бел крст, и точно местото каде се спојуваа краците на крстот – средето на светот, точката по која копнеел големиот Архимед, најврвната тајна на сите светови!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ги лепев стакленцата едно по едно, а бев тргнал од краевите на сликата кон средето, оти така ми се виде полесна оваа ука; тргнав од косата, од перчињата, кон средето, кон очите и носот, и конечно, последното парче го ставив, од устата, во самиот центар на сликата, во точката од средето, во средето на средето.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Измешаните насилство, сентименталност, лажност и театралност на емоциите што се во средето на конфликтот го претвораат семејството во постојано место на мелодрама.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Општествената и емоционалната неавтентичност можеби се во средето на визијата на трагедијата за светот, но тоа е погубно за трагедијата како форма.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не, тоа значи да ја прифатиш неавтентичноста што е во средето на романтичната љубов, да ја сфатиш романтичната љубов како општествена установа, како идеологија, улога, изведба и општествен жанр, а пак истовремено, самосвесно и без самоизмама, да ѝ подлегнеш.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Удри по љубовникот или по љубовницата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не може да се избави од впечатокот, или од сомнението, дека нејзините напнати изливи на емоционален израз можеби се надуени повеќе од строгите услови што ги налагаат екстремните ситуации што ги прикажува, на смртните страданија што биле побуда и сигнал за сета таа страст.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Да си го живееш љубовниот живот како мелодрама, свесно и намерно да правиш така, се разбира, не значи да одбиваш да го сфатиш сериозно – како што ќе ти каже секој геј-обожавател на Џоан Крафорд, а сигурно и секоја оперска кралица.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Потребно е насилство. Удри по мајка ти. Удри по ќерка ти.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Зашто, она што трагедијата не може да го преживее е и најблагото знакче дека можеби, само можеби, е „малкуцка изнасилена“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А тоа не е да ни помагаат да си живееме среќно и весело до крајот на животот, туку да ни овозможуваат да насобереме што е можно повеќе антисоцијални возбуди во мигот и да ни дадат структурирано заедничко место во кое ќе им даваме полет, израз и издув на своите романтични мечти – без да си нанесуваме себеси и на партнерите никаква трајна емоционална штета.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Зашто мелодрамата, како деградиран поджанр, се одликува токму со таква комбинација на елементи: врв на емоционална напнатост што изгледа претерано или екстравагантно; прекумерна реакција, оттука, лажност (ако гледачите проценат дека некоја изведба е „мелодраматична“, всушност, под тоа подразбираат дека е пресентиментална и „неверна на стварноста“); и сиже изнакитено со насилни кулминации.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ако трагичното страдање некогаш се доживее како чиста изведба или имитација на страдање, ако излезе дека архетипските трагични судбини се некакви театрални улоги, тогаш трагедијата нужно ќе трпи загуби во смисла на потврда, на општествено признание и ќе го загуби авторитетот на носител на егзистенцијална вистина.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Накратко, тоа е да го правиш она што инаку е културно невозможно – односно, што е невозможно за нормалниот свет: да комбинираш страст со иронија.323 ‌Машката геј-култура, всушност, разработила особено, дисидентско гледиште кон романтичната љубов, камп-гледиште, кое стрејтовите честопати го сметаат за цинично, токму зашто неговата иронија – која ја нагласува изведбеноста на романтичните улоги – им изгледа дека ја поткопува сериозноста и искреноста на љубовта, а со тоа и ја омаловажува.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Си напраиле две врапчиња едно седело во едно лозје од еден мрзлив чоек; седелото му било баш во средето од лозјето напраено под една грутка до една пењушка.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Живите селани се вратија по своите села и почнаа да се приготвуваат за одбрана. – Никаква турска нога да не стапне во наше Мариово – беше решението на овој прв бунтовнички штаб во средето на големата турска царевина.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)