ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Но, не баш дух, бидејќи овој е премногу интелектуален за вкусот на поголемиот дел од една генерација скептична спрема „профаното” рационално мислење а склона да верува во квазимистичната моќ на интуицијата и екстазата, туку повеќе „душа” - орган на некој неодреден начин поврзан со „духот”, но, за разлика од него, благородно усидрен во чувството, коешто е или нурнато во сепроникнувачкиот elan vital a la Bergson, или е во дослух со севкупниот Космос, односно со вечноста, така што овој експресионистички орган - духот или душата - во секое време има, под услов доволно да е огнен, непосреден пристап во бесконечното.

Откако ги смирив страстите без поголем напор се навраќам на драмата во неколку чина, наречена живот.

Со поглед недопрена, во чувство непретворена, во душа зариена, тогаш таа љубов нека ме убие, а овој немир нека биде проклет.

Виталниот динамизам што го покажуваа Татко и Камилски, во донкихотовска мисија од збор до збор, во чувството дека го откриваат пресудното во секој збор, беше одвреме-навреме обележана од нивниот метафизички неспокој.

Брзо пишува во дневникот: „Не разрешувај ја противречноста во чувствата на своите ликови, или на самиот себе, кога се вградуваш во некој свој јунак.

- Не во чувството – можеби тоа е најдобра вакцина против бесрамната суровост на лицемерието.

Неговиот гнев ја преполни чашата, а јас пијана и како без душа ја завршив ноќта во чувство на несреќно и грдо пајче.

Како што индивидуите почнуваат да ги артикулираат преферираните настани во овие алтернативни нивоа на активност, и како што стануваат сѐ поангажирани во уредувањето и поврзувањето на овие настани во посебни секвенци низ времето, можат да бидат поттикнати експлицитно да ја именуваат на овој начин сугерираната алтернативна тема или 50 Margina #4-5 [1994] | okno.mk контратема.

Именувањето на алтернативна тема или контратема е многу важно, помеѓу другите работи, и затоа што, (а) значајно учествува во чувството на индивидуата дека нејзиниот живот оди нанапред по патот кој таа го одбрала; (б) овозможува да се припише значење на настаните или искуствата кои инаку би останале незабележани или за нив би се сметало дека се од мала важност; (в) го олеснува правовременото одредување (средба-по-средба) и поврзување на настаните кои се случуваат за време на тераписките средби и (г) ѝ дава на индивидуата чувство дека знае кој може да биде следниот чекор во избраната животна насока.

Во мигот како противтежа во чувствата од Атеистичкиот музеј ми навираат спомените од чудесните витражи во катедралите.

Ова може да се ЗА ЧУВСТВОТО НА разбере метафорички, но секако упатува кон НЕПОТПОЛНО ОПСТОЈУВАЊЕ темперамент што не ја отфрлил детската визија поради визијата на (фрагмент) возрасниот човек; а оваа паралелност која го прави како поетот така и крими­ jamais reel et toujours vrai (на цртежот на А. Арто) налецот, веројатно и црнопијата и хумористот (се работи само за различни количества, нагласување на последниот или претпоследниот слог, избирања: сега си играм, сега убивам) се забележува во чувството на непотполното опстојување во некоја од структурите, во некоја од мрежите кои ги ткае животот и во кои ед­но­времено сме и пајак и мува.

Личноста може да биде како некој друг, а при тоа да не биде тој некој друг; чувствата можат да се споделуваат, не мешајќи се и не втопувајќи се во чувствата на другиот.

Тоа се електронски системи, чиишто импулси кожата ги преведува во чувство на допир.

Знам дека тие уживаат во чувството на изгубен страв.

Одвратноста кон алкохолот сега прерасна во чувство на болка.

Снегот, неначнатата тишина наоколу, спокојот што тишината го вселува в душа, сето тоа веќе не можеше да постои во мислите, во чувствата на Бојан.

За голем број геј-мажи, Џоан Крафорд, Голден грлс (‘Златни девојки’), Лејди Гага и многу други камп-икони и натаму имаат извесна моќ и привлечност, иако главнотековните геј-коментатори како Саливан, кои би сакале да не е така, тврдат дека немаат.

Впрочем, воопшто не се ни работи за еротска желба.

Идентификацијата класично ја дефинирал Фројд како желба да се биде, а не како желба да се има, но мошне е неизвесно дали геј-мажите (или другите приврзаници на геј-културата кои ги возбудува Милдред Пирс) буквално сакаат да бидат Џоан Крафорд – колку и да уживаат во чувството кога се проектираат себеси во нејзината персона или кога се замислуваат себеси во нејзината улога.

Но, тоа навидум самоуверено тврдење не е одраз на фактите, туку на желба – и тоа желба што не е многу изгледно дека ќе се оствари наскоро. ‌Дури не е ни извесно дека поимот „идентификација“, позајмен од его-психологијата просто затоа што е згоден, досегнува до она за што навистина се работи во внесеноста на машката геј-култура во ликови како Џоан Крафорд.

Хомосексуалноста тука е прашање на дрочење сам во луксузна хотелска соба, по свилена долна облека и во елегантно руво, кај што си го росиш телото со виолетова водичка, си пушиш цигари, си пиеш шампањско, окружен со свежо цвеќе, уживаш во чувството на моќ и си „токму онаков дечко каков што од секогаш си сакал да бидеш“ (130).

Можеби затоа што сум внесена во чувствата што ги изразувате во вашиот текст, па нешто во мене се вознемирува кога ќе се најдам пред зборот acte.

Тоа е изразено во чувството, присутно уште од отоманското време, дека луѓето од Исток ја чувствуваат власта како фаталност што доаѓа од многу далеку, од многу високо, дури од Бога, која мора да се поднесува и против која се останува немоќен.