во (предл.) - машки (прид.)

Брат ми, иден партиец, на идејата да му дадеме име на козлето, спомнуваше блиски личности од поновата историја, но тие, речиси сите, беа во машки род, па не идеа предвид.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Затоа се вработила многу брзо откако матурирала во Машката гимназија, како што тогаш ја нарекувале гимназијата „Цветан Димов“.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Тој влегува во водата и оди кон нив.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Погледнува, значи кон морето, а таму во бело кајче, облечена во бел фустан од тантела, со парасол над главата и децата покрај неа, облечени во машка и женска матроски облекла, нежно насмевната му мавта Гита.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Генералот гледаше во недефинираната капа што го заменуваше горниот дел од главата, Маре во празните прегради на черепот, а Боге и Кате во машкиот лик со енергични црти и заплашувачки мустаќи.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Колку и да упатува на жените, како што очигледно и прави, таа не е секогаш и суштински за жените.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Зашто, веќе ги утврдивме трите услови чие содејство е и нужно и доволно за да се објасни општествената репродукција на машката геј-култура. (1) Дури и ако конвенционалните, хетеронормативни жанрови на дискурс се исто така и жанрови на чувствување и стилови на лично изразување; (2) ако главнотековните жанрови на дискурс, жанрови на чувствување и стилови на лично изразување се кодираат за родот и за сексуалноста според стандарната културна поетика – така што се интонираат со конкретни општествени вредности што различно се поврзуваат со конкретни обродени или сексуални улоги; и (3) ако таквите жанрови на дискурсот и стилови на чувствување или на изразување се обликувачки за одделните субјекти уште од раната возраст во животот – тогаш навистина е возможно во машката геј-култура да има нешто како примарна социјализација, доколку извесен дисидентски однос кон тие жанрови на дискурсот и на изразувањето претставува дисидентско обликување на родот и на сексуалноста.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тој е противотровот за романтиката.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Геј-научниците и геј-критичарите воопшто не се понесклони кон тоа од другите геј-мажи.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
За да започнеме со одговарање на тоа прашање, треба да ја разбереме машката геј-„женственост“, односно она што важи за „женственост“ во машката геј-култура, како нејзина сопствена појава, или палета од појави – како нешто мошне разграничено од разните видови женственост што ги пројавуваат и што ги изведуваат жените.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Кампот, како што видовме, е внатрешна практика на една дијалектика во машката геј-култура која се врти околу низа спротивности меѓу романтиката и разочараноста, сериозноста и несериозноста, автентичноста и неавтентичноста – меѓу неироничниот набој на машката геј-желба за машка убавина и ироничното спласнување на тој набој. ‌Кампот ѝ припаѓа на една страна од тоа двојство.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Некои од тие вредности или идеали поврзани со жените се обележани како женствени.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А протогеј-субјектите реагираат на настраното нудење на одредени одлики или состојки на тие главнотековни облици што комуницираат со чувството на тие деца за различност, со нивната желба за бегство и со нивната волја да замислуваат алтернативи, како што тоа го срочил Бери Адамс.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тоа е извориштен, обликувачки процес, кој уште од самиот почеток е сосема општествен. ‌Извесна родова ориентација што не е во согласност со хетеронормативната мажественост, затоа, мора да се вградила во машкиот геј-сексуален субјективитет.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Без баш да ја помеша таа вредност со убавина, тој, сепак, ѝ дава значителна естетска вредност, опирајќи му се на секој начин на оценување што би инсистирало да се примени врз предметот построг, посериозен или посодржински склоп од надворешни стандарди, било морални, било естетски. ‌Камп-сензибилитетот така го оправдува „светот како естетска појава“ (нешто што Ниче сметал дека може да го прави само грчката трагедија или Вагнер).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, потоа трикот е да се одржи неизвесноста на тие поими, да не се дозволи „несообразноста со родовата улога“ и „родовата нетипичност“ да се израмнат направо и симплистички со „женственост“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
