за (предл.) - мене (зам.)

Да не рекла свеска ми нешто навредливо за мене! Или пак нешто меѓусебно се кажват?
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Ниту оној што постои надвор, големите пространства, нивите и ливадите, сите планини и целата вселена, значат нешто. Бесполезни се сега за мене.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
За мене децата беа едно, но љубовта кон него друго.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Вирчето вода долу за мене имаше значења, што за другите ги немаше.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Што би напишал за мене? Би сакал да знам што би напишал?
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Со кусите денови и долгите ноќи, зимите и така знаат да бидат предолги, а за мене оваа зима стануваше триж подолга.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
И ова сега беше за мене како некој сон, но не оној розев, црвен, и виножитен, а сепак сон, чудо.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Како може, слушав како мрморат за мене, да седи цел ден и цела ноќ над машина!
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Чудно, како со магнет да се држеше за мене.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
- А што велиш да појдеме на прошетка во убаво расцутениот парк, што во оваа доба од годината, несомнено, ги поседува сите палетни бои? (Мислиш дека знаеш сѐ за мене?).
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Роман е преголем залак за мене.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Да зборуваме право, за долги не бев ни дораснат: останав малечок не по годините, кусо петле, и тоа претставуваше за мене извор на тешки душевни страдања, за кои нема овде да расправам, дека не ми е ни сега мило да си ги спомнувам.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Па мили мои, јас можев да одам во Париз, што беше за мене да појдам сега во Париз!
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Тој седна малку настрана, се потпре на маса и придаде ниско: - Ако сакате, нарачајте едно шишенце за мене.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
За мене тоа беше тешко и затоа одлагав. Мојата колебливост се потстакнуваше и од тоа што сепак имаше денови кога не чувствував скоро никаква потреба од чевли: оние убави мартовски денови, јасно сончеви, кога децата првпат се собуваат боси и трчајќи го сеќаваат слаткиот скокот од влажникавата пролетна земја по голите табани.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
„О, ти си бил многу добар, ти сакаш да дадеш двесте лева за мене”, се јавува однекаде пак Франц и сметина капа: „благодарам”.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Да се втемели една филозофија значеше за мене едно ново раздобје во кое немаше да влезам да не беше Феликс.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Тоа барем имаше некаква смисла и ми даваше одреден идентитет и личност. (Што ве наведе да го промените мислењето?) Кога се уверив дека ќе ми дозволите да се чувствувам како ваше дете и дека ќе се грижите за мене со љубов.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Ѝ го чув и гласот на мајка ми, која списка за мене.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Можеби при средбата со другарките на првиот училиштен ден девојчињата ќе раскажуваат за мене...
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Донесе два филџана кафе - за мама и за него - и чаша сок за мене.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Тато стана од попладневниот одмор и дојде на балконот.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
— Ида ефенди, ида. Не берете гајле вие за мене, кај ќе крша глава со една куќа деца.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Јадачите се јадачи, дали се крстат или се клањат — за мене се јадачи.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- У секое време можам да им свртам, одма ќе се нацртаат тука за мене.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
И, една година потоа, откако испразнив еден од рафтовите на библиотеката, забележав мала пукнатина од која ѕиркаа за мене дотогаш непознати книги.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Боб: За мене не доаѓа предвид да си го соберам пиштолчето. Јас дигнав раце.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Смеа, прегратки, радост што е тоа, за кого е? За мене не е.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Говори ми за претставата, за мене, за мојата игра. Нели беше многу добра, одлична. Вистинска Јанте.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Јаготките за мене не се она што се за тебе, чедо.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Како да опусте планината. - Опусте, - рече Бојан. - Се грижеше ли за мене?
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Дали тоа тначи дека ќе престанеш да се интересираш за мене? - додаде таа.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Тој идеален филм за мене е нешто исклучително добро напишано, занаетчиски добро направено во сите свои делови за сите дисциплини да можат максимално да бидат искористени.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Можеби и ќе се омажеше за мене.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Таа никогаш не рече дека нема да се омажи за мене.”
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
„Да не се грижиш за мене? Не смееш да бидеш загрижен.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Државниот Законодавен дом за мене не претставува само зграда во која се донесуваат законите тој за мене е храм во кој јас стигнав по долг аџилак (Исто).
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Барем што се однесува за мене, вистина е дека оделни стихови што веќе претходно сум ги напишал, напати невидоизменети, од некоја песна сум ги вградувал во нова песна.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Тој е мудар, и ќе има доволно мудрост за мене, за моите стихови.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
„Ете гледаш, чедо мое, зошто пречесен отец Стефан не можел да го реши записот од прстенот на логотетот, иако во ука мошне вешт е и надарен: затоа што за него словата сочинети се од зборови, а за мене од гласови.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Така и Луција: таа беше таен и непознат запис за мене, затоа што јас бев незрел како маж; Луција, исто така, беше сосема свесна за тоа дека е пред мене; нејзиното тело, како што минуваа годините, ги добиваше формите на страста што подоцна секој макар и малку искусен маж ги препознава дури и под маската на облеката, кај секоја жена.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Разговаравме, ако баш сакаш да знаеш, за тебе“. „Охо“, викав јас, „а како разговаравте за мене? Телесно?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
А Писмородецот позелене од злоба, и жолта, горчлива пена на уста му идеше, оти царот зборови многу пофални и сјајни за мене рекол, и сликата ја поставил на вратата од гробницата на својата ќерка, и му наложил на Писмородецот и мене да ме примат во врвниот совет на царот, најумните каде што седеа, со Писмородецот на чело!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Јас веќе сосема ги имав пленето сите во класот со мојата уметност на разбојот, и бидејќи изведував секакви вратоломни фигури на разбојот, бев еден вид општ херој (освен за Луција, која од инает не ми посветуваше никакво внимание; јас веќе реков дека тој инает тогаш не го сфатив онака како што требаше, како маскирана наклонетост, оти бев во бестрага чесен и неупатен во општествено верификуваните ритуали на маскирање на чувствата, па за мене инаетот значеше – инает и ништо повеќе).
