Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Поблиски прописи за издавање на уверенија за имотната состојба донесува органот определен со посебен пропис.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Поточно, тој и за времетраењето на спорот, правно гледано, не беше во работен однос бидејќи своето работно место го напушти уште пред да го покрене судскиот спор – кога, од страна на тамошното раководство, му беше понудена отпремнина во вредност од околу 2.000 ЕУР за „доброволно“ да го напушти работното место. 182 ***

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Величковски, кој сега работи во приватна агенција за обезбедување, а дополнително и како електричар и хаусмајстор на повик, охрабрен од добиениот спор и од тоа дека, сепак, и во нашата држава може да се добие судски спор за прекршени работнички права, е решителен за тоа дека и во иднина повторно би тужел доколку му биде повредено некое право од сферата на трудот.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

По изјавата за пребивање се смета дека пребивањето настанало оној момент кога се стекнале условите за тоа (чл. 326, ЗОО).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Имено, тргнувајќи од премисата дека „општите одредби не ги решаваат поединечните случаи“ тие, се чини со право, судовите ги сфаќаат како практични и искуствени „секундарни законодавци“.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Во поглед на барањето што го поставила странката во текот на постапката, парницата почнува да тече од моментот кога за тоа барање е известена спротивната странка.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

За претрпени физички болки, за претрпени душевни болки поради намалување на животната активност, нагрденост, повреда на угледот, честа, слободата или правата на личноста, смрт на блиско лице, како и за страв – судот, ако најде дека околностите на случајот, а особено јачината на болките и стравот и нивното траење го оправдува тоа, ќе досуди справедлив паричен надомест, независно од надоместот на материјалната штета, како и во неј- зиното отсуство.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Кога е тоа потребно и самиот суд може по службена должност да ги прибави потребните податоци и известувања за имотната состојба на странката која бара ослободување, а може за тоа да ја сослуша и противната странка.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Освен притисокот врз здравјето од тамошната мачна работна атмосфера, постоеше и притисок од страна на тогашната извршна власт – која, според В.И., бесправно земала, давала и продавала дел од производите со кои работела фирмата, а работниците не добивале никаков надомест за тоа!?

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Оти законите што ги носи државата сѐ уште не претставуваат ‘право’ – туку, во најдобар случај, тие се само ‘извори на правото’ [fontes iuris].

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Сепак, барем во одделот каде што таа работеше, постоеше солидарност и добра соработка меѓу колегите.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Но, in concreto сѐ уште се чека отпочнување на кривичната постапка, бидејќи велешкиот основен јавен обвинител, 4 од само за него познати причини, сè уште не се изјаснил дали воопшто, и против кого, ќе поведе постапка или, пак, оштетените ќе треба да се јават во улога на приватни тужители во казнена постапка.5 ***

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Можеби на прв поглед се чини дека, во ваква строга поставеност на нештата, нема простор за никаков проблем – бидејќи тешко може да се наиде на пречка во јасно дефинирани услови.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Пребивање 259 не настанува штом ќе се стекнат условите за тоа, туку е потребно едната страна да ѝ изјави на другата дека врши пребивање.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

При одлучувањето за барањето за надомест на нематеријална штета, како и за висината на нејзиниот надомест, судот ќе води сметка за значењето на повреденото добро и за целта за која служи тој надомест, но и за тоа со него да не им се погодува на стремежите што не се спојливи со неговата природа (чл. 189, ЗОО).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Ако исправата се наоѓа кај државен орган или орган на државната управа или кај правно или физичко лице кое врши јавни овластувања, а самата странка не може да издејствува исправата да се предаде или покаже – судот, по предлог на странката, ќе ја прибави оваа исправа (чл. 217, ст. 1 и 3 од ЗПП).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Кога едната странка се повикува на исправа и твр- ди дека таа се наоѓа кај другата странка – судот оваа странка ќе ја повика да ја поднесе исправата, оставајќи и за тоа определен рок.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

За било кој поединец- лаик, кој не е контаминиран со било каква правна догма, додека судот не „пресече“, односно не донесе одлука за одредени спорни факти – не постои никакво ‘право’ за таа правна работа и за тоа проблематично прашање.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

И покрај тоа што сѐ уште не ги добил своите средства, нашиот соговорник е сигурен во тоа дека нивните побарувања ќе бидат подмирени – а, како што вели, „каматата си тече“, па кој и да ја преземе компанијата ќе мора да ги плати нивните побарувања.6 Тој е свесен и дека допрва им останува доста борба, но дека ќе истраат и ќе ги остварат своите работнички права. 1. Интервјуто го водеше Горан Секулоски, на 11.III.2011, во Велес.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Пред носењето на судиската одлука, единственото употребливо ‘право’ е мислењето на правниците [opinio iuris] – а, пак, тоа воопшто не е реално ‘право’, туку само претпоставка или, уште подобро, предвидување за тоа што ќе одлучи конкретниот судија во конкретниот предмет по кој постапува.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Архивскиот број под кој е заведен предметот во Основниот суд Велес е: П.бр. 62/08.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Реално постоечкото ‘право’ е всушност оној збир од правила што ги имаат утврдено судовите!

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

За тоа постои песна. Сакаш ли да ти ја испеам?

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Но за тоа е потребно да се засака сѐ што е македонско! Ама баш сѐ!

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Данокот мора секогаш да се плати, времето нема значење за тоа.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Но за тоа се потребни реформи! Мислам на суштински реформи.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Успеваше да се скрие од царинарникот, но сигурно за тоа сепак плаќала висока царина, веројатно на некој друг начин.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Помисли да го собере набрзина потесното градско партиско раководство, повеќе за да ја сподели одговорноста, но за тоа немаше време, а и за ефектот не беше сигурен.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Кога ќе се смиреше, по испиеното кафе, во утеха ќе си префрлеше дека сепак не е негова работа да си го цепи умот за далечната иднина, за комунизмот, има за тоа поумни глави... ***

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Ова важно сознание јас би можел да им го соопштам на луѓето, но не сум заинтересиран за тоа.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

- Слушај, ама да не си зинал некому! - Како бунар сум за тоа, - вели човекот. – Само ти кажи ми.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Не ми е мене за тоа.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

На екраните за евиденција на народот се пренесуваа слики од згрозеноста на лицата на нас кои овде седевме и ништо за тоа таму не знаевме.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Се чуствувам како гол пред нив и тие се свесни за тоа.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Нејсе! Како што се ширеше мојата работа, така беа се почести моите патувања, во почетокот со карваните, а подоцна за тоа имав свои луѓе.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Ми рече дека штом го предлагам тоа јас, дека мора да има смисла, дека тој во тоа не се сомнева, дека јас сум му бил гаранција, дека слушнал оти сега сум бил во тој крај, дека весниците пишувале за тоа и дека и тој ги чека моите големи и градителски, но исто така, и книжевни дела.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Кога дојде на ред за камбана, јас реков, од мене ќе биде, како и бунарот, ќе кажам и за тоа, и самиот отидов дури до Лариса, кај браќата Грегоријади, ја порачав камбаната и се донесе, дури уште не беше ни изградена камбанаријата.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Тие, се разбира, не можеле да знаат дали меѓу Симон и луѓето во главниот град се зборувало за тоа овој да биде пратеник, но обземени од предизборното расположеие и од меѓусебните спротивставености, лесно, сосема спонтано, дошле на тоа гласините да ги поврзат со зборот пратеник.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Пред мене го имам твојот осврт кон студијата „Анатомија на власта“ од Галбрајт и оној суптилен есеј за тоа како гледале на власта Исус и неговите ученици, посебно Павле.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Нема ништо за тоа што се случувало натаму со бродот, ниту пак тоа е важно за ова што го расправаме.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Без гласник времето е глуво, спие светот, и не знае ниту за нашите злости, ниту за тоа дали бог еднаш донесената одлука, од која се тресеме, најпосле ја сменил...

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Непредвидено, настана еден проблем кој се однесуваше на ставањето на водомери. Сите избегнуваа за тоа да зборуваат.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Нема да раскажувам за сите мислења што се кажаа за тоа каде можела да исчезне водата, кога и каде се случило нешто слично, за сочувствителните зборови кажувани на некој посебен, маказаречки начин, за помолчувањето и вртењето глава.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Мојата несигурност се протегаше и на таа страна: Дали се работеше за нејзина цврстина и несебична поддршка, или се работеше за тоа, откога и таа ќе дојде во Маказар, конечно тука да завршат нашите повремени меѓусебни растргнувања што се јавуваа во последно време?

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Јасно е дека се работи за мојот предок, но како потврда за тоа засега можев да ги имам само нејасните кажувања на луѓе, пишувани докази немав.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Додека Мо, размислуваше дали Вици се гледа со некој Вени ... едни земји излегуваа од рецесија, за потоа да влезат во свински грип, Џералдин се разнесе во супермаркетот каде не можеше да го најде својот Бог, Марио и Славе продолжуваа да се тепаат за школската ужинка, General Motors отпушти 10.000 работници, Лира и Вања се кубеа за коса, за тоа која - чиј дечко земала, бројот на жртвите во ураганот Катрина достигна 1836, Во Церн сѐ уште преговараат дали после експериментот, Земјата ќе ја голтне црна дупка - веднаш или неколку дена потоа?

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Следната сцена што ми ја прераскажа пријателката која го фотографираше приемот, беше како двајца од службата за животно здравје, го одвеле Давид во лудачка кошула, под изговор дека „на кутриот, од неодамна душевно болен, почнале да му попуштаат конците на трпението”, а евидентен доказ за тоа била „запенетата уста која е единствен и непобитен доказ за беснило”.

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Никој неа не можеше да ја разубеди во тоа. Еве и сега се случува истото!

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Кога сфативме дека таа овој пат нема да се врати (татко ми и сестра ми малку пред мене) почнавме да разговараме за тоа што нѐ мачи. За неа.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Витгеншајновиот аргумент за приватниот јазик претставува напад врз идејата дека може да постои јазик кој би можел да биде разбран единствено од неговиот корисник, т.е. логички приватен јазик. 64 Margina #15-16 [1995] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Веќе беше забележано дека овој напад, доколку се покаже како успешен, не само што блокира еден извесен начин на размислување за тоа како ние зборуваме, и учиме да зборуваме, - за нашите сопствени ментални состојби и процеси, туку засега и некои поопшти епистемолошки преокупации; имено, покажува дека на „картезијанскиот“ пристап кон прашањата во врска со знаењето може да му се упати особено остар предизвик.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Згоди и незгоди за тоа има многу, но посебно е карактеристичен еден случај за кој овие денови говорат многумина.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

За тоа, како овој милионски град бил системно, по принципот на „килим“, до темел уриван од германските окупатори, гледав еден документарен филм во Градскиот историски музеј, во старот дел на градот.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Агент и адвокат на историјата кој е свесен за тоа и кој знае што е за народот добро а што не е.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Роберт Кувер ЛИФТ 1 Секое утро без исклучок, и нималку не размислувајќи за тоа, Мартин користи лифт без лифтбој за да се качи на четиринаесеттиот кат каде што работи. Така ќе направи и денес.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Нервозата на свадбата произлегуваше од сето тоа: од една страна од стравот на Хана како ќе се справи со обичаите на нејзината нова заедница, од другата, со фрустрацијата поради изневерата на родителите, но и од стравувањето на Леон како нивната врска ќе функционира и конечно, од немата запрепастеност на неговите родители и роднини за тоа како ќе се вклопи дојденката во нивниот строг и скромен начин на живот.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Но од друга страна, имаше и оправдание за мојата нерешителност: воспитачот, професорот по филозофија, до која уште не бев стигнал, одеше важно, со крената руменолика глава, и јас - на кого тој досега одвај да погледнал - требаше одеднаш да му пристапам, да трчкам да го привтасам во ходникот, да го пречекувам како случајно на скали или, о боже мој!, да му одам нарочно за тоа в канцеларија.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

- „Знам”, - одговорив кратко и ја погледнав така молбено, да не продолжува, да го остави разговорот за тоа.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

А јас? Што ќе правам јас сам? Си мислела ли ти за тоа кога си правела така?

