за (предл.) - таков (зам.)

Сите приходи кои доаѓаа од угостителскиот објект се слеваа во централната благајна на установата, но за возврат таа воопшто не вложуваше во угостителската единица.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Следствено на тоа, во наредниот период, почнуваат да се чувствуваат последиците од лошото стопанисување со установата, а вината за таквото работење едноставно се префрла на самиот угостителски објект.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Психијатарот, ги крена рамениците, погледна кон часовникот за да биде сигурен дека времето предвидено за нивната сеанса заврши, а во мислите му се роеше идејата дека секогаш ќе има работа за таквите како него!
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
ВЕТА: Ти, навистина, се подбиваш со мене. Се зборува ли за такви работи!
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
Причините за таквите постапки, во секој поединечен случај, се повеќекратни.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Логорите за такви ги прават...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
А за некоја буна во народот јас не су чул, ни су разбрал.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Трајко ги собра рамениците и повтори. — Аир ефендум; ни знам, ни абер имам за такво нешчо.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Немој да мислите оти виа се детински муабети. Оген валиме на сред гумно.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Да се разбереме овде. За такви Организациата нема апцани да и затвара, да и праќа сургун по разни градишта по Анадолиа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Европската историја на литературата во едно се согласува: еуфистите, маниристите, гонгористите, кончетистите и прециозите не биле ниту политички легитимисти ниту религиски конформисти (иако понекогаш се „продавале“ за такви), ниту биле следбеници на било какви утилитаристички етички теории и токму тоа ја фрлало во очајание идеалистичката историографија на 19-иот век!
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Една овца ојагни мртво јагне. И за такви појави Бојан знаеше, па иако тоа не беше случка што треба да се радува, му дојде како најпотребна помош во една тешка положба.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
„Морам да се подготвам и за таква опасност“ - мислеше, стоејќи со запалената борина пред колибата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Поначесто, кога си одеше од работа, во џебот ќе ја тутнеше книгата што го интересираше и дома долго ја читаше, и покрај мрморењето на бабичката дека ја арчи струјата бадијала, кога знае дека денес ништо не е бадијала - ни струја, ни вода, ни ѓубретарина, ни пак лежарина за такви бадијалџии како него.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Многу ми се сакаше, речиси нешто ме копкаше, некому да кажам што сонови сонувам, ама не решив, пред стрика Бориза ќе испаднев религиозен и суеверен, а тоа најстрого го имаше забрането Партијата, и стрико Борис за такви работи, религии и суеверија, не проштаваше.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Лагата беше претворана во вистина, а вистината во лага. Треба да си мајстор за таква работа.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
За такви дејанија си ги стрелавме другарите.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ама со оваа количка не мрдајте до таму. За такви коли патот не чини. Најдобро пеш.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Имаше луѓе кои постојано бараа спас од демонски сили, но не од оние кои се претставуваа себеси за такви, туку од, за нас другите, невидливи ѓаволски суштества: плукаа во воздхот, бегаа пред воздухот, удираа во воздухот, му се закануваа на воздухот, врескаа преплашено гледајќи во воздухот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Секојпат кога чуварите ни велеа дека времето за прошетка во паркот е завршено и треба да се вратиме во своите соби во болницата, една девојка го прегрнуваше најблиското дрво легнувајќи на земја, и долго се бореше додека не ја одвоеја, врескајќи: „Јас сум сон на ова дрво!
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Причините на претензиите на Србите и на Бугарите се, се разбира, чисто политички, но освен нив има уште една: македонските наречја стојат едно до друго така блиску, едно во друго се слеваат толку незабележливо што, ако се признае едно од нив за српско или за бугарско, ќе треба да се признаат за такви едно по друго и сите соседни со него.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Меѓутоа, важно е што тој сепак зборува за таков процес, додавајќи притоа дека пред појавата на српската пропаганда националната свест на Македонците била разбудена „на половина”.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
56. Бидејќи овие зборови им се упатени на членовите на МНЛД и на интелигенцијата надвор од Македонија, каде што постоеја извесни услови за слободен развиток на македонската национална научна мисла, тие имаат оправдување, но не можат во целост да се однесуваат и за македонската интелигенција што се наоѓаше во земјата, па ни за онаа во соседните монархии, зашто не постоеја ни елементарни услови за таква дејност.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Бугарскиот народ ја загубил скоро цела денешна Србија во корист на Србите и се помирил со мислата за таа загуба и не сметајќи ја за таква.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Пример за таков совршено природен читател бил и царот Наполеон.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Мислам дека нашите театарџии се премногу инертни и со недоволно совладана вештина за таква сценска артикулација.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Сум бил, ме немало. Овде сум, утре пак ќе ме нема.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Остави ме, бегај. Гроб е селово за такви алчници.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Но ако легнам со тебе, и самата сетне ќе мирисам на прчовина.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
5 Го снемало, умрел. За таквите каков што бил Дмитар-Пајко обично се кажувало до заборав - умре по Поклади на патот кон Лесново, како што можело да се споменува, за него или за друг бележит селанец, дека се родил околу Задушници, кога овците на тој и тој ги нападнал помор.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
