за (предл.) - нив (зам.)

Карактеристика на овој случај е што тужениот работодавач е организација која спроведува странски проект, поради што тие мислат дека имаат големо влијание во општеството и за нив законските ограничувања како воопшто да не важат.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Целата парнична постапка, во однос на судските трошоци, го чинеше 3.700 МКД, додека адвокатот своите трошоци, во висина од 5.000 МКД, си ги наплати од склучениот договор за вонсудско порамнување. 119 ***
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Можам да пресудам право за нив, иако човекот не е судија, тој никогаш не смее да им суди на другите.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Како минавте по пат? – Заради козите тргнавме пеш. Немаше за нив место во камионите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Ако го видеа расположен, зафаќаа разговор за козите или бараа нешто да им прочита за нив од татковите книги.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Дека вредат ќе видиш особено во случаите кога не се придржуваш за нив.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
А за луѓето? Какви објасненија, навистина, да се дадат за нив? Не знам.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Дали луѓето заслужуваат да се напрегаш за нив?
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Зошто? Зашто сум се зазел за нив, зашто сум направил, сум копал, сум изградил, сум им дал?
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
-, дури и кога ќе почне физичкото злоставување, дури и тогаш ќе постои она што се нарекува сингуларитет и отпор, сеедно каде е манипулациското тежиште и сеедно колку дуелот во суштина е нерамноправен, и во двата смисла; повторувам, сметајте го ова како еден залажувачки нацрт- итинерер, како мешаница од траги, како еден пародичен хумор, како, најпосле, симулација на борба, бидејќи тие веќе почнуваат да млатат (синхроно, бидејќи индивидуализмот, пак, за нив, е најстрашното нешто и затоа повеќе ја преферираат снајперската безобличност и тој тип на потпис, егзекутирање од дистанца, речиси без џелат, сѐ во какофонија, метеж и хаос од удари), најдобар пример е проширувањето на кампањата против Сорос кој, сакал- не сакал, можеби неправедно и пренадуено но ете, тоа му го сторија наци-социјалистите од сите бои, од Будимпешта преку Загреб и Београд па сега и во Скопје - стана симбол на просветеност и цивилизираност, едно светленце надеж среде овие страшни ветрометини каде цели класи и нации исчезнуваат преку ноќ, среде целава оваа безнадежност. 6 Margina #15-16 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
„Белите“ летувалишта немаат големи објекти. За нив се инвестираат скромни средства.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
За нив се однесува познатата народна изрека во Германија: „Работи, работи и гледај куќа да си направиш“.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
За нив, за убавиците, султаните во овој сарај одделиле едно крило заклучно со железна врата, каква што не се среќава на други места во овој дворец.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
„Кога ќе видат пари за нив е сеедно дали е на улица, во галерија или им е наменет на бездомници, кога ќе видат илјада толари си помислуваат ‘Пиво’ и ги земаат.“
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
- Што ми расправаш за Евреите, - и сега се лути Боце, - за нив е овде јасно кажано, за оние стоичетириесет илјади, помазани од господа.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
- Убави беа, прекрасни беа, ги хранев, се грижев за нив и ги пазев како очиве.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Да се разминуваш, да изустиш добра вечер, о, светци, а тие, се загледуваат во тебе, незнаен и непознат за нив, и те поздравуваат: ти првпат миеш раце во облаците?
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Големо изненадување за нив преставувал заклучокот на Еванс дека “еден слободен и фер плебисцит би бил според сите верувања на штета на Грција“.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Во својот извештај Еванс посебно ќе ја потенцира убеденоста на „поголемиот дел од Славо-Македонците дека една од основните цели на Британија е да го врати кралот на Хелените, а кралот за нив значи Метаксас, со неговата забрана за кози и словенски јазик, просветителска практика, како казните, затворањето, рициново масло и прогонство во Бугарија“.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Што се однесува до конзервативните „драпачи на јајца“ и нивната „трогателна“ љубов кон „старините“, за нив можеме да имаме ситно и дискретно сочувство, скромна но и смешна емпатија поради духовниот кафез во кој живеат.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Може ли мирно и спокојно да го стори тоа, кога знае дека отказот за нив значеше сега исто што и да им изречеш најтешка казна.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Секое доаѓање на газдата за нив значеше нови незгоди, нови тешкотии.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Можел да појде и во партизани, ама бил врзан за нив, работел за нив. Како шпион, како предавник.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Еве, сѐ повеќе луѓе се интересирале за неговото сликање, а тој не отвора изложби секој ден; доаѓаат луѓе и од странство, бизнисмени, мецени, имбецили, можеби некој ќе се заинтересира и за него, ќе посака да му наѕре во ателјето што слика, може нешто и да купи, тие се парајлии, што е за нив некоја илјада долари или марки?
