до (предл.) - одаја (имн.)

И тргнав, решен да узнаам. А кога дојдов до одајата на Лествичникот, нозете ми се отсекоа.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Нина знаеше дека, онака крупен и тежок, газејќи колку што може потивко, тој оди до одајата на браќа ѝ, и дека гледа во празните кревети сакајќи да се увери дека момчињата што изутрина ги испрати на пат, навистина не се во своите постели како секоја вечер.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)