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Само Орде беше сведок на генералната репетиција за тоа калемење, зашто таа се вршеше меѓу четири ѕида, во сопчето, каде што на масата лежеше книга отворена токму на онаа страница што го илустрира калемењето на засек.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Така стана и со мене, а кривицата за тоа ја носам само јас, зашто цел месец од ден на ден се ломев дали да се пријавам за тие чевли.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Сите овие мерки беа потребни: од паѓањето му остана на горната усна засек, па на некој начин требаше да се даде објаснение за тоа.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Утрото тој му расправи на Ордета сѐ што стана, но го заколна да не му кажува никому за тоа, а особено на стариот.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Но ти не сакаш да чуеш за тоа.

„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)

Знам, меѓутоа, што правев за тоа време, каде и како живеев тие осум години, но тоа го знам апстрактно, делумно како некој друг да ми раскажувал спомени во кои верувам, но кои всушност не ги поседувам.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Ние знаеме многу малку и непрецизно за тоа како настанува оваа варијабилност.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Целата идеја се засноваше на тоа да не го прекинеме романтичниот момент.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Што е тоа вистински поет, се прашува хуманистот conte e cavaliere di Gran Croce don Emanuele Tesauro (1591-1667.) во своето, денес веќе заборавено, монументално дело, со за тоа време мошне прецизниот наслов: Аристотеловскиот двоглед или идејата за остроумно пишување... објаснето според принципите на божествениот Аристотел (објавено во Џенова 1654; до 1682 осум изданија).

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Тоа се случува 1944г., една година пред Хирошима. Имав за тоа навестување, трага.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Оставете... Не зборувајте за тоа... Не ве обвинувам...

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

- Не знам. Тој нема му мисли за тоа... Наша задача е да чекаме...

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Некои акции веќе превземаме. По џадиња, пруги, мостови... Веројатно слушате за тоа...

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

- Досега немаме никакви вести за тоа.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Крадец на крадец ништо не му краде и откога Прометеј се истопори во центарот на Скопје (првин угул гол потем со наметка на алтипатлакот) и свика на бадијалџиската толпа: аманте бре, луѓе, за тоа ли толку се резилев и го маткав оној зевс додека му го дрпнав огнот на хефест за тоа ли се мачев да ве научам како се пали огнот - за вие да ги распалите сите шуми и гори македонски сите до една опеани во заборавените народни песни - колку огнови сте украле, толку пожари да распалите.

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

— Не џанум. Ако има некого да лажа, ќе лажа јабанџии, не вас, моите родители. Ич за тоа гајле не берите.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

УЛИЦА - Улис (т.е. Стефан Дедалус; в. Џојс - Ulissis) не е уличар туку момче што ули (напаѓајќи ги „светите“ нешта!) чар! И тоа е неодоливо заводливо. Тој оди по улица гледајќи секакви лица; ту со поглед ќе улови некаква улка (луда “; или: жена), ту некој улог (инвалид), длабоко улогорен во својата улога. За тоа всушност се работи во тој ултимативен („ултра- модернистички“) роман, клучен во 20 век.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Ја сакавте својата мајка? Па, не размислував за тоа.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Во овој период британските воени мисии со посебно внимание го следат движењето на германските единици и нивното повлекување и за тоа го известувале својот штаб Force 399 барајќи да се бомбардираат правците Лариса- Лерин- Прилеп и патот Дојран- Валандово- Струмица- Штип.272

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Според него тоа значело дека „работата на собранието ќе ја следи партиската лиинија и спрема тоа ќе ни даде непристрасна јасна индикација за тоа што е таа“.304

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Не само што една жена има 2 мушкарци туку има и жени шо имаат по 4-5 мушкарци, а овие абер немаат за тоа.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Бакрорезецот Мелан (1589-1668) го слика Христовото лице со една единствена линија и пишува за тоа: „Оној единствениот од едно е создаден“ (“Formatur unicus una”).

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Остануваше проблемот за зграда. Но и за тоа протиница имаше план.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

И нешто од носењето, но повеќе од сонцето и прашината, - палтото избледе и некако потемни, што можеше најарно да се забележи кога ќе се кренеше реверот или низ малиот процеп на испараниот астар. Но ништо за тоа.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Сѐ за тоа мислам и постојано се прашувам самиот: аџамија ли сум, пијаница ли сум, во што ми е грешката, та што не ми даваш изан, да го земам и јас мајсторското писмо?...

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Павле ни малу не се растревожи. Му се изнаноси на палтото. Целото лето само со него.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

„Вечерва ќе се обидам пак, можеби ќе го склонам да ми даде изан да го полагам мајсторскиот испит“, - си рече Веле, решен најотворено да разговара за тоа со Аргира.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

- Многу те поздрави дедо, - рече Бојан, - и рече ти да ни одбереш кученце. - А за тоа ли дојдовте?

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

За тоа време и Денко се врати, а на огнот меѓу двата шатора веќе се вареше пресното млеко.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Не знаеше кое време е. Небото, сонцето, месечината беа негде високо зад роевите од снегулки, па никако не можеше да се добие претстава за тоа кое време е, ден ли е ноќ ли е.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

А за тоа што се случува кај момчето, на што се должи тој истрел, само можеше да нагаѓа, како што и Бојан од својата колиба не можеше да знае што се случува кај дедо Иван.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Тогаш седнуваше со домарот над мангалот во кујната, кршеше од домашниот леб, сркаше од манастирскиот грав, мезеше од биеното сирење на вжарената маша, отпиваше од стомната покрстено вино и водеше најприземен разговор за тоа како не се исплатува да го држиш и да го раниш магарето зиме кога нема работа во полето, како е поарно да го пуштиш без самар во снеговите на планината да го изедат волците, а напролет да си купиш младо магаре па да му го главиш стариот самар и да си вршиш работа, оти живеачката е една, а скапа, а пак треба да се преживее, да се одживее некако.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

А другиот му вели: „Што арчиш куршум за тоа гомно?

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

На луѓето им е јасна нејзината близина и неизбежност, па и моите филмови се спекулации и размислување за тоа.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Можеби не толку за некои состојби кога смртта ги зема блиските, или оние што ги почитувам, колку размислувања за загубата и исчезнувањето. Секој филм е есеј за тоа.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Ритмично уфрлам pop-corn во уста и ненаситно го голтам своето четиво: тука можам да дознаам дека Elvis Presley е жив, за тоа впрочем, сведочи жупникот Sam Beatty; дознавам дека Gary Cormier изградил подморница во својата гаража; дека Claude Marquezy, ограбувач на банки убиен пред неколку години, и понатаму ограбува како дух оставајќи им ги своите отпечатоци на немоќните полицајци; дознавам за мртвите домашни галеници кои се враќаат дома како духови;

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

И покрај сѐ, имаше лек за тоа.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Еден петел, но не кој било петел, туку голема, горда, убава и раскошна птица, која управуваше со кокошарникот, и за тоа нешто беше свесен, за Милан беше симбол на машкоста и власта.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

И тајната за тоа лежеше во дното на неговата душа и тој се движеше како во некој самрак, што некогаш се закануваше да се згусне во темница, нешто што никогаш не се случи.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Подоцна научи за светите египетски скарабеи и за нилските крокодили, за амајлиската моќ на бубачките и саламандрите, за тоа како човекот од примитивните времиња, од бронза, злато и сребро и од скапоцни камења, моделирал слики на овие суштества за да ги носи на вратот или на глуждот, како заштитници на своето здравје и својата среќа.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Тој зборуваше за тоа каква би била таа куќа.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Единствено дополнување кое овде е важно од аспект на работничките права е тоа во измената од 2013 година каде се менува ст. 5 од чл. 9 на ЗАПВ и како еден од условите за престанување на важењето на лиценцата на агенцијата и нејзиното бришење од регистарот на агенции за привремени вработувања се наведува дека „ако на работниците со кои агенцијата за привремени вработувања склучила договори за вработување не им исплатила плата и уплатила придонеси од плата над три месеци, а за тоа не го известила инспекторот на трудот или платата не ја исплатува, согласно со закон, колективен договор, договорот за отстапување на работник и договорот за вработување.“

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

За тоа време една кола на противпожарната милиција веќе јуреше по улиците на градот страшно завивајќи со сирената.

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

По патот јас му зборував за тоа дека Земанек е сосема изменет и дека живее со друга жена; мислам дека воопшто не ме слушаше.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

И ден-денес мислам дека и партијата на Луција многу личеше на еден таков обред, и јас дури подоцна, размислувајќи за тоа, сфатив зошто толку многу Луција инсистираше крајот на приредбата да биде токму тој обред, а не некоја џез или балетска точка, на пример.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Праша дали се кајам за тоа што сум го напишал.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Но за тоа подоцна, оти времето не е стигнато, о возљубени; а јас сум познат по тоа дека уживам да сочинувам слова секакви и да си измислувам свои истории што воопшто и не се случиле, ама да изгледаат така како пред очи да ви се; и знам сказанија да преподавам така, со прекини; по малку да ви давам да вкусувате од собитието, од слаткиот мед на историите, како на изжеднет вода што се дава во пустина, капка по капка, за да не го усмрти заситувањето на жедта, на потребата.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Потем: светлина звучна со сите бои во неа; светлина што кога влегува во секое нешто, неговиот зрак му го вдахнува и го обојува со бојата подобна за тоа нешто, светлина непроменлива, од прапочетокот, а променлива во стварите кога ќе влезе.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

На третиот ден остана да се сочини само уште отисок од првиот збор, за кој Филозофот претпоставуваше дека е јас, а клучот за тоа јас беше потписот од крајот на текстот, што прв беше умножен, и што според уката на Филозофот значеше: Дариј.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Реков дека сум ја плеснал, и дека не жалам за тоа; реков дури, бидејќи веќе не се плашев од нив, дека жалам што не сум ја исплескал прописно по газот госпоѓицата Луција П.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Се обидов да му кажам дека не сум виновна и дека ме принудиле да дојдам на сослушувањето; тој не сакаше воопшто да разговара за тоа.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Реков дека војската нема никаква врска со патриотизмот; се повикав на Ајнштајн, кој има речено дека човек кој може да маршира на воена музика, во строј, очигледно добил голем мозок по грешка, и дека за тоа му е сосема доволен малиот.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

ПАНДЕ: А, за тоа ќе ви кажам! Вие само прашајте ме мене!

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

МАРА: Нека пушти прво, после ќе му думаме за тоа.

