до (предл.) - вода (имн.)

А на двата брега, сосем близу до водата, растат тополи и врби.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Говедата би можеле да се спуштат до водата и низ длабокиот снег, но на овците би им било тешко.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Реши да го натера уште повеќе да се доближи до водата.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Симон сега беше долу, до водата. И јас се свртив таму и гледав како езерото шлапка под гробовите на Долнец.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Од сртот, од Плоштина, до водата се стигнува по едночудо разгазени патичиња, а од населбата во Потковицата само по едно кое е добро натратено и кое, откако ќе ги прегази Мала Вода и Голема Вода, се издвојуваа од Градишки Пат и низ Деркова Дрма трага право пругоре.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И брза, измачуван од жедта, да стигне до водата.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
А копањето на бунарот за кој ми пишуваш, особено доколку дојдеш до водата, не би било ништо помало дело...“
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Симон“, ми викна некој, „ашколсун. Ќе дојдеме до вода“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)