во (предл.) - прв (прид.)

Едното од тие прашања е прашањето за постоењето на словенско писмо пред Кирил.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Коптското писмо проистекува од варијанта на грчко унцијално писмо, настанато во првиот век од н.е.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Совпаѓање на бројните вредности меѓу ерменското и грчкото писмо се гледа само во првите седум графеми, за веќе почнувајќи од осмата знаците на ерменското писмо да добијат инакви бројни вредности.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ваквата распределба на дополнителните знаци во ерменскиот систем на писмо повлекува целосно нарушување на системот од бројни вредности на графемите, карактеристичен за грчкиот прототип. 94 okno.mk
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Имено, веќе во првиот лингвистички трактат на словенски јазик „О писменех“, авторот Черноризец Храбар вели дека порано Словените немале букви ни книги, туку пишувале и гатале со црти и рецки.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Христијанската култура во Египет се оформува веќе врз почвата на домашниот новоегипетски коптски јазик, кој од сложениот систем на египетската демотика преминува кон нов систем на писмо, заснован врз грчкиот алфабет.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
5.  Против пресуда донесена во прв степен странките можат да изјават жалба во рок од 15 дена од денот на доставувањето на преписот на пресудата, ако во овој закон не е определен друг рок.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Инспекторот на трудот, со решение, ќе го забрани вршењето на работи на работодавачот ако не води, неправилно води или злоупотребува електронско евидентирање на полното работно време и на прекувремената работа (чл. 259, ст.1, ал.4 од ЗРО). 256
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Атмосферата за работа во фирмата почна да се влошува со промената на раководството и сопственоста, во првите години од минатата деценија.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Љ. Х. против „Киро Ќучук“ Спор за неисплатени плати и неподмирени придонеси1 Non omne quod licet, honestuum est Не е сè чесно што е дозволено! (Paul. – D. 50, 17, 144 pr)
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
1 Како резултат на тоа, во првата половина на 2010-та, беше спроведена првата научно- истражувачка студија од областа на трудовото право и законодавство, којашто е единствена од ваков вид во Југоисточна Европа, а се занимава со проблематиката на правата на работниците во Р. Македонија во дваесетгодишниот транзициски период, насловена: Обезвреднување на трудот –  Анализа на трудовоправната легислатива во периодот на транзицијата.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
За него баналното прашање за забраната на чувањето на козите во првите години на комунизмот се претвори во вистинско искушение, во прва пречка на која се препна и уште тогаш падна комунизмот, во немоќта да експериментира долго време со живиот живот...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Да не беше Чанга, козите сигурно ќе останеа на пол пат пред градот, во првата зима во слобода.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
На партиските стратези на развојот во градот им стануваше сѐ појасно дека козарите неповратно се оддалечуваат од глобалната директива наложена од федералниот центар – по секоја цена во првата петолетка на развојот да станат дел на работничката класа. ***
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Тогаш во прв план се појавува гордиот маг Чанга.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Кога наближив кон местото, во првиот момент просто се сопнав од изненадување: голем дел од поранешното лозје, сиот простор околу дупката, беше полн со народ.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Во првото кафеанче седнав да испијам кафе, ја пикнав раката во кожната ташна што ја носев обесена на рамо, а која сега ја имав положено на масата пред себе, и го најдов својот адресар.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Истото ме измачуваше и мене кога ја оставив мајка ми во Будимпешта, а јас како што во првиот дел кажав се вратив.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Јас би рекла дека секогаш беше сурово чесен и ненаметлив.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Сепак, дипломираше во првата генерација студенти на Филолшкиот факултет во Скопје, македонски јазик и литература.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Не знам кога и каде!?
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Во тие светови живееме веќе подолго време и поинтензивно отколку во првите, „нормални” светови, и токму текстот на Хосокава за вокменот тука е доволно симптоматичен.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Иако вренеше снег, патот беше чист и така речиси во првите попладневни часови се најдовме во убавата Прага, расечена од бујната вода на познатата река во историјата на чешкиот народ - Влтава.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
ПОД големиот мост во Келн, на оној мост што служи и за железницата и за пешаците, под чии сводови минува автомагистралата за Бон, речиси на дофат на монументалната Келнска катедрала и на главната железничка станица, а покрај павирните кејови на Рајна, од каде што, како ехо, допираат звуците на бродските сирени, кои овде како густи јата ја сечат реката во обата правца, во близината на трговскиот центар, се наоѓа „црвениот“ Келн, кој своите светлини ги пали во првите вечерни часови, а ги гасне во првите мугри...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Разбрав дека во првите попладневни часови секогаш можат да се сретнат вакви жени кои одат на специјални гимнастички вежби, под контрола на светски познатиот гинеколог-хирург проф. д-р Леви, кој докажал дека по овој пат создава услови за безболно раѓање...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Во Келн овој јануари немаше снег, а времето бше како во првите и најрани пролетни днови.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Марна веќе се гради. Во првата сезона ќе има 80.000 жители, трговски центар, универзитет, и простор за 10.000 работни места.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Додека во првите вечерни часови се затвораат „Халите“, додека се повлекуваат тезгите во сите трговски дуќани, кога престанува животот и работата на ескалаторите во најголемата париска трговска куќа „Лафает“ и кога се затвораат речиси сите продавници, и кога трговскиот Париз оди на одмор, во метрополата пак е живо и пак се тргува, но сега само за ноќните посетители и гости...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Ноќ на плоштатката Тертр Итав кон плоштатката Тертр, но во себе криев една неверба дека во првите ноќни часови ќе сретнам некого од нив, зашто, сепак, јануари во Париз беше толку студен, та не дозволуваше да се работи на отворено.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Од „Сен Жермен де Пре“ не се далеку „Шатле“ и оние париски кејови кои најмногу оживуваат во првите вечерни часови, штом ќе зајде сонцето, и штом ќе залади времето.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Во него, секоја година, во првите пролетни дни, се одржува најголем велесаем во Европа.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Ноќе, или во првите ноќни часови, сиот „Пигал“ се капе во шаренило од светла и тогаш овде најмногу се згустнува од луѓе, од љубопитни шетачи и гости на Париз.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Исклучоците, оние жени во првите редови на политичката борба и татковинската војна, само се маскоти, украсни куклички во саморазбирливото сивило на машкиот свет, исклучоци што го потврдуваат неприкосновеното владеење на машкото правило.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Ом наслов на оригиналот: Hildegard Brenner, Die Kunstpolitik des Nationalsocialismus, Ro- wohlt Taschenbuch Verlag GmbH, Reink bei Hamburg, 1963 62 okno.mk Потсетување: За “изопачено” во уметноста” нацистите го сметаа речиси сето она што во историјата на уметноста денес се нарекува Модернизам во првата половина на дваесеттиот век и што во совремиево вредносно е оценето како најзначајна уметност во веков што изминува.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Она што ние го сакаме е да бидеме во првата линија на овој феномен на ѓубрето, пресвртената сфера на иднината, и затоа ние, исто така, обрнуваме посебно внимание на оние аспекти на јазикот кои можат да се земат како модел за феноменот на ѓубрето.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Погледна кон прозорецот од кој се тргна жена, некаде во првите зрели години.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Така двајцата трепереа во квечерините како пламенчиња на благ ветрец, си ги чувствуваа дамарите што се забрзуваа до шумоглавост, преку трепетот на телата што ги опфаќаше и двајцата и кој Алегра нагло го прекинуваше, заминувајќи и дофрлајќи му од вратата:  „Уште половина година до нашиот Пурим”, и се губеше во првиот самрак на улицата, не забележувајќи ме мене, заминувајќи со брз чекор кон дома.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Во прво време и таа поверува во гласините што се ширеа меѓу Евреите на Солун, дека маж ѝ е затворен таму, дури и некое време по добивањето на неговата штура картичка од Виена од која со сигурност единствено можеше да утврди дека е жив.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Јехуда пак мислеше на неа по цел ден. Се радуваше кога ќе ја сретнеше случајно или кога ќе ја посетеше дома, во присуство на родителите.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Проверките што ги направија по официјални канали навеаја извесност дека Цви не е во Једи-куле.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Таа димензија кај него, впрочем и кај нив, предизвикуваше взаемни симпатии.  Но, опиен од уживањето во првата, се чинеше апсолутна слобода, Цви не се обѕираше на тоа дека почна ја губи поддршката во својата нова заедница.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
А еве, сега пред неа лежи градот што таа толку сакаше да го напуштат, потонат во окупацискиот замолк, во првите студови, новата неизвесност, оскудиците во храна, во сапун, во спокој...
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
На сите нив, од друга страна не им беа доволни зафати, зафатите врзани за подобрувањето на политичкиот статус на еврејската заедница, ниту неговата прва, а така благородна иницијатива, за обезбедување домови за сиромашните членови на солунската заедница.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Првата зима на ова војна не само возрасните единоверци, туку и нивните деца умираат како муви.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Куќата ја напуштаа како да одат на кратко патување, а не во егзил со непознат крај.  „Сè ќе биде добро”, изговори Карер, повеќе за да си ги успокои разбрануваните емоции и да ја пополни непријатната тишина.  „Тоа го знае само Оној што нè гледа и во оваа темна ноќ”, рече рабинот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Наближувањето на педесеттата, кога помислува на возраста, ја избезумува, како преоѓање на граница во еден друг свет, далеку од постоењето во првата зрелост.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Лука Карер пристигна во првата квечерина и ги најде како тој, жена му и трите деца, го очекуваат во нивата куќа, со спакувани куфери, подготвени за скорешното заминување под закрила на ноќта.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Години со ред, со него доаѓаше и Јон, единственото машко дете на млекарот, кое со тек на време почна сѐ поредовно да го заменува татка си, сѐ додека, не стави и самиот каскет на глава и не почна, место татка си, самиот редовно да го разнесува млекото.  Никој не знае кога Јон и Рашела се загледаа еден во друг, важно тоа се случи и сите го знаевме, особено по руменилото болснато на образите на Рашела, која од тремот, сета збунета, влегуваше во одаите со лонецот пресно млеко во рацете.  Така ние почнавме да се потсмеваме еден со друг кога ќе ја видевме Рашела како, во првата квечерина, внимателно загледана во огледалото, ја зачешлува густата црна коса, пред доаѓањето на Јон.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Но ако моите алишта ме служеа таа година доста добро, чевлите ме изневерија, баш во првата пролет, која се погоди врнежлива.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Во првиот број на листот при дното на уводната страница, под линија, како што е тоа уобичаено во некои медицински лексикони за народ, беше курзивно напечатена оваа максима со негови иницијали: „Солидните темели на нашата културна заедница се само позитивните принципи на Христовата етика, а неразоримата платина на врвот на нејзиниот громобран е само јакиот морален карактер на нејзините слободни синови”.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Кандилата на блиската џамија оцртуваат во првата замраченост светлив венец околу минарето.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Загледан во книгата, Пискулиев полека се заборави, и престапувајќи од нога на нога, што му чинеше добро на колената здрвени од стоење, по некое време тој изби во првиот ред на групата.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Еве таа го разбира неговиот вик и својот час, необична, таа го поведува орото во прва приквечерина, кога е сонцето зајдено и иде темнината.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Строг беше нејзиниот татко, строго ја гледаше во детството, строго ја пазеше во првата младост и така ја изградуваше нејзината судбина, неразделно од својата.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
И кога Миќо, со кого седев заедно во првата клупа, ќе почнеше да прави непристојни движења зад неа штом таа ќе помине меѓу клупите јас не ги обелував забите како другите ученици, ами страшно одвратна ми се чинеше таа постапка.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Така и со Соколета тој си го држеше овој начин, што сега несомнено олеснува да му пристапи: тој нема на сето да погледа така сериозно како што би сторил некој друг, изненадувајќи се можеби непријатно од необичната исповест, а и Соколе, барем во првиот момент, ќе може да ја претстави работата малку како на шега, како да е тоа некаква негова мимолетна бубица, а не длабока тревога.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Влегоа во првата крчма, спроти станица.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Само едно старче седнало спрема нив во првиот ред, да не се знае дали посматра или дреме.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Мајсторот, заинтересиран и психолошки да го следи партнерот, го забележа веднаш ова и во првиот момент, токму кога ја одби понудата, му се стори дека во таа нестрпливост на противникот се јавува извесен изглед за неговата победа.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Не ги виде во првата војна со каква форма беа, зелени, и очите им се токму како на скакулците.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Куќата од Соколета е одма тука, во првото сокаче.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Навистина, можеби и денеска ќе бев во првите борбени редови, но што да сторам кога не можам да ги поднесувам неправдите…
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
Во моментот кога ќе треба да се најдам во првите борбени редови, јас правам свадба…
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
Би можеле да речеме дека Дописникот од странство на некој начин го навестува филмот Озлогласена: во двата случаи либидиналната „вистина” на филмот е неразрешената напнатост во интерсубјективниот триаголник меѓу јунакот, неговата девојка и остарениот, немоќен и „виновен” татковски лик (колаборантскиот татко во Дописникот, остарениот Claude Rains, пронацистички богаташ во Озлогласена); во двата случаи случувањето го движи некаков изговор, што е самиот сосема безначаен, од каква и да е природа - не е важна природата на таа „тајна”, важно е само тоа дека од клучно значење за субјектите е што ја носи нивната желба, дека околу тоа се структурира случувањето (тајната клаузула на меѓународната спогодба во Дописникот, шишето со уранова руда во Озлогласена). okno.mk | Margina #22 [1995] 153
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Во прво време мислев, „Добро ова е само фаза низ која минуваат и, но добро ако ова сега го работат, што ќе работат за неколку години?” - не сфаќајќи дека тие беа во своите најдобри години.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Актуелен и полн со алузии.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
На еден дел од одговорите укажав во првото поглавје: можеме да влијаеме врз своето доживување на нас самите, на другите и на светот, и исто така да преземаме активности кон светот низ самото однесување.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Сакав главната хероина да биде странкиња, да зборува со странски акцент.” •Како го постигнавте оној светлосен ефект во првата ретроспекција? •Хичкок: „Со успорено дејствие.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Верувам дека во првата година од животот, меѓу другите, се јавуваат следните дистинкции: 1. внатре и надвор 2. задоволство и болка, пријатно - непријатно 3. реално и не-реално 4. добро и лошо 5. јас и не-јас 6. овде и таму 7. тогаш и сега За сегашните цели ирелевантна е возраста на која се создадени овие дистинкции: или дури и нивната природа.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
” •Секогаш, по повод Сенка на сомнежот ми се наметнува оваа поединост: во првата сцена на железничката станица, кога пристигнува возот од кој се симнува вујче Чарли, од оџакот на локомотивата сучи многу јак црн дим, и додека возот се приближува, тој го затемнува целиот перон.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Целиот втор час е посветен на судењето и претпоставувам дека овој втор дел Вас посебно ве интересираше. •Хичкок: „Да, многу, бидејќи податоците за судирот беа изложени во првиот дел, што дозволуваше судењето да биде возбудливо од самиот почеток.”