“238 Единственото нешто на кое местото не му е во списоков, ми се чини, е „трагичната историја“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Основните хетеронормативни координати на родот и на сексуалноста ги исцртуваат конститутивните услови во кои секој субјект на хетеронормативната култура се издигнува до субјективна дејственост и разбирливост.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Адам допушта дека „можеби не постои едно единствено универзално предгеј-искуство“, но укажува дека сите тие културни активности и силната привлечност што ја имаат „сепак упатуваат на низа од основни искуства со силен екот кај геј- и кај потенцијално геј-мажите кои го надминуваат поимањето на ‘геј’ како ‘само’ општествена конструкција или дискурзивен ефект“.377 Од каде се тие основни искуства?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тој благонаклонето цитира една забелешка што Џон Клам ја изнесува на почетокот од својата книга за музичкиот театар и машката геј-култура – „Според мене, суштествувањето како геј има исто толку врска со посветеноста кон некои видови култура, колку што има врска со моите сексуални настроенија“ – навидум прифаќајќи го благо отфрлачкиот и леко омаловажувачки став кон сексот што провејува во Кламовата употреба на старинскиот збор ‘настроение’ кога зборува за хомосексуалниот избор на предметот.334 За Фелоуса, „геј“ не е синоним со „хомосексуалец“ и никако не треба да се сведува на тоа (13).335 ‌Онака заинтересиран за „некои од особените димензии на машките геј-животи кои ја надминуваат сексуалноста сама по себе“ (x), за „несексуалните димензии на природата на геј-мажите“ (243), Фелоус доследно ја ублажува важноста на сексуалноста, сметајќи ја за едно од „најнесуштествените нешта“ според кои геј-мажите се разликуваат од стрејт-мажите – односно, ја смета само за знак на подлабока разлика, која мора да има врска со особеноста на „геј-сензибилитетот“, сфатен како „суштественa страна на човечката природа“ (262).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
На крајот, заклучува Милер, Циганка (особено катаклизмичната завршна нумера, Обратот на Роуз) не допушта никаква можност ниту за „помирување“, ниту за „избор... меѓу обожаваната мајка која ни чува место и омразеното чудовиште што нѐ лишува од него). (120) ‌Искушение е да се изнесе сродно тврдење за геј-привлечноста на кулминацискиот судир меѓу мајката и ќерката во Милдред Пирс.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Способноста да изведеш таква реплика карикатуристот од сиднејскиот геј- весник ја третира како дел од машкиот геј- репертоар, типично дело од машкиот геј- театар, кое си е на место во машкото геј- општество, но непримерно за училницата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
“ или „Вратете се како победници“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Отфрлајќи ги сите побарувања на семејната божемна невиност и капејќи се во дречлива, неприродна неблагодарност, таа си го виори чувството на надмоќ пред конвенционалните буржоаски канони на моралноста, нормалноста и природноста. ‌Такво чувство на надмоќ над здодевните, нормални луѓе одамна се забележува (се слави или се презира) како одлика на машкиот геј- субјективитет.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Машките геј-културни практики подобро и посистематски се разбираат кога ќе се вратат во своите првобитни, конкретни, прагматични дискурзивни и општествени ситуации отколку кога се апстрахираат од нив и се анализираат во смисла на естетска теорија, како што претпочиташе да прави Сузан Зонтаг, колку и да е тоа сјајно.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Или така барем можеме да заклучиме од следниов исказ: „Мажественоста е одлика што треба да се уважува, да се почитува и да се третира достоинствено.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Што ќе објасни како протогеј-субјектите се здобиваат со геј-култура речиси како да им е мајчин јазик, како да им е навистина домородна култура?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Поконкретно, тој одново и одново се повикува на социјалистичкиот филозоф и ран геј-активист Едвард Карпентер (1844–1929), кој во 1908 година објавил книга со наслов Меѓуполот: студија за некои преодни типови мажи и жени.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Одбива геј-љубовта да ја обуслови со успешно подражавање на мажественоста, било да е тоа сопствената, било да е онаа на дечкото, и ја одбива сегашната склоност во машката геј-култура постојано да се креваат мерилата за прифатливата геј-мажественост, со кои се налага геј-пожелноста да зависи од сѐ поочајни изведби на тапата, брутална, неиронична мажественост.