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Обредот беше прекрасно изведен, токму како во еден за мене познат опис на обредот: „Заумниот крик на бабарите (О,о,о!!!), пиштењето на гајдата, силна бучава на обесените ѕвонци и клопотарци и рафалниот татнеж на стаповите од вратата го најавуваат доаѓањето на поворката.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Поправо не го украдов; тој се беше закачил за мене“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Морам да го најдам центарот на светот, и себеси да се поставам во него, за да не паѓам; во циркусот за мене веќе нема место, од пред некој месец, кога ја изгубив моќта да правам секакви вратоломни ѓаволштини.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Кога Филозофот го прашал слепиот од каде знае што е напишано на штичката, кога тоа што е напишано сочинето е со букви за него незнајни и неразбирливи, овој му одговорил: „И кога допирам запис од писмо непознато, јас знам какво собитие е запишано; така, кога ми ја даде штичката со твоите букви, јас видов дека за мене тие знаци се непознати; но сепак разбрав за какво собитие говори записот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Одевме и јас во носниците го чувствував познатиот, за мене речиси анестетички мирис на лакот за железнички прагови; од детството тој мирис ме возбудувал, ми носел возбуда како да сум пред голем и непознат пат, ми ги опивал сетилата и ми создавал раскошни визии.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Не сакав да ѝ објаснувам дека на овој свет сѐ има врска со сѐ; се задоволив само (не треба да се заборави тука и фактот дека јас сепак, ѝ се додворував, и дека цената на тоа додворување беше и извесно интелектуално претерување, како и извесна желба да ѝ оставам впечаток на што понеклиширан и поучен човек) со тоа што ѝ кажав дека јас верувам во реинкарнација, и дека за мене границите меѓу културите и расите паѓаат во вода токму поради простиот факт на реинкарнацијата.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Дури не бев ни сигурна што може да значи за мене смртта на Таша.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се разбира, го одбив со индигнација овој смешен и за мене сосема неприфатлив предлог.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Со моите мали и речиси никакви познавања на патиштата по кои замина за да се загуби а можеби и да исчезне засекогаш човекот што толку го засакав, на што ли ќе му заличеше тој човек за кого ќе тврдев дека му е татко?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Објаснувањето дека информацијата случајно ти се истресла мене воопшто не ме изненадува.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Си помислив: таа вдовица, јас пензиониран самец, се враќам во Бањи по толку години; Стојна веројатно ми доаѓа заради сите оние силни љубовни спомени а можеби и заради она мое конкретно ветување од пред војната дека ќе биде добродојдена и убаво измилувана секогаш и секаде се разбира според желбата на нејзината снага.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но како да пристапам во откривањето на некоја вистина која и за мене претставува тајна?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А еве, сега, речиси по половина ден од онаа леснотија со која бев исполнета, преполна сум со страв, со лоши претчувства, иако божем сум насмеана!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се разбира, не му реков дека за мене и не е битно ваквите податоци колку држат вода, и дека неговите информации стануваат интересни само во случаевите кога ќе дотечат од повеќе извори, или кога ќе откријам дека во таквите приказни е содржан и некој туѓ интерес или настан спротивен на нашите интереси.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Паметам само дека помислив оти тоа тресење на прстите може да биде обид да се омеѓи просторот на сигурноста во моментите кога загрозувањето на таа сигурност станува очигледно.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
За мене, за заречениот ерген, појавувањето на таа иста Стојна на мојата врата по полноќ, не беше ништо друго туку почеток на втор дел или продолжение на приказната што веќе беше набележана.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
За мене, мал, неук и неупатен сепак тој гест уште тогаш претставуваше некаков знак; дури и ритуал во чие што значење и не мора да сум упатен.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
По овој последен распит ја загубив стрпливоста за следење на протекот на деновите, а уште помалку на месеците.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И за мене неочекувано, ропски покорен пред својата ајдучка страст, тој го замрси денот в јазли оставајќи ме в стапица полусакат и во неизвесност.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Вели дека не може да печали и за мене леб.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Не стигна да ме удри. Неочекувано и за него и за мене замавнав и со сета тежина на левата рака го удрив преку ковчестото лице.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Природните ги создал господ закони за довек, за мене не ги мени он!
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Пишувам уште една приказна, или писмо, за љубовта. За мене, набрекнато кубе на Даут-пашиниот амам го преполнува речиси целиот прозорец.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Може за мене една хипотенуза за 100 евра?
