во (предл.) - непознат (прид.)

Кога тој го знаел само договорниот знак по кој ќе се препознае со врската, а дали таа ќе се појави како познат преправен во непознат или непознат преправен во познат, дали како женско маскирано во машко или обратно, тоа Баге ниту го знаел ниту требало да го знае.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Хартијата од која градиш брод за внукот можеби е лист од поетска тетратка Или само потсетник, азбучник, а можеби и обичен збир од зборови при обид за песна во која ќе се разјасни случајот со украденото море: “Зошто преку планини го занесоа во непознат крај?“
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
„Господ Седржителот, кога го создавал светот, водел сметка и во непознатото да стави зрно познато, за да можеме да го именуваме“, рече и продолжи медот да се излева од устата негова: „Зарем кога ќе сретнеш непознат човек, не те потсетува тој, по одот, или по некој дел од телото свое, или по гласот на некој што претходно си го знаел?“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Му ја подадов назад, оти мачно ми беше на душата, и тој ја зеде; погледнав во своите раце и видов дека се извалкани од јаглен и саѓи; срам безмерна ме обзеде, и јас гледав тој да не види, па рацете незабележано ги истрив од црната риза, додека тој вљубено ја вртеше штичката во своите раце и гледаше во непознатите редови со ино писмо.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
промени промени - како на медуза - јас сум госпоѓицата осуденик - во непознатите дрвја - таа залудно талка по изгубеното клуче каде е клучето - каде е слободата - недопирлива во далечините-
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Сето тоа ја надлетува сцената во вид на прекрасна голема бела птица, во непознат облик.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Рапавината на татковиот глас бргу потонува некаде како фрлен предмет во непозната длабочина.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Арсо живее со книгите. Тие го влечат во непознати светови.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Може и во неа да го гледаше умот свој кој, секој ден, во непознати места му се преместува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Русокос, со сини очи и белоблед, сличен на овдешниот поет Фахри Каја, не толку слаб колку тесноколк, да поверуваш дека дошол од некоја земја на северните народи или дека коренот му лежи негде зад Карпатите, го напушти градов пред петанесетина години и отиде таму од кај што дошол, според неговата увереност, некој негов подалечен дедо, бег, воин или патник кој се оддомил во непозната и покорена земја и оставил потомци.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Време е да поспиеш, Пупи Паф, можеше да ми рече со мајчински глас.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Во непознат крај не си ни на небо ни на земја. Не знаеш каде си.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Во непознатиот крај низ кој минувам немаше населби и немаше обработена земја. Никаков знак на човечки живот.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Небото е високо, Пупипафија далеку.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Треската го влечеше во непознат мрак и му го сушеше грлото на чие дно лежеше неговата смеа искината на парчиња.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Убиецот на покриви престана да го набива капакот од автомобилот, затоа што другарите го одвезоа во непознат правец.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Маргина 36 59 Болничкиот автомобил, така беше наредил, треба да се вози по патот навака-натака; беше заклучил дека му годи неговиот звук: беше толку далечен, беше тоа како некогаш, заминување во непознат град.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Во неговите зборови како да беше насобрана ѕвездената прашина на минливоста која сведочеше за судбината на луѓето на една од планетите во непознатиот небески егзил...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во големиот врзоп записи речиси секоја страница била некогашен празник, потрага по неколкуте рајски мигови на одложеното откритие на бараната порака во непознатите страници на книгите.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Махмуд Дарвиш сакаше целосно да се врати на поезијата, на нејзините естетски императиви, на строгите барања на поетиката, но тој не можеше да се оддалечи од волшебната уметност на зборот која ја поседуваше во сублимна моќ.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Со дождец ѝ се заканува дека танцот ќе го прекине, боите ќе ѝ ги измие и во непознат правец ќе ја однесе.
„Од дното на душата“ од Александра Велинова (2012)
8.3 Ќе ме најдат во непознат град, Ќе ме составуваат дел по дел И пак ќе бидам Торзо.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
Еднаш намина и глумецот Бил Мареј, дебело подмачкан. Ни подели секому по дваесет долари и исчезна во непознат правец.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Знаете што се случува кога ќе ја пречекорите оградата на познатото и ќе се најдете наеднаш во непознат, туѓ простор.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Поривите скршнуваат во непознат правец.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Мацко доста време мјаукаше во непознатата куќа, и, кога им досади на домаќините, му ја отворија вратата.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Ветерот во едрата некогаш е тивок и нечуен, а некогаш толку силен што кормилото на животот скршнува во непознат правец, судбината со своите опструкции те предизвикува да играш по нејзини правила.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Само еднаш без страв го земав клучот, отклучив и влегов преку прагот во непознатиот свет и ја откчлучив тајната, невидливото беше видливо, болката се претвори во радост, меланхолијата се претвори во надеж, таму се раѓа животот, универзумот уште еднаш ме прегрна, краток миг кој се претвора во вечност.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Зборот „некогаш“ е надеж дека пак ќе ја сретнеме загубената љубов, со истиот жар што сите го носиме, пламенот на љубовта кој секогаш во нас гори во симбиозата на вечната опачина на болката.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Но, на 29 септември 1944 година, мајорот Дикинсон, кој сè уште немал контакт со ГШ на НОВ и ПО на Македонија, добил информација преку Радио Анкара дека командантот на ГШ на НОВ и ПО на Македонија, Михаило Апостолски, заедно со Светозар Вукмановиќ-Темпо, "се вратиле од Софија".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Оттаму и незадоволството на Дикинсон кога во октомври 1944 година ја известува својата централа дека ГШ на НОВ и ПО на Македонија, на чело со Апостолски, "заминале во непознат правец без да го известат", со што било оневозможено спуштањето воен материјал, поради неможноста да се лоцира неговото место.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во свеста ја впивав и ја задржував многузначната уметничка визија за универзалните пориви кон побожно­ста, како еден од облиците за разбирање на човековата суд­бина во непознатиот бескрај на постоењето.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Родена во Пиреја, очите навикнати на сините води на средоземието, грчките маслинови гори и паничниот вресок на жегалците летно време, овде, на север, во Македонија, Летка се чувствуваше како со падобран спуштена во непознати предели.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Марко се почувствува засегнат. Кога таа се врати ѝ рече: „Ако не го однесеш во непознат правец, кога ќе го вратиш, ќе ти го земам... Да знаеш!“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)