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
А за нив? Ако се кандиса, колку и да е далдисан во своето сликање, таа ќе му помогне да приправат барем едно ќоше од неговата шупа.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
ЗОО речиси целосно им е „посветен“ на животните: во рамките на неговата колажна сценографија се појавуваат на пр. логоа на фирми што употребуваат животни (Камел, Самсон), видеоснимки и филмови за животни, цела митологија врзана за нив (Леда и Лебедот), а најмногу нивното физичко распаѓање (додека во ДАВЕЊЕТО ПО БРОЕВИ се појавуваат убиени животни).
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Пред студентите од Советскиот Сојуз (бивш) да се раштркаат по американските универзитети, американските организатори на студентската размена организирале за нив некој вид краток „брифинг“.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Две мали црни точки кои едвај се одделуваа од сината боја на небото, се покажаа на северната страна. Борко го закова погледот за нив.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Со такви гајдаџии и опиноци не се оди во номадизам; светот не се интересира за нив освен како за последни примероци на руралното.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Сѐ друго за нив е кич; интернационализмот, космополитизмот, постмодернизмот, цинизмот – тоа за нив е кич и шунд и треба да се прогони.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ина и Светлана им покажале што знаат од партерната гимнастика; еден стар човек, сегашниот нивни аѓутант, некогашен славен трапезист во циркусот, а тогашен чистач и продавач на сладоледи, се заинтересирал за нив и ги зел кај себе во приколката; ги хранел од неговата порција, а спиеле во неговиот кревет; тој спиел под ведро небо.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
А тоа се случи и синоќа…
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Па и Стојна, (бидејќи е најблизу), и моето колебливо однесување; бев нели решил дека е крајно време сосема да ја заборавам, па сепак, при случајните пребарувања низ тој недорасчистен полигон на крвавите чувствени пресметки, каква што беше и онаа сношната, се случуваше неочекувано да истрча лично таа и тоа облечена во онаа нејзина кожа од далечната младост.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Или, гласовине, што не избираа ни час, ни време, дури ни патека само за да допрат до мене биле и нешто друго освен нашепнувања?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но тоа беа распарчани делови од некогашните восхитувачки целини. Дури и љубовните доживувања и спомените за нив.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Што ме запираше да го сторам тоа? Дали сознанието дека многу од тие случувања само ме допреле и одминале а за нив ќе дознаев откако ќе беа прогласени за недоразјаснети тајни? Или не ќе да беше така?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Нема ни други деца. Две деца, а една заедничка приказна за нив.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
После, и другите што одат со него се луѓе не се магариња; како за нив така и за него.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Тажењето за нив е награда: оплакувајќи мајките ќе им ја дарат!" Им рече...