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Тоа е моќ која се остварува во врска со знаења кои создаваат посебни вистини, и водат кон посебни и „коректни“ заклучоци за тоа како би требало животот да биде „остварен“, „ослободен“, „рационален“, „различен“, „индивидуализиран“, „сопствен“, „само-содржан“ и така натаму. 58 Margina #4-5 [1994] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Делувањата на оваа моќ се преправаат или се маскираат бидејќи тие оперираат со одредени норми кои се означени со статус на „вистина“.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Сѐ што се одигра за тоа кратко време некако до срце ме потресе.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

И, ако со виното вдовица вашата силна жед ја загасила медно, а ако ви бацило рака со насмевка милна сираче нејако, бедно, ил ако во гозби сте имале почесно место — кое е гордост, би рекол - и ако здравицата вам ви се здравила често: здравје ви посакал секој — па, да се присетиме ние за тоа и нека да се покажеме смели!

„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)

Книгава нема за цел да се натпреварува, на пример, со книгата на Џоел Дерфнер Женче: Мојот поход да станам најгеј- човекот на сите времиња и што стана наместо тоа; со книгата на Доналд Ројтер Гејдар36: Врховен инсајдерски водич за шестото геј- сетило; со книгата на Кети Криминс: Како хомосексуалците ја спасија цивилизацијата: вистинската и јуначка приказна за тоа како геј- мажите го обликуваа современиот свет; со книгата на Кевин Дилало: Неслужбен геј- прирачник; со онаа на Џуди Картер: Хомоприрачник: како да стапиш во контакт со сопственото внатрешно хомо: водич за опстанок за лезбејки и за геј- мажи; со онаа на Френк Браунинг: Културата на желбата: парадоксот и перверзноста во геј- животите денес; со онаа на Даниел Харис: Подемот и падот на геј- културата; со онаа на Берт Арчер: Крајот на геј и смртта на хетеросексуалноста; или дури и со веќе класичниот преглед на Мајкл Бронски: Судир на култури: создавањето на геј- сензибилитетот.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

„Од кога си па ти,“ ми префрлаа, „најкадарниот да ги учиш луѓето како да бидат геј? Што знаеш па ти за тоа?

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Ирена го влечеше како магнет, тој не беше свесен за тоа.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Воопшто не ја болеше глава за тоа дека нас олуглавите нѐ пржеше летното сонце и нѐ гореше жед.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Во една и иста кафеана секој ден се сретнувам со другарите и до пладне се потсетуваме на нашите млади времиња, умуваме за тоа кој каква глупост вчера истреска на телевизија, па дома на ручек и потоа дремка со весникот во скутот и до доцна во ноќта се караш со оние од екранот на кои им се чини дека светот почнува од нив. Лигавење до немај каде.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

А причината за тоа беше, што Русите им се токмеле со војна на Турците, божем за да ја ослободат Бугарија...

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Добро се сместија таму, државата против која се бореа не ги обвини, за една рецка подолу им ги призна чиновите макар што војнички беа неуки и објавија книги за тоа како ја поминале граѓанската.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Поп Стерјо стави прст на усните. Разбравме дека за тоа не се зборува, туку само се молчи и со молкот треба да се памети.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Ковчегот е ставен и колата поаѓа и ние зад неа тргнуваме молчаливи на почетокот, а како што се должи патот до последното почивалиште, се погласно се слуша крцкањето на протезите, некои подзастануваат да земат подлабок здив, други се поддржуваат под рака и така почнува нов разговор за тоа што беше наша младост во времето – невремето.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

За тоа катаден ги потсетуваше натписот над влезната порта и оџакот што без престан црно димеше.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

За тоа сме им благодарни на корчанските активисти на Македонската алијанса за европска интеграција во Албанија, Тачо и Јован.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Тато и тетка Рајна и мене сѐ ми беа приготвиле, но јас за тоа никому ниту еднаш не реков во класот...

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Ниту таа можеше да го осуди татко си за тоа, ниту јас нешто такво да изговорам.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Кога јас ќе зборував за тоа, таа гледаше да го избегне разговорот и ми се чинеше ако бидам упорна ќе се отуѓи и од мене.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Значи, тој е во постојана врска со неа, освен ако за тоа не му кажала тетка Рајна.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Јас за тоа не им се лутев. И јас, секако, бев иста таква, како нив, пред ужасната катастрофа што нѐ стигна.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Убави тие, дечиња. Како ви оди чколото? - Добро, - реков размислувајќи за тоа што го кажа бабата.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Јас не можев да издржам и му кажав за тоа дека ја загубивме мајка ми, а тој не се изненади, очигледно знаел за тоа и ме прегрна охрабрувачки.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Во една соба, која одделно стоеше во дворот имаше стар дрвен разбој и јас по цели часови ѝ досаѓав на тетка Рајна со прашања за тоа како се вика секој дел од разбојот и како се ткае.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Тој раскажуваше, ние црвенеевме, а Берта Ауербах сигурно веќе имаше решено уште таа вечер да му каже на овој млад човек дека ја откажува нарачката за семејните портрети.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Тој таа вечер раскажуваше бесрамни нешта, кои се премолчуваа во секој дом и во секое друштво кое не припаѓаше на самото дно на општеството; дури и кога пријателите на Берта се обидуваа барем малку да го насочат разговорот на друга страна, па го прашуваа за тоа каде ги направил првите слики по нарачка, тој зборуваше како на петнаесет години во некоја јавна куќа насликал неколку актови на ѕидовите, а потоа раскажуваше што сѐ правел таму освен што сликал; го распрашуваа кого портретирал изминатите години, а тој ги набројуваше портретите на сопругите на месарите, банкарите, докторите и професорите, и помалку зборуваше за портретите, а повеќе за тоа што сѐ правел со портретираните.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

За нив нема никакво значење национализмот што се смета за нешто што си го има одживеано својот век. Тие се интернационалисти. Тие се најнапред луѓе, па после, ако им остане за тоа време, се Бугари.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Во замена за тоа, ако еден народ добие политичка слобода или се исполни нешто друго важно за народниот живот, без негово или со мало негово содејство, тогаш кога кај него нема уште изработени народни идеали или ако се изработени не се усвоени од сите членови на народот, тогаш, во таков случај, народот не ги цени народните идеали и, како човек без определена цел и програма за работење, се фрла ту на една ту на друга страна, правејќи го тоа не затоа што е убеден оти така треба да биде, ами затоа што гледа дека има околу него луѓе што постапуваат така или инаку.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

60. Вистина, со националното прашање ние ќе се занимаваме 20-30 години, но кривината за тоа лежи во нашите претходници што не ја сознаа сета негова важност и не го кладоа да зрее.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

И за тоа престапно поведение се прави сега виновна Русија, и тоа официјална Русија што немала ништо заедничко со нејзиниот народ.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Од дотука реченото се гледа: прво, оти ако по нашите сегашни етнографски сфаќања на Балканскиот Полуостров, особено на централниот и југоисточниот негов дел, т.е. во денешна Србија, Бугарија, Тракија и Македонија имало и има само две словенски етнографски единици – српски и бугарски народ, тогаш тоа уште не значи дека нема, немало и не може да има друга словенска единица, а напротив, дека нејзиното постоење е во пределите на возможното и на реалноста; второ, дека во Македонија нема две јужнословенски народности – српска и бугарска, а напротив дека во неа има само една народност со свои особини, коишто или претставуваат нешто оригинално што се нема ни кај Србите ни кај Бугарите, како што е, да речеме, со многу особини на македонските наречја, или нешто што се има и кај Бугарите и кај Србите или коешто се има само кај Македонците по краиштата на нивната татковина и кај Србите, или пак по нив и кај Бугарите, и дека од тие особини на Македонците, како дел од словенската група народи, најмногубројни, најраспространети, заеднички за сите Македонци, значи и најважни се тие особини со кои Македонците се одличуваат од другите словенски народи: по нив Македонците фактички составуваат одделна и самобитна словенска народност, иако за неа денеска не се зборува во науката и во секојдневниот разговор; трето, дека причината за тоа игнорирање и затемнување на постоењето на македонската народност се крие во постоењето на името „Бугари” во Македонија во етнографско значење и во експлоатирањето со него од страна на Бугарите.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Јас зборував оти кога се прави востание од името и во полза на сите македонски народности, тогаш за тоа треба да се има полномоќност и учество на сите народности во организацијата.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Но за тоа име, како за наше народно, ние најмногу знаеме не по некакви свои традиции или од Романците, ами по византиските историчари.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

72. А тој слаб интерес е резултат на разочарувањето на Русите од „братушките”. Значи, и за тоа треба да им речеме на Бугарите: Сполај ви!

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Во замена за тоа ние ќе имаме лице и право да се надеваме од нашиот великодушен господар да добиеме полна автономија во црковното и училишното дело и полна рамноправност пред законот и во месната самоуправа во Македонија.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

121. Најубедлив пример за тоа беа добар дел од членовите на МНЛД што имаа или српско или пак и српско и бугарско образование и воспитание: Мисирков, Чуповски, Константинович, Русуленчич, Петковски, Антонович, Ничота, Мишајков, Дедов, Џолевски, Николовски и др.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Не е кнезот крив за тоа, да речеме, што немаат Бугарите арни дипломати.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Нунковците му клаваат едно име на кумчето за тоа со него да се разликува од другите луѓе, деца, жени, моми.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Во замена за тоа Турција ќе ги прошири правата на сите македонски народности пред законот и во административното управување и ќе го покровителствува националниот развиток на сите македонски народности.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Околу нив жабите ја отпочнаа својата немилосрдна хорска изведба, постепена, им се чинеше - невоедначена како нив, иако заслепени, љубопитно свесни за тоа, малку повеќе отколку свиткувањето на малиот прст, допирот на пивските кригли, заедништвото на Мек Кол - усогласувајќи се себеси во ритам секција на виртуозно дуо за кратки воздишки, извици; тој пуфкајќи повремено од цигарата за време на изведбата, капчето за бејзбол потскокнувајќи безгрижно, таа привикувајќи го нестабилното чувство на заштитеност, никогаш до крај прекршен Пасив; сѐ додека најпосле, попуштајќи под налетите на глупавото крекање на жабите, легнаа не допирајќи се.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Од деконструктивна перспектива може да ми се случи да кажам глупост или бесмисленост за оваа или онаа научна парадигма или за оваа или онаа поврзаност на некој филозофски систем. За тоа може да се дискутира.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Започнувајќи со расправа за тоа што не е во ред со философијата на умот, Серл ги карактеризира и отфрла философските учења на материјализмот во неговите различни облици (логички бихејвиоризам, теорија за идентитет на типови, теорија за идентитет на знаци, функционализмот на црната кутија, јаката вештачка интелигенција, елиминативниот материјализам,натурализирачката интенционалност).

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Материјалистите се неволни да ја прифатат оваа одлика бидејќи тие се уверени дека да се прифати постоењето на субјективната свест би било неконсистентно со нивната замисла за тоа како мора да изгледа светот” (стр. 55).