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
„А ти? Па и ти не си преправена!“ „За мене е лесно,“ реков.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Зедов една кошула од расфрлените алишта, ја смоткав, и си ја ставив над стомакот под фустанот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Можам да земам како за мене, па ти да го испиеш.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Сакам да знам нешто повеќе за вас. И сакам да знам што сакате од Рајнер.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Ах, вие мора да сте…,“ рече таа, и со изразот на лицето, со еден ноншалантен гест со раката, покажа дека Рајнер ѝ има спомнато за мене.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Како следбеник на идејата за полно одделување на нашите интереси од интересите на балканските народи и за самостојно културно-национално развивање, јас и ја напишав на централното македонско наречје, кое за мене отсега натаму има да биде литературен македонски јазик.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Јас не можам да го допуштам последново и го сметам навредливо за мене, ете зошто и не се откажувам на прво место да си изработам свој самостоен поглед врз прашањето за мојата народност и врз онаа на моите сонародници.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
За мене е јасно само тоа дека голем дел од сите наши несреќи се должат на бугарскиот народ.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Во трите гореизложени статии јас ги разгледав најважните за мене, па ми се чини и за сите искрени патриоти прашања.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
За мене е поважно прашањето за нашата национално религиозна и економска преродба; а тоа може да стане само со изучувањето на својот народ, прво како одделна единка, после во врска со другите Македонски и балкански народи и најпосле како член на словенската фамилија народности.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
За мене овие навестувања на промени се депримирачки, но едновремено забавни - во најмала мера за да се спекулира околу нив.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
„Ти, стар прчу“, викнав, „Ќе подаваш ли раце по сѐ што е туѓо?“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се колнам не е дубара, свет човеку: така беше. Ако ти е жал за мене земи копач откопај ме ... (Народна.)
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но мојот сон беше повистински од сѐ што доживував.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Не е за мене?“ викнав. „Зошто - слеп ли сум, сакат?“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Лилјаците уште беа закачени за мене, за моето месо од кое капеше зелена крв.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Знам, ти си за мене, со потсмешлива тага се наведнала; веѓите жестоко ѝ се извиле.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тие баздриѓани со бели валанки на глава севезден се молат за мене во своите аври. Игуменијата ја спуштила секирата крај него.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Туѓо?“ се исправи превисок за мене. „Твое, нели?“ Го видов блесокот на исклештените заби под танката линија на младоженечките мустаќи и ја кренав тупаницата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Од морски брегови сум терал камили. Евреите басмари и денес ме бараат.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
(Потоа дружината, домаќинот и возбудените луѓе се договориле, едни со оган да ги потераат коњите на Турците в пропаст за да не се вратат во кулите, бездруго кратовски, нивните јавачи да ги закопаат длабоко, ни дивина ни пци да не можат да ги откопаат, а оружјето да се сокрие така што за него ќе можат да знаат само двајца - челникот Онисифор Проказник и молчаливиот Чучук-Андреј.)
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„И не брани ја. Оној беше прав: Ганка е ... Таа не е за тебе, синко.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Метуш Батковец утрово испече леб за мене. Таа плоча од 'рж ни со секира не се сече. Гледаш ли, Онисифор Мечкојад ги надмудри.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Разговараа за мене и ме покриваа со кожи и веленца.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Земи.“ Главата му беше како на кол што јас не можев да го видам од сплетените прачки на колскиот ѕид.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ги познав домаќините што ме испратија со свое колило по лесновски камења.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Околу мене летаа зелени лилјаци, се закачуваа за мене и висеа стрмоглаво кон труповите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ако ти е жал за мене, земи копач откопај ме!
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И самиот се молел со нејасни зборови за своите врсници.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Тој клеко не е за тебе. Ни тој, ни другите од селово.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сѐ што било пред тоа Лозан Перуника утре ќе е призрак на скрб.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Две црвени за мене, - две за тебе; едно бело за мене, - едно за тебе; жолтото за мене, - зеленото за тебе,“ - делеше „Да ѝ го дадеме на мама!“ - извика братчето. Така и сторија.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Се разбира, до колку во него нема напишано нешто и за мене?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Сакам да бидам сигурен дека не се однесува за мене и дека не ми се готви реприза на случката со Кирил Ацев.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Јас сум одгледан од организацијата и за мене довербата во неа значи - доверба во себеси.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
За мене е достатно кога организацијата ќе рече за некого дека е предавник.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
ХРИСТОВ: За тоа време, мила, ти не треба да се грижиш за мене, јас... како да речам... јас ќе се наоѓам на сигурно место и... воопшто за сите работи ќе се грижи ЦК.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Се распрашува ли оној, твојон сѐ уште за мене?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
„Драги Илија, измина еден месец откако се венчавме и си отиде, но за мене како да измина цела година.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Навистина, за мене би било многу понизно да земам жена и се сродам со еден мој крвни душман.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Е сега, нека не се сите за мене ами за колку што чини половината стока — двесте наполеони да не ми дадеш! Така... еден убав бакшиш!...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
За мене некој бакшиш не ќе има на ова добро што ти го правам?
