„Јас сум Методија, Мајк Зуно, Зуноски“, се претстави. „Се радувам“, реков и го поканив горе во собата, извинувајќи се за метежот таму.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Ми зборуваше за метежот по улиците, за сопругата кога го удрила автомобилот, за времето, за цените…, за животот…
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
Еден од нив, знаејќи за метежот кој се случуваше во саботите навечер на терасата на хотелот Куба, беше задолжен да ги чува местата до пристигнувањето на друштвото.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)