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А, кога зборуваме за геј-порнографија, поуката што ја извлеков од Мелвил сега сјајно, иако не сакајќи, ја илустрира упадот на Крис Ворд од 2008 година во каубојското порно, До последниот маж (To the Last Man), „вестерновски еп“ во кој сижето е наточкано со низа драматични убиства – нешто ново во геј-порното – небаре ништо помалку од тоа не можело да ја гарантира машкоста на машките ликови кои на платното имаат секс еден со друг. (Ворд, меѓутоа, објавил и ненасилна верзија од филмот за оние поситничави или морално построги гледачи, кои си сакаат геј-сексот да им биде машки, но не баш до точка на убивање).250 ‌Поларноста на настраниот сензибилитет и на сексуалната желба ги потсетува тие што учествуваат во машката геј-култура дека се неизбежно заплеткани во родовите вредности, еротски дихотомии и други општествени значења.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Иако сигурно е точно, како што вели Фелоус, дека „гејството подразбира многу повеќе од сексуални партнери и практики“, не мора нужно да заклучиме дека геј-културата во голема мера произлегува од женствената родова ориентација и од инаку „несексуалните димензии на природите на геј-мажите“, како што и тој тврди.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Машкиот геј-идентитет, најпосле, изгледа се обликувал релативно доцна, не порано од адолесценцијата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Како е возможно процесот на социјализација во културната практика на хомосексуалноста да започне долго пред да созреат субјектите на акултурацијата доволно за да стапат во машките геј-заедници и да учествуваат во општествените размени на машкиот геј-живот?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Со други зборови, членарината за користење на мојана сала беше скапа, но не беше толку скапа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во меѓувреме, италијанските вдовици од Фајер Ајленд фрлаат откривателно светло врз овој доследен образец, кој навистина провејува во машката геј-култура и кој определува еден особен стил на машкиот геј-културен отпор.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И не, „г0ј“ не е збор на јидиш за „рисјанин“: тоа е „геј“ или „гај“ (дечко, бел. на прев.), со нула наместо средната буква.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А има и цело множество геј-мажи, на различни возрасти, кои се длабоко опитни во машката геј-култура, кои изгледа се родиле во неа и кои го зборуваат јазикот на геј-сензибилитетот како да им е мајчин.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Наместо да бегаме од злодухот на машката геј-родова девијантност, наместо да се срамиме од неа, наместо да ја дочекуваме со тврдоглава и тапа тишина или со одрекување, наместо да ја протеруваме во новоизградениот плакар на хомосексуалноста, треба да продолжиме – во духот на беспредрасудно и беспанично испитување – да го испитуваме значењето на машката геј-женственост, без страв дека секое нејзино разгледување нужно ќе нѐ врати на хомофобичните клишеа за нашата психопатологија.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Па како може еден таков процес на социјализација на возрасните да објасни работи што многу јасно изгледа, барем гледано наназад, дека биле геј-културни практики предвреме прифатени уште рано во животот од страна на многубројни момчиња кои подоцна испаднале геј?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ако хомофобијата понекогаш дејствува не толку да ги угнетува хомосексуалците колку што да го варди однесувањето на хетеросексуалците и да ги тера еден со друг строго да се држат во согласност со наложеното од соодветните полови и родови улоги, од страв да не заличат настрани, можеби една од општествените функции на трансфобијата е да го варди однесувањето на лезбејките и на геј- мажите и преку терор да ги натера да му се потчинат на родовиот стил што се смета за соодветен за нивните полови. ‌А, се разбира, има и многу други лоши причини, покрај трансфобијата, геј- мажите денес без многу мислење да го отфрлат аргументот на Фелоус: сексизмот, мизогинијата, женственофобијата и/или некоја готовност ним да им се угодува; мачоизмот, снобизмот, срамот, одрекувањето, рефлексниот антиесенцијализам и најразличните други облици на постоунволскиот геј- ослободителен догматизам.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Истовремено, тоа настојува дека таквата неавтентичност не е неспојлива со геј-љубовта.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Каква е, всушност, машката геј-врска со женственоста?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Еден од методите со кои геј-машката култура го разработува и го консолидира својот особен став на општествен и културен отпор е усвојувањето, присвојувањето и преведувањето во машка геј-смисла на одредени вредности или идеали што ѝ се длабоко туѓи на традиционалната хетеросексуална мажествена култура.