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
АНТИЦА: Тој за мене не е. Ви кажав, дека на тој, јас што го сакам, си му имам дадено збор. (излегува).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Сновидение за тебе беше за мене молк, пред лелек...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Но кога Рада ја здогледа цената, го соблече палтенцето и се предомисли. - Ова е премногу скапо за мене.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Тоа за мене е голем предизвик, ќе направам и добра репортажа, го чувствувам тоа.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- За мене жената секогаш е оличување на нешто повисоко... - Не постои духовна без физичка потреба.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
А, се сеќавам дека престиж беше да имаш ноже специјално за правење форми од дуњата на Џорџе Балашевиќ, од „строубери“ од „Д Битлс“, од тиква од една за мене грда македонска песна, па да ги свариш во компот и задолжително да поделиш по комшиките зашто која е финтата ако теглите ги наредиш во визба во која само ти влегуваш.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Само еднаш. Да пробам еден капут, како божем за мене да ќе го земам, ама, не за џабе се рекло ѓаволот ни ора ни копа, па во следната секунда со крајот на окото видов како мојот ранец трча по „Румели џаде“ на Осман Бег, а јас во неплатениот капут по бабата во романска носија, со широко ромско здолниште (да не кажам сукња), претворена, чиниш, во брзата птица итрица.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
А јас со свој ракопис ја пополнив и на ситно им испишав како ми е напорно и како по цел ден се печам на сонце по оранжериите, и како јадам редовно, и како навечер сум покриена, за да не ми берат гајле, а тој да им ја испрати на моите во периодот кога ќе престојувам во Претор, како најелитно одморалиште во тоа време, барем за мене.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Во исто време, до мене десно легна другарка ми од детството, а карши нас, со „врски“, за мене тогаш прастара 40-годишна жена, Црногорка со два сина: Борис, тинејџер, и Горазд, стар само 18 месеци.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
За мене овие ноќи се ретки како есенското сонце за чергари.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
- А за мене жените се нешто друго. Една избега, илјади останаа.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
И тогаш нешто беше се изразила за мене, Ама ако: испревртано време, лошо, болежливо, и не знаеш што правиш. 150
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Е, онаа ќе биде моја жена, беше му рекол Јон на Мирчета за мене, или онаа или никоја, рекол Јон тогаш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
За мене веќе нема место на земјава, ќе им велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сакам да го прашам кај отидоа војниците, да го прашам за мене.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Избега Мирче, брат ми. - Овдека нема живот за мене, рече Мирче, ќе одам во Америка.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Кладенчето си ромори, како и тоа да сака да праша нешто за мене.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И еден ден, црн ден за мене, го заповедав Ангелета да ги истера кравата и магарето удолу, покрај реката.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И го потерале Мирчета да го праша зошто не јаде, да не е нешто болен, вели, и Мирче го прашал, а Бугаринот рекол: ״Секое англиско јадење за мене е отров, и додека Бугарија страда и јас нека страдам.“
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Плетат пајажини над мене, за мене.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тоа вреска, целото е омрсулавено, искрвавено од кошулицата, ама за мене е од убаво поубаво. Зограф.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- И како напиша господ само за мене така, велам, и како напиша и скарани да се разделиме со Јона?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И поздрави ја Уља и кој ќе праша за мене.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
За мене е преголем ризик да сум конектиран на Интернет.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Моето трето око е осветлено и се чувствувам убаво, бескрајно среќен, како да сум на Екстази, се чувствувам толку среќен што тоа морам да го поделам со вас, сакам да ви кажам сѐ, сакам да знаете сѐ за мене.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Изгледа Светецот премногу јадел, па се здебелил, и светот го претворил во голем, дебел, меснат задник (впрочем, отсекогаш и бил таков, посебно за успешните луѓе. Ми се гади од нив).
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Устата ми е вкочанета, јазикот сосема мртов, а јас упорно се обидувам да ги забодам забите во долната усна, како да е тоа нешто што морам да го правам.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Нема ништо интересно (барем за мене), освен компјутерската обработка на изметот.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Пријателе те молам одобри ми ја желбата да ти раскажам за еден настан, навидум толку безначаен и сепак за мене заради нешто необичен, да не речам голем и незаборавен.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
До нив, како да се веќе под иловица, достасува ехо, двојно, на два јазика, но со иста смисла, нешто како ако ти е жал за мене , земи копач откопај ме.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Му подарив нешто, за мене многу скапоцено. Му го подарив мојот свет. Свет кој беше недопрен. Затоа што многу го сакам.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Чувствувам искреност или извештаченост и лицемерие. Знам кога некој мисли лошо за мене или кога некој се чувствува лошо во себе.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Не ми е за мене, туку за моето семејство.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Ако не друго, сето ова за мене ќе биде само уште една добра улична школа. Никоја диплома не може да ја замени уличната.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Каков ли изрод сум штом сакам да талкам и освојувам души, а за мене задржувам само една.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Своевидна убавина, тоа може да се рече за мене. Портрет, тоа сум.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
И не само тоа. Но оваа книга за мене има и посебно значење.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ете тоа си ти за мене совршено нешто..неповторливо.
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Да можам ... само да можам, да сторам да трае мојот сон кога твојот се руши... зошто не секогаш во една средба трае сиот живот а животот е мал за да го собере сето во тебе за мене... за да собере толку и смеа и солзи, и копнеж и љубов...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
По лошото секогаш ќе дојде доброто за мене, за тебе...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Таа тенка линија каде се завршува и почнува, за мене секогаш е почеток, на едно утро, на еден ден, една ноќ, во една прегратка, за некој може не е, но за мене таа е живот....
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Вински братчиња, што би сториле за мене?
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Јас немам медиум. Но, сепак, оваа игра нема да ја прекинам. Знаете сѐ за мене и Јана.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
„Имаш ли некое место за мене?“ праша враќајќи го бокалот на масичето; чу иста таква тихост: „Имам. Економ на едно градилиште.“
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Не, овој кентаур со мајчино млеко на брадата, мисли дека знае сѐ за мене, откриваше.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Но за мене, то сепак не му ја намалува одговорноста на тој некој кон другио човек до или околу него, или, во случајов, човештвото.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
„Овој ден ќе остани незаборавен и за мене, љубена моја Томаице.“ рече Петар држејќи ја околу струкот чврсто.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
За мене самиот поим е еден помошен израз, и тоа повеќе за опис отколку за категоричко именување на новата историска состојба; повеќе демократско двоумење на самиот поим самиот во себе да се утврди, отколку некаков недвосмислен знак, симболички орден врз шинелот на историското време.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
На оние што сѐ уште се подготвени налутено да се присетат на „турските ѕверства“, ќе им одговори Владимир Соловјев: „Турските ѕверства ние ги помниме, а зарем одамна во Русија, па и во другите земји, сопствените турски ѕверства исчезнале?... а што се однесува до вашите христијани и нехристијани, за жртвите на сите ѕверства la question manque d’interet (прашањето е лишено од интерес): ако мене некој ми ја гули кожата, јас нема да му се обраќам со прашањето: од која сте вие вероисповед, милостив господине? - и ни најмалку нема да бидам утешен ако се покаже дека луѓето што мене ме мачат се непријатни и неугодни не само за мене, туку згора на тоа, како христијани, гнасни се и за својот сопствен Бог, со чиишто заповеди се подбиваат“. 10.08.1992.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Повикот, се знае, беше за мене. Се разбира од амбасадата. Кој ли може да биде сега?