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
” •Занимливо е да се знае бројот на прекинатите и бројот на комплетните снимања во врска со овој филм. •Хичкок: „Прво девет дена пробувавме со камерата, актерите и осветлувањето.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Понатаму, на секој лист во првата редица беше напишано по едно прашање.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Девојчињата беа длабоко разочарани. Тие повеќе сакаа некоја наставничка.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
И колку да сум добар, наставникот никогаш не ме забележува.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Мене ми е сосем сеедно. И тој ми рече дека сум низок.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Секогаш е свртен кон оние - високите, наредени во првата половина од редицата.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Тоа беше сосем обична тетратка од сто листа со линии.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
И тој ме распореди во првата клупа - со Софче.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Првиот внатрешен лист беше изнашаран со многу цветови, срца и прашалници - со разнобојни фломастери.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Претпоследен вежбам на справи, претпоследен прескокнувам јарец, претпоследен добивам топка в рака... сè претпоследен.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Аванти пополо, кон подножјето на приказната дека иднината на љубовта, а и на светот, се темели на писателската фантазија.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Од града на града како од врв на врв, сите се радосни и весели во првите сто дена од таа приказна.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Шетајќи по панаѓурите низ Мариовските села, уште во првата година од женењето, на Спасовден, се запозна во Полчишта со Јована Мачникот и овој го прибра кај себе за да го научи на неговиот занает.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Попот ја слушна Арслановата наредба, но место да излезе напред, се заврте назад кон народот, бидејќи и така стоеше во првите редици, та ги поткрена рацете и очите кон небото и почна да брбори некои молитви, a потоа им се обрна на селаните: — Селани, браќа, не оставајте ме сам да ме к'ваат орлите!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Овците да се припуштат, кравите да се измолзат да не прегорат, оти телињата во прво време не можеа да ги исцицуваат убаво.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Колку да му беше сомнителен во прво време, сепак се реши да го одведе, да му ја пренесе наредбата од војводата, за која Јован рече дека му е речено лично на Крстета да му ја пренесе.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кога Алекса влезе во бакалницата од Алекса Бабовчето виде полно селани — Мариовци.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Или сете, или никого! — се слушна гласот од Стојана Мисирлијата, којшто толку години оди фарија да ги брка комитите и со тоа не мала услуга му направи на Арслана, а преку него и на самиот падишах.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Им рече на своите ортаци; се прости за подолго време, со ветување дека во првите дни на пролетта, ќе се јави кај нив. И тргна право на исток.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Во првиот момент се осети потчинет, ограничен во своето самовластие, но веднаш се успокои, и како да му се симна некаков товар од грбот, па му вели на Стојчета: — Шо има ново? Шо ќе правиме сега?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Без збор ги поведе кон колибите и тука Петре му рече на Толета да влезе во првата колиба со „овчарот", а самиот тој продолжи до втората, што беше само на десетина метра оддалечена од првата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Овој во кратко ја разбра работата од Толета и наполно ја одобри.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Co прилепскиот војвода се другариве, — а кон Толета и Трајка: — Овие другари се со други војводи дојдени, вардете, бидете азар за секој случај.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Сето она што му припаѓа на егзистенцијалниот безизлез, стеснетоста, метафизичкиот егзил, паганскиот восхит, а особено поимот самоубиство, го наоѓаме веќе во првата негова најлуда книга.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Како резултат на провалите и фатените членови на КП во првата половина на 1942 преките воени судови во Софија и во Горна Џумаја осудиле припадници на КП, партизанските чети и групи од делот на Македонија под Бугарија.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Печатените книги во првата македонска печатница го ширеле народниот македонски јазик и го истиснувале црковно-словенскиот.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Поради тоа веќе во првите денови на јули 1948 година, без судски пресуди беа одведени и првите Македонци на Голи Оток.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Во првата половина на V век пне. Долна Македонија е обединета се до реката Струма.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
На овие судења биле изречени 12 смртни казни.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Голем број од нив за да го одбегнат регрутирањето бегале, се криеле, дезертирале и се предавале на Австро-Унгарија.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Политичкото и военото раководство на Македонија во првите месеци на јануари и февруари 1943 , а имајќи ја предвид поволната надворешна воено-политичка ситуација, презело низа мерки кои го трасирале патот кон позасилен разгор на народноослободителната борба.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Меѓу другите била печатена и книгата “Утешение грешним” од Пејчиновиќ.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Но и покрај сите потешкотии, продолжува доизградувањето на државниот систем.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Во пролетта на 1943-та на територијата на Македонија се случиле низа настани кои одиграле значајна улога во разгорот на вооружената борба.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Без било каква обука тие биле испраќани во првите борбени редови на фронтовите.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Врз основа на претпоставките операцијата требало да започне во првите денови на септември.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Во својата информација до Министерството за надворешни работи на Велика Британија го нагласил уверувањето на Јосип Броз Тито со кое на командантите во Македонија “им се дадени нови инструкции да не прават понатамошни референции за Грција или за македонското прашање без да се консултираат со него“ а дека заштитата на југословенските интереси ќе биде поставена по редовен пат на мировна конференција по завршувањето на војната.297 Интересно е што во еден од извештаите се истакнува дека “АСНОМ и ОЗНА отворено истакнуваат дека тие го мразат присуството на сојузничките мисии во Македонија и ќе направат сé за да се ослободат од нив во првата прилика“.298 Имено на 10 декември 1944 година ГШ на НОВ и ПО на Македонија го известил ВШ на НОВ и ПО на Југославија за нивниот став сојузничките воени мисии да ја напуштат Македнија.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
103 По заминувањето на капетанот Ламби и британската воена мисија Mulligatawny од Македонија во првите денови на декември 1943 година Германците презеле офанзивни дејства во Западна Македонија во содејство со балистите од реонот на Тетово, Гостивар, Дебар и од Албанија со цел да ги ослободат комуникациите што служат за врска на германските единици во Албанија и северозападниот дел на Грција преку Скопје т.е. со комуникациите во долините на реките Вардар и Морава.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Биле предвидени две групи: во првата група влегувале капетан Самер, капларот Легмеид и Гаицки. Тие биле спуштени на претходно одредено место за мисијата Hackthorpe.71
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Во текот на ноември и декември под непоседна команда на ГШ на НОВ и ПО на Македонија дејствувале следниве единици: а) Прва група баталјони: 2 македонски баталјона и 1 чета придружни орудија (4 минофрлачи и 4 митралези); б) Втора група баталјони: 2 косовски баталјона и 1 чета придружни орудија со ост состав какои во првата група; в) Дебарскиот младински баталјон; г) Кичевскиот (шиптарски) баталјон и Батерија топови 47мм.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Меѓутоа, испратените мисии во првата половина на 1943 година не успеале да ја извршат поставената задача поради фактот што четничкото движење на територијата на Македонија било незначајно и составено од просрпски ориентирани елементи и без каква било поддршка од македонското насление.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Го следела напредокот на својот близок роднина Фетхи-беј Окијар кој, рамо до рамо со Ататурк, бил во првите редови на одбраната на нова Турција.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Нему му беше позната стратегијата на Мирон Донски во која беа вклучени и неговите непогрешливи историчари кои ги ангажираше во своите проекти, вклучувајќи ги тука, во прв план, и сиџилите.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Кон крајот од работното време, во Архивот дојде и Сокол Мечевски за да го поздрави Татко, во првиот работен ден по боледувањето.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Гледајќи го, навален на бирото, Мајка, во првиот миг, не сакаше да помисли на најлошото, но, сепак, со страв, се надеваше дека можеби, од преголем напор, подзаспал, како и другпат.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
И самиот борец и интелектуалец, во првите редови на Архивот ги фаворизираше проверените борци.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Постарите браќа, уште во првите години по војната, во времето на сталинизмот, кога во советските филмови ги гледаа, на големите паради, гордите маршали, со куп ордени, наредени на градите, си помислуваа дека, за секоја победничка битка, се добива по еден орден.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Морници му поминаа низ телото. Тој одеше во првиот суд на слободната земја, можеби да дели правда, а на паролите, однапред, со крупни букви, беа испишани сите пресуди.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Не можевме точно да определиме од каде доаѓа тој звук: се чинеше дека е веднаш тука, во близина, зад куќите, во првата улица.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Текстот е објавен во првиот број на австриското списание “Chaos”.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
За волкот веќе може да се зборува како за тежок депресивец, веројатно поради сексуалната фрустрација во првиот случај (Црвенкапа) и недостатокот од политичка моќ (во областа на урбанизмот) во вториот случај поврзан со градежните активности на прасињата.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Понтормовите цртежи можеме да ги ставиме во првата група, оние на Камбиас во втората, Bracelli а во третата ќе го споменеме необичното дело од времето на Гонгора и Марино, збирката од 48 гравури коишто тосканскиот бакрорезец Брацели 1624-та ја посветил на војводата Пјер Де Медичи.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Оттогаш интензивно се занимавал со пишување на раскази.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
И можеби, ќе му се смееја мајсторите и ќе го поткошкуваа, ако Веле уште во првите денови не покажеше голема упорност.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Без заштита од татко, вујко или кој и да е близок, тој сам, направо, уште во првите денови на својот гурбетчилак остро се судрил со животот и брзо ја сфатил неговата поука, дека во тие и такви времиња мајсторот мора да потуши секаков творечки копнеж на својата душа.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Го натера да ги разгледаат сите излози и дуќани по Маршал Тито.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Бранко го наближи споменикот пред гимназијата. Овде обично, во првите вечерни часови, се состануваше со девојката; блиску беше паркот и можеше лесно и бргу да се сокрие од љубопитните погледи.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
По ослободувањето на Македонија Иван Точко го објавил својот прв расказ на македонски јазик, „Јон“, во првиот број на литературното списание „Нов ден“.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Затоа нему, во првиот момент, ни през ум не му мина дека оваа ситна, грда мома е неговата вистинска свршеница.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Тој сакаше да свршат работа уште во првиот дуќан што влегоа, но таа не се согласи.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Во своите поранешни навраќања во колибата секогаш, уште во првиот ден, одеше да го посети.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
А гинеле. Еден Манол, од нашите села бил, загинал кутриот уште во првиот ден по излегувањето в шума. Во првата борба...
