Ја црпев секоја можна инспирација. Си велев, има ли нешто пофино, од утринското сонце, во тукушто започната летна сезона.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Потпрен на ѕидот, тој изгледаше мирен, чист и нов како да не учествувал во тукушто свршената тепаница.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Утредента рано, Бошко допушти како во сон, пред очи да му го земат телото на саканиот пријател и да го однесат во тукушто изградената џамија.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Од нив тогаш ги учевме тие песни и ги повторувавме и на часовите по мајчин јазик во тукушто отворените македонски училишта во нашите места и гласно ги пеевме и во домовите и на прошетките таму во туѓи места...
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Брат брата не рани, ама понекогаш е потешко кога имаш брат.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Не е баш препорачливо да зјапнеш во тукушто избањатите божици, особено ако лижеш сладолед баш кога врви нивната гиздавост.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Не го сторивме ни во Бјуик Осумката на мајка ти каде што бројаница се обвиткуваше околу ретровизорот како монистрена црна змија со сребрени канџи во форма на крст.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Не го направивме во твојата соба на креветот со балхадин на кој што ти тогаш спиеше и каде си спиела како дете, ниту пак на задното седиште на ’рѓосаниот Рамблер на татко ми што мирисаше на пушени кленови и колбаси кои што тој на викендите ги разнесуваше од месарницата на чичко ми Винсент.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Не го направивме во тукушто искосената летна трева, во купиштата есенски лисја, ниту пак на снегот каде месечевата светлина ни ги отцртуваше сенките.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)