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Токму затоа што вдовичката улога е женствена улога, таа во машките очи се квалификува како перформативна, како да има димензија на одиграност, токму како што сите женствени улоги, сите женствени облици на отелотворување и на себепретставување во општеството со кое доминираат мажите излегуваат перформативни, односно барем донекаде.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тоа што решив да го започнам поглавјево расправајќи за неговиот приказ на културните практики на геј-мажите и наведувајќи ги моите несогласувања со него е зашто му се восхитувам на делото и зашто сериозно го сфаќам тој предизвик.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А голем број негеј-луѓе учествуваат во машката геј-култура.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Камп-вкусот ѝ го врти грбот на оската добро-лошо на обичниот естетски суд“, вели Зонтаг; „тоа е начин на вреднување – не суд“.273 Настрана сите естетски критериуми според кои може да се суди за таквиот предмет, камп-естетизмот ја поддржува формата – стилската кохерентност на еден целосно остварен стил – како вредност сама по себе.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Дотолку подобро.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Асоцијацијата е инстинктивна и интуитивна, а не обмислена.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ете зошто го зајмат од други, во случајов од жени (или, во други случаи, од благородници).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тогаш, не треба да изненадува тоа што ако многумина геј-мажи пројавуваат родово нетипични одлики или ако голем број машки геј-културни практики изгледа дека изразуваат женствени идентификации – идентификации обележани како женствени не преку нужно упатување кон жени, туку преку облици на отстапување од хетеронормативната мажественост.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
‌Кога ги изнесува во преден план прашањата за родовата ориентација, конкретно „несообразноста со родовата улога“ и „родовата нетипичност“, како признаци на „природите на геј- мажите“ (барем на природите на оние мажи што се „насочени кон зачувување“; 243) и кога штуро се зафаќа со прашањата за сексуалноста, Фелоус без колебање упатува на авторитетна поткрепа во некои претходни теории за хомосексуалноста, и тоа од викторијанскиот период, кои геј- мажите ги дефинирале како женски души во машки тела, како припадници на трет пол или на меѓупол.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И сакав да укажам колку една анализа на машките геј-културни практики може да создаде ненормализирачки, непсихолошки и непсихоаналитички приказ на машкиот геј-субјективитет.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Токму преку усвојување на хиперболичната преизведба во Милдред Пирс на сцената на отфрлањето од мајката и нејзината уште потеатрална верзија во Најмила мамичке, машката геј-култура може, со такво толкување, да го препостави на преувеличен, разигран и исцелителен начин ужасот од мајчиното поништување на дозволата да игра што мајката порано му ја дала на своето настрано дете, дозволата што му допуштила и да постои како субјект. ‌А некоја таква општествено-симболична динамика можеби дејствува во машката геј-реакција кон Милдред Пирс или кон Најмила мамичке.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, возможно е и дека клатното можеби се занишало премногу во спротивната насока.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Вистина е, за да ја сфатите алузијата, треба да имате многу повластено потекло или да сте растеле во италијанско или во уметничко домаќинство, каде што сте слушале опера или сте оделе на опера – или треба да сте поминале низ воведување во машка геј-култура која, иако можеби си се претставува како аристократија на вкусот и иако можеби си се идентификува со некаква општествена елита, со луѓе што одат на опера, сепак, во смисла на своите припадници не е баш ограничена на припадници на повисоките класи.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Да скратам, постои ли машки геј-еквивалент на процесот на примарна социјализација?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Токму такви се прашањата за кои дава одговори нашиот модел на културна поетика, барем на еден општ и хипотетички начин.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Опозицијата помеѓу кралиците и трејдовите требаше да ја снема со геј-ослободувањето, кога гејството се вкалапи во единствен, обединет, хомоген идентитет – и кога, како што забележале многумина набљудувачи за подемот на „клоновската“ култура, сите геј-мажи наеднаш почнале да изгледаат и да се однесуваат како трејдови (и да спијат едни со други).234 Но дртата поделба на кралици и трејдови и натаму си испливува во машката геј-сексуална култура.