Но, свеста угасна пред да се доближи до она, што стоеше во сиот тој попаѓан окит.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Има среќа Пеличка, си вели во себе баба Перса, а Пелагија е принудена да се врати во годините наназад и да стигне до она ритче во средината на селото Долнени од каде се гледаше куќата на убавата и питома учителка со мал дефект на едната рака, која, заради ујот на Ангелина да расипува животни радости, не му стана жена на младиот претседател на селскиот Одбор!
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
А кладенчето беше малку потаму, речиси до она место каде што почнуваше орманот.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)