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

(7) Прашањето за тоа дали овие разлики биле таму (заедно на куп длабоко внатре ентитетот, чекајќи да бидат изнесени на светлина од страна на ископувачите деконструктивци), или се во ентитетот откако феминистките го завршија преобликувањето на ентитетот во социјална градба, поблиску до нивната срдечна желба, ми изгледа воопшто неважно.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Аналогно на тоа, релативно лесно е да се предочи еден свет со еднаква плата за еднаква работа, со подеднакво споделени домашни одговорности, со исто толку жени колку и мажи во позиција на моќ, и др., и да се согледаат присутните нееднаквости како неподносливи за нашироко споделените интуиции за тоа што е право и правда.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Нејзиниот пријател Британец се изнасмеа заедно со неа. „Да наздравиме за тоа!“

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Но, денес кога наидов на текстот на Теди Москов, театарски режисер од бугарска провиниенција „Среќна случајност“, почнав и самиот да подавам интерес за тоа дали сентенцата на Фелини „Случајноста е другото име на Бога“ е она кон кое треба да се приклониме кога зборуваме за настаните во животната стварност.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Што шепотел килавиот Јаков во тие ноќи - Спиј, главо, со крст над чело? Или нешто друго со непознати зборови?

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Барутот и сѐ она друго е кај тебе.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Дишеше шумно низ нос, не во исчекување да станам и да го доведам до местото за кое беше уверен дека го знам, дека привремено е моја тајна, туку во занес на човек од кого ништо не може да се сокрие.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Никој нигде и никогаш ништо не запишал за тоа.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Но не се вратив за тоа. Неделко Шијак е болен. Не се фаќа за нас благословот на игуменијата. Навистина не сме му мили на господа.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

И можеби не само за тоа додека за миг се наднесуваше над мене и ги криеше со влакнестиот подбрадок и своите очи и птиците.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Држи се само за тоа: „Методи не ме разбуди“ и сѐ ќе биде во ред.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

До пред малку мислев дека станува збор само за тоа како најефикасно да се убие Ѓорче Петров и тоа навистина не ме засегаше.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Меѓу другото, во последно време пројавуваш особен интерес за тоа - каде се движам.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

МЛАДИЧОТ: Вие сношти ништо не рековте за тоа како ќе се повлекуваме од местото на акцијата? Или оставивте на самото место да се здоговориме?

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Во истото време двајца Арнаути го дигаат Илија и го изнесуваат, а останатите ги навртуваат пушките да стрелаат по Ристаќија, но ги спречува излегувањето на Антица и за тоа пукаат нагоре)..

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Ако е за тоа, тој има толку сила за тебе да те загуби и би дошол сам.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Пак за тоа кир Ристаќија не спие, ами и прати човек да ја излаже дека Селман-ага собрал Арнаути да ја граби.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

САВЕТКА: Ааа... за тоа ли ти спа кај неа, за врска да ти послужи со Илија? Да те продаде!

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

ПАРЕ: Така де, преубаво девојче за тоа да плачеш!

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

За тоа велам: клето и проклето да биде тоа чедо кое не си слуша татко и мајка!

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

А точно за тоа ние донесовме решение — ти да ја земеш, за да доживее уште еден шамар.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

АНТИЦА: (со иронија). За тоа има многу чест. Јас не сум го знаела.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Мене многу ми е препоминато преку глава и за тоа, друго знам јас, а друго знае таа.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Пилотите исто така беа изземени, откако една климактерична жена предизвика катастрофа намерно удирајќи во зградата на љубовницата на нејзиниот сопруг, ул. 254, влез 3, стан 46, од лифтот одма лево, како одмазда за тоа што тој, сопругот, ѝ купил на љубовницата правосмукалка на вода со ХП филтер, а неа, со три мали деца и долговлакнест териер, не.

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

Но Евангелието, нежното и вдахновено, единственото точно христијанско учење за сочувството, за љубовта, за тоа дека на светот нема среќа - тоа требаше да им се остави на децата по училиштата и на возрасните по факултетите на култура. А тој ги затвори црквите.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Само со татарските методи на Ленин можеше да се урне Русија, да се сруши нејзиниот тапоглав бирократски апарат, - но! okno.mk 201

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Брат ми зборуваше и тоа сѐ наврекнато уште десетина минути можеби, навистина не знам точно да ви кажам, оти баш за тоа време воопшто не бев при себе, како некој друг да стоеше место мене заглавен во незгодата и асфалтот но, кога малку дојдов на себе, во мислите ми се заврти филмот за овој човек овде што ми викаше, и мислам, почнав да размислувам.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Ќе ви биде малку незгодно кога ќе речете дека мене ме оставивте тука сам, но вие воопшто не грижете се за тоа. Та јас самиот го сакав тоа, човече.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Го заплиснуваше со сите изглодани мрши и со сите свои соништа, она обезличено суштество на три нозе, кое просто цвичеше, сонувајќи за тоа свое очекување, лижејќи ги неговите стапалки во снегот, при што носалките му се собираа и му се грчеше неговата остра муцка, а притоа од таму доаѓаше и некое на прв поглед ќе речеш презриво, шеговито мрморење низ полузатворени очи, потсветнуваше едно чудно здрава белина на неговите очници, обвиткани во розовоста на неговите непца.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Многу селани се призапишаа во Задругата, слушајќи го него, а Змејко доста долго им зборуваше за тоа.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Сѐ, што му остануваше, беше тоа да фрли уште еднаш, а после кога виде дека ѓаволски не погодил, можеше уште да го донаправи оној свој започнат чекор и да се засолне зад дебелото стебло на чамот до себе, и уште веднаш се покажа дека беше последниот миг за тоа.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

А после тоа, вечерта, кога поразмисли за тоа, тој дури и се радуваше на едно вакво доаѓање.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Одбра за тоа една поиздигната вршка понатаму.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Но, не. Му требаше за тоа доста време, но тој најпосле сепак виде дека тоа се само неколку блиски гранки, избрстени и црвеникави, порастени на врвовите на неколкуте околни дрвја.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Но, ни тоа не потраа толку долго, колку што беше потребно, за да го узрее во себе дури ни тоа чувство, кога виде како по снегот наоколу почнуваат да се редат едно по друго и да нараснуваат во приближувањето десетина издолжени црни тела, сите со муцките впиени во сиромашката миризба на крвта, чиниш врзани за тоа испружено тело во снегот со некакви невидливи врвки, кои некој сега сите заедно ги повлекуваше.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Како што рековме, овие денови ќе ти се платат по два трудодена, а да не зборуваме за тоа дека со ова ти ја задолжуваш и целана наша Задруга, а исто така и социјалистичкиот напредок на нашено село.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Уште долго го носеше оној мраз во своите жили, имаше еден таков впечаток за себе, додека се валкаше преклонет по удолницата, не ни забележувајќи ја длабоката крвава ораница во снегот, како божем таа да беше нешто далечно од него, како тој воопшто да не беше причината за неа, чувствувајќи се мал за тоа да биде некаква причина, и сега веќе не очекувајќи ништо од тој ден пред него, кој можеше во себе да крие нешто за секој друг, а за него тоа беше само еден празен ден.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Преклонетоста на неговите раце се престоруваше сега во некаква тромава отпуштеност, која знаеше само за тоа дека преку денот тој доста се намачил и дека сега треба макар и само да се спие.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Сега се исправи на креветот, се налакти, а за тоа време сфати сѐ.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Да најде малку храна, мислеше просто за тоа.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Беа дојдени на работа уште пред сонце, тогаш никој не прашуваше за времето и за тоа колку си работел, за сите беше важно работата да се врши и да се искористи времето.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

За тоа време двајцата по него го настигнаа и тој им пресече од лебот и од сланината.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Требаше да се бараат нови патишта, требаше некако да се преранат сите оние дечиња, што ги имаше народено Језекил со својата зорлива женица; но и светот чунким беше решил првин да го разурне добро сето она, што го имаше соѕидано Језекил во својот живот, и затоа сега веќе не ѕидаа ни оние, што беа сѐ уште вредни за тоа.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Сакаше, најпосле, да си продолжи да си биде тој, та токму затоа и правеше сѐ друго, за тоа беше излезен и оваа утрина.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Сега се доближуваше до сандакот и немаше никакви илузии за тоа колку храна му беше останата за идните денови во него.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Најпосле, меѓу своите братучеди и чичковци ни Претседателот не можеше да изнајде погоден човек за тоа место, а беше добро и заради светот еден од бригадирите да не биде од неговата порода, тоа Претседателот го знаеше многу добро.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

За тоа време капка по капка го преточуваше секој збор кажан од устите на Рада.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Летото беше вистинско време за тоа.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Додека другите ученици нашироко дискутираа за посетата на Ќеле Кула, за тоа колку било морбидно да се гради кула со човечки глави, за свирепото стрелање во Крагуевац, Рада и понатаму беше во својот филм како главен режисер и сценарист на нештата што ѝ се случија, на почетокот од патувањето.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

По згрижувањето на девојката, кое се заврши без офкање и стенкање, сите во групата почнаа да зборуваат за незгодата и за тоа што можело да се случи.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

А за тоа ти треба уште подготовка, - се насмеа Рада повторувајќи - Јок, јок!

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Ми го освои телото на препад. Ме разоружа без да бидам свесна за тоа.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Ти не жалиш ли за тоа? А што правеше со неа? Де, кажи, сами сме во оваа дупка.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Арсо полека тонеше и се губеше во слабост и некакво матно задоволство го обземаше за тоа што чезне и гасне во магловина...

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

А и Глигор не спомнуваше ништо. Кога ќе речеше нешто, за тоа повеќе не спомнуваше.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Многупати ја мерел со чекори, секогаш кога поминувал. А често поминувал и само за тоа.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Овде сум вистинскиот Арсо, лежам и мислам за тоа што што не било и не може да биде.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Колку време работат без ниеден збор, ни звук на незадоволство и револт, двајцата за тоа не мислат.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Четивово е, всушност, „Разработен проект во неколку чекори за тоа како да си најдеш маж“.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Си договорив 20 дена во Институтот за генетско истражување во Бел Камен, па така, кога моите ќе заминеа на работа, јас си ја исполнував обврската кон образованието и си добив потврда за тоа, па и потпис од професорот, си полагав и си добив десетче, ама не пријавив дома.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Истата изгледа „да ја грабнеш и да бегаш“, што е уште еден квалитет кој го исполнува, ама излезе дека недоволно била секси зашто оваа заменава што го пополни нејзиното место многу порано од што тоа беше испразнето, ја развиори својата црвена коса и колкови кои не мируваат сместувајќи го помеѓу своите бутини, насмеан и флекав, и згужван... и накапан со кафе кое секогаш прво го претекува, а потоа го преполнува во напрснат филџан, ама и оваа вештина испадна крајно невалидна за тоа врските и нивниот рок на траење.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

И ја слушаш приказната за тоа дека се храни само природно и само природни материјали може да поднесе на себе и на кожата своја, а гледаш дека и со пиво се налева, дека тоа си е природен пијалок... ’ко боза отприлика.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Дали оддалеку се чита дека немам кому да му виткам сармички од лозов лист и да му спремам подварок, па девојчињата дообучени од Агенцијата за вработување за тоа „Како да го погодиш вистинскиот муштерија за вистинската книга“, го положиле испитот со висока оцена и мене ме издвоиле од толпата?

