во (предл.) - многу (прил.)

Како можел да делува совесно, во многу тешки услови на живот, и при тоа да ги брани одбележјата на културата, уметноста, јазикот, како се изборил за привилегијата: да бидат сочувани сите овие богатства?
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
За локалните тука беше неуништивиот козар Чанга, пре­ка­лен во многу битки за спасување на козите во и по војната.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Од бунарот влегува воздухот до сите нив. Низ него дише утробата, сето Кале. Така стои во многу записи.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Овој висок, секогаш елегантно облечен господин, одважен во многу моменти од својот живот, во трговијата што ја врши и во управувањето со имотот, како и во заштитата од неволјите на своите сонародници, има зад себе спомогнато изградба на црква и купување камбана, отворање на народно училиште, помош на читалиштата што почнаа поначесто да се отвораат во нашите поголеми и помали градови, градење и поправање на сето она што било потребно во неговото родно Маказар и друго.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
- Одамна не сум возела велосипед, не сум во многу добра кондиција, но ќе се обидам. (Порано инсистираше да спомне дека „некое утре“, низ паркот ќе ги шетаме нашите деца, а сега ниту спомнува, ниту помислува).
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Таква евиденција не е можна, бидејќи со еден карнет, со кој може да се влезе во еден од влезовите на метрото, може да се вози цел ден во многу правци.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Како дојде до таа промена? •Хичкок: „Дејвид Селзник ме извести дека го променил мислењето и дека ги купил правата за Ребека.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Вие пишувате реченица за некој да ја прочита. А никој не може да ја прочита - се изгубила во многуте чкртаници.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Зборувам со нив, им објаснувам што се случува во сцената, што сакам да постигнам со таа сцена, зошто прават некои одредени нешта - бидејќи актерите се врзани за приказната, но еден единствен поглед може различно да влијае на таа приказна.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Чамец за спасување (1944) беше обид интересот на публиката да се одржи цело време и покрај тоа што целиот филм се одвива во многу ограничен простор.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Мижуркам: низ трепките сончевината се распаѓа во многу дробни ѕуници.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
А „имитаторите“ на апстрактното во многу нешта ја преземаат само „методата“.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Столетието што го делеше од дедо му имењак, ја загуби својата перспектива и неговото сопствено време и неговото „јас“ се склопија со времето и своето „јас“ на неговиот предок, така тој сега стана опседнат од верувањето дека тој лично, а не прадедо му, го изградил мостот на Луда Река, и дека во потпорите на тој мост, што е прикажан во многу приказни, тој ја жртвувал својата невеста.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Јасно, како да му беше тука пред очи, Милан го виде мостот што беше прикажан во многу приказни.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Тој гледаше во мене воодушевено; очите му сјаеја како на младич; му реков дека ме става во многу неудобна ситуација, и дека, ако некој помине и види дека среде пладне му го покажувам стомакот на некој непознат маж, ќе ме прогласи за луда; му реков дека имам ќерка и дека годините не ми се за адолесцентни забави под некакво дрво, но тој не попушташе.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Мислевте дека кај плодовите на овошките најпрвин корупката ќе се развие а дури потоа таа корупка се исполнува со сокови?“
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Еднаш, кога се крена нејасна врева против младиот директор на фабриката за женска конфекција Нетковски, кој во многу модели храбро го истакнуваше разголувањето, таа низ насмевка забележа: „А што очекувавте вие?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Мене навистина ме збунуваат нејзините чудни размислувања и изместените констатации.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Во многуте веќе спроведени промени... спаѓа и условот сите нови бруцоши да запишат задолжителен курс за постмодерно внатрешно уредување...
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Претставата дека лезбејките и гејовите денес треба да се сфаќаат како припадници на трет или на четврти пол или род доживува некаква преродба во многу полиња на поновите квир- и трансродови изучувања.339
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Како што забележува Фелоус, неа ја поддржуваше Гари Хеј, основоположникот на современото геј-движење во САД и главниот извор на инспирација за Радикалните самовили.338 А и натаму цути во неколку значајни школи на современата машка геј-духовност, кои во геј-мажите гледаат современи шамани, потомци на народните исцелители, пророци и врачеви кои во многу општества си ги црпат проникливоста, моќта и верскиот авторитет од впечатокот дека во нив се споиле двата духа на машкото и на женското (254, 262, 244–246, 281 n17).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во многу делови од денешниот машки свет, дури и во индустријализираните либералнодемократски држави, она што се смета за нормално понекогаш повеќе има врска со родовиот стил и со сексуалната улога, отколку со изборот на сексуалниот објект (односно, отколку со полот на посакуваниот сексуален објект).51
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Лесно може да се замислат запрепастеноста и гневот на стоунволската генерација поради ова враќање на потиснатото во полето на машката геј- самоидентификација.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Може да биде извонредно надарен да биде учител поради речиси женската проникливост и речиси женскиот такт“ (243).337 ‌Иако културата на постоунволското геј-движење жестоко ѝ се противи, оваа стара угледна традиција на дефинирање на хомосексуалноста во смисла на родова обратност и на замена на родовите улоги, а не во смисла на сексуалноста, воопшто не изумрела.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ограден од наводни достигнувања, им робува на стекнатите, дотогашни, успеси, позиции, функции, претворајќи се во многу принципиелен човек, одговорен човек – зборуваше старецот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Го завитка во многу свежа трева и почна топката да ја врти меѓу своите дланки.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
А беше вака. Неколку часови пред нападот, на военото советување рекол генералот дека борците и боркинките по многу долгиот марш во многу лоши зимски услови се сосема истоштени и дека добро би било прво да им се дади малку време да одморат, да добијат топла храна, да ги исушат водените униформи и малку да поспијат.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Беше видовит и во многу нешта даровит.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
154. Мисирковава книга во многу погледи претставува и полемички спис, актуализирана дискусија по најсуштествените прашања на македонската национална индивидуалност.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тој смета дека Македонците како литературен јазик си го имале старословенскиот – сѐ до половината на минатиот век, иако грчкиот во многу области веќе беше почнал да го заместува.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Имаше натопено многу високи ѕидови, имаше соѕидано многу зданија со својот малтер, во многу градови по главните улици стоеја градбите во кои тој имаше соѕидано многу свои денови, заедно со тешките копанки, а од сето тоа имал само едно уште пониско рамо и само толку заработка, за едвај да може да дочека додека не се започнеше некоја нова градба во тој, или во некој друг град, сеедно.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Змејко го сеќаваше тоа многу добро и по себе, а не многу подоцна, уште во првата идна пролет, тој можеше да го види и тоа и во многу други.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Ја откри силата на стабилната емоционална личност која победила во многу битки.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Просторот, пак, што го оградува Потковицата, иако е замјиштето истородно со она во цела Пелагонија, алувијално, во многу нешто, во однос на конфигурацијата и вегетацијата, е поразличен од сите слични во неа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Во неговите очи понекогаш се гледаше силна желба да учествува во некој интересен разговор и круг, но мислата го кочеше: да не биде тоа премногу од негова страна, да не биде фамилијарно, и да не го намали на овој начин своето значење?