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Над ваште невести и ќерки плачете, о бедни, бидејќи за нив нема спас.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Јас ќе ти раскажам за нив, за нашите најарни херои кои подлегнаа сега сите под лутите рани: во борба непобедлив широкоградиот Јакуп којшто со подвижност лесна за папукот Карала беше го фатил ко кален на земја беше го треснал.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Тука Захаријадис ги извлече на бина од која пред сите зборуваа најтешки зборови за нив, од таа бина паднаа најтешки обвинувања за што во воено време се оди на воен суд и се добива најстрога казна.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Не бев ни забележала дека веднаш по мене излегле двете машки деца од братот на Вера и со чудење и нејасно за нив сочувство гледаа во мене.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Ги воскресна, ги оживеа и ги врати назад во Библијата, во благословената земја нивна, стокмена меѓу редовите на Светото писание, зашто на земјата немаше место за нив, зашто земјата им ја испоганиле лажните богоугодници, милениците на мракот и темнината.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
После јас чув уште некои слухови за г.Станчеви од нивниот живот во Петроград, слични на пасажите за нив во споменатата книга.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Србите го поддржуваа да не останат поназад од Бугарите; но да беа српските интереси така врзани со востанието, тогаш Србите стопати ќе ѝ објавеа досега војна на Турција без да чекаат од некаде помош, без да гледаат дали ќе биде излезот за нив благопријатен или не. – Бугарите хранат обездомени Македонци, но истото го прават и Србите.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
За нив нема никакво значење национализмот што се смета за нешто што си го има одживеано својот век. Тие се интернационалисти. Тие се најнапред луѓе, па после, ако им остане за тоа време, се Бугари.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Византијците зборуваа само за опасните за нив варвари.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Грците исто така не ги разликуваа словенските народности и сите Словени, особено тој дел од нив што им причини најголеми непријатности и се наоѓаше во турско време под нивната заштита, тие го презираа и го наречуваа со презреното за нив име „Бугари”.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Меѓу таа македонска интелигентна емиграција има мнозина или што имале или имаат високи должности, пак и коишто се претенденти и кандидати за нив, во тој број и за министерски портфељ.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Турците видоа зорт додека да ја покорат Србија и името Србин означувало за нив разбојник.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
86. За нив човештвото има поголемо значење од Бугарија и затоа повеќе ги интересираат нив Швајцарија, Соединетите Американски Држави и нивната историја, отколку Бугарија со нејзините национални интереси.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Се разбира оти се зачува само она што можеше да се зачува и што не сакаа да ни го земат, зашто не им беше нужно и не беше опасно за нив.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Нашите национални интереси ѝ диктираат на македонската интелигенција и на македонскиот народ да ѝ се помогне на Турција да излезе од отежнатата положба во којашто ја кладоа религиозните и националните пропаганди во Македонија и државите заинтересирани за нив.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но тоа име во очите и устата на Грците имаше уште специјално значење: најомразени за нив варвари, луѓе необразовани, груби, коишто граничат со ѕверовите.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
За нив, врз основа на византиските историчари, особено на Константин Порфирородни,133 Шафарик вели дека тие беа населени со бугарски Словени што бидоа посрбени во 13 и 14 в.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но како ви се чини, дали таа борба ќе биде победоносна за нив? – Не. – Таа само ним ќе им го ископа гробот.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Исто така не знаевме за нив и ние.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Малечките балкански државици, што се заинтересирани и ги поддржуваат пропагандите, во прво време ќе ѝ се расрдат на Императорската султанска влада затоа што ќе им ги пресече „вековните“ привилегии, но ќе помине време и тие ќе се примират со отстранувањето на пропагандите, зашто тоа отстранување ќе биде во нивна полза: ќе престанат да ги праќаат во Македонија своите милиони франкови, од кои за нив никогаш немало и не ќе има никаква полза.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Да имаше меѓу Словените во Македонија национално и религиозно единство и да имаше сознание за нив во жителството, досега наполовина ќе беше решено македонското прашање.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Македонците фатија да се задлабочуваат во прашањето за нивната народност и интересите, и дојдоа до заклучок дека не се тие ни Срби ни Бугари; дека нема за нив ни бугарски, ни српски ни грчки интереси, а дека има само македонски.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
За нив интересите на Македонија се едно средство да добијат служба и да се одржат на неа.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Насетуваше страв во кој тој би бил пајакот а сите оние невидливи зборови за кои стрепеше дека некогаш некој ќе ги изговори или уште полошо, некој знае за нив иако не ги гледа, а тие знаат за тоа и стрпливо чекаат со чувство, дека им е сосема сеедно - порано или подоцна, дека тој сѐ позачестено се откриваше во пајажина за која никогаш и под ниеден услов не би можел да признае дека е негова, тој, од него.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Знаат дека за нив тоа ќе го направат режисерите кои, пак, мора да се служат со она со што се послужил Гете во романот за Вертер „со некаква лага за да се создаде потребен афект“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
- Оние што ќе преостанат. Рековте дека ќе дадете нешто за нив.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Далеку е, мајко, знаеме. Но знаеме, а и ти знаеш - децата ни гладуваат.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Господ не ги зема ами ни ги остава да се бориме за нив.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И ви кажав - со едно воле камен не се носи. - А двоколките? прашал Герасим од Побожјане со некакво рунтавесто грло. - Што двоколките?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И додека Џеки и Белчо претставуваа голема радост за децата, за нивните родители станаа голема грижа, па затоа на еден состанок на куќниот совет се разви широка дискусија - токму за нив.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Ајде, посмеј се и ти, запеј им некоја за нив да видат како боли.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Своето ЈАС го заборавив зад себе, носен од помислата „МОЖАМ ПОВЕЌЕ“ -и секоја стапка поблиску до успехот а за нив, рушење на сите градби од нереални идеи, фрустрации, неконструктивни закитени со синџирите од алчност и лакомост... правејќи заговор како да нѐ спречат?