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Со газдата на дуќанот не се бакнавме, ама не ми удри ни „сиктер“ клоца дека му доцнам само три месеци со наемнина, ама има разбирање за мојата финансиска положба, а и јас за тоа што не беше срдечен со мене, а и незгодно е, многу ми е ачик дуќанот, па ќе види некој, па од несвидлак ќе ни извади муабет... па после, бруки и срамои!

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Понекогаш љубев едновремено и повеќемина, пишував песнички (имам живи сведоци за тоа) и имам цели тетратки испишани.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Нејзиниот маж беше посебно освежување за нас во собата зашто професорката Душанка му пишуваше цели фермани за тоа што ѝ е потребно: од постелнина со сини облачиња, „младалаче пижамице“, козметика, храна и рецепт за ајвар што треба да го направи сам дома, со двете деца.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Е, а како се прави тоа, шпиртосувањето? Никогаш не сум штавувал птици, само сум слушал за тоа.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Целата таа ноќ не заспа. Само што ќе го навалеше дремка, едни те исти мисли дека згреши што се обложи, дека згреши што го спомена стрика Анѓела, дека којзнае што ќе излезе сега од сето тоа, дека кога ќе дознаат за тоа Максим и Костадин Дамчески крај нема да му има на срамењето, го штрекнуваа и го седнуваа во постелата.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Не се најде дури ни некој таков, кој, после, ко се дозна за тоа, барем само да речеше дека му се присторило нешто така, како да поминува некој по сокаците, но од што умот му бил зафатен на друга страна, да пази на тоа за кое бил одреден да пази, не се сторил ниет ни да помисли дека некој може, ако не е лично Хаџи Ташку со дружината, да се крене на пат по такво време.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

И машко и женско, и мало и големо, и христијанско и турско, христијаните крстејќи се и во истото време изговарајќи Господ да го дочува во живот Лазора, а Турците, на чело со Тахир бег Јаузоски, кој и заборави да го прошетува Мурата, Ај анасана, ај џган, уште од раното се купчат на портите, на срецело пред дуќаните Акиноски и на чешмата, на бунарите, во дворот и на чардакот Акиноски и само за тоа зборуваат: минатата сабота токму во време пладнина, нивните мажи, главите на сојовите, се нашле таму во Прилеп, на Али Чаир, за со свои очи да се уверат во силата Лазорова, и за потоа со свои очи да го видат нештото кое тука, на лице место и пред сета насобрана народија, ќе му го прекинеш животот на човекот, а кое не го стори тоа, не го однесе на оној свет, само затоа што е Лазор голем и силен како никој друг на земјава, па ножот и куршумите, кога влегле во месото негово удриле на коските и тука се запреле.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Но за тоа, за пресудниот бој со нив, со Европејците, тој, Мурад III, веќе издал високославна заповед да се зголемат давачките.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

И оште: Ние се обврзјавме самоволно да ги подржаваме и поткрепјавме со слово, сос дело, сос помоштна рака и заплата речените ни Костадин Блаже Дамчев, претседателја на општината, Јосиф Оносим Акинов, учител ни, Хаџи Ташку, свештеник ни, за това и за сичко горереченото потврждавме като се потписавме сос своја рака.“

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Тоа, задолжувањето на сојовите од страна на спахиите со поделени парцели земја и издвоени стада говеда и овци, беше првото корисно раздвижување што дојде во Потковицата со Дамческите и за тоа и едните и другите ги благословуваа - на тој начин навистина приносите двојно се зголемија.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

И само затоа што речиси во истиот час, веднаш штом го пренесле кај делениците Акиноски, Јосиф Акиноски, со усвитен нож му направил операција, му ги извадил куршумите.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

И додека Боше и брат му Атанас Цицко ги нажапчуваат капаците, откако пред тоа првин ги отвораат, а потоа и ги затвораат џамовите, (за тоа малку време во одајата шибнува студен воздух и за час го растерува чадот од цигарите и мирисот во восокот на свеќите) тој намерно зборува полека, намерно развлекувајќи ги речениците, за да остане помеѓу зборовите празнина во којашто, се надева, другите ќе имаат време да се досетат за што зборува и да размислат за тоа што зборува.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Зашто катилите можат да се вратат и да изгорат некоја куќа, јали наша јали турска, па и за тоа ние да одеваме.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Но во замена за тоа, покрај со воени давачки (носителот на титулата спахија да учествува во воени походи, плус да опремуваат еден војнички шатор, двајца коњаници и тројца пешооди) ги обврза и половината од приходите на Потковицата, во вредност од 94.000 акчиња годишно, нему да му ја даваат.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Задолжителната и работа ет в три нешта. 1-во: да устроит црква, во која си сакаме да си слушаме молитвите и словото божие на јазикот ни като сичките ни брајќа Бугари по царштината. 2-ро: да устроит училиште в кое сакаме да ет мајчиниот ни јазик и право на него да се воспитуваат челадата ни наша, сетне на турцки и најсетне, ако имат време и на други. 3-то: затова и основјавме народната ни црковнообштествена општина, да се устроит, а која колку за управлението има да си устрои устав и правилник, кое нешто да бидит основа на дејствијата и, сообразно со приличните за то правителствени закони и да го претставјава народот пред секое званично место, за кое нешто ќе држит редовни преписи на дејствијата си по наша за това запечатена кондика, а решенијата и ќе идат приети од нас като општо.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Нема податоци за тоа, никој и не си споменува дали било нешто слично запишано во тефтерот Акиноски, дека и таа, Руса, е закопана тука, покрај каменот, но него, каменот, покрај со едното негово име, Бел Камен, го именуваат уште и со две други: Јованов Гроб или Турчинов Гроб.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Сето тоа Лазор го гледа од под веѓи и зашто отпорано знае што има нацртано на внатрешната страна на тутурката, планот на Потковицата, си дума и се надева дека можеби не се собраа за да го ругаат него, дека можеби и овој пат ќе разговараат за тоа за кое од смртта на татко му на Максима наваму секоја година ова време разговараат - за барањето одобрение за ѕидање црква, а годинава за барање одобрени за ѕидање и на општина и на училиште.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Рано е за тоа да зборуваме, пак вели Костадин Дамчески.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Може внукот не ти кажа за тоа, но јас токму за тоа и го удрив.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Морам некому да му кажам. Никому не бев му кажала за тоа.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Колкупати само, ноќе, о боже, колкупати и мене ми се јавуваше некој глас за тоа пусто јадење.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Е за тоа, вели Маса Ќулумоска, лесен му е лекот за тоа, вели. - Ами што, прашувам јас.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Првин ни ги пришија вошките, ама никој не зборува за тоа.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Не бре, за тоа, вели туку дека ми зборуваш ко нашинец. Како човек од нашине села, вели. 103

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Барем да донесеа некаков закон, па за тоа и постојат!

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Фала на Виктор Лозанов за нацртаната корица и на Билјана Т. Димко за тоа што ракописот го приближи до македонскиот стандарден јазик.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

За тоа дополнително ќе се договориме.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Тоа е така. Му кимнувам на семејството. Неговите членови ништо не знаат за тоа, а и кога би знаеле, не би верувале.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Одам кај него, а тој ми се насмевнува, како да му носам, на пример, највкусна супа – ах, сега ’ржат и двата коња; изгледа таа бучава настапила по некоја виша наредба за да го олесни овој преглед – и сега констатирам: да, младичот е болен.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

- Па како тоа нов? – рече тој, сѐ уште небаре на сон, па јас немам пари за тоа. Да, нов, со немилосрдно спокојство рече Петрович.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Стотици мртви и еден коњ, премногу за тоа запурно лето без гуштери на излишавените карпи, сите до една слични на згрчени чудовишта, еднаш, кога и да било, ќе се тргнат од летаргија и ќе појдат да се хранат со човечки коски.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Доцна е, предоцна за тоа пријателу мој, јас твоја сум, за тебе се венчав, в година ...невеста сум!

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Еурека! Конечно сфатив, но што сфатив?! Вистината, за тоа каде сум јас на овој свет.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Ако стане збор за секс и за тоа имам што да кажам. Поточно, да се пожалам.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Во тоа време секој кој се интересираше за оваа област внимателно веќе ги беше воочил приказните како што се „Xони Мнемоник” и „Burning chrome” и некои од нас веќе тогаш мислеа дека Гибсон ги пишува најинтересните нови „ствари”, но, никој од тие - најмалку Гибсон - беа подготвени за тоа што се случи.

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Често, тие не можат да го одложат моментот на донесување на одлука за тоа каква акција е потребна во дадена ситуација.

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Но не знаеше кога тоа ќе се случи, кој османскотурски збор ќе биде причина за тоа.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Тој сметаше дека има доволно аргументи за тоа и ќе настојува од своја страна да не се должи премногу за овој збор, макар што претпоставуваше дека неговиот пријател би можел да има друго мислење и аргументи.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

XLIX Без претходно да се договорат за тоа, Татко и Камилски продолжија да избираат зборови во функција на прикажување на тоталитетот на историскиот процес на Балканот, свесни дека тоа можело малку да го сторат пристрасните историографии, парцијалните и недостапни архиви, нецелосните институции, силата на заборавот.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Тие како да не сакаа да го признаат, не сакаа да го напуштат родниот крај без оглед каква цена требаше да се плати за тоа.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Но јас би бил за тоа ние да се ослободиме од османизмите со опасна конотација за иднината на нашите деца, од нашите мајчини јазици, ти од албанскиот, а јас од македонскиот.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Има народи кои постојат надвор од нивниот автентичен, прв или роден јазик! Но дали би можел да ми посочиш пример за тоа?

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Барутот, како што веќе нагласив продолжи Татко не бил балканска измислица, туку најчесто е увезуван, но детонаторите за неговото активирање најчесто биле и зад балканските граници, во центрите на странската моќ.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Зошто Балканот го нарекувале буре барут? Зар постоеле посебни причини за тоа?

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

И така Татко во новата серија турцизми (гурбет, сургун, гајрет, гајле и беља), предност му даде на зборот гурбет, со потекло од турскиот збор kurbet (а тој од арапскиот збор gurbgurbet), присутен речиси во сите балкански јазици со ист корен, а со мали модификации, со широка гама значења: живот и талкање по туѓина, заминување во на печалба, осамен живот во туѓина, егзил...

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Сѐ уште среќно си спомнувам за тоа прекрасно старче и за оној црн леб донесен во двоколката.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Сакав да раскажам за тоа, за талентите, за тој несекојдневен настан во животот на домот.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Говорам за тоа градилиште како таму, меѓу гуштери и камења, да ќе ми се реши судбината.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Веќе нема никакво оправдување за тоа молчење на многумина, бидејќи овде сега најдрастично е загрозен секој човечки морал - со неморалот што се спроведува „во име на нацијата и народот”.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Но пред да ја напишам телеграмата за падот на бургибизмот и ставот на земјата којашто ја претставував, се сетив уште за еден настан кој можеше да има клучно значење за тоа.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Тогаш, две години пред историскиот настан, по ништо не можеше да се наслути дека овој тивок, црномурест, млад човек, со сјајна црна коса и благ израз на лицето, ќе ја сврти судбината на Тунис, внесувајќи ја земјата во нова ера, пред опасноста земјата да го изгуби цивилизацискиот континуитет до кој дојде Бургиба. Но за тоа подоцна!

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Предложи да ручаме во градината. Почувствува погоден миг за тоа!

