Веќе се растураше пазарот, му плативме на анџијата за сеното, а слушаме вика човек. Ќе си одиме, не си одиме, ама нешто како да нѐ натера да појдеме кај човекот.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Доградуваа колипки крај куќите, за козите, за сувите лисје, за сеното.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)