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Годинава, во првите септемвриски денови, необично застуде.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Боге се мислеше дали да наврати во првото гратче за по еден варен ѓеврек или да стисне заби за топол бурек во првиот град, кога Кате проговори: - Одвај чекам да си дојдам дома.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Евдо толку чекаше да не биде скаран, веднаш стана да ја фрли јадицата во првиот вир.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Потоа се заредија уредните денови на брачниот живот со рутинските часови на жонглерската работа, со тоа што Баге во вторава само се одржуваше, а во првата напредуваше.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Кога си отидоа Србите, а дојдоа Бугарите, Курназ не само што ја преименува трафиката во бутка, ами пак извади од дрвената нога друго пусулче, во кое сѐ пишуваше исто како во првото, само што место зборот „српско” стоеше „бугарско” а напати и „оплченско”.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Оние што беа влезени на главната врата, од новинарството потоа одеа во политиката, низ дипломатијата, по факултетите - а тој остануваше во осиното гнездо на приземниот хумор, од кој се хранеше простиот свет.  Бројните соработници беа надворешни хонорарци, во прв ред хумористите собрани околу нивниот повремен весник, а потоа и различни дописници од земјата што се јавуваа со свои шеги и идеи.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Ги имавме пред нас Марковите кули, извишени навистина како кули, додека под нив градот се тестеше во првиот мрак, палејќи ги мижуркавите светла како кандила на провев.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Затоа навраќа во првата куќа и уште во дворот ја замолува жената да му ја среди рибата.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Постои една секвенца во првиот дел на Маус во која татко ми ми вели, или поточно, Владек му вели на Арт дека се криел во приземјето со Ања додека стаорци цивкале наоколу.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Во инструкциите, во првиот параграф пишувало дека Американците се “чист” народ, дека секојдневно се тушираат (и по неколку пати!) па се молат советските студенти и самите да се придржуваат кон тоа, да користат деодоранси и секој ден да ја менуваат долната облека.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Anemic е речиси cinema ако се прочита наназад; во првиот кадар на филмот, двата збора кои се напишани, се наведну­ваат еден кон друг, движејќи се околу вертикалната оска, рефлектирајќи се напред и назад, како движење на спирала.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
На овој, како и на бројни други примери, од процесуалното нижење на 92 изложени биографии во првиот долгометражен филм „The falls“, до документарните наоди за животните или за колективниот африкански обред во филмот „ZOO“, стварноста станува интензивен феномен внатре во вештачката претстава.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Dans le bain (буквално: во бањата), секако е идиом во вистинското вплеткување во нешто, така што, само што сме продреле во спиралите, веќе сме вовлечени во првата фаза од нејзината имплицирана вулгарност, па неизбежно и во сексуалните конотации на целата фраза.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Сакав да направам структура што ќе се одликува со механичност, бидејќи веќе во првите четири секунди можете да претпоставите што ќе се случува во филмот, после тоа ништо друго не преостанува. (...) ”Причината и последицата” - во смисла на 18 век и вашиот интерес за него, според Дејвид Хјум, кој зборува за тоа во Истражувањето за човечкиот разум - секогаш се испреплетени со целиот тек на вашите визуелни и нара­ тивни заплети, по пат на броеви, јазични игри и цитати од историјата на сликарството.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Фер би било да споменеме дека многу повеќе се работи во првата и третата категорија е многу повеќе распространета, отколку во останатите две, и покрај тоа што не постои доволно систематичен пристап во изучувањето на историјата на преведувањето и повеќето од истражувањата на преведувањето и лингвистиката се изолирани од главниот тек на студиите за преведување.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Во првиот случај имаме талентиран ум кој мудро се движи кон културна синтеза, а во другиот непромислено дете...“.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Ти се колнам дека и јас тебе ќе те убиев во првата година од нашиот брак ако поверував во такво нешто за тебе.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Сега со години талка сам низ полето и ги собира стакленцата од очилата на детето некогаш што седеше во првата клупа и кое најубаво ја кажуваше песната: кога е војна – секое дете е јаболко расечено на две половини кон земјата зелена кон небото – црвена.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Глоба во износ од 9.000 до 10.000 евра во денарска противвредност ќе му се изрече за прекршок на работодавач доколку во рок од една година го повтори прекршокот, а државниот инспектор за труд ќе донесе решение за забрана на работата на работодавачот во траење од 15 дена, за кој период ќе биде обврзан да исплати минимална плата и социјални придонеси за вработените. (чл. 1 од ЗИЗМП/дек.14) 118 ЗАКОН ЗА ПРИДОНЕСИ ОД ЗАДОЛЖИТЕЛНО СОЦИЈАЛНО ОСИГУРУВАЊЕ Законот за придонеси од задолжително социјално осигурување е донесен во 2008 година122 и истиот беше предмет на анализа и во првиот дел од оваа трудово - правна студија.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Почнувајќи од 01.02.2015 год. надлежност за решавање по жалби против решенија донесени во прв степен во инспекциска постапка има Државната комисија за одлучување во втор степен во областа на инспекцискиот надзор и прекршочната постапка, Сл. весник на РМ, 130/14. 38 48 до денес, беа и промените во периодот на нашата анализа, каде дојде до значителни и суштински промени како во висината на казните, така и за поведенијата за кои тие беа пропишани, а кои соодветно ќе ги разработиме. a) кај чл. 264, под кој се подведени оние поведенија кои се сметаат за „потешки“ прекршувања на правата на работникот дојде до интервенција, како во висината на предвидените казни (глоби), така и за основите по кои овие казни се пропишуваа: ● дојде до драстично намалување на глобите за повеќе од половина од претходно утврдените износи, како за работодавачите – правни лица и за нивните одговорни лица, така и за работодавачите - физички лица.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
52 ЗАКОН ЗА ВРАБОТУВАЊЕ И ОСИГУРУВАЊЕ ВО СЛУЧАЈ НА НЕВРАБОТЕНОСТ Законот за вработување и осигурување во случај на невработеност е донесен во 1997 година42 и истиот беше предмет на анализа и во првиот дел од оваа трудово-правна студија.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
" Луѓето тогаш, приквечерта и во првиот примрак, се враќаат од работа, од нивјето.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Решија да го наклеветат кај логотетот, собитие непостоечко и грев непостоен да му измислат, во прв погоден час, и сите нивни сили, душата цела, ја впрегнаа како волови да сѐ, кон таа насока и цел.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Јас го убедував дека такво нешто немало; го познавав Стоби одлично, оти и Земанек го сакаше и ние често доаѓавме тука во првата година од бракот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Силна шлаканица ме освести од фантазијата; како сега се сеќавам дека во првите мигови не можев да сфатам што се случува.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Или, зарем ако немало ништо, ќе ме прегрнеше тогаш, во фискултурната сала, под разбојот (макар и од бес да ме прегрнала); зарем ќе се согласеше да стоиме така пред сите, пред целиот клас, два долги мига, бескрајни секунди, лице во лице (носевите речиси ни се допираа); и зарем ќе ѝ речеше на својата најдобра другарка (која беше, за среќа и моја другарка, и како што бидува обично во тие младешки години – беше поштар меѓу нас двајцата), зарем, значи ќе ѝ речеше дека песната од први клас сѐ уште ја чува, и дека не прочитала ништо поубаво до сега од таа песна, ама дека не може да се согласи дека девојката опишана во песната е таа, оти таа, Луција, е лоша, грда, недостојна за таа песна; и зарем ќе ѝ речеше на таа девојка дека ја загрижува тоа што од првиот ден во првиот клас веќе не сум ѝ напишал песна, и дека не знае зошто е тоа така?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Една вечер ја видов, на мојата улица, токму под мојот прозорец и Луција; беше во првиот ред, со свеќа во раката што ѝ го осветлуваше убавото лице, и извикуваше: „Да живее слободата, да живее новата народна уметност!“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Неколкумина од оние кои контактирале со курирот решиле да се засолнат по блиските села. Страв лозје чува!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Уследиле и непотребни недоразбирања а и сомневања: активистите во градот со кои тој лично контактирал подоцна во првиот момент не биле сигурни фаќањето на курирот дали било последица на предавство или на случајност?!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Веројатно во првите моменти сметаат дека во таков облик се јавува летањето?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Во тие денови на нив не им било лесно.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А веќе утре ќе узнаат дека летањето е и нешто повеќе.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Прекрасни беа тие полјанки сега во првите есенски денови.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
ФРОСА: И мене ми пишуваше мојон, во првото писмо кога си отиде, оти како некој од другарите вратиле, ама кој му кладе волкот зошто и за како.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Експерт 1.многу вешт; некој кој има голема извежбаност и знаење од некоја специјална област. 2. на или од некој експерт; како, експерт(ско) гледиште.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Секако, сакам да ја зачувам идејата дека јас сум некој вид експерт - во првата смисла на терминот.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Во првата јунска ноќ, млака, шумна и ѕвездена, се сретнав со Пенча.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Свесен дека е во првиот план на вниманието, син ѝ одеше по неа, ги покажуваше колениците со артистичен гест и сосила ги цедеше последните солзи од маченичките очи.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Седнав во првата клупа укајќи во врелите дланки.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Не е ни чудо, тогаш, како што укажува Томасини во првиот ред од својот напис, што „Дејвид Даниелс го мрази поимот ‘фалсет’“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
“ Резултатот од таа промена во застапеноста во масовните медиуми, тврди Саливан, бил целосно спојување на стрејт-светот и на геј-светот, како и нова фузија помеѓу стрејт-културата и геј-културата, при што на вторава сега ѝ се губат оцртите и посебноста: Ако сликата за геј-мажите за мојата генерација беше собрана од филмот „Крузинг“ (Cruising) или, потоа, од „Сентиш трилогија“ (Torch Song Trilogy), сликата за наредната генерација се „Вистински свет“ од Ем-ти-ви, „Настрано окце“ од Браво и Ричард Хач како победува во првиот серијал на „Преживеани“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
(Според Пруст, кој толку добро ја разбрал оваа амбивалентност и кој толку живописно ја прикажал во првиот дел од Накај Сван, борбата на детето за контрола врз мајчината љубов неумоливо ја воспоставува сцената за наредните, слично предосудени возрасни обиди да се поседува субјективитетот на другите предмети на љубовта.)
