Таа мисла можеби го преобразува просторот и преку апории ја расветлува потврдата (не позитивна) која им предстои на секоја критика и на секој негативитет.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Во истиот пожар, во истиот потрес трепери генеалогијата растурена низ сите структури и сите подлоги за коишто зборував: Западот и историјата на филозофијата, она што ја врзува со неколку непомирливи (што и да речете) монотеистички струи, од една страна, со природните јазици и националните чувства, со идејата за демократија и со онаа технолошко-политичката, од друга страна, со бескрајното напредување на идеите на меѓународното право, најпосле, чиишто граници се укажуваат појасно од било кога - и тоа не само поради тоа што оние кои го претставуваат и го подржуваат тоа напредување секогаш ги застапуваат интересите на одредени хегемонии и затоа единствено можат непримерено во бескрај да му се доближуваат, туку и затоа што тоа се темели (а тоа и го ограничува) врз сознанијата на европскиот филозофски модернитет (нација, држава, демократија, односи меѓу парламентарните демократии на разни држави итн.) - да не го споменувам она што одвнатре ги поврзува науката, технологијата и војската со тие сомнителни содржини.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Ханс Каспер (германски сатиричар) 5. Добро е да се создаде демократија за народот, но многу е поважно народот да се воспита за демократија.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Ние, како што знаете се боревме за демократија и мир во земјата, а најмногу против англо-американскиот империјализам.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Во Законодавниот дом Христов максимално се залагал за демократијата и за статусот на натурализираните Американци против нивната дискриминација.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Одличен показ за демократијата на печатот, би коментирал некој западен грижољубец за ослободување од „прангите на едноумието“.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
На 13 јануари 1948 година, се одржа Првиот конгрес на НОФ, на кој се донесоа решенија македонскиот народ да ги стави на располагање сите свои сили во заедничката борба со грчкиот народ за ослободување на земјата од туѓите окупатори — англоамериканците и нивните домашни органи, за демократија и национална рамноправност, за братство и единство.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Кај нас la democratie nest pas pour demain! - ми нагласи Бургиба на јасен француски јазик дека за демократијата во Тунис ќе треба да се почека. ***
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Првата е дека за демократија се неопходни граници и рамката на државата.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)