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Машката геј-култура, пак, е позната по обичајот да ги спојува еротиката и естетиката.265 ‌Ова, можеби, е причината поради која секогаш има нешто реакционерно во машкиот геј-култ на убавина.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Треба од поблиску да разгледаме на кој начин функционира во машката геј-култура оној заменски идентитет, женственоста – треба попродлабочено да сфатиме што е машката геј-женственост и за што служи.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Вистинска гордост ќе имаме само кога ќе бараме признание на култура што не е само сексуална“ (небаре култура што е само сексуална би била сосема срамна работа – или, барем, небаре тоа би било нешто со што не би се гордеело ниедно пристојно човечко суштество).361 Но, вистинскиот проблем не е што машката геј-култура веројатно ќе се сведе на ништо повеќе од само курови.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Кампот треба да ја нагризе романтичната привлечност на убавината, да ја исмева сериозноста со која можеби ќе бидеш на искушение да ги окруниш своите емоции, особено чувствата на љубов и желба, и да ја деконструираш онаа автентичност со која можеби ќе посакаш да ги завиеш.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
За да можеше таа алузија на Аида да им значи нешто на своите читатели, во тој свој општествен контекст, многумина припадници на локалната геј-заедница ќе морале да се имале здобиено со значителна претходна културна наобразба.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Повикувајќи се на таа категорија, тие го признаваат своето учество во машката геј-култура, како и сопствената идентификација со неа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Каква општествена и емоционална работа вршат таканаречените „женствени“ идентификации на геј-мажите?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Таа е сопствен облик на родова нетипичност и во неа се работи конкретно за самите геј-мажи.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не, не е тоа хомофобична жалопојка од христијанската десница: тоа е промоција на интернет на „г0ј“-идентитетот, „Нов идентитет во машката сексуалност“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Децата може да бидат во некоја ограничена мера изложени на високоразвиените културни облици што содржат и што одржуваат жанрови на дискурс и на изразување – а дури и да се изложени уште од рана возраст на, да речеме, мјузикли или на мелодрами, можеби нема многу да извлечат од нив – но тие се длабоко изложени на стиловите на лично изразување што тие форми ги дефинираат, бидејќи таквите стилови на изразување го обликуваат секојдневниот емоционален живот и ги конструираат разните прагматични начини на кои старателите на децата зборуваат, се изразуваат и се поврзуваат со децата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ќе ѝ пристапиме од три страни: (1) како на супкултурна практика – суптилна, сложена и тешка за теориски опфат – која почнала да се испитува во еден малечок, но значаен корпус на дела од областа на квир- студиите; (2) како на тема во машкото геј- писмо; (3) како на студиски проект, бидејќи и самиот предмет ќе претставува експеримент за самиот процес на иницијација што се стреми да го осознае.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Бидејќи и самиот сум дете на стоунволската доба, инстинктивно и мене ми доаѓа да барам политички или општествени објаснувања зошто геј-мажите се такви какви што се, а не биолошки, психолошки или вродени причини, а сакам и да ја изнесам средишноста на истополовата еротичност во машката хомосексуалност, а не само настраниот или трансродовиот сензибилитет. ‌Фелоус наметнува полезен предизвик за стандардното постоунволско гледиште.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не мора секој маж што, ете, е хомосексуалец да учествува во машката геј-култура или да пројавува карактеристичен геј-сензибилитет.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А машката геј-култура, бидејќи се практикува и се пренесува колективно, главно е артефакт на урбаните машки геј-заедници, кои се состојат од возрасни.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А тоа е токму причината поради која некои автори претпочитаат поими како „несообразност со родовата улога“ и „родова нетипичност“ за опишување на машките геј-практики на родот: тие понатаму укажуваат, со самата своја неутралност, на извесна одложеност на судот околу точното значење на машкото геј-родово дисидентство, на одбивање некои и сите отклони од канонската мажественост да се дефинираат автоматски, без размислување и некритички како „женствени“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Некаде до 1975 година, наеднаш заличи дека сите во машкиот геј-свет (или, можеби, само во геј-барските ловишта во кои одев во Сан Франциско) испозавршиле краток курс по машкуданство („како да бидат буч“).