Љ Н, како оштетено лице, повеќе пати се обидуваше да стапи во контакт со одделението за сметководство, меѓутоа од ова одделение свесно одбиваа да му ја кажат точната сума пари која му ја должат, како и други општи информации во врска со неисплатените плати и придонеси – кои, во нормални услови, требаше да бидат транспарентни и лесно достапни.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Спорот настанува заради неисплатени осум плати последователно (за периодот од мај до декември 2008 год.), како и заради перманентните лажни ветувања давани од страна на раководството дека тие плати ќе бидат исплатени.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Поголемиот дел од филмот отиде во бункер и од тогаш почнавме да размислуваме за идејата за филмови со вообичаена должина, кои би можеле да се прикажуваат во нормалните кина. избор и превод: Игор Ангелков ] ВО СЛЕДНАТА МАРГИНА, ПОСЛЕДНОТО ПРОДОЛЖЕНИЕ: okno.mk | Margina #15-16 [1995] 131 АТЕНТАТОТ ВРЗ ВОРХОЛ prepiska: Bruno Richard & Gary Panter Margina #15-16 [1995] | okno.mk 132 P.S. MAIL_ART okno.mk | Margina #15-16 [1995] 133 Во cледHata mapгиHa ЛиoTap ЛаmиeP Bиpилио Xoфctеter Бpajaн Инo 134 Margina #15-16 [1995] | okno.mk okno.mk | Margina #15-16 [1995] 135
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Тој опишува како неговите сопствени перцепции се енормно повишени откако пуши марихуана: како уште од самиот почеток на уживање на марихуаната сфатил во колкава мерка станал осетлив на сликите на различните уметници како што се Кле (Klee), Сезан (Cesane) и Рембрант (Rembrandt) и како ова посебно доживување под дејство на марихуаната, еднаш доживеано, останало во нормалната свест, иако неговата нормална свест сега има многу поширок опсег.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Што се случи? Дали брат му успеа да влезе во неговата внатрешност и да го врати броилото во нормален правец.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Ми се чини дека точно приодот од видливо кон невидливо ја покажува, меѓу другото, и сега апсурдност на психеделичката уметност која докажува дека преку стимулантното дејство на психоделичкиот фактор личноста може да ги продлабочи своите доживувања на надворешниот свет и дека свеста спрема себе си ја проширува на тој начин што доаѓа до активирање на непристапните региони на психата кои во нормални услови остануваат скриени во пределот на несвесното.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Но мене отсекогаш ме интересирало зошто во таквите обреди (каков што имаше намера да изведе и Луција на крајот од приредбата) тие работи, срамни, забранети, жигосани од истата заедница (во нормални, некарневалски услови) – се говорат под маска?
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Сите глупости што сега му паѓаа напамет без никаков посебен напор, а на кои никако не можеше да се сети кога на училиште од него бараа точно да ги репродуцира за да ја поправи оценката, за нејзината конкавна (или пак беше конвексната) слика (т.е. двојката) да ја врати од главечка во нормална положба (т.е. во петка).
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Збунуваше тоа што сите резултати беа во нормални граници и дека не постои пречка за зачнување.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Не работам ништо, се одмарам, пијам сок и размислувам како да го повратам циклусот на спиење.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Се чувствувам како целиот да сум во модрици.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Не можам да спијам, затоа ќе излезам и вечерва, некаде до 2.00, потоа ќе се вратам и ќе спијам за во Недела да се вратам во нормална форма.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Една работа кога зборуваме за повременото уживање на хероин, е тоа дека сега кога сум постар ми требаат два дена за целосно да се повратам во нормална состојба.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Бара некој кој ќе ги стави тоновите во нормален ред, за да пропее и да можат да ја слушнат сите.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Чудните и неразбирливи знаци оставени од „староседелците“, како што ги нарековме лудите, што пред нас биле тука сместени (едно печеснаесет, сигурно последните, другите се разбегале веднаш по војната, се вратиле во нормалниот живот), - проклет да бидам, тие знаци раѓаа страв во коските.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Младиот господин си замина. Дамите ја земаа надокнадата со очигледно олеснување, шоферот се врати во автомобилот и продолжи понатаму со огромна брзина, а неколку појаки мажи од улицата го враќаа коњот и чезата во нормална позиција живо разговарајќи.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
А еднаш - Винстон не можеше да се сети дали тоа се случи додека спиеше под дејство на дрога, или во нормален сон, или пак во момент на будност - еден глас му шепна на увото „ не грижи се, Винстоне, ти си под моја заштита.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Винстон, кој во нормални услови беше човек што обично гравитира кон надворешниот раб на каква и да е турканица, сега се туркаше, и со лактови си го пробиваше патот кон средината на толпата.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Се радуваше од можноста да се врати во нормален живот.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Стана десна рака на лекарот во враќањето на заздравените пациенти во нормалниот живот.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Формуларот за регистрација на возилото не е пронајден.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
(К) прашува: може ли лицето од гума толку многу да се истегне така да некое огледало може да го одслика во нормални размери? (Л) е филозоф: “-” се разликува од “-”. (Љ) го проучува семејното стебло. (М) не е заинтересиран за работа туку само за игра. (Н) се поттикнува себе и другите да работат повеќе, а не помалку. (Њ) ги уништува делата кои ги завршил. (О) го направи “Критичарот гледа”. (...) Термостатите се врзани за радијаторите, но без никакво дејство, вода до двете голи жици.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Гимназиски денови. (Нема начин тоа да се направи пред 1955.)/. (Ѕ) се занимава со јазикот. (И) со сакраментална структура (Тенисон). (Ј) прави планови кои не можат да се изведат. 188 Margina #11-12 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
(Султана одеднаш го искривува лицето во нем грч. Ја фаќа главата со раце. Никој не ја гледа, но сите знаат што се случува. Султана минува низ нема агонија. Пауза. Лицето се враќа во нормална физиономија. Пауза.)
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Бргу потоа некако лесно и двајцата се вратија во нормалното расположение на заљубеници.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Мајка ми се уплаши да не сум се мрднала, почна да ме смирува, да ми се извинува што не успеала да најде погоден начин да ми ја соопшти новоста, ме прегрнуваше и ме бакнуваше, ме тресеше да се соземам и да се вратам во нормална состојба.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Бев во шок.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)