Го поткрена Неда мртовецот, — тешкиот товар во мајчина прегратка лесен . ..
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Па уште и вака ми сечи умот: најдобро е да гинат, а уште подобро да изгинат сите, а ако не, тогаш тоа што ќе успее да опстане живо во планињето, само ќе пребегне во мајчината...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Климент Камилски стравуваше од опасните османскотурски зборови или турцизми во македонскиот јазик, а Татко остануваше потолерантен кон нивното присуство во мајчиниот албански јазик.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Првин Татко и Камилски се нурнаа во длабока потрага по турцизмите и османизмите во јазиците кои им беа блиски: Камилски во мајчиниот македонски јазик, во блиските словенски јазици, како српскохрватскиот, но и западните јазици кои ги познаваше: во прв ред италијанскиот и францускиот, но имаше познавања и од ароманскиот, додека Татко во албанскиот турскиот мајчин јазик, источните јазици, францускиот, италијанскиот, делумно германскиот.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Впрочем, постојат и неколку евидентни докази - фотографии на кои детето блажено се насмевнува во мајчината прегратка, а зад нив, цврсто се надвисил... Тој, Споменикот.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Откако се родив те знам, го слушнав твојот смев, кога растев во мајчината утроба.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Остануваше да ја напишам последната телеграма во Сојузното министерство за надворешни работи во Белград, која ретко кој ќе ја прочиташе во тоа време, кога во земјата се страхуваше од југословенското прашање.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
И да ја прочиташе дали ќе проникнеше во нејзината суштина, во мојата душа, во мајчината душа...
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Тој како да го доживуваше тоа од моментот на зачнувањето во мајчината утроба, зачнување со моќ да го замисли и создавањето на Сандра со која ќе се сретне и ќе го доживее ова што, еве, го доживува.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Каде повеќе напред? Во мајчината! Ништо - одиме, трчаме, лазиме.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)