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Јас ве разбирам, убаво ве разбирам. Но животот наметнува приоритети...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Се обидов да маневрирам со одговорот: За мене дипломатијата беше вистинско искушение, мал универзитет со компаративна насока.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
За мене тој беше непризнатиот дипломат на земјата која не постоеше, на земјата на животот на своите чеда, по чиј живот можеше да се трага, останувајќи верен на потрагата по него во сопствениот живот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Остана горчливиот спомен за потресните денови И еве ме пред ново искушение, пред нова, за мене, судбоносна телеграма, која ревносниот шифрант ќе ја пренесе набргу во земјата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Да се урне или не Картагина! , беше за мене дилемата, парадигмата, која не престануваше да се наложува со својата актуелност, од античките па сѐ до денешните времиња.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тогаш пред заминување, барајќи клучен совет, во воената школа, во вечните прошетки во кампот, потонат во миризливото зеленило, во кое доминираа багремите, пресудно за мене, со искреност и од душа ми рече: Тешко е да се дадат совети во дипломатијата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
За мене априорен чин е дипломатската мисија, писателската мисија тешко се предвидува.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Маќеата Тимка го вадеше лебот од фурната и ми викна: Миле, што сакате за вечера да ви подготвам, прженици со сирење или нешто друго?, а јас ѝ реков: За мене не е важно, зашто јас не бирам ништо.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Тоа борење за мене беше фатално, до утрината целата долна облека што ја имав беше натопена, не заспав воопшто.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Останав сираче на четири години. За мене доаѓаа тешки мигови во кои никој не можеше да ми помогне и да ме сфати.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Таа ги прашала: Добро, за кого треба да бидам, а едниот глас ѝ рекол – Се разбира, за мене. Им рекла: Добро се согласувам.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Се сеќаваш ли кога ме тераше да го продадам станот, небаре немало друг излез за мене?
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Ме победи, а потоа се смири како да се кае, сакал да му бидам сигурна.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Постојано ми пишуваше писма дека ќе ме чува како кралица и дека ќе создаде за мене богатство со тие негови десет прсти.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
„Вредница, а ? Што е тоа, бате. Претпоставувам дека е нешто малку премногу умно за мене.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Па, изгледа дека јас подобро дознавам отколку ти, драги? Кажи ми, што мислеше за мене пред оној ден кога ти ја дадов пораката?“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Вратата на кафезот се подотвораше и за мене и за тие околу мене.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Јадевме со сласт која надополнуваше нешто непрашано или некажано, така барем ми се чинеше, но таа претпоставка за мене стануваше сѐ понебитна пред комичната слика во која доминираа задебелените црвени мрсни усни на Крумета развлечени под мустаците како пренапната пластика низ која, постепено, неговиот длабок, затемнет глас се раздробуваше во рапав, метален кикот кој повремено се слеваше во три обични збора: „и така натаму”.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Светол бегу, јас ќе кажам сега и за мене.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Мојот Дубровник, на пример, за мене е вистинско срце на целиот свет.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Тој не е несреќа само за мене, оче. Тој носи несреќи за сите.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Рече скромно: „Па, Падишахот, светлоста нека му е вечна, нека прати еден султански берат за мене, и јас аферим' ќе речам.“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Среда Август Список со наредби. Закони за тебе, за мене. Патиштата се отворени. Зелено како мастило. Вода како непребол.
„Записки“ од Милчо Мисоски (2013)
Беше горд и ми ги даде како подарок за мене. Ги подготвив и јадевме со сласт.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Јас не сум, вели, поштогоде од тебе, ама, вели, скапото си е скапо, та за тебе, та за мене.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Жегата се лепеше за мене, сама, сосема сама во пејзажот, од левата страна езерото, од другата планината која се издигаше горе до Гупешкиот манастир за којшто веќе имав слушнато.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Лена не ја одби мојата молба за разговор, но рече дека можеби за мене ќе било подобро друг пат да разговараме.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Желбата на записот е повеќе да се опише отколку да се објасни, и за мене самиот, досегашното повеќедецениско молчење, здржаноста да се доискаже во стихови мојот однос кон Рацина и кон неговото пеење, поривот но и несигурноста на моето доближување до него, почитта па отаде и стрептежот од јавно кажаниот збор на што толку мудро ни укажа Блаже Конески, дрзоста и дораснатоста на младиот поет да проговори со јазикот на песната за Рацин, за Рацин што го пробуди во нас идеалот на јазикот и убавината на поезијата.
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
Тие така и треба да се сфатат, како бегло на суштинско за мене допирање на прашањето што си го поставив самиот за смелоста на млад поет на почетокот на своето творење да пее за Рацин, прашањето што си го поставувам и сега како и во сиве години во кои зад квантумот стихови и книги, но не и во нивна сенка, живееја овие стихови.