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во таа борба, неминовно е детето да се самоподели, да чувствува двојна приврзаност, дотолку што е принудено да биде и за и против мајка си.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
По таа локална закачка, геј-прашањата почнаа да стануваат политичка опсесија во САД и прилично редовно беа во првите редови на националните вести.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Комесарот Темелко, кој инсистираше поетот да јуриш во првите редови како доказ дека поезијата и револуцијата одат рака под рака, нареди повлекување.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Хорацио со испробан гест лежарно ја крева десницата и нацртувајќи две-три елипси во воздухот, ми се обраќа како да сум во првиот ред во партерот: - Тоа веќе стана локална бајка.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Љубовникот, со полно кесе кикиритки, ги посетува трите Ани во наивните три круга од креда: Ана во првиот круг е матурантка.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
И одиме и стасавме пред Кажани и влеговме во првата плевна. Таму преспавме.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И паркот беше испустен, изгазен од многуте луѓе што во првите несреќни денови си најдоа засолниште во него. Изгледаше жално.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Вера во првиот момент како да се збуни, а веднаш потоа ја прегрна Ели, која штотуку дотрча до неа.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Дали пеевме добро не сум сосема сигурна, бидејќи некаде кон средината на песната го здогледав татко ми како тивко влегува во салата и седна во првите редови.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Јас и самата се стресував кога ќе си замислев што навистина можеше да се случи, ако не се разбудев уште во првиот момент, и ако не се вратев по сестра ми, ако не ја извлечкав од креветчето и не истрчав со неа на улицата.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Кога влегов во мојата соба долго се колебав дали да ја скријам сликата сега, во првиот момент, или да ја закачам на ѕидот. Сепак се решив на второто.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Сакала да живее со нивните жалости и радости и да им помага во нивните чекори, во првите чекори во животот.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Брат ми читаше книги кои ги изучуваа на медицинскиот факултет, а јас се обидував да разберам некое философско дело.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Невиноста беше идеал заради мажот: оние девојки кои остануваа немажени, стануваа предмет на потсмев, а невиноста, идеалот на векот, се претвораше во срамен остаток, како да е некаков неприроден израсток, затоа што немаше кому да биде принесена.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Некои девојки од своите мајки дознаваа, само неколку часови пред венчавката, што е она што ќе се случи во првата брачна ноќ.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Но подоцна научив што треба да правам: во првиот миг кога мајка ми ќе започнеше разговор со некој од купувачите, јас го измолував татко да ме пушти да одам да читам, тој ми одобруваше, па јас набрзина излегував од продавницата и тргнував кон читалната.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Многупати потоа го враќав во сеќавањето тој миг, таа несигурност не само во нејзиното, туку и во неговото држење, присилната воздржаност во погледите, зад која пронижуваа исчекувањето и љубопитноста, и онаа радосна непријатност, составена од среќа и срамежливост, што трепереше по нејзиното кревко лице, и по неговото лице кое се стремеше да изгледа секогаш сериозно, заради што уште во првите години од студирањето тој беше пуштил брада.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И сите нивни подоцнежни средби ги имаа тие нијанси од првото видување, таа радост и таа непријатност, тоа исчекување, тоа љубопитство, тоа воздржување, таа несигурност, сите тие нешта кои се мешаа со зборовите, а сепак завршуваа во некаква неизговорливост.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Го зедов ќесето со чевлите, истрчав по улицата и во првата темнина ги фрлив.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
И така нашето духовно преродување и просветување кај нас, па и изработувањето на нашата писменост, поради географските и историските услови, има земено во првата илјадагодишнина по раѓањето Христово инаков од, а кај другите православни Словени инаков.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Се растури со влегувањето на Италија во Првата светска војна (1915) на страната на Антантата (со Англија, Франција и Русија).
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Органите на српската пропаганда во својата душа никогаш не се чувствуваа како „Срби” или „србомани”, особено во првите 10 години, иако имаат тие живеано во Србија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Во првата живеат едногласно Срби, а во втората – пак едногласно-Бугари.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
44. Карактеристично е дека во првиот прилог од книгата Мисирков редовно употребува “македонски народи”, “македонски народности” и “Македонци” за означување на сите жители на Македонија, додека со “Македонски Словени” (како што пишуваше, на пр., и П.Драганов) ги означува припадниците на македонската нација, Македонците.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Во првата Бугарите видоа само еден мрак, затоа тие се одвраќаа од неа.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Малечките балкански државици, што се заинтересирани и ги поддржуваат пропагандите, во прво време ќе ѝ се расрдат на Императорската султанска влада затоа што ќе им ги пресече „вековните“ привилегии, но ќе помине време и тие ќе се примират со отстранувањето на пропагандите, зашто тоа отстранување ќе биде во нивна полза: ќе престанат да ги праќаат во Македонија своите милиони франкови, од кои за нив никогаш немало и не ќе има никаква полза.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Македонија е нужна за Бугарија, затоа последнава праќа во првата ката година милион франкови и издржува на служба многу Македонци.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Уште во првата година на моето студентство мене ме запрашаа: каков човек е г.Станчев?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Двата главни блока во секој број ќе бидат: претставување на значајна личност (Набоков, Пинчон, Дишан, Дерида... во првите броеви) преку интервјуа, критички текстови и преку самото нивно творештво.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Кога фура метафизика Маргиналецот секогаш во прв план го потстава дублерот и плус ги зајакнува експресивните средства (прашалници, извичници, болд-букви), ко индијанец што брише трага (само шерифот Дерида лови такви итри типови!)), финта што не успеа да ја провали ни манијакалниот писател Џ. Николсон во филмот на Кјубрик... • Боа Во(н) Гора (другар на Абов Горан) okno.mk | Margina #1 [1994]
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Оваа поврзаност е толку длабока што можеби веќе сега се наоѓаме во првиот стадиум од процесот на социјална колективизација, што со текот на времето во потполност ќе ја надвладее идејата за изолирана индивидуалност.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Но кога ја спушти слушалката, веќе беше сосема разбуден и потскокна од креветот.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Телефонот упорно ѕвонеше и кога тој, сè уште нерасонет, ја подигна слушалката, во првите неколку мига не ни сфати што му кажуваат.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
„Немој да ми дишеш во вратот!“ го туркаше кога тој ќе ја прегрнеше наутро, разбуден рано од сирените на прекуокеанските бродови кои во Антверп допловуваа некаде од Америка.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Така и сега го потпритисна перото меѓу прстите во исчекување, загледан во првите зборови што ги нашиша: ’Вие, Македонци, сте повикани да му припаднете нему, зашто вие сте му мили на Бога...’ Во студенилото на зимата околу него, срцето одеднаш му затрепери од споменот на една далечна топлина...
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Ниту трошка милост, ниту капка топлина, дури ни во првите месеци, кога сè уште живееја во неговиот малечок стан блиску до пристаништето.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
- Роза е драматург во првиот приватен театар во Бугарија „Ла страда“. - Улицата. - Токму Улицата.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
„Се случуваше во првите години од нашиот брак“, ми раскажуваше таа, „навечер кога ќе легневме, тој да го земе романот и да ми чита на глас.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
ИВАН: (Во првите мигови тој им се предава на тие бакнежи, дури се обидува и да се поигра со нив, но набрзо станува свесен дека со Неда нешто нечекано се случува и затоа ја зема нејзината глава во своите раце, се обидува да ѝ погледне во очите.) Ти плачеш?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Интроспективното трошење пари се разликува од ’обичното’ само по тоа што оној кој троши во првиот случај има малку повеќе чувство на вина.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
- Кажете ми, каде можам да го видам другарот раководител?
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
- изговори Остап, пробивајќи се во првата пауза.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Ја испуштив патната торба и се здрвив. Тогаш се отвори земјата и пред да ме голтне со ѓонот в раце и главата крената горе кон мајсторот, убаво слушнав женски глас и стигнав уште да ја замислам жената како со распуштени коси седи на масичката под препарираната мечкина глава и неопитно липа во првата вдовичка ноќ. okno.mk 79 80 okno.mk
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Неа некој ја имаше донесено тука уште во првите денови и сите ја имаа прочитано по којзнае колку пати, така што лисјата ѝ беа станати дебели и разресавени од честото прелистување со нивните рапави прсти.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Постоеше тука нешто, што тој го насети уште во првите вечери, а една вечер веќе не можеше да не запраша.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Не можејќи да излезе во првиот здив, онака ужасно надојден и разјарен, викот му го распара грлото и згина без одзив.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Змејко го сеќаваше тоа многу добро и по себе, а не многу подоцна, уште во првата идна пролет, тој можеше да го види и тоа и во многу други.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Ја гледаше како се просребрува, иссвирувајќи пргаво низ дебелиот трупец, ја гледаше како тоне во неговата длабочина, сѐ додека не можеше да ја префрли преку себе првата вита штица, што ја извади; можеше притоа многу лесно, со сите примитивни лостови, од кои беше самоделски направен целиот тезгав пред него, уште во првиот следен миг да ги упати замавнувањата на таа подивена челична стихија во она место од трупецот, каде што му беше потребно нему, а пилата го послуша и писна.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Го гледаше како доаѓа сѐ поблиску, можеше да го гледа појасно од секогаш тоа ветерничаво суштество, во секој миг спремно да ја впие својата остра муцка во првата мрша, што ќе му се сретне на патот и да остане така, вкопан, како пијавица, како крлеж, ако сакаш скини му сѐ друго од неговото тело, ако сакаш преполови го, истури му ја сета негова утроба, само ако си му ја оставил цела онаа негова шилеста муцка.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Гледаше како во неговите полузатворени очи се исплетуваат од светлината безбројните игриви виножита: сино-црвени, винено-жолти, лилаво-зелени, со полно усвитени искри, што се менуваа во една бескрајна низалка на боите, создавајќи уште во првиот следен миг нешто сосема ново.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
XXI. Бело наидува белата зимна ноќ. Наидува бело и заискрено, целата во некоја златеста ѕвекот, се рони од бледосиното небо, чиниш една единствена пајажинка, сребреста и залебдена, трепери со некоја своја чудна оморнина во првите бели ѕвездички, а после се плиска над белата земја како руса девојчинска роса, престорувајќи го во еден миг сиот свет во некој дворец од бајките, поплочувајќи го со злато и исковувајќи на него безброј бели сребрени филигрански плетеници, поштркувајќи го со илјадници одблесоци од бесценети камења, кои го маѓепсуваат погледот и во кои и волкот почнува да мечтае.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Секогаш во деновите напред постои можност да го изгубиш во првото задоволство со себе тоа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Змејко скокна од својата постела уште во првиот миг штом се почувствува буден и по стара навика помина со обете дланки по рамената.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Го почувствував како брат уште во првиот момент кога се сретнаа моите шарени очи со неговите сини. ***
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Јана во прв момент не ѝ го препозна гласот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Уште во првото сеење испаднаа сите.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Те преколнувам во првото мајчино млеко, твоето присуство ќе биде изненадување и за други.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Не плаши се, биди спокоен, не сум толку сурова уште во првата рунда да го решам мечот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Пријателската врска со глумците во театарот ѝ овозможуваше секогаш да седи во првите редови.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Томо, може ли да те прашам нешто? - овој пат беше повеќе од директна, мислејќи дека барем на овој пилиштарец може да му се обрати во прво лице.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Рада по две недели се прибра дома. Расположена и ведра пред сѐ заради успешното расчистување на испитите во првата година.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Томо во првите денови од предавањето на писмата на Душка во Куманово се враќаше секој ден.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Арсо и Глигор ги напикаа во првиот кауш За да останат незабележани, се измешаа со другите затвореници.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Многу е виновен, му ги открила тајните картички и чудни необјасниви одливи на пари од нив, па ќе мора цел град да го пројде со нејзе за на крајот да го врати во првиот дуќан во кој влегле утрово и сè од почеток...
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Го видов и го препознав „шоферчето“ во првиот ред на блиска и најблиска рода.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Уште во осмолетка се вљуби во првиот комшија. Во истата зграда, на истиот кат, во различни влезови, ама балконите им беа еден покрај друг и ги делеа само два реда саксии со сардели... и голема разлика во години.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Откога се паметува, а овдека се паметува и од времето на времињата што биле пред ова, живее сам таму, во првата спила на Камен.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Особено тешко беше во првото и второто србско.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Луѓето веруваа дека водата лекува од ветроштини, и тоа само дечоани, чупиња од таа возраст и невести, навеани во првите шест месеци по заневестувањето.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Откако таму ќе ги обучеа колку толку, одново откако ќе ги натераа да се заколнат дека ќе се борат за славата на Србија и на Кралот, ги испраќаа во првите борбени редови.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Посебно затврднато беше верувањето дека мртвите доаѓаат да пијат вода од Виданови Извори во првите шест недели по умирањето, посебно ако домаќинството не стигнеше, во тие шест недели, секое утро рано-рано да однесе на гробот на умрениот бардаче пресно налеана вода.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Зашто, како инаку да се објасни, ако не со славата и милоста божја, фактот што, ако веќе во Потковицата постоела некаква населба во 12.век, кога Европејците, крстоносците на Боемунд Тарентски, го уништиле Градиште, не ја уништиле и неа?