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Тескобноста и интелектуализмот - сосема автентичната тескобност на опстојувањето но и разиграно-очајничка склоност или очајнички-разиграна склоност таа angos- cia (тескоба, мака, тага, јад, мора) некако да се надмине - двете склоности водат во опасност од расцепување на свеста. (...) Ако пак споредуваме со нашиот век, можеме да речеме дека во најуспешните криминалистички романи поезијата на бесмислата често изнедадува, тоа е “meravi- glia” за интелектот, средство за возбудување на сетилата, за фантазијата пејсаж со “монструми”, а за разумот “inganno” (мамка).
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Со таа метафизичко-религиска „инверзија“ маниристите на сите времиња по сѐ се дел од традицијата за нив особената принуда на изразување.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Дотолку првокласните криминалистички романи по 1930-та (Валас за нив е припрост) ѝ соодветствуваат на маниристичката театарска литература од периодот меѓу 1600 и 1630-та.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Извесно е дека само чекор го дели пантеизмот на “магичните” маниристи и “панлогизмот” на “мистичните” маниристи, како што е еднаква оддалеченоста и помеѓу “деформацијата” на Понтормо и Макс Ернст и “анаморфозите” на париските минималисти и апстакциите на Пол Кле.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
И овие двајца луѓе, загледани во оној до печката, што немаше на себе мека карирана кошула, што беше облечен во волнено и тврдо исткаено, какво што носеле отсекогаш луѓето во овие краишта, имаа едно чудно чувство за некакво не начнато задоволство, што се има обично по некоја свршена работа, која била претешка за нив, но која тие сепак успеале да ја свршат добро, да ја свршат онака, како што сакале без ниедна трошка, без ни еден збор отстапување.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Но, за сето време тој не забораваше да забележи и по некое познато стебло, по некоја позната делканица од секира во корубата од тие дрвја, секогаш држејќи се за нив, како за единствената нишка, што му беше негова низ таа наеднаш толку многу туѓа шума, свесен дека тука некаде во близината на неговата трага мораше да поминува и патот, по кој луѓето од нивното село одеа или се враќаа од Белата Долина.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И каде на друго место може да се побара и да се најде тоа, ако не во она топло мноштво на другите луѓе, ако не во соништата за нив?
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Не носеа розова диоптрија, за нив сѐ беше розово.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Поставуваше сто прашања во минута, те од кого, а зошто и како дознале дека фрижидерот е празен, тие некои луѓе што ги купиле сите тие работи за нив.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Но нив, за да бидат раскажани, не им е местото овдека, туку некаде понатаму, во времињата во кои се случиле и кога ќе раскажуваме за нив.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тоа го сторија од грев за нив и од жал и обврска спрема својот човек.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тие, Акиноските, горди и довечерашни лути непријатели на Турците, многумина нивни блиски соплеменици паднаа во боевите против турските завојувања на Македонија, ниту не можеа да помислат на исламизирање; беа длабоко уверени дека единствено е добра и исправна верата христова и силно ѝ беа предани нејзе, а Лажниот Мустафа, пак, за сѐ добро известен, како да негуваше одредена почит за нив, како да не сакаше да ги понижи повеќе од што беа понижени со самиот факт што тој, туѓинец, господари со нив, довчерашни византиски господа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