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
7. О иде иде слушате ли иде песната таа крупноока желба За мене иде во час ненаспан и за вас иде што спиете морни И пее пее со илјада гласои низ мракот пее за денот ви пее О мугро бела бели посестрими цветови млади во темнава мрака доаѓате ми дојдовте и сега рацете ми се куси да ве стасам И веќе јурам зборот да го најдам за да ја речам да ја изболам тагата на ноќите без сон и радоста што толку ви ја сонев
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
Ме распрашаа кој сум, што сум, од каде сум, дознаа сѐ за мене, се сожалија и ми предложија да работам како гробар. Прифатив.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Од каде знаеш, татко? - Насетувам: готви посебно за мене.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Окованите патем се плашеа и се радуваа. Одеа колку што им дозволуваа тешките пранги и си мрмореа тивко меѓу себе: – Сега ќе биде што ќе биде – ѝ велеше Јован на Сирма. – Ако те ослободи тебе султанот како жена, за мене да не жалиш.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Ако не ги пишував домашните, ако не се мачев со математиката, ако не морав на памет да ги учам лекциите од руски јазик, или францускиот кој беше сосема нов за мене, читав руски романи позајмени од градската библиотека.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Затоа телото за мене е фундаментално.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
И ти таму дојди, зашто ноќва ќе не венча... (Истрчува од дома).“
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Ако паднам болен, дали чорбаџи Јордан ќе праша за мене? Дали ќе има кој потта да ми ја избрише, кошула да ми размени, јорган да ми фрли?...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Гледај, што направи од нас таа пуста печалба! Маж - роб! Жена - роб! Син - роб! Ќерка - роб! А мајките; само за солзи се родени!...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Што ќе биде, нека биде! Симка е за мене родена, не за некој си Јован!...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
— Чекај, Досто, да те вида, чекај, јагне, да ти се нагледам! — рече замајано и како за себе почна да си зборува, кревајќи ја главата кон таванот на земникот: — Е, е, е, сполај ми ти бре, боженце, кога и јас челад су ти бил, кога и за мене дел си одделил! — и ја гледа право во лицето и ја држи за раменици.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— „Ќе ми овениш тука, ќе ми се исушиш без водичка, ќе ми умриш! Не, не, ти не умираш. И туа ти си за мене жива.“
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Само така те сакам и те зимам, инаку, кажи ми отворено и јасно: за мене ќе се мажиш или за некој околу мене? — И стана од столчето, се приближи до нејзиното.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Е, боже сполај ми ти на милоста твоа оти направи дел и за мене!“
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ајде, аловата за мене — и така и така — може да се најде, ами ка му беше лет пак и за Вилка да најде?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ами а дом'кна мој ми ти Ристе „старавинската" за мене и едно грабенко — малецко за Вилка.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ќе одбереме од сите сорти снопје, ќе свршиме, што ќе дадит ала, и за вас и за мене.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
„Мори, бегај наки, жено“, ѝ вела. „Имало гаќи за мене, па и за тебе.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Па ете, имало господ и за мене. И малку ми е сега едно па: ако дојде баце!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Пак за аирлија нешчо? Ајде, ајде. Печали ти за мене, јас за тебе.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Глас Далеч од баштина, далеч од роднини, Не в чужда за мене земја, В полјани китнести, зелени долини, Самичак в планина шетам ја.
„Пeсни“ од Рајко Жинзифов (1863)
Слушнаа за мене и поети од Ману ме викнаа на ручек со нив да ждерам таму покана добив и јас да рецитирам во нивното друштво да им пенетрирам На Струшките вечери седнав на стол одржав говор пијан ко вол аплауз силен, дојки се тресат ми додели венец згодна поетеса
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
А јас да си ја гледам бундава! – Стрпи се, мила, па не е дојден крајот на светот! – За мене, крајот на светот иде кога ми се гладни децата! – Те разбирам, те разбирам, и мене не ми е лесно.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
А за мене започнуваа маките со сите вас! – И што стори ти тогаш, Мајко? – запраша најстариот брат со возбудата што ја делевме сите. – Останавме сами, среде војната, во големата куќа крај Езерото.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Гласот му пробиваше како челик: „Те распитуваа и те прашуваа за мене?“ „Да, не многу“, одговори.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Како кум на крштевка што се одрекува од ѓаволот. Три пати.
„Курвите на ѓаволот“ од Елена Велјановска (2013)
Ми ја плесна во фаца љубовта што ја немаше никогаш за мене.
„Курвите на ѓаволот“ од Елена Велјановска (2013)
Раѓањето на денот доцни за мене.