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Излегува дека некои главнотековни културни артефакти што одиграле значајна улога во машката геј- култура се и лезбијски класици – како што се холивудските филмови со Марлен Дитрих или со Грета Гарбо, или комедијата Интимни разговори (Pillow Talk) со Рок Хадсон и Дорис Деј или операта Кавалер со ружа (Der Rosenkavalier) од Рихард Штраус.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Студентите, било геј било стрејт, кои пред тоа не се сретнале со токму тие материјали, на тој начин би се „иницирале“ во машката геј- култура – во конкретната смисла дека за првпат би се вовеле во неа и би им се дала можност да ја запознаат, да ја сфатат, да ја искусат и да се идентификуваат со неа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Со други зборови, еден процес на социјализација во машките геј-културни практики може да започне во раната возраст, долго пред почетокот на активниот сексуален живот и пред почетокот на возрасното учествување во некоја геј-заедница, затоа што протогеј-субјектите уште на таа возраст започнуваат да создаваат или, можеби, само да изнаоѓаат нестандарден однос кон сексуализираните или обродените вредности што се врзуваат и со главнотековните жанрови на дискурс, на чувствување, однесување и лично изразување и со културните облици (мјузиклите, трагедиите, мелодрамите, историското конзерваторство, разните естетски практики и интереси) и нивните сврзани емоционални облици во индивидуалното однесување, кои ги отелотворуваат, распространуваат, рутинизираат, зајакнуваат и консолидираат тие жанрови.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Го третира стилот како утопија сам по себе – колку и да е ужасен некој конкретен стил и колку и да се фрапантни општествените значења што можеби ги кодира во даден контекст.274 При тоа одбивање некој туѓ или надворешен вредносен поредок да ја деконцентрира од некоja естетска обземеност, па бил тој и поредок на напредни политички вредности или особено ако е таков, камп-културата се впушта во сопствен вид општествена критика, во сопствен вид бескомпромисна одбрана на фантазијата и на задоволството, а со тоа и во сопствен вид политички отпор (тоа е една од пораките на Пуиг во Бакнежот на жената пајак, исто како што е и една од пораките на Сартр во Сен Жене).275 И вкусот и невкусот имаат важни, иако различни, улоги во машкиот геј-естетизам.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Корисно е во овој контекст да се потсетиме на нашиот заклучок од претходно дека „женственоста“ во машката геј-култура, по правило, е заменски идентитет: таа е идентитет што се користи наместо и како замена за облик на постоење што геј-мажите не можат да го добијат – односно, барем не толку лесно – во сопствените личности.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Нејзиното вклучување многу говори за Кушнер и за неговите преокупации со историската драма или мелодрама, но не говори многу за вообичаената геј-дефиниција на фабулозноста.239 Сепак, она што исказот на Кушнер го открива и го нагласува е темелниот судир во машкиот геј-субјективитет помеѓу културата и еротичноста. ‌Токму затоа што машките геј-културни практики се штетни за машките геј-сексуални практики, затоа што толку ја спласнуваат сексуалната возбуда, геј-културата (пеењето фалсет, бродвејските мјузикли, модата и дизајнот) побудува толку силна одбивност кај геј-мажите што сакаат да си мислат дека се сексуални субјекти – дури и кога тие геј-мажи и самите се творци и потрошувачи на геј-културата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Убиство е токму она кон што ќе ве доведе целосното отсуство на кампот. ‌Истава поента одново ја изнесе Рајнер Марија Фасбиндер, во својата филмска адаптација на Керел (Querelle) од Жан Жене, роман што само оди чекор понатаму во трансформацијата на Мелвиловата приказна од морална порнографија во геј-порнографија.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Или, поконкретно, како учат геј- и протогеј- децата да се впуштаат во толку канонски машки геј- културни практики – како тоа толку течно го проговоруваат јазикот на машката геј-култура, небаре им е мајчин – на толку кревка возраст, а да не ги одгледувале уште од колепка геј- мажи?