Мораше да се повикам на убаво документиран пример за емотивната внесеност на геј-мажите во избраните парчиња од главнотековната култура, дури и ако тоа значеше бирање нешто старомодно и не многу актуелно.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Сигурно, требаше да си изберам воспоставен и неконтроверзен пример за културните практики на геј-мажите.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Признавам и дека има нешто перверзно задоволително во посветувањето толку време денес на размислување за геј-привлечноста на тoлку архаичен лик како Џоан Крафорд и на еден, главно, заборавен култен филм каков што е Милдред Пирс.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Така идентитетите не ни се непосредно на удар.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Овие патувања се одвивале во избрани места, се минувало низ „тунели” кои воделе низ избраните рајски предели, тераси- градини на ридовите, ведри и насмеани колони работници, за да кулминира пропагандата во музеите.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)