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Оттогаш, од тие одамнешни и недојаснети времиња, во кои и не морало токму вака, како погоре, односно како што било запишано во тефтерот Акиноски, да се случи завојувањето на Потковицата од страна на Турците, од некогашната малечка населба во Дупка останати се уште само неколкуте старовремски куќи, во кои, откако се иселија Аџиоските и Цолеските, едните уште во првата Голема војна во Бугарија, другите сега наскоро, ко се пуштија границите, во Австралија, никој не живее.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Во пролетта во 1914-та, српските окупациони власти во Македонија сета македонска младеж, од седумнајсетгодишна возраст нагоре, почнаа даја мобилизираат за да се бори на нивна страна против Австроунгарците, а после, во првата Голема војна, и против Бугарите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И тогаш, и секогаш кога повторно ќе отидеа да бараат да дојде некој и да ја растури бомбата, само им ветуваа дека навистина овој пат ќе испратат некого, но во текот на целата таа година никој не се појави.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Сепак, не се случи, или, подобро барем во првите години беше така, не се случуваше тоа од што најмногу се уплашија жителите на Потковицата, Турците, како и стопаните дотогаш, не ги злоставуваа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Но имајќи го во вид фактот дека тој починал цела половина век пред да ја завојуваат Турците Потковицата, а и она, со тефтерот Акиноски, дека неа ја поседувале Акиноските уште одамна пред да биде завојувана од страна на Турците, може да се претпостави дека Загориче било основано во првите векови по населувањето на Славјаните во границите на Византија, може во 10. или 11. век, односно многу порано од она што го тврди науката дека пелагонските населби и села настанале во 17. и 18. век, групирајќи се околу турските чифлизи.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Наидувајќи само на безначајни оружени отпори од страна на месното население брзо напредува и во завојуваните краишта веднаш востановуваа своја, турска власт, која, пак во имотно-правна смисла, барем во првото време, ги чуваше крепостите на стариот државноправен систем.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тоа, што не го завладеаја Чауле и околните ридови, и што беа погани со народот и со луѓето од началствата, на Србите луто им се одмазди. После, во првата Голема војна.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
На тоа упатува, покрај тефтерот Акиноски, и последниот пишан документ во кој населбата во Потковица за последен пат се споменува со старото име - Загориче.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Загориче како од бога да било создадено уште во првиот ден на постанокот на светов, и од него, од бога, чувано и исчувано низ вековите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Неколку недели чекаа да дојде некој од властите од Тополчани, од Прилеп, или од Битола и да се заинтересира за бомбата, но кога се пронесоа гласови дека овчарите, а и некои од дечиштата, оделе таму и ја прерипнувале со стап, или без него, се уплашија да не се стори некоја пакост, па ги одредија Крстета Јанчески, кој во Второ бугарско стана кмет на Потковицата, Најда Акиноски и Ѓорета Дамчески, кој од помладите луѓе изби во прв ред, да отидат во Тополчани, а ако не успеат таму во Прилеп, ако не успеат и таму во Битола, и да бараат да дојде некој оттаму и да ја растури бомбата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тогаш низ Потковицата се ширеа гласови дека некои го виделе умрениот како осамен, жеден и невесел (додека другите умрени во групи или редици оделе и се враќале од кај изворите) чека на падините на Горник, долу, под оградата на гробиштата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тоа го сторија во првата година; во втората, пак, откако со исто такви ѕидови, во кои како некој вид проток, вградија капиџици, тој голем и легнат од север на југ правоаголник го поделија на четири еднакво големи и исправени од исток на запад правоаголници, пристапија кон подигање на зградите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Првин бугарските, во есента во 1915-та, а потоа и германските војски, енергични, откако ги прогонија Србите од Потковицата, веднаш ги зазедоа и Чауле и сите стратешки позиции, а падините на ридиштата, и горе над шумата и долу под шумата, ги ишараа со окопи, направија, замјанка и чекаа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ете, тоа беа трите трешници, честити царе, а не оти ја неќум ќерка ти и не ја дексав.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Сега лели бил умот и к'сметот да го крепат момчето, знаит како да му даит тоа џуапот на царот: - Честити царе, јас што је удрив три трешници на ќерка ти, си имав прао, чунки имав насиет од татка за коа ќе се женам: во првата вечер да је удрам три трешници на невестата ми за да паметуат коа се мажила.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Давор е во првите сто луѓе кои и пристапиле на Стојановата гарда.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Во тоа време, посебно во првите години по соборувањето од власт на претседателот, човек можеше и да изеде ќотек на улица од хулиганите од подмладокот на гардата ако е излезен со малку подолга коса, ама, веројатно, младите гардисти беа премногу зафатени со пиење на лоша ракија, а Стојан не беше будала дотаму да форсира силеџиство, кое, на некој начин не водеше никаде.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Имаше четири цевки, по една на секој агол од кулата.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Не е поголема вистина тоа што, во физиката, големите тела потешко се придвижуваат од помалите и што нивниот momentum7 е пропорционален на таа тешкотија, од вистината дека, во метафизиката, умовите со поголеми можности макар што се посилни, постабилни и повлијателни во своето дејствување од умовите со понизок ранг – сепак потешко се сподвижуваат, збркани и полни со колебање во првите неколку чекори од своето придвижување.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Недостигот на цигари, кој привремено беше решен уште во првите денови преку една од болничарките која скришум ги продаваше според цената на златото, повторно почна да ја мачи кога ги потроши малкуте пари што ги имаше.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Зашто кога тука, на топлото сонце, ги слушна галежните тонови, срцето почна да му омекнува.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Летото пристигна без посебни најави во првите недели на јуни и требаше да се преземат итни мерки, зашто за време на мисата, задушувајќи се од топлина, болните жени почнаа да ги соблекуваат своите зимски облеки од етамин.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Џемс Џојс  ИВЛИН
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тоа беше во првите денови на пролетта и преку слелеаните испарувања од далечниот храм допираше дремливиотзвук на камбаните.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Едно утро, во првите денови од октомври, се најдовме обвиени во магла.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
– Глупак – рече Марија. Полека ја спушти слушалката.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Еве ја светлината! Во првиот миг Тулио Бути не можеше да ја поднесе.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ја однесе да ја гледаат Младата Чехинка, а таа се почувствува горда седната до него во првиот ред од театарот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тој ѝ кажуваше приказни за далечни земји.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Многу од затвореничките остануваа будни цела ноќ, исто како и Марија, но не се осудуваа на ништо, бидејќи ноќната болничарка ја чуваше главната порта заклучена со синџири и катинар.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
И уште малку де-конструкција: дури ни црната боја (дури ни мракот овде!) на кориците во првите пет броја не успеа да остане сјајна под вашите похотни прсти; некои графички прилози беа со лош квалитет поради тоа што нашето сканерче “фаќа” само 300 точки на инч (и воопшто, за уште покомплексен графички изглед секогаш недостасува уште покомплексна компјутерска опрема); некои текстови беа испечатени со непријатно ситни букви; не секогаш можевме да дојдеме до оригиналните текстови, па бевме принудени да користиме посредни преводи; најавените содржини за следниот број ги одложувавме за оној по него (така и сега: Бодријар, Гринавеј и тематот за Преведување ќе се најдат во следниот, октомвриски број); делумно бевме неправедни кон матичното животно на чијшто грб сме, Сорос-носорогот; итн. (допиши по желба, и конечно ковертирај и прати, ти бескрајно апатичен (“)маргиналецу(“)!)
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Ќе се обидеме да кажеме по некој збор за секоја одделно.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Некои личности како што се Вилијем Бенет (William Bennet), кој своевремено се наоѓаше на чело на кампањата против дрога, ги обвинија „интелектуалците“ поради тоа што воопшто и го покренуваат прашањето за легализација.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Најзначаен дел во првата глава е истакнувањето на двата суштествени моменти на идеологијата, за кои авторот смета дека или се мешаат или бидуваат занемарени.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Истото барање, пак прескокнувајќи неколку векови, повторно ќе го формулираат надреалистите, кои, парафразирајќи го Дорн, во еден од своите часописи ја испечатија зајадливата наредба: „Вие, на кои оловото им е во главата, претопете го и претворете го во надреалистичко злато.“
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Мојата врска беше линијата Порт де Ванв и речиси во истиот момент во првиот ходник сфатив дека Паула (дека Офелија) ќе тргне низ ходникот што води до врската на линијата Мари д Иси.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Не знам како да го речам тоа, пајаците и понатаму премногу касаа, во првиот момент не бев ниту нечесен, едноставно ја следев а после можеби мислев дека ете веќе ќе прифатам, дека ќе ја пуштам да отиде во било која насока таму горе; среде скалите сфатив дека не, никако, подобро да се убијам ако го прекршам законот, кодексот.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Меѓутоа, многу од оние што се наоѓаа во првите борбени редови, вклучувајќи ги и полицајците, државните обвинители и свештениците сега сакаат укинување на забраната за уживање на лесни дроги.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Во тој извонреден јазик не постојат, значи, само зборови кои кажуваат како „јако“ така и „слабо“, или како „наредување“ така и „потчинување“; постојат и композитуми како на пример „стармал“, „далекублиз“, „врзувараздвојува“, „надворвнатре“..., кои - наспроти нивниот склоп кој во себе го вклучува она што е најразлично - значат само, во првиот пример „млад“, во вториот само „близу“, во третиот само „врзува“, во четвртиот само „внатре“...
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Како што беше истакнато во првиот дел, материјалното ослободување на филозофското злато од простите метали е метафора за психолошките процеси со кои човекот се ослободува од основните животни контрадикции.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Во првите денови некои од кучињата го гледаа душмански, непријателски како да им е тој виновен што се затворени овде, терајќи инает и 'ржејќи на него секогаш кога ќе го видеа каде што им носи храна или им го чисти изметот со лопатата или ги носи под тушот или во кадата на бањање, при што Богдан трепереше од страв да не го каснат; имаше и такви што беа кротки како јагниња, кои му се умилкуваа и го лижеа по рацете или му легнуваа да ги погали со раката, да си поиграат со него.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Климент Камилски, за разлика од Татко, одлично се служеше со мајчиниот македонски јазик, како и другите словенски, се разбира рускиот јазик во прв ред, ги владееше францускиот и шпанскиот, но се служеше и со турскиот јазик.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во куќата крај реката се вселивме во првата година по Втората светска војна, во времето на ослободувањето од фашизмот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Климент Камилски во најголемиот дел од својот живот беше означен од борбата против фашизмот, уште од рововите и барикадите на Граѓанската војна во Шпанија од периодот на диктаторот Франко, па сѐ до учеството во првите борбени редови на антифашистичката борба во Македонија.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Старата беговска куќа, градена пред двесте години, во низата други слични куќи крај реката, имаше приземје и кат, со убав издаден чардак, авлија која водеше кон убаво средената бавча со насадени цвеќиња во првиот дел и со зарзават во другиот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Климент Камилски внесен слушаше. Првин ја стави Книгата за воспитувањето во својата излитена професорска чанта во првата преграда која ја затвори со металното синџирче, а потоа слушајќи го внимателно Татко, погледот го упати врз неколкуте отворени книги и списи за лавиринтите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Само, одвреме-навреме, ако се земе тоа за порок, играше покер со своите најверни пријатели во градот, верскиот муслимански поглавар Афз Б, угледниот турски интелектуалец и учесник во војната Мустафа С, во еден период министер за земјоделство во првата повоена влада на Народна Република Македонија, како припадник на турското малцинство.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко го замислувал својот пријател како во првиот повоен пролетерски универзитет можел да предава за универзалноста на индивидуализмот кога тој овде се задушуваше на секој чекор од насилната колективизација на селаните до задушување на индивидуалната иницијатива на приватните занаетчии!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко кој владееше со тимонот и го имаше небаре вградениот компас на преселбите кој непрестајно осцилираше помеѓу Запад и Исток, кога пристигнавме крај реката и кога запревме крај нашата нова куќа со добро заклучена брава замина загрижен кон емигрантскиот центар во градот по клучот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во првиот миг малку нѐ штрекна, се поисплашивме, што е оваа работа рековме, го оставивме појадокот и летнавме да видиме што се случило.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
И губејќи се самиот себе меѓу забрзаните луѓе, побрза да се најде во првата крчма, таму под мостот, под кој почнаа да се изнуркуваат и по ден призраците што се влечеа во тие ноќи по него.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Во првиот дел од ревијата беа прикажувани секојдневните облеки: долги, тесни струкирани сукњи до глуждовите со кратки болероа, карирани палта од твид, долги, широки свилени пантолани.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Неговиот стил беше популаризиран со работата во краткотрајниот сурферски магазин Beach Culture и во првите 30 броеви на магазинот .