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

И во животот на Албер Ками е предочен европскиот трагизам, во неговата лекција за апсурдноста.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Париз е најдобриот пример за тоа, но Ками запира на Виена, како град крстопат на историјата, кога одекнуваат ударите на историјата, има ноќи кога небото се покрива со крв, камените коњи чиниш ќе полетаат.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Татко ми сепак дозна за тоа, ме искара зашто не сум му кажала, дури ми рече: Немој да ја сакаш, штом е таква сестра ти.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

А татко ми рече: А бре имам добиток, зимата ако се оддолжи, треба храна да се купи, мораме да имаме резерва пари, а стрина ми на тоа: Ако е за тоа, ние сме преку дваесет души, ќе заштедиме на храната, неколку дена поскромно јадење и ќе ѝ купиш палто на Милка.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

За тоа време секоја од нас ќе има по една недела за да си ја каже својата приказна.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

За тоа време светот во него може да се преврти.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Уште поверојатно беше дека никој и не знае колку биле произведени и дека уште помалку се грижеше за тоа.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Винстон завиваше и лелекаше, залудно барајќи храна, беснееше по собата, фрлаше сѐ што ќе дофатеше и удираше по дрвената облога, сѐ додека соседите не почнаа да чукаат по ѕидот, а за тоа време помалото дете секој час заплакуваше.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Тоа беше нешто премногу далечно за да вреди да се размислува за тоа.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

За тоа е потребен чин на самоуништување, напор на волјата.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Ти си свесен за тоа. Сигурно си чул што се случува во сиромашните квартови од градот.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Всушност, следувањето на чоколада - Винстон беше свесен за тоа - требаше да биде намалено од триесет на дваесет грама до крајот на тековната недела.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Дури и сега, јас сум сосем свесен за тоа, ти се држиш за својата болест, верувајќи дека таа е доблест.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Постоеше дури и едно име за тоа, на кое не се сеќаваше.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

И кога ќе најдат такво место, прашање на добро воспитување на секој што знае за тоа е да си го задржи знаењето за себе.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Во Новоговорот постоеше збор за тоа: се нарекуваше „самживот“, со значење за индивидуалност и ексцентричност.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Мислиш ли дека нашите математичари не се дораснати за тоа? Ја заборави ли двомислата?“

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Освен тоа, за да се биде делотворен, било неопходно да се биде способен за учење од минатото, што значи да се има колку-толку точна претстава за тоа што се случило во минатото.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Човек немаше ни најмала претстава за тоа што се случуваше со нив.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„Тој не пееше за нас“, рече Џулија.“ „Тој пееше за свое задоволство. Па дури ни за тоа. Тој просто пееше.“

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Можеше да се претпостави дека Видерс и неговите соработници сега се во немилост, но за тоа немаше никаков извештај ни во печатот, ни на телекранот.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Дури и сега, кога размислуваше за тоа, не знаеше што се случи непосредно потоа.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Тој не разговараше на оваа тема со неа, препушти работите да ги води Круме Волнаровски со неговите соработници, но лично ја надгледуваше нејзината активност во Центарот или информациите за тоа ги добиваше од Андон Клековски, негов непосреден доушник, контролор без одредено работно време и без конкретни обврски кои би биле видливи за клиентките.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

За Авни, во миговите додека го пишуваше писмото до Сања, за да ѝ каже дека ја сака и дека секогаш ќе ја сака, беше сосема јасно оти влетал како граблива птица во час на вознес на еден посебен свет за кој не може да тврди разумски, но за кој во неговите гради се собираше клопче со разнобојни конци од чувства изврзани за тоа суштество што под неговата сила истовремено испушташе глас на зрела жена што раѓа и глас на штотуку родено дете.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Да, драга Ема, во Равена мојот Јирачек, моето сонце, веќе ме чека, јас знам дека ме чека Јирачек и ги мерка тие стари, истрошени европејци, тоа се истите оние од Вацлавске Намјести, кои како река доаѓаат од секаде за да си го дотрошат животот, желни да брцнат со прст или со нос во нешто младо, убаво; пари даваат за тоа, душа даваат за тоа.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Сега, конечно, се спуштам во реалноста, и ти благодарам за тоа.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Бескрајно ти благодарам додека ми велиш дека меѓу сонот и реалноста имало само едно влакно.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Ема, разбираш ли, газ би дале за пичка.”

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Се подзамисли Ризван-бег ефенди: „Демек, си решил, ќе градиш џамија, ами знаеш ли дека дерман ќе немаш од твоите за тоа?“

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

„Не знам ништо за тоа. Се колнам, вели пашо.“

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Се исмеа пашата: - Будала! Знам дека си дошол за тоа!

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

„Веќе ни даде“, рече Калија, „и фала му многу за тоа“.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Ќерка ми пак уште нема ниет за тоа, баба ефенди.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Не сум те викнал за тоа.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

„Немој да се навредиш, ибн Тајко“, потфрли најпосле претпазливо Марин Крусиќ, „ти, се разбира, не си ни најмалку виновен за тоа, но ние никогаш не би дозволиле да попаднеме под ропство како вас. Никогаш.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

9. НА ВОДЕНИЦА БЕЗ КАМЕН НЕ МЕЛИШ ЖИТО - за тоа сал de jure го допираш лактот, а можело и без камен и на јаз плиток, па и во празна воденица de facto...

„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)

Инаку, ко в лош театар: окото солзи лачи, а срцето, сокриено, абер си нема за тоа...

„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)

Би можел пијалокот и со труд да го плати, но за тоа, презафатен, не смогнува да се сети...

„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)

И тоа што учел им дојде згодно на пријателите на Борко да го искористат и да можат да кажат Симон да биде чувар. Земаше редовна плата за тоа.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Неговата кариера течела како да нема никаква сенка, но дојде момент, кога почна јавно да се зборува за масовните погибии без суд и за тоа кои луѓе биле егзекуторите.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Нејзината несреќа, ако ми зборуваше за тоа, што не верувам, за мртвиот Борко, за коските и черепите горе во планината од еден злостор, за нејзината излаганост во сѐ што имала и што немала, врвеше крај моите уши неслушнато.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Причината за тоа во голема мера се должи на широко- распространетото прифаќање на митот за транзицијата.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Тој, понатаму, може да основа одбори и комисии за одделни прашања од својот делокруг; д) положбата на синдикалниот претставник значително беше влошена со замената на децидната одредба од ЗРО (1993), според која тој имаше право на посебна законска заштита од отказ и од други шиканирања за време на својот мандат (чл. 83, ЗРО/93), со одредбата според која на синдикалниот претставник, за времето на вршење на должноста, работодавачот може да му го откаже договорот за вработување ако за тоа добие претходна согласност на синдикатот!?

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Но кога наближа до неа, го позабави чекорот. Ѝ се стори дека Марија сака да ја избегне оваа средба. Која би била причината за тоа?

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Дебелеењето ѝ започнало уште од малечка. За тоа најмногу допринела мајка ѝ, жена му на Илко, зашто ја доела прекумерно долго - цели седум години.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Жена му од Мил фучна со носот: - Не бараше таа да ти се направи гроб за тоа...

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

А второ, науката сѐ уште е немоќна да претскажува и за тоа стручњаците се претпазливи: никогаш со сигурност не тврдат дали ќе избувне или нема да избувне, зашто низ историјата се правеле многу грешки; за оние вулкани за кои тврделе дека нема да избувнат - избувнале и уништиле многу луѓе...

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Но бидејќи тешко му одеше, излезот го бараше во вулканите: со нивна помош сакаше да го реши потфатот, зашто вулканите се тие што ја создале живата материја на земјата; тие ги имаат сите потребни неоргански состојци за тоа: амонијак, метан, водород, цијановодород, јаглендиоксид и други, од чии соединенија, под дејство на висока температура и со присуство на водена пареа, се создаваат органски молекули, се постигнува синтеза на аминокиселини, нуклеински киселини, белковини и други потребни молекули за создавање на жива материја.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Нема ништо за тоа како ѝ е таму, туку наместо тоа тирада за животот воопшто дека ти е како совалката во разбојот додека се ткае, те турка низ конците на деновите еднаш наваму еднаш натаму како што често знае да каже мајката Роса, ама каде е таа, Пелагија, во тој разбој, не кажува.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

За тоа дека едниот од нив бил и предводник на познатата мичуринска банда, дознав многу подоцна, кога веќе ја водеше Тодор Каџибанов.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Ништо за тоа кај кого сум сместен, како се прехранувам, и воопшто што правам така сам во големиот град.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Најверојатно ќе ја напуштев гимназијата ако се случеше вошката што ја фати Нанчо да се прошеташе по кафената боја на костумот и да ја посочеше некој со прст. За среќа, ја улови Нанчо. Сполај му барем за тоа.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Вива продолжи да зборува за филмот и за тоа како игра еден андерграунд филм-мејкер во сцена на журка, на која Џон Војт ја запознава Бренда Вакаро.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Слушај, Љуба, бидејќи за да отпатуваме ни се потребни пари, јас не сакам денес да ги пропуштам сеансите, во два часот ќе дојде момчето, а потоа старицата, но, се разбира, на гостите треба да им се откаже, погрижи се за тоа.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Правила за тоа тьа се изложатъ во грамматика-та.

„Мисли за болгарскїй-отъ ѧзикъ“ од Партениј Зографски (1858)

И знаеш, Рајно сестро, уште сака да се жени... За тоа сум дојдена... Фрлил мерак по вашата Симка.

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Од училиште до дома само за тоа мислеше: „Ами оти пак да не му се опула, ќелешот еден? Шо може па да ми направи тој мрсолко?

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Но кога Трајко му рече дека е испратен од селаните, а кога подвлече со особен тон дека носи и пари за тоа, владиката го промени тонот на својот разговор и му вети дека ќе им ја исполни желбата на селаните, толку повеќе што го познава човекот и лично, та сака и нему да му направи добро, верувајќи дека со тоа ѝ прави добро на црквата, на верата и народот, бидејќи Петко беше сигурен во секој однос.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

За тоа, пак, се грижеа Ариф и Злате, кои секое утро ги прибираа ведрата со млеко, мисурките со мед, погачките, шишињата со ракија и го колеа бравот.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

— Море, ако е за тоа, ене го и Јошето мое, ако го гледаш нака слабо — како кремен е. Не може ни ерген да му се опре.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

За покуќнина, ајде, како му годе, ама куќа и сермија да се собере, за тоа треба време и печалба.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Не ми се верува дека и сега е така во Македонија Ако има божја правда не би требало да е така Зошто инаку би ми кажувале сите дека Македонија Е европска земја во изградба А самите Македонци едно време далдисани Од братството и единството и затрчани по ударнички значки Самите Македонци значи велеа Дека додека трае обновата и изградбата нема одмор А богами начув дека и во последно време Чекореле преродебенички и надградено Иако не разбирам баш точно што е тоа вели Папата Сепак верувам дека еден ден ќе здивне и тој народ Иако никогаш не си начисто со народите чиишто водачи Немаат поумна работа па катаден повторуваат Дека имаат библиски корени Бетер се од папагалите какаду некои водачи на Македонците На кои јазиците им се одамна отечени од извикување празни пароли Ако продолжат така на некои водачи на Македонците Можеби ќе им паралдисаат и очите Од непрестајно гледање во огледалцето од приказните Коешто вешто ја мамело грдата сопственичка Дека најубава на светот е баш таа Така непредвидено ни скршна муабетот со Папата На македонски теми а јас не му кажав ништо за тоа Ни а ни б не реков иако од порано бев чул во близина Некои доселеници како на глас викаат Македонија на Македонците Викаа нешто и за земјата на земјоделците Од што разбрав дека Македонија е земјоделска земја Викаа нешто и за Солун дека бил нивни Ама едни други доселеници викаа уште понаглас

„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)

Може да се скока и низ времето Ама тоа е сосема поинакво скокање Од скокањето низ меридијаните И за тоа си треба башка седнување и башка сонување Навистина понекогаш доаѓа до испреплетување На скокањето низ просторот и времето

„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)

Еве, јас сум жив доказ за тоа: по многу упорни обиди и залагања, вчера конечно добив охрабрувачки и-меил од една продуцентска куќа (заради професионална дискреција ќе го премолчам името на испраќачот, па во понатамошниот текст ќе ги нарекувам Џиги Миги Ентертејнмент).