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Иако отпрвин „геј“ го дефинира како нешто што ги опфаќа и „родовиот идентитет и сексуалната ориентација“, а и како нешто што се однесува на „маж кој е (истовремено) родово нетипичен (психолошки и можеби телесно андрогин или женствен) и начисто хомосексуален по својата ориентација, ако не и практика“ (13), па иако неговата конечна пресуда ги дефинира геј- мажите како некои што се „невообичаено устроени и според родовиот идентитет и според сексуалноста“ (263), тој заклучува дека неговото „разгледување на природите на геј- мажите всушност се однесува на родовата ориентација, а не на сексуалната ориентација сама по себе“ (262, курзивот е мој).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тоа значи да се откажеш од сите претензии кон мажествена автентичност и од еротското признание што оди со него и на кампски начин да одбиваш да се удостоиш на сметка на туѓ срам.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во најмала рака, искушение е да се шпекулира дека камп-вредноста на таа мелодраматична епизода можеби лежи во нејзиниот повик до геј-мажите безопасно да се вратат на сцената на една слична траума (било вистинска било замислена): траумата на протерувањето од мајчиното присуство и од жариштето на нејзините благост, дозвола и општествена потврда.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А ако случајно не сте сфатиле, упатува на великата сопранска арија од првиот чин на Вердиевата опера од 1871 година, Аида.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тоа ја одразува елитистичката, аристократска склоност на машката геј-култура, која исто така се гледа и во машкиот геј-култ кон убавината и естетиката.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Коментирајќи го „темелниот јаз помеѓу гламурот и хуморот“ и во дрег-изведбата и во машката геј-супкултура во целина, Њутн изнесе низа етнографски согледби за машкиот геј-општествен живот кои и понатаму имаат далекосежно значење. ‌На секоја хомосексуална забава ќе има двајца конкуренти, честопати, сепак, комплементарни, околу кои ќе се вртат интересот и активноста: „најубавиот“, сексуално најпожелниот маж таму, и „најкампестата“, најдраматичната, вербално најзабавната кралица.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Припадноста во машка геј-култура – и за геј-мажите и за оние жени и стрејт-мажи кои ѝ пристапуваат – е нешто што се стекнува во текот на поодминатиот живот, преку процес на социјализација на возрасните.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Таквото гледиште(,) за жал, е далеку од моралната изопаченост што ја голтнала машката геј-заедница и што сега стои како негов гласноговорник“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Така, поделбата на кралици и трејдови подразбира цел систем на поларизирани родови стилови, родови идентитети, положби на еротски објект и еротски субјект, сексуални улоги, сексуални практики и сексуални субјективитети.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Наводната разлика помеѓу нашите одговори на убавите тела и кон убавите уметнички дела треба да биде основа за темелна разграниченост помеѓу пристрасната и беспристрасната привлеченост, помеѓу користољубивата, себична, егоистична, возбудена заинтересираност и некористољубивата, несебична, алтруистичка, контемплативна беспристрасност.264 За естетизмот, понатаму, обично се мисли и дека искажува потрага по совршенство или посветеност на совршена убавина, која во голема мера е ирелевантна за погрубите, пониски дејства на сексуалната возбуда.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Напротив, тоа покажува дека неавтентичноста не е погубна за љубовта, дека сериозноста не мора да претегне над ироничноста за да може да вирее и да опстои љубовта.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Сега е време истражувањево да го прошириме (веќе нема да ги ставам напорнине наводници на зборот женственост, но под женственост, бидејќи поимот се однесува на геј-мажи, и понатаму ќе ги подразбирам не својствата и одликите на жените, туку нестандардното обликување на родот и на сексуалноста што ѝ е особено на машката геј-култура).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И штом, во нашево хомофобично и сексофобично општество, е секогаш лесно да се нападне геј-сексот, а е мошне тешко да се брани, изгледа не вреди да ѝ се купува угледност на машката геј-култура со нејзино спасување од неугледната вклученост во машка геј-сексуалност, како што се мачи да направи Лари Крамер (кого Фелоус го цитира двапати): „Сигурно во геј-културата има повеќе од само курови“, вели Крамер.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ете зошто, на крајот на краиштата, е кампот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тој дисидентски начин на чувствување и на поврзување со светот се огледува во машките геј- културни практики.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
