Зашто Рацин е тој што нѐ учеше и сѐ уште нѐ учи како се боледува и тагува, како се мечтае и копнее и како се верува и надева во иднината на човекот и во убавината, волшепството и во моќта на зборот.
„Елегии за тебе“
од Матеја Матевски
(2009)
Едни се задоволуваат со разгледувањето на списанијата од порно литеатурата, други стојат пред витрините на баровите каде што се прикажуваат само полуголи жени, трети грицкаат пржени компирчиња и некаде тапо и бесцелно гледаат, некои се определиле само за еден франк во автоматот, една минута да „уживаат“ во убавините на некаква булеварска филмска серија, други итаат некаде, трчаат да се симнат што побрзо до метрото, а пак во кафеаните, кои се редовно полни со сомнителни жени, неретко се слушаат викотници, кавги, кршење на чаши, па доаѓа и до тепања, кои редовно завршуваат со пискотот на полициската кола, зашто со некаква незабележителна магична моќ, при секаков прекршок, набргу таа ќе се најде за интервенција на местото на прекршокот.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Не се заљубив зошто сакав да се ослободам од осаменоста, туку затоа што имам преголема љубов во ова срце, под овие гради и сакам да ја подарам и претворам во убавина и уживање.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Потребни ни се боите на виножитото и неколку животи за да ги претвориме во убавина сите мисли и чувства, а изворот е љубовта.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
И знам дека моите чувства секогаш се претвараа во тага, а желбата за среќа беше искрена, но никогаш не научив како да ја претворам во пријатна, едноставна убавина.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Совршена љубов без извинувања, барања, очекувања и последици.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Така сега, кога мајка му му рече дека пеперутки ќе се собираат на него, се почувствува толку лесен што му се пристори дека тие можат да го кренат и да го понесат во убавините на нивните бои.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Заслужениот годишен одмор го проаѓаш во убавините на Крани, Ачикот, Брајчино или Струга, а парајлиите у Пефкохори, Буљарица и Лагадин.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
Уште нешто, јас и Пеличка од тебе бараме да ги фрлиш тие машки пантолони, во убави роби да се променуваш за да се види дека ни една мома не ти е рамна во убавината!
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
8 Суштински, посебнота на прозата на Чинго се наоѓа во доменот на естетското: само во убавината на таа проза се остварува нејзиното дејство, нејзиниот секогаш згустен впечаток, сугестивната моќ што нè приврзува кон неговите текстови и овозможува тие да останат трајно врежани во суптилните сплетови, на нашата меморија, пред сè во нејзиннот емотивен комплекс.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Севда се исплаши за светлината, убавата светлина што сама од себе залажува во убавини, во сини, виолетови и семсекакви бои што ти ја радуваат душата.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Еразмо, физички, многу ситен во споредба со водопадот, беше внесен во убавината на глетката.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Да била барем толку умна па да побарала некој рамен во убавината на маж ѝ, ќе се ослободила и себеси а и својот пород од несреќите што ги предизвикува непромисленоста“.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
„А кој знае, можеби Иван Степанович самиот ѝ покажал со прст на него. На мој Ролан“.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Дедо Геро, кога ќе немаше некоја работа, заедно со Јонета и со Гелета, ќе се искачеше на ледината над Петров Камен од каде што се гледаше далеку, далеку наоколу и ќе уживаа во убавините на Преспа.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)