„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)

За тоа е задужена викендичката у Маврово, што се наоѓа у прв ред до езеро, на сама плажа. Нова, ганц. Дефинитивно, тука е рајот.

„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)

Пред да ја совлада сонот, Мајка размислуваше за тоа што ли треба да му каже на Татко, за да мине низ неговата „цензура”, па да ни биде пренесено нам, на децата.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Во Солун, малата Ервехе засекогаш ќе ја види и ќе ја научи лекцијата за тоа колку се луѓето на Балканот измешани, различни, неспокојни.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Имаме и други сведоштва за тоа што ни го одзедоа, за куќата, за лозјето, за воденичката.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

За тоа ќе има време, се тешев, но тоа време неповратно го загубив…

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Треба да се видат и другите причини. Можеби е во прашање почвата на која лежи куќата, но за тоа јас не сум стучњак.“

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Фонче откако ја прегледа куќата од Китан, вртејќи ја главата како да не верува дека ова е случено со неа, во тужбата наведе дека куќата е оддалечена 150-200 метри од каменоломот; дека кога ја изградил Китан, тужениот Танаил, не вадел камења со експлозив, ами рачно; дека од тие експлозиви куќата добила пукнатини кои со време сѐ повеќе се шират и дека се заканува опасност куќата да се урне; куќата кога ја изградил немала никакви пукнатини, а за тоа можат да посведочат мајсторите што ја граделе; и затоа бара од судот веднаш да му забрани на тужениот Танаил да употребува експлозив и преку вешто лице да направи увид на штетата на куќата и да му ја плати на тужителот.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Кажи зошто не се венчавме тогаш?“ „Не, Никола... Не, говори ми сега за тоа.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Цигарата догоре во моите прсти, и јас, како самиот да догорувам, немав бол за тоа догорување.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Причините за тоа се двовидни, објективни и субјективни.

„Значењето на Хегеловата филозофија“ од Кочо Рацин (1939)

- За тоа не бери гајле - продолжи Горјан.

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

– „Ба, братко, колку за тоа така си е, му рекле друзите на стареата, нека е жив Силјан, многу итроштиње научил дури шетал по туѓи земји, да од тоа ќе знае и приказни што чул да ни каже и да нѐ чуди.“

„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)

Ете така, Силјане внуче, ќе си одиме, ич да не береш колку за тоа гајле.

„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)

Оваа книга е уште една потврда за тоа.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Но не барајте овој пат да се впуштаме во темелни објаснувања за тоа како е создаван тој небесен простор и каква е целта на необичниот зафат околу времињата.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

„Навистина!“ Докторот му намигна. „Ќе ти дадам едно розово апче за тоа“.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

„Дури знаеме и каде да ги довеземе телата.“ „Значи, ти си размислувал цел ден за тоа“, му рече таа. 86

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

„Можеби имам причини за тоа“, рече таа.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

„Јас веќе долго време размислувам за тоа и јас да станам Ракетар“, реков. Не ме слушна.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Косата му беше сета залепена од дождот. Но се чинише дека не се грижеа за тоа.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

И другите жени од соседството зборуваа меѓу себе за тоа, денес.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

„Не знам. Се плашам од тоа. Се плашам да размислувам за тоа, за мојот камион и новата работа, ќе свикнам ли на тоа?

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

„Вчера извадив од банката петстотини долари. Размислував за тоа. И кога тоа се случи, знаеш... Кора...“

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Штом се врати, ги симна алиштата, суви како пуканки, на низата од чисти простирки што таа претходно ги рашири за тоа.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Таа ја отвори вратата. „Мамо!“ „Да.“ „Што е логика?“ „Логика? Па, мила, логиката е сознание за тоа што е вистинито, а што не е.“

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

„Ќе имаме доволно време за тоа кога ќе стасате ваму“ „Дали е сѐ в ред, мислам таму на Земјата?“

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Големата кукла не ѝ се довери на малата, за тоа колку многу ѝ завидува.

„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)

Но тој ми зборуваше за неговите односи со неговите колеги на работа во „Мејнс” (мрежа од електрични кабли што одат под земја во градовите) а претходно имав слушнато некои работи и за неговите односи со татко му.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Куртиал де Перер, да забележиме, се разликуваше апсолутно од останатите ситни пронаоѓачи...

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Кога размислувам за тоа време сега, сметам дека неговите искуства во Првата светска војна, во тенковскиот корпус во Африка, и во кралскиот воздухопловен корпус мора да оставиле голема трага во него, а и несреќниот живот со мајка ми... но тој никогаш не ми зборуваше што му значела „војната” лично и, како што си претставувам, имал премногу големо чувство на пристојност и лојалност кон неа за мене да ми зборува за таков вид нешта.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Јас ќе ти најдам работа! Доволно се грижам за тоа!

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Повторно во врска со признавањето на својот патент- систем, најдобриот, најхерметичниот, за секаков вид пумпи за точаци...

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

На деда си ни збор не му кажа за тоа што му се случуваше.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

А како ќе му одмазди Луман на Бошка за тоа што рекол дека ќе го предаде на комитите, се знаеше – со крв и никако инаку.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

- Не, - рече Луман. – Јас треба да не знам за тоа.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Му објасни на Мартина сѐ: ако е за тоа да го убијат Бошка, тие сто пати досега можеле да го сторат тоа. Туку Луман е клучот.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Но вие малку знаете и за тоа што е старовремски арамија. Нели?

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Но ако послушаа за тоа да не го гибаат Мартина, тие сепак мирни не останаа.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Постарите си прикажуваа за тоа што го знаеја и што го доживеале.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Најмногу, се разбира, беа за тоа на Лумана да му се дојде до глава, ама тој ретко доаѓаше в село и кога ќе дојдеше, никој не знаеше.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Патем пак го молеше за тоа да му прости на Мирчета, но Луман му објасни дека верува оти тој Мирче е сиромав, само сака да го научи народот да знае со кого има работа.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Му објасни на Мартина сѐ: ако е за тоа да го убијат Бошка, тие сто пати досега можеле да го сторат тоа.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Во втората му беше полесно и понатаму сѐ полесно и полесно, зашто гласот за тоа што нарачува тој се расчу низ цело село додека тој уште немаше минато ни десетина куќи.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Иако автобусот веќе стои, тој со најголема радост би побегнал пред неговата огромна големина, но нема сили за тоа.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Главно зборуваше за својата голема тага, за тоа како ја будат среде сон гласовите на несреќата; го проколнуваше оној „кој му ја фрли смртта в прегратка“; но како што минуваше времето не забораваше да забележи дека нејзин Ролан таму горе сигурно е задоволен бидејќи на неговата могила секој ден осамнува свежо цвеќе.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

„Ако ја приредеше прославата, Иван Степанович, негде долу на корзото, да речеме во Кралска круна, или во некој друг таков локал, никој немаше да размислува за девојкине ниту пак за тоа од каде се парите за прославувањето!“

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Кога го реков ова татко ти и вистиски зовре.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Се разбира, јавно немам спомнато ниту збор за тоа.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Но еве, јас те потсетувам. Мајките служат и за тоа: да потсетуваат. Зборувам глупости, нели?

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Не забораваше исто така да напомене дека голем бил бројот на оние што го почитуваат.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Зборовите се за арч. Само за тоа. Не се шегувам. Постојат такви зборови.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

А каква била користа на девојките и на нивните муштерии од тоа честење на татко ти, за тоа никогаш не раскажуваше.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

А зошто велам оти еден дел од мене ја осудуваше?

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Понекои од нас толку многу ги имаат што без престан ги расфрлаат околу себе.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

ЦОНКА: Така, ами како! Поимашлив.

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

ТОМЧЕ: Нејќам да знам за тоа!

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

СПИРО: А, колај работа за тоа. Ќе земев некоја друга.

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Кумот не е само за тоа да крсти, да венча, туку и да пречека, да угости, да дарува.

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

А таа, сиромашката, ако ја остави, откако ја изнесе на глас... Ќе си остане за век неомажена...

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

СПИРО: Е, чорбаџи Томче, подека, не е право: не можеш на коњот, туку удри на самарот...

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

СПИРО: Ако сакаш инаку да зборуваш со него, треба да се опијаниш, златен.

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

СПИРО: (Веќе влегол.) Па, што е малку црна и за тоа црно под ноктите. ТОМЧЕ: И ти ли тоа!

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Ти се молам не зборувај за тоа, зашто мрак ми паѓа на очи!

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Прашај ме мене за тоа, зашто паталец, гаталец. Туку има еден лек.

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Повеќе сум верувал дека сонцето навреме не ќе изгрее, отколку ти...

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

КЕВА: Леле, леле, сине!

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Кога еден лекар, пријател на татко му, дозна за тоа, му рече на татко му: „Детето ти е клептоман, склоно кон крадење.“

„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)

Никој досега не ми рекол ништо за тоа.

„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)

„Војниците се отепани во реонот на вашево село и вие ќе одговарате за тоа...“

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

„Има и за тоа лек“, му рече Јосе.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Сликарот се лутеше што татко му нема разбирање за тоа, но Столпника го засака толку што постојано идеше или го викаше дома да му помогне, да го упати во сликањето.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Тоа лето беше првата U.S. турнеја на Битлси и одеднаш сите почнаа да се прават Англичани.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Јас го вадам „скакулецот“ и отсекувам едно големо парче од газот, таа дигна врева, како божем за тоа сум ѝ дал малку пари, а јас ѝ го растурам мозокот. Тогаш ја фукам од чисто зезање”.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Така еден ден додека ги врамувавме Мерлинките, Марк забележи дека го смета Џерард за премногу “комплициран”.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Британските групи како Битлси, Ролинг Стоунси, Гери енд Пејсмејкерс, Кинкс, Анималс, Јардбирдс итн. наидоа и ги променија сите ставови за тоа што е, а што не е во фазон. Tough-big-city-teenage look или Mod и Edwardian.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Би можеле засекогаш да ги затвориме носот и устата, да го наполниме стомакот и среде гради да избушиме една дупка за воздух, кадешто, впрочем и е местото...