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Меѓу бурните уметнички случувања во првите триесетина години на веков што изминува, експресионизмот има(ше) свое сосема посебно место, и тоа како според политичката контроверзност што ја предизвикуваше (од една страна обвинуван како некаков мистичен предвесник на национал-социјализмот, а од друга, токму „изопачените” експресионисти најмногу страдаа за време на фашизмот), така и според уметничките содржини што ги носеше, необично спојувајќи ги романтичниот и мрачен дух на 19-иот век со револуционерните промени на многу полиња во почетокот на 20-иот век.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Слично на фовистите во Франција, коишто почнувајќи од 1905, почнаа да ја ослободуваат својата палета, членовите на „Мост” во првите дрезденски години исто така веруваа во спонтаната инспирација.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Прв пат се споменуваат во една историја како страшни терористи во областа на Делхи, 1290 година, па понатаму сé до уцврстувањето на англиските колонизатори, во првите децении на минатиот век.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Во душата бевме маѓепсани од жестоките ритмови, бучните улици, авантурите и барикадите. Paul Vestheim За Оскар Кокошка, 1919 Кокошка во тие дела, а посебно во портретите од првиот берлински период (на Валден, Блумнер, Вауер итн.), како и во цртежите објавувани во првата година на „Sturm”, изгледа како диво животно коешто провалило во мирното гето на уметноста.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Деспотизмот секогаш ќе смета на неговото жртвување.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
На 13 декември 1989 година Арафат во првата официјална посета на Франција и средба со тогашниот претседател Франсоа Митеран, со залагање на тогашниот француски амбасадор во Тунис, Ерик Руло, близок пријател и голем познавач на палестинското прашање, ќе го потврди укинувањето на повелбата на Палестинската ослободителна организација, со која се потврдуваше оружената борба како единствен пат во ослободувањето на Палестина.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Палестинците пак ќе се најдат во стариот порочен круг на неизвесноста на мирот и војната, на нов крстопат на блискоисточниот лавиринт...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Мојата баба ја исполни куќата крај Езерото со своето младо, живо и моќно присуство, успевајќи со својата тивка моќ да ја совладува семејната патријархална доминација, која дедо беше немоќен да ја одржува како во првиот брак, да влее нова крв во семејниот крвоток.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Не можев во сеќавањето да се ослободам од последната средба со Мајка по заминувањето во првата дипломатска мисија!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Беше тоа сложена позиција за дипломатот кој некогаш бранеше една а сега друга реалност? Беше тоа помалку невозможна мисија.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Кутриот Бургиба, остана во првата фаза, неговата немоќ да владее, односно менталната попреченост, дојде со староста и болеста беше прекината со државниот медицински удар...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Според Емил Сјоран да се мине од волјата да се биде прв во државата до состојбата да се биде последен, значи да се мине низ мутација на гордоста, да се замени динамичната со статичната лудост.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Можеби револуциите се неговиот единствен луксуз во кои застанува во првите редови, но брзо ги губи илузиите, нема режим што може да го спаси, принуден да се приспособи на секого и сешто...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Поранешните дипломати на Југославија, кои во федерацијата според паритет ги претставуваа шесте републики и двете автономни покраини, го напуштаа предвреме бродот со изгубениот кормилар за да најдат спас во првиот пристан.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Настаните се одвиваа со филмска брзина.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Со својата кадиска диплома со која се здоби во Цариград во времето кога се разминуваа Отоманската империјата и новата Република Турција, во обете вклучен неговиот вујко Фетхи Беј Окјар, беше судија во монархистичка Албанија во времето на кралот Зогу, па адвокат и на крајот социјалистички судија во првите денови на комунизмот во Македонија, дел од Југославија.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во првите денови на јуни 1967-та како млад новинар се најдов првпат во Тунис.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Се обидуваше во првите страници на својот голем историски запис да трага по посебностите на балканскиот релјеф, кој видно се одразуваше врз менталниот. И имаше зошто!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Чичко ми ми кажа дека ги убиле Никола и Трајче, во окопот останал само уште Мишо.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Влеговме во првата куќа, тие спиеја, од едната страна воловите а од другата страна луѓето спиеја.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Командирите на четите командуваа – чета напред.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Одевме преку Ваташа и Кавадарци, јас во првите редови со коњите.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Но, во првиот миг никој не ме следеше, никој не сакаше да појде без малку обезбедување.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
ВТОРАТА ЖЕНА: И јас мислам дека она што ќе се пропушти да му се даде на детето во најраното детство, ако ја нема љубовта и вниманието во првите години од животот, човекот останува вечно емоционално оштетен, бара љубов таму каде што не треба, а што е најважно ја нема сигурноста за настап во животот.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Една вечер бевме ударници. Нашата десетина се упати кон селото Грбавец, Тиквешко, кога наближивме до селото требаше да биде строга тишина.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Најпрвин во првиот окоп бил Киро со својата кртешница, која непрестајно беше вклучена, а тој сè помалку имал муниција.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Мојата чета беше секогаш во првата линија.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Всушност, сите можни начини за комуницирање со неа му паднаа на ум во првите пет минути по прочитувањето на белешката; но сега, кога имаше време да размислува, тој ги разгледа еден по еден, како да поставува редица инструменти на маса.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Беше делумно оќелавен. Во првиот момент му се стори и дека посивел, но сив му беше само скалпот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Потоа овчото лице се стопи во фигурата на еден евразиски војник кој изгледаше како да напредува, огромен и страшен, со машинска пушка што рика, и изгледаше како да скока од површината на екранот, така што некои од луѓето во првиот ред навистина се тргнаа назад на своите седишта.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Од предната страна на зградата, на терасата што продолжуваше на осум столбови над реката, во големи земјени ќупови беа посадени леандри кои во првите зимски денови газдата Таки Ников ги собираше во стаклениот цвеќарник што беше придодаден на зградата од страната на Камениот мост.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Беше договорено, право на прашање или реплика да има само Тихомир кој секогаш на предавањата седеше во првата клупа, на крајот, од десната страна, во редицата во која беа сместени осамените срца од педесет до шеесет години.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
На истата страна од масата, во првата фиока, беше сместен двоглед од руско производство (“зделано в СССР”).
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Така пишуваше во весниците.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Имавме по два часа за шетање низ паркот и тоа време јас максимално го користев во првите неколку дена, а потоа се почесто останував затворен во ќелијата загледан низ решетката во еден од малите прозорци од женскиот дел, од каде ми се чинеше дека ме опсипува бран на светлина што ми е наменета само мене и која само јас ја чувствувам, убеден дека таму една жена го има истото чувство кое потоа продолжува во долг плач со солзи кои се и мои солзи.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Според студенилото и крутоста на телото, смртта најверојатно настапила во првите ноќни часови.”
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Но, и покрај дивоста со кои таа во првиот миг го задржа на растојание, или можеби токму поради неа, тој ја почувствува силната привлечност на нејзиното тело.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ете, таа ми кажа за реакцијата на Симона, веројатно не можејќи во првиот момент да се сети на никого друг, со кого би можела да зборува. По два дена, Симон беше уапсен.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Кога јас и ти во првите години од бракот си зборувавме за многу работи, кога имавме толку многу планови за иднината, еднаш разнежнето ми се довери: "Би сакал староста да ја поминам во некое мирно, приморско место". 30.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Се сместуваа во првите редови пред сцената.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Пет години, па не…, можеби ќе бидат и седум…, така ми кажа ти во првиот момент кога ја слушнавме веста за твојата тешка болест.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Во акционерските друштва, вработените го имаат правото да имену- ваат 1/4 од неизвршните членови на Одборот на директори, во првиот случај, односно 1/4 од членовите на Надзорниот одбор во вториот слу- чај, но само ако друштвата имаат 300 или повеќе вработени.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Односно, само оваа категорија невработени лица фактички стекнува право на делумно повисок паричен надоместок во првите 12 месеци согласно оваа измена на ЗВОСН.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Како некоја можност за млади парови, кои не сакаат да се врзуваат со деца уште во првите години од бракот.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Во првиот момент тоа ја уплаши. Сакаше брзо да побегне.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Уште во првиот ред го прочита името на Карл.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Во првиот момент, Хелвиг се разбесне.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Ако среќавањето пред тој јунски ден, во јануари на таа година, со пламените стихови на „Очи“ и „Љубов“ говорени од Ацо Шопов на конгресот на македонската младина во скопскиот офицерски дом беше сето во егзалтацијата и патосот на големото славје на слободата и во првата фасцинација со убавината на ослободениот македонски јазик, доживувањето на Рациновите елегични, чемерни стихови на болката и убавината на неговата Балада, се откриваше како трагично идентификација на самиот Рацин, во смртта, во онаа „кара смрт“, со непознатиот војник од една друга војна, - Големата, „световната“ - идентификација што ги исполнуваше и обединуваше луѓето во заедничка тага.
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
Во првите години ќе се јавуваше од некој град, од некоја земја: „Јас сум жив...“ и толку.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Влеговме во првата кафеана.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
– Нека е аирлија работата, ги поздрави присутните агалари, бегови и оџалари, кои му направија место во првата редица. – За аир ќе биде, кади баба, ако сака алах.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Бунтовниците со отворањето на портата го истурија првиот залп во првата редица и се џитнаа напред да си пробиваат пат со уште еден залп, a потоа со јатаганите и секирите.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Одбраа и од другите што ги врзаа во тврдината: се на се тринаесет мажи и двете жени беа ноќеска во првите борбени редици.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Децата ги повиваат во конопни партали од вреќи до колку не умрат во првите шест недели од студ или глад, бидејќи мајките ни до третиот ден од раѓањето не се поштедуваат од тешките полски работи.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Средбата ме врати во зимата 49/50, кога по идеја на директорот Николовски, одејќи во првиот клас на прогимназијата, од јануари почнав приватно да го подготвувам и вториот клас.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Во прво време мракот ме тераше да се враќам во одајчето, потоа дојдоа ветровите и студот, ама додека не се стемнеше не се прибирав.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Игнорирајќи го гладот или залажувајќи го со по некое јаболко или некое зрно леблебија купена на одморите, се дружев со хероите на Шолохов од Тихи Дон откриени за прв пат во првиот том купен од една антикварница во Суботица, издание на Космос од Белград од 1940 година.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Според записот во првата тетратка од Дневникот, третиот пат во Скопје сум пристигнал на деветти во деветтиот месец од 1951 година. Записот е направен во Скопје.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Значи, таа вечер кога Нанчо ја фати вошката на моето рамо, ми рече Ти фатив една овца! па сметајќи дека не го разбирам што ми кажува, дообјасни Вошка ти се шеташе на рамото, дојди ќе ти дадам прашок! јас не мислев на вошката туку на тоа дека седам во првата клупа и дека ако таа може и по темница да се види, тогаш во светлата училница секако и од далеку може да се забележи.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Ангелина со момичето и мајка ѝ ќе да се од другата страна, во првиот влез.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Чана, не спуштајќи ја бовчата, му спискува во ушите Затни си ја таа чорапата да не ти се наполни со кал бре Геле, кревај ја демата и да влегуваме каде е празно! и не чекајќи тој да се совземе, таа влетува во првата празнина.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Другиот ден, кажувајќи му на Евтим за вошката, се преселив крај него, а оној кој седеше таму го отерав во првиот ред, изговарајќи се пред класната дека сум висок и им пречам на оние зад мене.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Пијаното било створено во првата половина на 18-от век врз база на клавичембалото.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Леонид Викторович зборуваше за драмите, дека ако во првото дејствие има закачено на ѕидот пушка, тогаш во последното таа треба да изневери, да не испали.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
ВЕРА: Мислам дека ти беше многу заљубена во Аљоша во првото време.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Бидејќи клупите беа зафатени, требаше Крсте да седне во една со Нешка, но даскалот не беше уште „современ“ да кладе машко и женско во една клупа и тоа јабанџии, ами го скорна брата ѝ на Нешка, Стојана, го кладе таму Крстета, а Стојана го намести во првата до Нешка.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Го напоруча убаво, убаво, и Петре изјави желба да остане со брата си во првите редици и да се бори за ослободување на неговото село Старавина.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Во првите денови Неда се увили, уште црно што не проноси: — „Таман си мисле оти нема разделба од него, ете пак ќе ми го грабнат! — тагуваше таа во самотните ноќи.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Седнаа едно до друго на шареното килимче од бабата Доста, втренчија очи едно во друго, и сѐ така молчејќи — се прегрнаа како сите младенци во првата ноќ. ***
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Уште во првите дни даскалот забележи дека Крчо мрсулко не седи како „господ шо рекол".
