Фасадата беше скромно украсена. Прозорците на приземје и првиот кат имаа кремасти метални рамки во кружни форми.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Колку беше силен инстинктот за опстанокот во кружниот живот на јагулите, размислуваше Татко, а во свеста му беше судбината на семејството.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Иако неговото истражување беше независно од нашата работа со концептот “друштвеност”, тој дошол до заклучок дека “големите простори треба да бидат кружни, бидејќи сите живееме во кружен свет (хоризонтот е околу нас) и нашите сетила се подобро прилагодени на кружен отколку на правоаголен простор”.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Седев во фотелјата и ја гледав птицата која неколку мига стоеше на една гранка на разлистаното дрво пред прозорецот, а потоа се вивна кон синото небо во кружен лет и побуди кај мене чувство на радост од слободата на летањето.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Во тој миг Цви Корец длабоко во срцето почувствува дека судбината негова, на семејството, советот, заедницата, на целиот овој град, сѐ посилно се заплеткува во големо клопче што се намотува, се пласти и стега околу сите нив заедно од некоја огромна сила спрема којашто секој отпор е слаб, оттука и излишен.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Ја гледав птицата која неколку мига стоеше на една гранка на разлистаното дрво пред прозорецот на мојата канцеларија, а потоа се вивна кон синото небо во кружен лет и побуди кај мене чувство на радост од слободата на летањето.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Како Шарло во црно-белите филмови, додека рамката на фотографијата се затвора во кружен црн ирис... „Се вика Дитер Вислицени и има чин на капетан”, го известуваат првиот меѓу рабините и предводникот на солунската еврејска заедницата во неговата канцеларија, „и тука пристигна на 6. февруари.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)