За нив, за грабливиците, кога ќе пцојсаше некој скот, така речи приредуваа вистински гозби.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Жан Мартин пак прашува: - А кој ќе плати да пиеш она што се јаде и да јадеш она што се пие? Тони пак одговара: - Сите овие што седат овде. Се разбира, дамите повеќе. Јас сум за нив неодолив.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Никојпат не сум ги видел млади тие луѓе, откако знам за себеси и откако знам за нив.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се истуфкав дека не го прашав Јона за децата: дали чул нешто за нив, дали ги сретнал некаде по водата, дали ги видел.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сигурно дека умните луѓе се малку, велам, па малку се и зборовите за нив.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Толку знаат, му велам да знаат повеќе и за нив ќе биде подобро. Тие не знаат што да сакаат, велам. Тие никого не сакаат, велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Да беа живи децата, велам, и тие ќе плачеа за кучето, како тоа што плачеше за нив кога ми умреа, велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Знаев јас за нив, уште кога дојдоа знаев.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ги терам да ги изведат кравата и магарето, да ги попасат по меѓите. И за нив ми е жал.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Знам што треба за нив, ама не можам да им кажам. Не ми текнува најлошото.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Таа пријателка не беше ни малку поубава и не помлада од неговата жена; но ги има на светот ваквите енигми и не е наша работа да судиме за нив.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Исполнет со задоволство, тој згора- згора се потсетувал на сите оние весели моменти од поминатата вечер, сите оние зборови што предизвикале кикот кај неголемиот круг; голем број од нив тој дури и ги повторувал полугласно и заклучил дека тие се исто толку смешни, како и претходно, и поради тоа не е чудно што и самиот си се насмевнувал од длабочината на душата.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Да се стекне независноста, за нив пред сѐ значеше одново да се пронајде сопствената култура.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
„Ќе има требам да просам за нив пред цркви и џамии, а?“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Додека околу нив се мешале извици, истрели и блиски далечни грмотевици, вториот раненик, оној, преку чии очи минал шрапнел, лежел ничкум и копал со нокти и заби под себе и пцуел, пелтечаво и тешко, под контузија - и султанско знаме, и паши, и вера, Тој до него, со две парчиња од војничкиот ремен ги стискал нозете над коленици за да не ја изгуби крвта и со неверување слушал во зачуденоста без чувство за болка, за еден миг заборавајќи си ја судбината: кауринот, на кого му е укажана чест да биде војник под зелен бајрак, не атакувал за да ги убива оние што ги зеле да се бори со нив за нив, милосливите.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
За стрико Благоја сепак беше јасно - им помагаше на партизаните, ги примаше на конак нивните курири, агитираше кај луѓето за нив.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Ќе се жртвувам за нив и нема да каснам од забранетото овошје.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Но Климент Камилски најголемата благодарност и восхит му ги должеше на Андре Мазон, кој ја беше утврдил посебноста на македонскиот јазик, близок до српскиот и бугарскиот, но различен од обата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Од восхитот со кој му зборуваше Камилски на Татко за руските класици на литературата, најмногу откривани од читањето за нив во делата на Андре Мазон, Татко можеше да утврди лесно од каде потекнуваше прорусизмот на неговиот пријател, кој подоцна, продолжувајќи во просоветизмот својата судбина ја насука во сталинизмот, што можеше да го чини глава на Голи Оток.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Мислеше на Јана и не беше веќе бесен на Ивана со врелина прашувајќи се зошто луѓето стануваат рамнодушни кон своите ривали и зошто ноќе имаат разбирање за нив.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Приказната беше за витамините и стравот неговите деца да не се разболат и потоа сите да помислат дека тој не се грижи соодветно за нив и, о ужас, да се посомневаат во неговата професија.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Така, не им остануваше друго, но беспомошно да гледаат во празнината на единственото за нив, есенцијално прашање: Како може да постои практична обука без алатка?