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
– „Ами за Сивета и Чулета како веруваш, бре татко, да за мене да не веруваш му рекол Силјан и си го собул објалото од десната нога та му ја покажал ногата кај што му била заварена“.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Ејди јас сиромав, нема за мене избавиште и одење веќе во Коњари.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Значи за мене тоа беше доба на трчање и на натпревари.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Мислам дека јадеа сендвичи со колбаси или со виршли, а кога ќе загризеа од сендвичот сместен во најлон- ќеса полната уста ја вадеа од најлонот каде што сендвичите беа заштитени и веројатно разговараа за мене бидејќи со главите покажуваа кон тремот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
За мене особено впечатлива беше забелешката на Николина со која се обиде да ја отслика фриволноста на моето однесување.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Во секој случај, таа средба, со сенката или со вечно живиот благородник и патриот Никола Леко кој изгледа редовно навраќаше во подземјето од далечната 1592 година (не поверував кога се сретнавме дека и Господ го осудил да престојува овде) за мене претставуваше голем настан бидејќи верував дека со негова помош ќе можам да потврдам или да преиспитам некои од сознанијата заради кои и се најдов во безизлезот.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Е, да би да ја сочува магијата за себе, за мене...  Таа знаеше што јас не знаев.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Моите изумреа, ми остана фармата, голема и само за мене, далеку од Мелин.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Без збор клекна, подигна раце и остана така молбено и болно и небаре занесена во таа молитва што не исцелува болка, шепоти, моли, сплетува прсти, ги притиснува до градите, се ниша де напред, де настрана...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Во зацрвенетите и ненаспани очи на Пандо бликаат солзи.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Исто како оние што ги наоѓаат и ги берат на џадето, по ендеците, во бозјакот и бурјанот и на полјанките каде што ги разнесува ветрот. Тие не мрднуваат од место.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Насамо, кога се разбудувам во ниедно време, си зборувам; камионите кога поминуваат, трчам да го видам, чекам и за мене некој да фрли книга со добри вести за син ми, ете, за мене нема ништо...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Нема врска!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Проблемот станува дотолку побизарен, што конфликтот има шанси да прерасне во судски спор, се разбира доколку не се најде некаков компромисен договор.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Требаше да бидам вратен за вечера!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Кога размислувам за тоа време сега, сметам дека неговите искуства во Првата светска војна, во тенковскиот корпус во Африка, и во кралскиот воздухопловен корпус мора да оставиле голема трага во него, а и несреќниот живот со мајка ми... но тој никогаш не ми зборуваше што му значела „војната” лично и, како што си претставувам, имал премногу големо чувство на пристојност и лојалност кон неа за мене да ми зборува за таков вид нешта.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Еден таков момент за мене беше приликата во која заедно со еден пријател посетив некаква спиритуалистичка средба со многу луѓе во еден чуден дел од Глазгов.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ниеден од нас не познаваше никого таму; колку што знаевме, ни нас никој не нè познаваше.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Но тој ми зборуваше за неговите односи со неговите колеги на работа во „Мејнс” (мрежа од електрични кабли што одат под земја во градовите) а претходно имав слушнато некои работи и за неговите односи со татко му.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Не се грижи за мене!... Мене ми е сосема добро! Му зборуваше со ангелското гласче...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Се работи за грешка (за мене сѐ уште непојмлива), од страна на издавачот „Независна музичка работилница - Трот рекордс“ кој успеа, наместо композицијата што посебно ја изработив за оваа цел, да стави концертна матрица за истата песна иако таа веќе беше уредно префрлена на посебен ДАТ (од страна на издавачот) и беше повеќе пати емитувана на 103. Margina #21 [1995] | okno.mk 83
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ем ти иска, ем ти стиска, коментира Димитар, За мене, бозата и кадаифот, секогаш кога ќе ги вкусам, ме враќаат во детството.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
- Може пак да ни почнат војна. Тешко нам.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Луман сега заведе вергија: месечно, рече, секоја куќа од вашето село ќе ми дава по лира, наесен на секои сто брави, овци и кози сакам по пет за мене и десет ока сирење, а за пролет секоја куќа нека ми чува по руно волна, тие што имаат по дваесет овци повеќе – по пет.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Но и да го знаев тогаш тоа што подоцна се дозна зар ќе бев поумна или поправедна?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Не ми стига ни за мене моето знаење, кардаш!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Сметам оти она, кога татко ти место да ја сослуша Родна замина да ги лади лубениците, требаше да биде за мене првиот сигнал дека овде работите не се докрај чисти.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А чекај! Ќе види тој! Уште еднаш...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Му дадов збор за довечер.. Не може повеќе: го изеде жив срам од луѓето.. за мене... на сета негова добрина...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Презимето го добив од деда си, кој едноставно се грижеше за мене и кој често нагалено ме викаше: „Дедино“.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Ќе почнам нов живот. Америка е земја за мене.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
Сѐ е готово. Го слуша гласот на џуџето; - Сѐ уште не си зрел за мене.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
- Убаво време ноќва. Оддолу, под шубарата, го престрелуваат две сјајни жеравици: - Токму за мене.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Ќе се омажиш ли за мене? - Не можам, одам да се обесам. - Како тоа ќе се обесиш, кога се заљубив во тебе!
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Не смееш да се обесиш, мора да се предомислиш! Не се самоубивај и омажи се за мене!
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Ти сѐ ќе ми земеш однапред ниту една победа не ќе остане за мене!
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
- Не знаеш за мене?
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
- Па, што дека си Дедо Мраз – се поднасмеа лишавото лице на чпртавкото на кое ситните црни очички испиени од слепоочниците сосема ги снема – за мене името ништо не значи.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Ропна два-трипати од првата чоколада што ја одвитка и гровна со восхит: - Вистинско нешто за мечкиниот вкус! За мене се? - За твоите деца.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Не можев да одбијам. Важно е. За мене е важно.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Одамна сакав да го сретнам човекот задолжен за мене.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
ЈАКОВ: Само шест лажички за мене. (Тишина. Пауза.) Не го навивај толку саатот.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
СТЕВО: Многу брзо судите за мене.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
ДИМИТРИЈА: Тоа што има за мене нема за тебе.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Ама јазот што се отвори меѓу него и даскалот, најмногу матно носеше за мене.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Не е за мене работата, туку за внука ми Циљка.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Бретања беше посебно доживаување за мене и вистински одмор.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Тоа попладне беше многу значајно за мене.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Во своето кажување не престануваше да го внесува моето семејство од двете страни на границата, за мене познати и непознати, исчезнати и останати во живот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
А за мене – не треба да знаеш.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Само така можеме да разбереме дека некои ја негираат масовната култура и забава во име на 'високата култура' со подеднаква непопустливост како и Црквата што некогаш ја осуди таа иста култура во име на „светата вера“, и дека на моменталните успеси им го даваат за пример бесмртниот Racine и Monteverdi и при тоа ризикуваат тие великани да ги осамат во царството на совршеноста.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Но, кој би ја открил таа средна состојба?
