во (предл.) - цвеќе (имн.)

Понекогаш, и по некоја мелодија на армониче: „Куќичка во цвеќе, куќичка во цвеќе...“
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
еднаш, за една иста коска се фатиле со едно куче и се наттргуваат, си ја отимаат коската, се дават, крв им тече од ноктите и од забите, на Стевана, ко вода му се нишаат забите, не знам кај беше ова и не знам кога беше, јас мислев во цвеќе ќе ја најдеме Македонија, а таа во казан клаена и сите ѓаволи играат околу неа, ќе ја посееш жито, а кукавици ќе ти никнат и после не кладоа да вежбаме војнички работи, фронтот е како кај Бигла, а ние како кај Зајгазица во ливадите вежбаме: напред, назад, клекни, легни, а командирот, некој добар, Благоев го викаа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Висар, кога му беше здодевно често се загледуваше во цвеќињата и во главата му навираа чудни мисли: цветчињата навистина му личеа на детски главчиња како што велеше учителот: имаа очи, уста, нос; тоа можеше најдобро да го забележи при гледање од одредена далечина, од одредено растојание: поблизу или подалеку, тоа не можеше да се уочи.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Шеташе со очите низ неа и се загледуваше во цвеќињата и дрвјата, во прекрасната глетка, како господ во мигот кога си го создал светот.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Зашто, човек ако овој град го знае само од дните кога е обвиен во зеленило и во цвеќе, се разочарува и истинува од „убава Софија“, ако ја спореди со таа оголена, без цветните паркови во дните кога нејзините улици се побелени или раскашавен од стопениот снег.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Стави ме во цвеќиња, пак ќе фатам кир под ноктите.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)