Што ако не јазикот и кој ако не поезијата, барем до некаде, не ги обезличи страдањата.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Ужасната врска на коренот говори дека не владее поразениот, но дека и победникот и поразениот имаат автобиографија на големи страдања, и секој на свој начин: секој светец има своја карактеристична брада и одежда.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
И така, пооди до некаде и пак врати се.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Појди до некаде и — налево круг. Ајде, пак назад. Може половина час така.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Авионот отиде до некаде и пак се врати над мене.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се вратив на прсти до некаде и после почнав да трчам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ти се доближила до некаде дивината и не може повеќе.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И, потплашени, ќе избегаат до некаде.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Добра се пофали дека мажот ѝ заградил убаво местенце горе на плочата, бил и во градот, ама само до некаде, односно до каде што одела право улицата отаде насипот и кога почнала да се крши лево и десно и да се меша со други, си ја свртил муцката и право надолу, гледајќи да не му се скрие оџакот на фабриката.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Чиниме дојди до некаде и запри.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
да извидиме кај се, да наслушаме што зборуваат, и
ние одиме и врзуваме колчиња, за да ни веруваат, ама со
нас имаше и еден Бугарин, ни го присливија, како нивни
човек, ама тој страшлив, идеше до некаде и застана, јас,
вели, не можам повеќе, не сакам со секој да се борам, вели, да не сакаш и душманот да ти го одбереме, велиме
ние, и одиме, го помоливме да иди, и заминавме, а тој
остана во нивјето, во калта и ние наближавме до теловите, до окопите, и слушаме зборување, ама ништо не разбираме, ни бегаат зборовите покрај уши, не знаеме дали
се англиски или грчки,
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Сакаш да појдеш некаде, барем со погледот да појдеш до некаде. Да видиш што има, што нема.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
До некаде право, а после со клекнување, со завртување.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ја соѕида куќата до некаде, а од брат му Тане стигна писмо.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)