во (предл.) - тавче (имн.)

Со тава од фурна, со печено месо на жар, со риба пржена во тавче, со домати и пиперки, и со лубеници, кои овде лете ги има многу.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Гостилничарот ни ги раздели по чиниите и почека да ги отвориме за да ги полее со червишот што беше останал во тавчето.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Јас, будала, се средив, се намирисав и се враќам во постела, а тој, како да ми е брат, спие!”, се јави сопругата негова, а цариничката слатко се изнасмеа и, пак погледнувајќи нагоре, викна: „Стави во тавчето зејтин, не штеди!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Се надевам дека ќе го вратам дома.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Особено она, петлено, не сакам да се најде во тавчето на некој градски гладник.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Го здогледав уште она пламенче во тавчето со балкански гасови, го здогледав и видов како скочи и изгасна од догореност и во истиот момент српот и чеканот изгледа се вкрстија да го симболизираат чинот.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
„Во тоа дека тавче ориз нема во фурната“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Во тавчето не е проблемот“. „А во што е проблемот, жити ја?“
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)