до (предл.) - усна (имн.)

Со здравата рака Циљка ја фати стврдната дланка на мајка си, ја принесе до усните, нежно ја бакна неколкупати и со насмевка полна тага, се потсети на нешто многу блиско, сакано и драго: - Мајко - рече тивко, гледајќи ја в очи - порано секогаш дланките ти мирисаа на топла погача и леб, на млеко и сирење, на сено и пченица, на зрело јаболко и печена круша, на вино и на мед, на џунџуле и босилок, на свежа ораница и на пепел од нашето огниште и од фурната.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Докторот Татули држејќи го босачето од пагурот допрено до усната, го праша: - Колку пари беа? - Сто милиони лири. - Сто милиони? - Сто...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)