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ако му се случеше да биде со некој рамен на себе, уште и можеше да мине како човек на место, мошне честит, во многу нешта дури и доста умен; но штом ќе му се случеше да биде во друштво каде што има некој макар со еден чин понизок од него, тогаш тој стануваше просто за никаде: молчеше, и неговата положба просто предизвикуваше сожалување, дотолку повеќе што и самиот чувствуваше дека би можел да си го помине времето неспоредливо поубаво.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Раздробена во многу кнежевства, Германија ја пронаоѓа смислата на своето единство соочена со експанзионистичката Франција.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Менталното доаѓа во многу нешта подоцна (ако воопшто доаѓа), не како негативен критериум за она што се смета за имплементирање, туку како позитивен критериум за она што би можело да се смета за ум. (...)
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Зато сме се држеле меѓу себе многу силно, сме траеле во многу искушенија, сме работеле како кртови и сме успеале да опстаниме со векови на то парче земја, таму на балкано.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Театар виден и во многу земји со слични владетели!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Арафат живеел и во многу помачни услови.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Цел животот бил градинар во Картагина. Служел во многу градини во Картагина. Во гувернерски, амбасадорски, општински, колонијални и постколонијални.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тие беа некаде долу, во некакво подземно место - на дното на некој бунар, на пример, или во многу длабок гроб - но тоа беше место кое, веќе далеку под него, и самото се спушташе удолу.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Не е во многу лоша состојба.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Бидејќи патам од реума, сум се лечел во многу бањи со иста ваква вода што ја има нашево село.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Имено, стравот е тема што ги окупира хероите на Набоков во многу од неговите творби, било да се тоа романи, раскази или драми. (...)
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
При ова кратко изложенїє присовокȣпȣваме неколко народни песни на Македонско-то наречїє , кои въ много отношенїѧ се любопитни.
„Мисли за болгарскїй-отъ ѧзикъ“ од Партениј Зографски (1858)
Ќе речат – си отидоа вчер или пред некој век Завиткани во многу студ и во малку грев И веќе ги нема.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
Но впрочем зошто да си го губиме времето во ваква бесполезна дискусија.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Во многу неверојатниот случај кога некој дијалогичар би пишувал некој контрапунктен акростих како омаж за Бах, дали мислите дека би било подобро тој во акростихот да го вметне своето име или името на Бах?
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ова разграничување, според Чубриловиќ, би можело да се реализира не преку плебисцит, туку преку ‘историски фактори’, што значи дека сегашните чувства и националните движења ќе бидат игнорирани и заменети со историски аспирации (кои во многу примери се оправдувани со чистиот империјализам)“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во политичката анализа за расположението на народот во Македонија, тој ќе истакне дека „поголемиот дел од цивилите ги имаат почувствувано ударите на војната и сега се подготвени за формирање сопствена влада.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
На тој начин, сметале аналитичарите, "Владата во егзил, иако присилена да ја прифати идејата за Југославија и идејата на федерализмот, не ја напушти својата примарна цел, нејзините аспирации да обезбеди повоена српска хегемонија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Нивните села се концентрација на нечистотија и сиромаштија, дури и во поголемите села во долините каде што луѓето се во многу подобра ситуација".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Со можностите за копирање на компјутерски сочувани информации, би требало да биде можно симултано да се постои во многу облици.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Функционирајќи независно и клонирајќи во секоја гранка, интелигенцијата би продолжила да постои во секој од овие облици.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
ЗА ПОУБАВ СВЕТ Светот е полн со убавини, светот е полн со сешто а сепак, во многу земји некаде не чини нешто.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Чудесни јадења има, јадења ум да ти зајде, а сепак, во многу земји, некој ни леб не ќе најде.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Прекрасни облеки има, старо и младо ги носи, а сепак во многу земји среќаваш голи и боси, Волшебни палати има, секаде зграда до зграда, а сепак, во многу земји некој за дом топол страда.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Се сеќавам, Стомачето во многу моменти од здодевност сакаше да ме предизвика.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Проблемот се претвори во многу позитивен план.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)