А едно момче во бело, со некаква чудна подуеност на модрото лице од студот, оди напред пред сите, со барјачето и со белата наметка што ги даваат во црквата за таквите редови, додека тие стојат со сонати капи крај патот, сигурно враќајќи се од училиштето во тоа зимно пладне со еден силен и црвеникаво нечист одблесок на сонцето од зад валканите облаци, и засипнатиот селски поп со извиткан тенок како штичка блед нос и со проседавени валкани сиџимки нечешлана коса, спуштени по измрсените рабови на свечената одежда пее бесчувствено и колку да помине редот одвреме навреме: „Вечнаја памјат, вечнаја памјат“, затегнувајќи на секое „а“, а потоа некое од сите тие деца крај патот вели: „Дојдете“, и тие заминуваат со поворката кон гробиштата.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Така е Јана. - продолжи Раде. И јас сум за таков мир.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Нему да му се открие Арсо? Овој човек не е достоен за такво пожртвување.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Вие не можете да замислите што чувствува излажан човек. Не излажан, тоа е слаб збор. За такво чувство нема израз.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Некој спомна дека некогаш пред илјада години за таква болест гореле живи кучиња.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Не сум чул за такво јадење, вели Гоше Љубин, не сум пробал такво јадење.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Диктатура на потсвеста, која е фатена таму каде што ни самата, можеби, да ја потпрашал некаков филозоф- планинар, не би признала дека сака да биде, за таква, крута и грчовита, историски да се претставува како некаков, не дај боже, сатрап.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Кога тој настојуваше сепак да зборува за такви прашања, таа имаше една незгодна навика да падне во сон.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Еј па, немој да си играш. За такви шеретлаци сургун можам да те пратам!
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Да, рече, вистина е тоа што го вели, а луѓето се слепи за таквата вистина и за фините знаци на природата.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
12. ТЕ ФАТИ ЛИ ЛОШ ЧОВЕК ЗА ПОЛА - ти сечи ја, остај му ја в рака, макар потоа да останеш и гола бар не ќе си за таква врата квака...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Остана само ќелијата на Димостен во која можеше да биде сама за да се обидува да се ослободи од несаканото семе, меѓутоа, во неа немаше никакво искуство за такво нешто.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Зела леген да го измие... Ете, зошто се жени човек, за такви редови!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Се нарачува специјално по некој „саватлија“ прстен за зетот и невестата со црн монограм, но само за пишувањето ќе се плата десетпати повеќе, отколку што чини самиот материјал, ако не стопи Пане цела бела меџидија за таков прстен и ги убеди дека е од нивното сребро.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
После прочитавме дека малата пак се накркала со апчиња, а браќата фотографи имаат болнички инсајдери што ги информираат за такви настани.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
„Рицарска нарав - за таков секако се сметате?“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
- Не сум слушнал за такви нешта. Ти ги измисли? - сериозно се исчудуваше Господ Саздов.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Станува збор за француски филм и за француски борци затоа и немаш слушнато - му објаснив на Господ Саздов.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
„Сѐ зависи од службениците на вратата. Тие одговараат за таквите прашања.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
- А мислиш дека самоубиството - викна завитканиот во преврски -за такви како нас е подостоинствено?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Кога размислувам за тоа време сега, сметам дека неговите искуства во Првата светска војна, во тенковскиот корпус во Африка, и во кралскиот воздухопловен корпус мора да оставиле голема трага во него, а и несреќниот живот со мајка ми... но тој никогаш не ми зборуваше што му значела „војната” лично и, како што си претставувам, имал премногу големо чувство на пристојност и лојалност кон неа за мене да ми зборува за таков вид нешта.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Но тој ми зборуваше за неговите односи со неговите колеги на работа во „Мејнс” (мрежа од електрични кабли што одат под земја во градовите) а претходно имав слушнато некои работи и за неговите односи со татко му.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
А мојот татко, кога бил дете, немал можност за такво радување.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
За таквите таа не сакаше ни да знае.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Си слушнала за таквите предавства? Тоа беше затоа зашто жените повеќе го ценат животот од нас, мажите.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А мислам, одамна се знае, дека жената кога ќе ја поведе срцето, сосема го губи умот".
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Маштеха моја ме излагала и ме дала на ваши руки да ме убиете, ама се надејам да ви оврне вам Бог за такво беззаконие.
„Избор“ од Јоаким Крчовски (1814)
- Сум слушнал за такво име, ама еве сега можам да го видам и тој што го носи името....
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Местото што му се отстапува во романот на иронијата, како и на смирениот крај (читај­те го рецептот за питата „тикуш” која мајката му ја приготвува на истоштениот повратник), можеби, на прв поглед не се упатни за такви цитати.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Потребата за таков вид активности просто му пукна во главата едно рано летно утро.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Без колебање, откако од далеку се поздрави со Милета, им пристапи, рече: „Миле, посебно ме интересира дали некој од твоите пријатели чул за некој Едо Бранов! За такво име?“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Не чуле за такво име.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Господата Матов и Татарчев доаѓаат и покрај нас се препорачуваат за благоразумни, а нас нѐ прогласуваат за крајни и со тоа надуено нѐ отстрануваат божем како меродавни фактори во тие борби и се поставуваат себеси за такви фактори.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)