Овие пропусти на младиов славист главно не ги среќаваме во подоцнежните негови пишувања, ако се исклучат некои од неговите последни статии (1923-1925).
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Ако ви се случи во подоцнежните ноќни часови да минете, се разбира, со кола, по убавата магистрала на Босфорската ривиера, тогаш гостољубивите ресторатери и хотелиери ве тргаат од колата и ве вовлекуваат во локалите или пак она што ќе го побарате ви го носат во колата, па и топлиот салеп, посипан со иситнент дарчин, кој овде насекаде се точи и пие.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Ако неговиот пристап, како што констатиравме, беше неутрален, „воајерски”, тогаш протагонистите настапуваа егзибиционистички.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Демократичноста на славата во некои случаи се свртуваше против нив, на пр. јавно понижената девојка како жртва на бесот на Поп Ондин во Девојките од челзи или Поп Ондин сам, во подоцнежниот филм The loves of Ondine,како и против самиот Ворхол (случајот со Валери Соланис).
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Ова потоа во подоцнежниот историски период преку Римската, Ромејската (Византиската) и Турската Империја, остави свое влијание врз развитокот на културата и човештвото.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Додека Х.Х. ја очекуваше мојата неизбежна реакција на својата провокација, ако не во моментот тогаш во подоцнежниот тек на патувањето, јас засилено пребарував во сеќавањето, во моите записи и книги објавени на албански јазик во Македонија и на Косово.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
На темпоралната скала феминистичката свест доаѓа во подоцнежен период од фактот за конструираноста како женско.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Нормално, боли смртта на блиските, но, сепак, треба да бидеме реални дека и животот има свој почеток и крај, па добро е ако тоа биде во подоцнежни години.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
Неговите дела се нарекувани „холограмски” или „фрактални”, што значи дека секој параграф може да содржи во себе компресирани секвенци што се откриваат и рециклираат во подоцнежните верзии.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Геј-мажите изгледа не ѝ припаѓаат на „култура“ во некоја така крупна смисла на тој збор.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
За разлика од, да речеме, Американците, тие не претставуваат општествена група што постојано се обновува себеси во сите поколенија по пат на сексуална репродукција и примарна социјализација.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Според тие критериуми, оној вид на геј-култура што се стекнува дури во подоцнежниот живот воопшто не би се ни квалификувал како култура.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Токму затоа Џон Клам е толку скептичен: „Постои ли домородна геј-култура?
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Комплетното финансиско работење е под контрола на матичната Топлификација од Скопје а битолските директори само ги извршуваат налозите и немаат никаква автономија, ниту пак можност од изготвување на сопствени буџетски политики.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Лозановски истакнува дека, низ годините, голем дел од парите на битолската топлификација беа „испумпувани“ од страна на директорите на „Топлификација“ АД – Скопје, а во подоцнежниот период во битолската топлификација речиси и воопшто да не се инвестираше.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Во сите овие статични, примитивни општества, мислењето е привилегија на оние што го контролираат оружјето.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
После племенскиот (семеен) и феудалниот (детски) стадиум на хуманата еволуција доаѓа до индустриското (инсектоидно) општество, каде што индивидуата е работник или менаџер, а во подоцнежните стадиуми, работник-потрошувач.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Моќта на индивидуите со отворен ум да донесуваат и пре-донесуваат одлуки за сопствените животи, да произведуваат, готват, измислуваат, избегнуваат свои сопствени лаги, е сериозно ограничена.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)