за (предл.) - појадок (имн.)

Јатрвите се измија уште еднаш, Митра од брашното, Доста од правот и саѓите, и се приготвија за појадок.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Уште од малечки тие знаеја само за појадок и за ручек, а вечерата во нивната куќа не беше позната.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Се упатив кон масата за појадок, со надеж дека ќе добијам друг оброк.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Ја добив за појадок истата неподнослива материја, само сега со друга неподнослива миризба.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Секое утро слегував во салата за појадок, земав кафе и пециво и се преместував во хотелското фоаје.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
За појадок, барем ова утро, не требаше да се грижи.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Имаа и едно чудо кокошарници и секое утро имаа свежи јајца за појадок.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
4 „Томеееее“ викаше постарата и сестра Христина: „Станвај и брзо доаѓај ваму! Треба да ги поставуваме пајнците за појадок!
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Томето занесено следеше се што се случува, и наеднаш се сети дека дома ја чекаат за појадок.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
БОРИС: Има нешто за појадок? МАТЕЈ: Лешници.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
- Само, не разбирам зошто си морала да го лажеш она за појадокот, за ручекот и за моето честење низ куќа додека вие си играте, а татко ти чита весник.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Сиот дијалог со бруцошката што зборуваме најмногу со своите очи, а која сега завршуваше фармација, го тинкаше нивниот син а уште носеше и второ дете во својата утроба, веќе одамна беше завршен, и тоа на најсреќен можен начин; и сега Миха бараше нови соговорници, по истиот навик и по истата потреба како што секоја изутрина кога одеше на работа од дома си земаше бурек за појадок, една четвртинка во една а друга четвртинка во друга бурекџилница, зашто му беше срам одеднаш да побара половина пита - толку млад, симпатичен и непорочен, иако веќе не само лекар туку и доктор.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Да појадувам... Помислата за појадок предизвика глад.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- Утринава во Глас прочитав интересен рецепт за појадок - ни се јавува Бојка од огледалото, но јас не можам да ѝ го видам лицето.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Не фаќајте се за појадокот ако не сте миени! Убаво исчешлајте си ја косата!
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)