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

А тајната на слушање на срцето е во вербата во самите себе.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Почнете да размислувате како може да надоместите за тоа што се случило, како можете да го извлечете најдоброто од тоа и да доживеете сатисфакција од сопствените животни избори.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Лудо е ова време во кое живееме, овде на земјава се е како шаховско поле и ништо не е случајно, можеби сами ги поместуваме фигурите, сами го правиме следниот чекор и сами понесени од сопствената волја, зрело или без размислување, без искуство, свесно или несвесно или можеби наивно, будно или сонливо или полу заспано, внимателно или понесени од инстинктите од сопствениот живот правиме пекол и рај, но на крај секогаш стигнуваме таму каде што било пишано.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Тоа што го говорите треба да биде во согласност со тоа што го мислите, способноста да се најдат соодветни зборови за тоа што сакате да го кажете е во слободното изразување на чесните мисли.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Како што истакнуваат Бауд и ван Шендел: „Тие се основни примери за тоа како менталните конструкти можат да станат општествена реалност.

„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)

Лименките влекачи имаат симболично значење и со време ќе тежат како олуци низ кои истекува суштината (но за тоа, потоа).

„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)

- Ние повеќе се плашиме за тоа како ќе стигнеме до другиот крај.

„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)

Благодарам, благодарам, и Ве молам: ќе ми кажете ли нешто повеќе за тоа, оти многу сум, љубопитна!

„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)

- За тоа ич не плашете се.

„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)

- О, колку копнеам за тоа.

„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)

Ми се чини дека генерално читателите често си дозволуваат, без да имаат право за тоа, да навлегуваат во интимниот простор на еден автор што може да се смета и за еден вид профанација.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Потсетување секојдневно е за тоа кој е кој, да не се заборави, безброј пати и без број.

„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)

Јани итро се поднасмевна и, чукајќи се со прстот по – чело, рече: - Еј, чукнете се по лејките... зарем заборавивте што ни велеше пред некој ден политичкиот комесар за тоа што им зборувал на политичките комесари другарот Захаријадис?

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Прошета тој по костурските и некои лерински села и изнаприкажа приказни за тоа дека ние сме биле Бугари, та затоа треба да си го браниме нашето бугараштво.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

И не го напушта прашањето за тоа, кој ли можеше да го наклевети. И не само тоа.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Важно беше да добро го совладам францускиот јазик. За тоа бев тука.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

А некогаш навечер кога ние излегуваме ќе треба да бидете со Патрик, но се разбира за тоа благовремено ќе ве известиме и ќе ви платиме екстра... зборуваше брзо и певливо Госпоѓа Изабел.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Сега кога размислувам за тоа, верувам дека поради таквата метода мојата обука не беше успешна, затоа што доцна дојде до мојата полна ангажираност која беше неопходна за да станам волшебник.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Додека сезнајниот атеистолог А.А. се подготвуваше во вообичаен вовед да ни го претстави православниот павилјон и со тоа судбината на оваа вера во текот на сталинистичкиот комунизам во Албанија, јас бев обземен од мислата за тоа кому му пречеше троверјето во земјата и надвор од неа?

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Ништо не му е препуштено на случајот. За тоа бдее и будното око на нашата партија.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Неговите судови се, разбирливо, честопати нагласено претерани и еднострани (прашање е дали младината навистина така сама од себе разбира дека составен дел на културните пораки се и претерувањето и шокантноста), а и покрај тоа бројните податоци што ги наведува се мошне важни за расправата за ефектите на популарната култура: “Според податоците на ревијата American Demograph- ics, помладите возрасни се полиберални од своите родители - вклучувајќи ги и припадниците на бејби-боом генерацијата, од којашто произлегува поголемиот дел од денешните новинари на централните медии.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Можеби сум згрешил во спелувањето на вистинската мозочна хемикалија.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Популарната култура наводно претставува најголема закана за општеството; меѓу другото е наводно виновна за тоа што младината сѐ помалку чита и станува сѐ поглупава.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Всушност, некои луѓе ме критикуваа за тоа како го спелувам во книгата.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Никогаш не сум проверил.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Процесот на Галилеј, Рим, 1633, документи што ги собрал Giorgio de Santillana Margina #32-33 [1996] | okno.mk 87

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Затоа, со желба да го избришам од мислите на вашите еминенции и на секој верен христијанин ова моќно сомневање што беше со право изречено кон мене, со искрено срце и со вистинска вера ги отповикувам и ги негирам споменатите заблуди и кривоверства и воопшто сите заблуди и кривоверства и дејства спротивни на светата Црква; се заколнувам дека нема во иднина никогаш да речам или да тврдам усно или писмено нешто што би можело да фрли врз мене слично сомневање, и доколку ми се случи да сретнам кривоверец или некојшто се смета за таков, ќе ја известам светата инквизиција, инквизиторот или прелатот во местото каде што живеам.”

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Можеби младината е навистина глупава, но не до толку да ги употребува оние медии што тврдат дека најинтересните работи во нивниот живот се глупави и опасни. Katz повеќепати докажал дека е сигурен апологет на популарната култура.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Но - откако светата инквизиција ме запозна со наредбата да не верувам веќе во погрешното мислење дека Сонцето е центар на светот и дека мирува и дека Земјата не е центар на светот и дека се движи, и ми забрани да го застапувам, бранам или учам било усно или писмено ова погрешно учење; откако бев запознат дека споменатото учење е спротивно на Светото писмо; дека напишав и испечатив книга во којашто го објаснувам ова осудено учење и го втемелувам мошне убедливо, без да дадам дефинитивно решение - за тоа бев мошне осомничен за кривоверство, значи за тоа дека сум верувал дека Сонцето е центар на светот и дека мирува и дека Земјата не е центар на светот и дека се движи.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

А оној што сака да носи воздушна пушка, што сака да стрела со неа, нека оди на стрелиште, место предвидено и уредено за тоа.

„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)

Мајка ми ме погледна изненадено и се насмевна: - А, за тоа не ми кажуваш, мангуп еден, криеш од мене, а?

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Мајка ми влезе во кујната и кога ме виде со телефонската слушалка во рака што јас од возбуда заборавив да ја спуштам, очите од лутина ѝ светнаа: - За ова би требало да бидеш казнет, - процеди бесно, - ама, сега нема време за тоа.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Грчкиот поп во Браново, каде што дедо Геро очекувал, му јавил на Куцовангелис за тоа што намера имаат брановци.

„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)

Што ми останува мене друго? - Не ти зборувам јас за тоа. Да не се изродиш од народот ти велам.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Не, војници, Бугарија има и повеќе ако е за тоа. Но Бугарија сака искалени војници.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Оти, токму од тој ограничен перспективен агол на човековите инстиктивни воени дела, токму од аголот на тие инстиктивно артикулирани настани и ситуации за време на патувањето, низ тие доживувања на јунаците од ова дело, низ резонансите кои ликовите ги рефлектираат без да се свесни за тоа, авторот ќе успее да отслика една цела епопеја на бедотија на Балканските војни...

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Докази за тоа имаше во бројни расправии со келнери и сопственици кои служат црно вино оладено како да е пиво.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

За неолиобералниот пазар дозволено е сѐ што носи профит. Корупцијата, дрогата и за тоа што државата не наплатува данок.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Атанас не присуствуваше на таа сцена кога Пелагија и Танаско му овозможиле на дедо Костадин да ги чакне своите очи со очите на баба Петра и во мигот таа да се пресели во неговиот свет, ама подоцна сите зборуваа за тоа па нему му се чини дека и тој бил таму и дека присуствувал на тој мистериозен чин.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Завивањето на ветрот, темницата или нешто незнајно уште повеќе придонесуваа за тоа!

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Испраќа еден блесок од очите кон Пелагија, а таа, иако притисната од наплив на многу мисли, станува свесна за тоа и ѝ враќа опул со огромна благодарност не изустувајќи ни еден збор.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Како да ѝ кажам дека не се одбира време за тоа. Никогаш не се пребира.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

— Не сум за тоа, ќе ми се наврекнува.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Се тепам, се бапкам, ама и за тоа немам сила.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Знае дека комунизмот и господ не одат заедно, но се куражи со помислата дека можеби и Христос бил комунист, не знаејќи за тоа.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

— Е само за тоа и за толку, вели жената, ушите да му ги јадат!

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Нина Шчепкина објаснува: — Шеесет дена ќе бидете ученици, вели, и за тоа време нема штрафној55. 27.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

За тоа време ќе пее хорот.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

За да јадеш, му велам, за тоа ли беше викањето!

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

И за тоа што не треба го врза името мое.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Најмногу за тоа што сум жива, здрава имам прекрасно семејство и секогаш се извлекувам од кашата најдобро што можам.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Холанѓанецот на сето тоа толку многу ликуваше, просто лицето му светна од среќа како да не ми се одмаздил доволно за тоа што му го сторив.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Таму на паузи и навечер на пијачки доаѓаа сите политичари и многу естрадни фаци. Јас сега станав свесна за тоа.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Најмалку заинтерсирани за тоа биле гемиџиите, кои сметале дека секој инцидент или заострување на ситуацијата во Солун можел штетно да се одрази, односно делумно да го провали нивниот план за акција.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Ти благодарам за тоа. Те прегрнува и те бакнува првиот и последен од гемиџиите, од самооткажаните. Твојот Орце“

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Меѓутоа, нема сомнение за тоа каков впечаток им оставиле Солунските атентати на оние што биле ангажирани околу последните подготовки за востанието, што гледале како Македонија се претворала во огромен воен логор, во огромен затвор во кој се фрлаат најинтелигентните сили на земјата, како огромниот терор застрашува да ја разнебити Организацијата...

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Дознавајќи за тоа, жандармите влегле во станот, го фатиле бегалецот, во приземјето го убиле и потоа на улицата го изрешетале со пушки и револвери.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Пишувајќи за тоа како ја доживеале Виничката провала, еден од идните гемиџии раскажува: „Таа го изнесе на видело постоењето на Револуционерната организација и ѕверствата на деспотската турска власт.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Стег, како и некои други конзули, најголема заслуга за тоа што во Солун не биле извршени големи масакри му припишува на валијата.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Еве за тоа што читаме во Мемоарот на Организацијата: На 23 април претпладне турски шајки, составени од професионални злосторници и крвопијци, следени од полициски чиновници и жандарми, без секаков повод и ненадејно, со бес и јарост се нафрлија врз христијаните низ битолската чаршија и, кого ќе сретнеа, го убиваа или рануваа.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

А причината беше Малчо Златотворецот, но никој не знаеше за тоа.

„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)

Брат ми рече дека времепловите се интересни само на филм, како што е она патување низ минатото во филмот „Враќање кон иднината” и дека ако мајка ми нема против, не би дошол со нас, оти знае тој како ќе изгледало тоа нејзино „носење во детството”.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Ние се плашиме, но уживаме да ја слушаме.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Обожава да ги чита црните хроники по весниците, или да слуша кога возрасните зборуваат за тоа, па потоа ни раскажува.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Немам јас ништо против и татко ми да го вклучиме, но не е моментот за тоа.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Татко ми не беше расположен за тоа: - Во моментов не сум расположен за времеплов, оди со децата – рече и остана во една кафеана да го чека чичко Ацо Дукац, другар на мајка ми и негов, кој, бидејќи е директор на Градските кина во Скопје, беше службено на фестивалот, ама не работеше толку колку мајка ми.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

за (предл.) - тоа (зам.)