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
„Женската” состојба на народот за нив е понижувачка.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Внимавај сине, варди ја главата, имаш деца. Бори се за нив.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И сеништето на делбите во земјата беше ante portas!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но во таа ужасна сиромаштија постоеја неколку големи, прекрасни куќи во кои живееја богатите луѓе кои имаа и по триесет слуги што се грижеа за нив.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ако му се дозволи контакт со странци, тој ќе открие дека тоа се суштества слични на него и дека повеќето од она што му е кажано за нив е лага.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Песните, поворките, транспарентите, походите, вежбите со божемни пушки, извикувањето пароли, обожувањето на Големиот Брат - сето тоа за нив беше еден вид блескава игра.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Беше тоа табла од две унци ( во тоа време уште се мереше на унци ) за нив тројцата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
За нив е сосем неважно која страна победува.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Знаеше дека нема опасност, дека никој нема да се заинтересира за нив.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
И продолжи да чита: „Првите седмици поминати во притвор силно тагував и копнеев за сѐ, но најмногу, што е сосем природно, за своите најблиски, но не само за нив: тоа беше копнеж за многу конкретни нешта, атмосфера, средина, врската, ситуацијата, доживувањата итн.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Пред да исчезне доби волја уште нешто да стори за нив двајцата.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
„Не плаши се за нив. Тие улеле на Алах, ова им е казна“.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Во приквечерјата имаше навистина многу сурфери, плажата Ваикики е вистински рај за нив.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Колку повеќе профит ќе можат да извлечат – толку попримамлив ќе биде дотичниот рај за нив.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
За нив ова секако не е исто како да се омажила. Вака, ќе речат, - држанка. Докрај да ја искористи...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Многумина што намислуваа од разни причини, да си ја менуваат верата и да се потурчуваат, си ги спомнуваа горните зборови од нивните попови, па Анѓа се држеше за нив: Снагата нека ја јадат пците, барем душата да не ја фрлам во калта.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Мигар ги немаше дотогаш ни слушано, а камоли да размислуваше за нив.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
– Жими вера, што ќедер му направија тие пезевенци на падишахот наш, и таа е мала џеза за нив.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Стоеја луѓето покрај своите добичиња и чекаа муштерии за нив очигледно загрижено дека ќе сврши пазарот, а стоката не се продава.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Дине се измолкна од купот, застана крај децата, ги подаде рацете лево и десно, тие се счепчија за нив и ги однесе натаму.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Најпосле, таа не може да им се меша, тој навистина е во поодминати години, ама уште во Гаково покажа дека може да се грижи за нив двете, за Добра и за Ленче.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Повеќето имиња во книгата се автентични, но тоа не значи дека и сите настани врзани за нив се автентични.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
А тие што не сакаа да станат или едното или другото, се знаеше: ножот под гуша — колење за нив.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
За нив уште не е научно докажано дали овде дошле со Викинзите или се искрцале со бродот на Колумбо.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Не ми беше лесно да го разберам Мајкиното учество во балканската историја, посебно односот кон сложеното „албанско прашање”, како и кон границите, тие проклети линии на делбите, таа пајажина пред и околу луѓето, како што таа често, гласно или шептејќи се изразуваше за нив, особено откако ја напуштивме родната земја и станавме засекогаш емигранти на животот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
„Немам почит за нив. Не ги трпам.“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
„За кого порака?“ „За нив.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
За нив татко ми прикажуваше оти тие биле брат и сестра и ич не живееле како што рекол Господ, та беше ги колнала мајка им и татко им да се сторат пилиња и да одлетаат в поле, та да се бараат и еден други и да не се најдат.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
– „Море колку за нив знаеме оти се сторија од брат и сестра две пилиња, му рекле сите, туку тој век друг бил, кога шетал Господ по земи и светците, да слушале луѓето што зборувале, а пак севишниот век повеќе ѓаволот шета по земјава, да од тоа тебе не те веруваме да си бил штрк.“
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
За нив животните се еднакви со човечките суштества токму поради избегнувањето на страдање, и затоа треба да бидат третирани како луѓето.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
За нив, за младите, нашите проблеми се обични, безвредни недоумици.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Баш е сладок. Цакан. Ха, ха, добар е. Срце.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
ТВ ЛИЦЕТО: Сум слушал за нив многу приказни од баби, дедовци, прабаби, прадедовци и водоинсталатери.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Карактеристично за нив е тоа што предимно нуделе раскази, а помалку романи во продолженија.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
А за ангаријата да не зборувам. Откако се замомчив само ангарија работам за нив...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Се разбира, со нив одеа и неколку раководители, но Зоки не се грижеше многу за нив. Нека се грижат тие за него!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Но, како да почне разговор за нив?
