Генералот ја откопча кожната блуза, од внатрешниот џеб извади хартија свиткана на четири и рече: - Другар капетане ова е писмо до ќерка ми која живее во Атина.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Ова лелеење се однесува не само на грдите настани од личниот живот на тие индивидуи туку и на несреќите што ќе им се случат и на нивните блиски.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Што се однесува до ќерката на Канчевски, јас ја сожалувам. Најискрено ја сожалувам!
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Иако не можам да одречам дека околу секој збор што ни открива и најмала непријатност сврзана со некој поединец кој не ни е по волја, се лелее некоја прозрачна леснотија.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)