Место еден ѕевгар волови, Стале гледаше два, место за себе да носи вода, носеше за двајца.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Нема ништо друго во оваа песна освен твоите како ноќ полни тишини; ништо друго освен миг, сосема прост миг во кој го разменувам сиот живот со твојот живот над проста осама за двајца.
„Разминувања“
од Виолета Петровска Периќ
(2013)
Во твоите празни очи го гледам сето кое било: од нас пропуштена приказна за двајца со верба.
„Разминувања“
од Виолета Петровска Периќ
(2013)
Поглед на едни очи во една соба за двајца... солзи за да ми го измие лицето од секојдневието.. една прегратка за вечност за да ја чувам во себе себично додека дишам...
„Разминувања“
од Виолета Петровска Периќ
(2013)
Така, работејќи денеска овде утре онде, еднаш ова другпат она, стигнал да се здружи со некоја тајфа мајстори-ѕидари, од Демирхисарско; тие го запознале со Тодета Акиноски, кој, тогаш бил наредник во Кралската гарда, а Тоде го однесол дома кај Петара Акиноски, кој, пак, како учен човек, беше капетан во Кралската гарда.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Но кога тој нараснал а таа почнала да поболува, морал сам да заработува за двајцата.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Тој ја отсликува сексуалноста повеќе како онанија за двајца, во која секој партнер се обидува да си ја задоволи сопствената потреба, но наместо тоа наидува на бесконечно кружно движење околу самиот себе.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Денес пак станува повеќе збор за чудовишните варијанти на идентитетот, оној на изофренот, без сенка, без трансцеденталност, без друго, без слика, идентитетот на автистот, кој како да си го раскинал двојникот и си го голтнал братот близнак (напротив, „близнакувањето“ е некој вид на автизам за двајца).
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
И кога пак на грчки ѝ го читале писмото за двајцата внуци кои лани останале меѓу карпите на Клефтис во Грамос, дека и тие јуначки отстоиле за славата на Грција, тогаш нејзиното срце не дознало гордост, не почувствувало достоинство, туку се згрчило во непреболот и во навредата затоа што тие, имајќи своја земја, свои корени натопени со крвта на толку други јунаци, во писмата и пишувале оти загинале како Грци за Грција, а неа затоа што не го знае грчкиот јазик и в црква не го разбира попот грчки и не знае на грчки да му се моли на Бога, ја презираа.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Но предизвикот да имаат скришно место, кое ќе биде само нивно, беше преголем и за двајцата.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
„Ама јас веќе си одбрав...“ и братучедот покажа со главата накај девојчето што ги послужи.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
„За тебе или за малиов?“ се поднасмевна човекот со лузната и за првпат откако седна на масата погледна директно во него. „За двајцата“, се искези братучедот.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Така Андон и Благоја се погодија: коњот носеше среќа за двајца, Благоја и голобрадиот младоженец.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Во Москва сега нема месечина, но којзнае дали Русија има место уште за двајца револуционери?
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Беше чедна, внимателна, но во моето срце немаше место за двајца и тоа таа го сфати.
„Го сакате ли Дебиси“
од Лазо Наумовски
(1973)
Така Андон и Благоја се спогодија: коњот носеше среќа за двајцата, и за Андона и Савка, а растажуваше пак двајца, Благоја и голобрадиот младоженец.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Хроничен страв. Дишам за двајца. Горам за тројца.
...
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Неговата снага беше рамна и висока колку за двајца обични луѓе.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Јас се насмеав, тие се поздравија со мене и си заминаа прегрнати, а јас порачав наместо кафе, нане со ким. Како да чекам некого на чај за двајца.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Така дојдов до „Чај за двајца“. И така се случи да ја прочитам вашата приказна.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
- Свртувајќи се кон посовремени автори, решив да ја насочам антологијава кон нашите простори, па затоа вклучив уште еден расказ од поблиските средини, тоа е расказот на Милорад Павиќ „Чај за двајца“, инаку расказ кој може да биде занимлив за младата популација со развиена визуелна имагинација, со интерес за чудното, а не само чудесното, образована/воспитана информатички за комбинаторики, за една специфична игра на можното и неможното, за семантички пресврти и изненади; - Расказот на Павиќ, покрај расказот на Кортасар, на Борхес и на Маркес, спаѓа и во групата раскази кои ја најавуваат постмодерната, со нејзините фрагментарни комбинаторики кои и реалното го прикажуваат како нереално.1
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Се ѕверев во тие работи и во себе меѓу нив, во едно избледено и дупнато татково огледало, и почувствував дека секој ден човек има шанса барем за миг да биде паметен.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Зашто, секоја голема љубов почнува со три мали лаги.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
На најголемиот, на Ангелета, сега му се јаде за двајца. Такви му се годините.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)