На едно такво воведување во машката геј-култура ќе морале веќе да биле подложени не само лицето кое го напишало известувањено што си го најдов во шкафчено туку и оние што, како мене, си ги отвораа шкафчињата и го читаа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
‌Но, ако геј- ослободувањето, кое во секој случај било склоно да промовира облици на андрогинија, не било одговорно за изумувањето на геј- мажественоста, во 1970-тите имало нови родовоконформистички стилови што се генерализирале и што станувале хегемонистички во машките геј- друштвени светови што се обликувале во велеградските центри на САД.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Повторно е девојче со модри очи и муцка на глувче, единствена во маалото што се осмелуваше да се втурне во машката вечерна зона – скалите од влезот на продавницата за електрични апарати.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Оние другите ги работеа потешките работи: ги переа алиштата и постелнината, правеа копчиња и чевли…
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Оние за чиј престој плаќале нивните роднини, работеа едноставни работи – везеа, шиеја, плетеа, правеа таписерии, а во машкиот дел – правеа вештачко цвеќе од хартија и фигурички од дрво.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А посебно ако си жена во машкиот свет на сниматели од кои, прво, се разликуваш во тоа што си жена и, второ, затоа што си подобра.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Гардистите спијат, трупец се до трупец. Предвидувам веќе- Сѐ ќе биде супер.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
А сега групата што работи со чаркот нека плукне во машките дланки.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Тоа беше Турчин со зачалмен фес и ибн Пајко тојчас го препозна амамџијата Селим од Чифте-амамот, кој секогаш го триеше со топли ленени крпи кога овој со Калија одеа во саботите на бања, едниот во женскиот, другиот во машкиот дел.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Веројатно во него на прво место била веста за да се израдува татко - дека веќе ги посетувам часовите во машката гимназија Цветан Димов , а потоа за тоа дека парите што ги носев со себе веќе ми се при крај, дека повеќе сум гладен отколку сит ( леблебија за 20 динари), дека кај Нанчо спијам на гола земја откако ја сметувам косата што ја стрижи преку ден, ама дека и тоа во последно време сака да ми го откаже оти не му е пријатно да бидам сведок на она што го прави со некои прибрани жени од железничката станица во заградениот дел со обична хартија за завиткување!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Неколкумина во Машка гимназија, една во Женска, три четворица во Учителска, а исто толку и во Учителската во Битола.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Најпосле некако се примири, се испружи зад Митра сѐ уште со раката во пазувата и слушајќи ја мајка си како нешто вражи исо устата, влезе во еден мигновен денски сон: ја гледа Пелагија и не ѝ се верува дека девојката што ја гледа е нејзината пријателка, ја гледа на улица, на разминување, облечена во машки пљачки со широка војничка мандија Која ѝ ја одзема и последната женственост што зрачи од нејзините крупни црни очи, се разминува со неа а таа не дека не ја препознава, ја препознава, ама се прави како да не ја знае, Пелагија оди кон запрега на среде улица, скокнува во неа, го зема камшикот и ги фраснува коњите безмилосно, тие ги напнуваат вратовите и јурнуваат по патот што сега е покриен со дебел пласт снег.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Мажите гледаа во женскиот танец, — а жените во машкиот. Така си е тоа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
А и ти беше личен во машката носија! – Требаше, со тоа, да ја покажеме древноста и убавината на нашите носии, нашата виталност... – дополни Татко. – Џамаданчето, сето извезено со сребрена срма, уште го чувам.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Од каде оваа похота та што се прекршувам разнобојно ко пастрмка во машките огледала?
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
- Не се мешај во машките муабети! - ѝ подвикна дедо на баба, а таа поцврсто ја фати фурката и, вртејќи го вретеното налутено, излезе од одајата без збор.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
А не можеш да влегуваш подлабоко во машките бараки, да наѕираш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ме фаќа сега треска за настапот во машкиот логор. Номер 23.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Овој пат ќе се претставиме во машкиот логор номер 23.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Зар ќе нѐ водат во машки логор, прашуваме.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)