во (предл.) - технологија (имн.)

Податочната ракавица (data glove), која што овозможува влез и во уметничко кодираните виртуелни светови (во смисла уметност на виртуелните машини), е главен интерфејс во технологијата на виртуелната вистинитост, таа нагласено го аплицира допирот дури и при trip-от по паралелните светови.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Токму од во овој текст споменатите уметнички дела, втемелени врз технологијата на виртуелните машини, доаѓа чекорот нанапред во новата проценка на допирот и со тоа доаѓа до вистинска субверзија на полето на естетиката, којашто досега ги форсираше како сетила- okno.mk | Margina #15-16 [1995] 45 теоретичари само видот и слухот.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Подоцна, во циркусот, кога созреав како маж, се убедив дека анатомските можности во технологијата на љубовта се сепак ограничени (иако можат да бидат мошне богати) и дека се сведуваат на тие, во суштина – неколку препознатливи сигнали и движења што се вообичаени, и дека без потреба сум се лутел на Луција таа ноќ на кејот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
1 Деструкциската уметност сведочи за тенката, слаба, безначајна условеност на опстанокот: тоа е визуелен дискурс на преживеаниот.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тоа не го поттикнувам, иако нема ништо лошо во технологијата што ги спојува работата и забавата.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Тоа се првенствено врвните достигања во техонолгијата и техниката на индустриското производство.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Брзината на менувањето на новите генерации компјутерска опрема и програми ги доведува во прашање стандардите и компатибилноста на системот. (Можеби преведувањето на еден текст на странски јазик сега може да се изедначи со пренесувањето од технологијата на една генерација на компјутери во технологијата на следната генерација.) Впрочем, човек иронично може да се запраша, како и Роберт Кувер: “Чуму сета таа интерактивност?
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Тоа е единствениот обид на сериозно сидрење на визуелните уметности во технологијата и психодинамиката на стварното и виртуелно исчезнување, една од ретките културни пракси која се обидува да го исправи општото отсуство од дискусии за деструкцијата во општеството.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)