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
„За трубите, нели за нив говоревме?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
АРСО: Па, кога ќе те заболи нешто... И ти преѓе ќе се расплачеше за кумството.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Ми плачат децата. Лозјето е за нив радост: грозје, грозјебрање, благо вино...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Убави се додека се меки. Но кога ќе се стврднат, само волчи вилици се за нив.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Но како што растеше, така и се менуваше: ги сакаше сестрите како нешто најмило на светот и за нив беше готов сѐ да стори.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Понекогаш му носев книги кои самиот не стигнував да ги читам а сакав да го имам неговото мислење за нив, да ми ги потцртува со молив позначајните места.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Но покрај тоа, тие сметале дека е можно да го контролираат и тој да работи за нив ако биде ставен под контрола на Заедничкиот генералштаб.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
На изненадување на сите, Донован се согласил да се стави под контрола на тој орган.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Јас искрено им верував на политичарите во Атина, меѓутоа, сега за нив имам само презир и се прашувам дали имаат тие и најмалку чувство на достоинство и морам да признаам, иако со тешко срце, дека јас, припадник на таканаречениот слободен и цивилизиран западен свет, ете, денес, се срамам...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И велам, си велам јас, кога си помислувам за нив, колку повеќе нив си ги спомнувам, толку повеќе ги сакам, копнеам и болам, се топам и смрзнувам и се губам во мислата во која е собрано се она што беше куќа и сите во неа, што беше семејство и родбина, нива, лозје, градина, смеење и тажење, радости, болка и фален да е Господ Бог, затоа што се ни даде!...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Таму за нив има работа. Перење, чистење, бришење, ете борбена задача за нив.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Секој миг во денот ѝ беше исполнет со мислата за нив.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Размислував за нив гледајќи ги седнати на асталот еден покрај друг и се прашував што ли ги спојува овие две суштества толку различни едно од друго.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Таа надолго ми пишуваше за нив, за нивните љубови и симпатии, за сите случувања во градот...
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Не сум можел да претпоставам дека сум пишувал и за нив, знаејќи добро дека ниту птица не би можела да ја прелета најчуваната граница во Европа!
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Според Х.Х., од А.А. би можеле да учат и идеолозите на до вчера братските партии, но тие застранија во ревизионизмот на марксистичката доктрина, му се вратија на Бога и нема спас за нив...
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Секој ден заминував од дома за да заработам за живот, но ја мразев работата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Дадов отказ. Човекот што ме вработи се закануваше дека ќе ме убие ако заминам. Не ме уби, најдов друга работа.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Се вљубив. Човекот во кого се вљубив не ме сакаше. Ми рече да се чистам.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Се омажив за човек кој со себе ги донесе двете свои деца. Многу ги сакаше. Остана дома да се грижи за нив.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Не сакаат да си го расипуваат спокојството, зашто неработењето за нив е спокојство.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
На света Недела, наредната, дојдоа Танаско со Пена и синот на Борис Биџов, дури од под Калето, од Фестивална, ги викнаа и синовите на Коста Ципата, Атанас на Вета и двата големи сандака, наполнети со облеката на двете Пелагии, ги кренаа на раце и ги однесоа онде зад фабриката, прво во дворот на тетка Перса, а потоа и во одајчето што беше одредено за нив.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Уште од летоска Пелагија ја гмечи уличкава,излегува и на Ѓуро Ѓоновиќ, па отаде, по сокачињана, се загледува во градините, во жените седнати пред влезовите, по негде влегува и стигнува до нив со надеж дека некоја ќе ѝ врати како во нивната скромна куќарка има место и за нив тројцата.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Само на мајките им е дадено толку сила и љубов, вели, само за нив господ има разбирање.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Но и јас, за нив, сум мртва.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Да не претеруваш малку, велам. Не претерувам, вели, многу сум слушала за нив.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Парите за нив в џеб.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Овој, човек, си реков, е типичен пример за еден од оние кои обожаваат да им прават интриги на своите конкурентни другари, на кои веројатно цел живот им прават лице дека животот би го дале за нив.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
За нив динамит немало.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Па дури и нешто повеќе. За нив ги нема овие извинувања какви што можеа да се најдат за Грците.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Тој претставувал авторитет за нив и немало никакви проблеми во односите ЦК - Кружок.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Нема ни други деца. Две деца, а една заедничка приказна за нив.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Мајка ми свари кафе за нив двајцата, а брат ми купи кока-кола.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Но, за нив другпат. Не е важно сега.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Важно е да сфатиш зошто не сме можеле да се сретнеме сето тоа време.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Тоа значеше дека атмосферата е пријатна и дека „састанакот“ ќе почне во добро расположение, иако никогаш не се знае дали во меѓувреме нема нешто да се случи што ќе предизвика нервоза, па дури и ситни кавги.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
А и не ги разбирам баш тие хороскопски и зодијачки знаци. За нив е махер тетка ми Ана.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
А, татко ми! Да не му ги спомнеш. Му се лоши од нив.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)