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Најнеограничената слобода на вероисповед е за мене толку свето право, што ми се чини дека зборот толеранција што тоа право го изразува, е на некој начин тирански, бидејќи постоењето на авторитетот што има моќ да толерира, ја загрозува слободата на мислење веќе само со тоа што толерира и исто така би можел да не толерира.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Нудиме засолниште на видовите, без да ни успее да ги помириме.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Мирабо (Mirabeu), говор во собранието 22. август 1789 СРЕДНА СОСТОЈБА Доколку некој ми покаже средна состојба меѓу целосната независност и целосната потчинетост на мислата, во која би можел да се надевам дека ќе се одржам, можеби таму би се поставил. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 88
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Би сакал да завршам со за мене охрабрувачките зборови на Pascal Bruckner: „Нашата судбина е нескладност, нечистост, хибридност, нездружливи спротивности што се во секој меѓу нас, неизводливи поврзаности меѓу Otis Redding и Mozart, Om Kalsoum и Fellini, Тintin и Hegel.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Да си помогнеме во овие наши размислувања и со песничката: ЗА СИТЕ НАС За птица да лета, цвет убав да цвета, дрво да се виши, човекот да диши, чист ветрец да вее, јагненце да блее, чист снежец да вее, сончев зрак да грее, славејче да пее, дете да се смее - треба да умуваме, треба да ги чуваме: зеленилата, шаренилата, свежините и убавините - и ти, и тој, и јас, и ние, и вие, и тие, за мене, за тебе за сите нас!
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
- Не е можно да не си чул за мене, - продолжи момчето упорно.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Ги прегрнав и силно ги избакнав двете, тие за мене најсакани суштества на светот.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Со вас нека му е арно, за мене не берете гајле.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Не, - рече тој, - немам намера. Многу се ниски за мене.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Имам гуна и за мене и за Килета. Само трошка место ни треба.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Кога побегнав од неговото одајче и од очите на луѓето за да ја родам мојата Пела, му напишав големо писмо дека не можам да го чекам со мојот голем срам, да не се надева дека ќе ме најде кога ќе го ослободат, ама додека е там и плаќа за мене, јас нема да го заборавам, храна и пљачки ќе има еднаш во месецот.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Не верувам дека може да има прошка за мене, мајко Персо!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Иако очите му се исушени, и за мене најде солза.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тој за мене си го зеде Сибир на врат, велам. 34.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Пареата се фаќа за мене, се меша со потта моја.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Што ќе рече за мене, си мислам, ќе ме исмева ли уште повеќе?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Оливера се држи за мене, а јас се истргувам и пат ѝ отворам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
За мене и за Горачинов.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
За мене уште трае војната, сакам да ѝ кажам, ама си ги голтнувам зборовите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Левиот чевел за тебе, вели, десниот за мене.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сѐ да се држи за мене, а јас за ништо.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Божем по партиска задача доаѓа, а дошол само за мене.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Си мислат дека пукањето било за мене и ме вратија пак во Костур.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Вода ќе дупне за мене, велам, ќе се откаже.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ама тој сѐ поднесува за мене.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Нема сенка за мене, што се вели, ѝ тропна главата на подот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Како уште да се држи со папочето за мене.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
За мене веќе засигурно заверувале дека сум мртва.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Држи се за мене, вели Оливера Поточка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
За мене си секогаш нова, вели.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Си го забрала сонот, што се вели, и за мене спие. 20.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ѓаволот нема сила за мене, но ги надвасува тие што ги сакам, ги фаќа во костец и ги љуби!
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Многу работи знаеше за мене. Сама си ги кажував фактите, комплетно му се отворив, зошто уште од почетокот и тој сè ми кажуваше за себе.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Брзо и невешто со картицата исчука четири цртки и сите еден по еден почнаа да мирисаат. За мене остана последната.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Мислеа дека тоа не е за мене, дека физички и психички нема да го поднесам тоа имајќи го со мене искуството од претходните потешки физички работи кои што ги работев во минатото и од кои секако имав по некои здравствени последици.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Беше тоа многу горчлива шега за мене.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Тоа го уништуваше, а за мене значеше столб кој години наназад ме правеше да се чувствувам човек.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Ти пожелувам, не, те молам, да си најдеш друг маж, достоен за твојата љубов, и нему дај му ги своето срце и својата љубов, дај му ги оние радости што ги чуваше и ги намени за мене.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
- Да не е обратно, да не си ти тој што покажува интерес за мене?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Најпосле, дури четвртиот ден од заминувањето за Алма Ата, Ивана се јави.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И таа ми била некој писател – си мислев – не ѝ текнувало што да напише, па сè израскажала за прстенот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
А и јадењето! Фрижидерот секогаш им е полн, Љубе одлично знае да готви, а најмногу ми се допаѓа кога со Саше ќе не прати по пиво, ќе рече три ладни од фрижидер пивца за мене, а за вас што сакате, сладолед, кока-кола купете си по своја волја.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Не знам дали има баш толку многу пари, повеќе од татко ми, ама знам дека е трошаџија, како што вели Тета, а тоа нам на децата ептен нѝ одговара.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Можев со тие пари што ги потрошив за прстенот сто ластичиња за коса да си купам, или шнолички, па дури и прстен и бразлетна во комплет за мене.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ама, јас решив да штедам, два дена пропуштив и сладолед да си купам, оти ми беа избројани до денар парите што ги добив за џепарлак, само и само да можам да го купам прстенот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Не беше друга. За мене тоа беше прва и најпрва работа на светот во тој момент.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И ми стана жал за мене, а почувствував голема лутина спрема мајка ми, таа неправедна и неблагодарна жена.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)