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И така дедот Стале веќе во првите петшест години од создзвањето на манастирот располагаше со чифлиг од 80 хектари најубава земја, со булук од седумосумстотини овци и кози, со сурчја од шеесетседумдесет говеда и коњи, со седумосумстотини овци и кози, со сурија од шеееетседумдеоет говеда и коњи, со седумосум ѕевгари волови, со стоипедеоетдвесте кошници пчели и стодвесте кокошки, врз сето тоа со седумосум души момоци како отец Арсенија на чифлигот од свети Горѓија во Метуите.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Покрај тоа што ја интересираше во првиот момент по олеснувањето од болките — дали е живо, сега оди понатаму.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Го гледаш ли шо убаво се преправило како попче? — му одговори Стојо Сукалов, кој уште во првите гледачи дојде како родител на својот Илка.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Нешка ја слушна стрина ѝ Митра и во првиот момент новината не ѝ направи никаков впечаток.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Селаните се размрдаа лево и десно и сите погледнаа во Доста Рожденката, која веќе ја криеше главата од погледите да не ѝ се насмеат уште тука, в очи, во првиот судбоносен момент.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Во третата редица, а во првиот женски ред, бел наредени мајките на учениците, а особено оние по фаркот во селото.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Се знае ли што не ќе измисли војник во првите бојни редови, чекајќи ја смртта секој момент? Ho по едно време оваа цуцка се претвори во вистинска стапица за војниците од двете страни.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Дали ако во првиот сон заскитате во стварниот живот Во вториот ќе се приберете во манастир?
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
2. Кога ви велам Така ми било пишано И пишано и судено (а од пишаното не се утекнува) Уште во првиот сон Да го видам доаѓањето на доселениците Кои сите до последен беа осудени На активно учество Во создавањето на новиот свет Новиот свет и новата нафака
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Градот влезе во лоша позиција се донесе законот за прохибиција алкохол тешко се наоѓаше на црно но ганџа пушеа и децата во прво
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Тука беше и историјата на каталогот на стоковната куќа Ла Ринашенте, во двете изданија, во првото, загубеното, од 1939 година, и во второто, добиеното, од 1949 година.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Еве, овде, се најде во првите редови, кои ги одбегнуваше.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Во првиот поглед што му го упати на Татко, таа како да бараше заштита од него, разбирање пред неизвесноста на судбината која ја очекуваше во големото патријархално семејство.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Рече дека, во првиот дел од прегледот, ќе му постави неколку неизоставни прашања на пациентот, пред да го изврши другиот дел од прегледот, за да може да му понуди што поцелосен увид на медицинскиот колегиум.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Се надеваше дека, во првата пригода, ќе си ги земе сите книги, или ќе ги врати другите, зашто до крајот од животот веруваше во враќањето кое никогаш не се оствари.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Толку беше речита во првата верзија што често ѝ се провлекуваа зборови и од втората верзија.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Виде-невиде, седна во првиот ред.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Сакав да ја смирам, да ја предупредам дека јас сум сигурно во првата третина ученици која ќе го помине класот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Да, таа ѝ се спротивставуваше на балканската историја, носена од некакво инстинктивно чувство за одржувањето на животот на семејството, на своите чеда во прв ред, а Татко се обидуваше да ја разбере, да ја толкува балканската историја, да ја спитомува.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Имаше слободни места само во првиот ред.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Трагиката на родната земја, под сталинизмот и вна­трешниот ѕид од седумстотини илјади бункери, ја видов и ја пренесов низ глобалната метафора на Атеистичкиот музеј (во книгата со истоимениот наслов) во Скадар, изграден со цел во првата и последна атеистичка држава во светот, идеологијата да го преземе местото на трите религии (исламот и христијанството, со православјето и католицизмот).
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Видни претставници од нејзиното семејство имаа високи позиции во Отоманската Империја, некои од нив втасаа и до паши, а добро беа поставени и во првата независна албанска држава.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Мајка останата сираче при раѓањето, но во првата рожба на својата маќеа ќе ја доживее загубената љубов.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ха, на смрт! Гледаа в земја и се тргаа да не бидат во првиот ред.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
А кога тој ветрец ќе умре, ноќниот небесен жнеец сиот претворен во седефен срп, силен и напнат од нагон во 'рбетот, ќе се заплетка во влажните коси на врбите, ќе ги испие од белата кора сите сокови и лудо опиен ќе потоне во првиот вир. Тој, жнејачот.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Остана да седи на земја кога богословот влезе во првата куќа.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Му беше јасно дека сталинизмот, во еуфоријата на победата над фашизмот, во првите години, не си ги беше покажал вистинските заби на Балканот, макар што овде имаше многу прилагодливи волци, готови да го овековечат.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Враќањето на Балканот за бројни интелектуалци, во првите години од падот на Отоманската империја, беше обратниот пат на фаталноста, пат на антисудбина.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Цветан Горски имаше големи, немерливи тежини во душата, во првите денови на сталинизмот, како да го слави делото на белогвардеецот Игор Лозински - кога Црвената армија чистеше пред себе.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Ако не би прв, во првите редови во борбите против фашизмот, тој би меѓу првите во борбата за комунизмот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Само збор да кажеше веднаш ќе беше во првите редови.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Голем беше медалот, какви што тогаш гледаше многу на број на градите на руските генерали, во првите повоени филмови на кои им се восхитуваше.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Но, и тој имаше толку ум в глава да насети оти сталинското не беше како во првите денови по војната. Сега луѓето се делеа, се поларизираа.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Кога огреа сонцето на слободата во крајезерската земја, добро му се постави, не баш во првите редови, пред најсилните зраци, ама тука негде би, колку да не остане незабележан и премногу истакнат. Ни на сонце, ни под сенка.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Бидејќи толку време помина во првиот стадиум, би сакал тој да каже, би сакал подолго да престојувал во вториот и третиот, пред да стигне до четвртиот и петиот.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Ослепел уште во првите месеци по Првата светска војна, додека го разгледувал решението издадено од власта со кое го обавестувале дека го ослободуваат од обврската да предава мајчин јазик бидејќи не го познава јазикот на новосоздадената држава.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Уследи она што требаше да го сторам уште во првиот момент.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Најпрвин се обидов да сатапам во врска со Катерина.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Кога ѝ реков на девојката дека моите зборови сигурно ја вцрвиле и под комбинизонот, во првиот момент таа почна да се кикоти како одзатната.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Млад пријателе, совршениот ред создава задоволство само во првите моменти.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ова мора да биде разговор меѓу мене и тебе, затоа раскажувам и понатаму во прво лице еднина („Јас“ си Ти, и јас!): најдена среде ѕидините на манастирскиот двор излегов од себе, негде вон, неволно и брзо-брзо се прибрав како зрна жито расфрлени за колвање збирај-збирај, не се дособира!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Во првите зраци на младото сонце одблеснуваат бисери. Прекршен, наведнат синчец рони солзи роса.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И во првиот јуриш, јас, митралезецот на втората десетина на четвртиот вод, штом се најдов на дваесетина метри пред четата, се свртев, погледнав во момчињата со англиски шлемови и почнав да пукам по нив, не... почнав да пукам по Макронисос...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Државата нема доверба во тие луѓе, иако на нивните деца им се доверени пушки, митралези, топови, иако тие се борат во првите редови на фронтот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
А боите меки, нежни, влажни во првата вечерна роса, не те одвлекуваат од свеста дека во животот сепак има надежи и дека борбата е неизбежна само заради животот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Не како алчен јадач, ами во првиот ред за в бој...“
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
А: Боже, да! Потполно сте во право.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Две полутопкасти лушпи се лизнаа од тоа чудо­вишно лице, но истовремено се појавија нови - нова маска!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ж: „Акростихови” велиш! Па Бах исто така пишувал понекогаш акростихови, што и не е зачудувачки.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Не е вистина дека го воздигнував лудилото и ја идеализирав шизофренијата.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Но некогаш тоа ќе упали, погледни го на пример воведот во првиот дел од овој темат во МАРГИНА, или, на пример, во воведот на тематов од претходната МАРГИНА.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Дека трите етапи на Хичкоковиот опус се преклопуваат со трите етапи на „општествено- потребното значење” на граѓанското општество се забележува во варијациите на темата „39 скалила”: - во првиот филм, „39 скалила”, јунакот е типичен „автономен индивидуум” и неговата авантура има значење на судир на индивидуумот на чија што страна е вистината, со расипаното, заслепено и т.н. општество: индивидуумот победува затоа што собира доволно сили и снаодливост да истрае на своето, наспроти мислењето на околината - дилема што преовладува во филмот, зашто тоа е типичната дилема на протестантската етика; - во „Саботер” јунакот е сосем „хетерономен” индивидуум; непосредно е преземена истата метода на судир на со вина обележаниот јунак со околината, но тежиштето е инакво: верниот на Институцијата индивидуум е виновен - не заради вината на Институцијата туку највеќе заради вината на елитистичко-индивидуалистичките непријатели на Институцијата - виновен е и целото негово дејствување е насочено кон повторното воспоставување на хармонијата со Институцијата, со владеачкото општествено уредување;
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Работата, на крај, отишла толку далеку што Хичкок морал да се појавува уште во првите минути на филмот бидејќи публиката го занемарувала следењето на дејствието очекувајќи го појавувањето на „мајсторот”.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
На пример Луис Керол често криел зборови и имиња во првите букви (или знаци) на последователните стихови од песните што ги пишувал. Таквите песни се викаат „акростихови”.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ете, на пример, да речеме, во еден случај, слав­ниот рицар на вистината, господинот Јанус (член, инаку, на тајните Сили на Доброто) се обиде да ги провери двоумењата; и така, во првата згода кога на господинот Јанус под раце му дојде господинот Дипигус, 86 Margina #21 [1995] | okno.mk се случи тоа: Јанус ја истрга маската од главата на Дипигус!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ми се чини дека доволно бев, како што би рекле некои мои колеги, во првите редови.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Во неговата најнова книга, најпарадигматични во тој поглед се расказите „Утрото во ‘Ексцелзиор’“, „За малечките сложувалки“ и „Мравки“; во првиот, раскажувањето е во функција на самото сиже, вториот расказ е автопоетички (се работи за поетика на обичното, секојдневното, миговното), а третиот ги проникнува и поетиката на авторот и конкретното вообликување на сижето, нешто како созвучје меѓу теоријата и креацијата (со конкретна демонстрација на творечкиот чин, кој се раѓа од сосема случајно слушнат разговор).
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
3. Градови Она што му дава препознатлив белег на творечкиот профил на Александар Прокопиев во целокупниот негов раскажувачки опус, тоа е своевидната опседнатост и безрезервната приврзаност за урбаниот сензибилитет.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Во прво време повеќето дури беа и задоволни сѐ додека најпосле не видоа колку скапо им се фаќаше тоа.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Мартин во првиот момент не знаеше што да прави, беше без волја да заигра, но сепак ја подаде раката кон едно од децата што бегаше тој момент крај него и успеа да го допре.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Уште пред да седне, пред меко да ги спои прстот и типката во првиот тон, знаеше дека ќе го свири тој концерт.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Но, тие искуства без сомнение се значајни за неговата уметност и живот, се поставија помеѓу него и целосниот физички и ментален крах, клиничка депресија од која навистина страдал извесно време во првата деценија после војната. (Овој крах за него бил, како што признал, вистински - емоционален - крај на војната.) Бојсовата преоку­пираност со топлината и присноста со цел на обновување на телото и духот, со конкретно доживување на “материјалот што дава живот”, датира од времето кога го негувале Татарите и кои ги сметал за своја фамилија.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Направив неколку измени како резултат на некои корисни забелешки; сепак, сигурен сум дека тие се недоволни да призведат консензус. превод: Жарко Трајаноски 68 Margina #11-12 [1994] | okno.mk Iddo Landau Што е старо кај Дерида? (What’s Old in Derrida?) Philosophy 69, 1994 1 Револуциите често задржуваат повеќе карактеристики од предреволуционерната состојба, отколку што сакаат да признаат оние што ги прават.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Основата може да ја покрие И (1). 4 Оваа може да се најде во првите страници од (2), а корисно е сумирана во (4, стр. 19 И понатаму) okno.mk | Margina #11-12 [1994] 67 5 Сепак погледнете (4, стр. 43) 6 Краток преглед е даден во (7, стр. 126-127); друг може да се најде во (8). 7 Некои подробности можат да се најдат во (11).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Симан, несомнено, свесно ја жртвувал оваа идеја на Бојс врз која Рајтман до бесконечност критикува без воопшто, се чини, да забележи дека таа е константно проткаена со идеологија.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Аргументите што ги изложив неодамна против идеите на Бојс (1) и од коишто денес многу малку би одзела, сами од себе се распаѓаат во мигот кога тие идеи се потиснати во втор план (како да се работи за грешки од младоста?) и кога во прв план испливува грижата за јасноста на делото.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Таа се приклучи во редот, внимателно сослуша што лицето пред неа му кажа на службеникот, ги повтори истите зборови и потоа патуваше било каде.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Извршните продуценти сега сигурни се чувствуваат подобро: во првата недела на прикажување во U.S., филмот стана крал-убиец на билетарниците. 204 Margina #11-12 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Постојат сомневања за тоа што Бојс навистина доживеал кај Татарите.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Така на крајот отиде до шалтерот за продажба на билети и го праша службеникот, „Кога би оделе каде би оделе?“
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Едноставно забележувам дека наспроти еден ваков Бојс нема што повеќе ниту да се каже, ниту да се противречи.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
По извесно време почна да ѝ снемува пари и таа реши да застане во првиот следен град, да најде работа и така да го проживее остатокот од својот живот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Кога овие деца тргнуваат на пат, самиот ѓавол се вмешува во патувањето.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Не правам никаков обид за нивно вреднување. 3 За еден општ вовед во Деридиното мислење можат да се консултираат одреден број на дела, на пример (9).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Natural Born Killers - или, накратко, како ехо на Стоуновиот JFK - NBK, ја осликува одисејата на гангстерите-љубовници Мики и Мелори Нокс (Woody Har- relson & Juliette Lewis), додека го тероризираат северо-западот и ги хипнотизираат американските ТВ-зависници.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Лечејќи го Бојс и учејќи го како да се лечи самиот, Татарите му дадоа втора, посреќна прилика, како возрасен, да ги почувствува топлината и присноста од кои порано бил лишен.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
„Зошто секогаш мора да биде Јас, Јас, Јас?“
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
И гледајте, но не низ диоптријата на еден илузивен ум, погледнете подлабоко, поминете низ темниот тунел и во првиот зрак светлина пронајдете ја својата духовност, а фацијалниот израз е безначаен, минорен, обезбоен.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
И во прво одделение тргна последен, кога имаше десет години.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Полумракот не му пречеше да ги препознае најупорните слушатели: продавачката што му го продаде првото пиво, најдобриот другар со кој се тепаше на игралиштето, девојчето што првпат го бакна, другарите – соучесници во првото пијанство и девојката што најмногу ја сакаше.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Така до крајот на својот доживотен мандат Р можеше да ужива во глетката што ја виде во прво одделение.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
На Антипатар му дал заповед: на сите натпревари и театри Македонците со венец на глава да седнат во првиот ред.
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
Во омилениот зимски центар за најмладите „Бунец“ кај Маврово, во новиот и стариот објект, во првата смена зимуваат околу 650 деца од Гостивар, Скопје, Струмица, Гевгелија, Велес, Кичево, Куманово и Струга.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
„Како прво - го оградуваме земјиштето што го планирале за ревитализација во првата фаза.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Па ги гледаме работниците, усилено работат на делот планиран за ревитализација во првата фаза.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Претпоставував дека таа најмногу беше обземена од ликот на таткото во сагата, што впрочем подоцна и ми го потврдуваше во своите писма, но без притоа подлабоко да ми ги образложи причините за тоа.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Се обидував да го задржам нејзиното внимание, да ја проверувам, понекогаш и несвесно, нејзината волја, нејзиното расположение да ја продолжи преписката како во првата година.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Во прв ред мојата Елен Лејбовиц.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Требаше да се бара друга среќа, кај друг издавач.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Најпосле, радо го чекам преводот на Балканскиот клуч од страна на Патрик Крисман, предвиден за предавање во месец мај, за да може да се програмира печатењето на ова дело во првиот семестер на 2001 г.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Уште во првите години на моето пишување како новинар, па сѐ до крајот на животот, во текот на дваесетина години, татко ми беше апсолутно мојот прв и најзначаен читател.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Исто така, во првата половина на март 1944 година, американскиот печат го пренел на своите страници писмото на Националниот комитет на ослободувањето на Југославија, упатено до министерот за финансии Хенри Моргентау, во кое се барало да не се дозволува вадење на нејзините депозити што се наоѓале во Државната благајна на САД во каков било износ и од чија и да е страна, без согласност на Националниот комитет на ослободувањето на Југославија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Како овластен застапник на интересите на НКОЈ бил назначен Рудолф Бичаниќ.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
" Појавените информации во американскиот печат во првите месеци на 1944 година за уогата на НОВ и ПО на Југославија, како и за активноста на НКОЈ, не оставале повеќе сомневање кои се носителите на отпорот во Југославија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во една таква ситуација, противниците на НОД во САД, предводени од Константин Фотиќ, не мирувале.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во првиот миг сакаше да се врати, ама се поколеба во намерата, забради црна шамија и со срцето стегнато во грутка, појде дома со наведната глава.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Главните упоришта во првата одбранбена линија се потпираат на Јамата, Баро, Рото, Плати, Кулкутурија на исток; Бела Вода на север и на југ Малимади и ридовите меѓу селата Косинец и Лабаница.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Софка? Да, Софка ја закопавме на Свети Илија. Загина во првиот бој.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Марија ме учеше кога бев нипја, а Софија кога преминав во првото одделение.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Трчаница влетуваат во првите ровови. Истрелите папсаа.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Целото движење на музичката модерна во првата половина на овој век е одредено со напорот звучниот материјал што попотполно и подобро да се контролира во сите свои видови, на што посебен печат дадоа додекафонските дела на Арнолд Шенберг, класични во својата строгост.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Албанците уште во првиот век го прифатија христијанството.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Коница беше близок пријател со Фан Ноли, архиепископ и албански државник, поранешен претседател на албанската влада, голем писател и преведувач на светските класици на албански јазик, во прв ред на Шекспир и на Сервантес.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
И така, уште во првите мигови на духовното осозна­вање на животот, светот, од тивката и ненаметлива побож­ност на Мајка и Татко, пластена во текот на нивните живо­ти низ тивката и ненаметлива побожност и од обете вери низ кои минувало семејството, ја осознавав семејната вис­ти­на за душата.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Нашиот народ уште во првиот век од нашата ера го прими христијанството од Свети Донат и Свети Асти.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Заканувачки ми прошепоти, да не слушнат другите: - А бе, нели ти реков неколку пати утрово во Музе­јот, па во првата кафеана да внимаваш каде одиш со умот!
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
На А.А., велеше Х.Х., Партијата му оставила поголеми права и како дире­ктор на Атеистичкиот музеј, поставувајќи го во првите линии во борбата против религијата и Бога, за да има најголемо маневарско поле во откривањето на најкусите патишта како да се отстрани религијата од душите на троверниот албански народ.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Таа уште во млади години како матурантка во престижната учителска школа „Мајката Царица” во Тирана, се влеа во првите редови на антифашистичките демонстрации во текот на покорувањето на земјата, газејќи ја сликата на фашистичкиот водач Мусолини.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Тие ми прилегаат на дервишите кои ги гледав како дете од отворениот прозорец на една визба во Скопје во првите години по војната.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Под себе, низ него ќе поникнеа оние нечујни шумови што несносливо бучат во него и сега, она крештаво кркорење на радиото со прегорен електролид, клопоткањето на садовите во кујната и нервозното мрморење и трескањето со вратите од жената, сите неподносливи звуци што се собираа во непријатната бучава во главата и од кои мораше да избега и да дојде тука, на покривот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Само два чекори го делеа од работ на покривот виснат над бездната на улицата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Колку е мирно тука, помисли, така барем му се стори во првиот миг, а само да се заслушаше под тенката корка на бетонот од ова масивно куќиште.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во првата случка, како што е вообичаено да се вели, главната личност сум јас, Г.П. - возрасен човек што се труди секогаш да ја кажува вистината.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Бреза и Борче, кој сега е во прво одделение, најмногу сакаат да го јават и тој се согласува без збор да оди на четири нозе низ собата, полека, како слон.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Бате Јоле, уште во првите денови, ќе му текнеше, кога ќе му станеше здодевно и ќе си изезеше надвор.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Влегоа во првата врата лево каде што со поткревање на главата ги пречека некоја сневеселена девојка. „Почетник?“ праша девојката.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Но очигледно два ракописа – еден повнимателен, во првиот дел и друг,скоро лежерен, во вториот дел.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Задоволен, го отвори некаде во првата половина и со дланката помина по хартијата. Рапавка, не некоја квалитетна хартија.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Авторот посакуваше точка на ракописот да стави или во првата или во втората третина на последната страница.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Потамина се задржа на еден запис од нецели два реда во првиот дел и прочита: Кравата ни се отели...
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Зашто белешките во првиот дел очигледно беа на таткото, а во вториот на Едо селанецот ја имаше продолжено работата на татка си.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Сепак, му успеа ракописот да го заврши некаде во првата третина од последната страница на зелениот блок.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Во прво време тоа беше доволно. Подоцна мораше да измисли цела приказна околу тоа за да се обезбеди за подоцна, кога ќе биде голема.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
По три дена стасавме во Кујбишев, во првото прифатилиште.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Влеговме во првиот кабак78 и познакомилис79.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Во првите три дена бев сама, условно кажано.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Уште во првата моја овдешна екскурзија, Стомачето почна да се ангажира да ми најде работа.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Солунските настани имале значаен одглас и во третиот вилаетски центар, во Скопје, но тие тука не добиле таков крвав карактер како во првите два града.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Сарафовиот комитет и Сарафов лично, ако се исклучи материјалната помош дадена, особено во првиот период, на Револуционерната организација и нанел огромна штета од морален и политички карактер.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Според Евгенијадис, во првите десетина дена во солунските затвори имало 500-600 затвореници - Makedonika, 81. 159 Makedonika, 68, 70-71. 160 А.М. ф. 238.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Во првата група, покрај другите, биле: свештеникот Георги Василев од Лерин, Симеон Шишков од Екшису, познатиот војвода Алеко Џорлев од с. Баница - Леринско, Благој Симеонов од Демир Хисар - Битолско, а во втората биле: д-р Петар Кушев од Велес, познатиот револуционер Тодор Лазаров од Штип и други.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Тие во прво време биле дело на врховистичките чети или на Борис Сарафов.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Во Солун бил обичај купената стока да се плати во готово во првиот петок по извршената зделка.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
А, ако ми се изнасмее?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Оваа, тетка ми Ана, уште мала била таква, секогаш во првата борбена линија – си помислив.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Да одиме – предложив. – И тоа веднаш, додека уште се во првиот сон, најдлабокиот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Ама, за кого ми зборуваш? – пак праша таа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Не можам сега да ти објаснувам, сè ќе ти пишам уште во првото писмо.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И се извлековме. Назадечки, полека, одвај чујно, излеговме од грмушката и ја претрчавме тревата до следните грмушки од спротивната страна на тревникот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Разговорот со мајка ми малку ме расколеба со намерата да ѝ пишам за него во првото писмо што ќе ѝ го пратам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ја препознав од фотографиите на мајка ми од детството.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)