Во Париз претставува своевидно доживување да се посетат неговите цркви, кои се стари стотици години и затоа секоја од нив е споменик, колку значаен за историјата толку и за уметноста, зашто навистина секоја од нив има своевидни знаменитости.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Рене Блок галерија предизвика значителен интерес.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Првобитното „Њујоршко дописно училиште за уметност” (како што рече Т. Елбрајт во ревијата „Ролинг Стоун, април, 1972.) „беше училиште составено од еден човек, уметникот-колажист Реј Џонсон, плус неговиот статут, но во заднината стоеја стотици личности - уметници, критичари, писатели, кои разменуваа пораки со Џонсон...“
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Но поради тоа што остават уметникот самиот да ги објаснува своите дела и со термини од неговиот личен метафизички систем - еден брилијантен микс од автобиографски цитати, позајмици од езотеричната доктрина на Рудолф Штајнер „Антропозофија” и делови од митови, алхемија и природни науки - не беше создаден убедлив естетски аргумент за уметноста на Бојс.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Првиот меѓународен Мејл-арт манифест по повод 20-годишнината на „Њујоршкото дописно училиште за уметност”, основано 1962. од американскиот уметник Реј Џонсон Мејл-уметници ширум светот! Мејл-артот има веќе дваесет години!
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Ако на крајот на краиштата лично повеќе се интересирам за литературата или за уметноста отколку за науката, тоа е, како што реков, без сомневање поради недостатокот на компетенција, поради сопствената неспособност.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Можеме да започнеме со насловите во весниците, со жалопојските во уводниците и во контакт- емисиите: дека нашиот едукативен систем се распаѓа; дека нашите студенти се сѐ помалку способни да ги читаат и разбираат зададените текстови; дека tag-line комуникациите, од некои наречени “bite speak”, ги уништи последните остатоци од дискурс во нашиот јавен и политички живот и од инстант- докторите и медиумските консултанти направи наши нови шамани; дека додека комуникациската империја се бореше за глобална хегемонија, издаваштвото падна под власта на „нултото салдо“, и дека ерата на „моќни трендови“ е пред нас; дека фондовите за уметност се кратат на сите страни, додека самата уметност изгледа преживува длабока криза на безначајност - и така натаму.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Од таквиот светоглед, изградуван врз алхемиските учења, но и на склоноста кон Пироновото учење на грчките скептичари, како што тоа се обидуваат да го објаснат многубројните студии за уметноста на Марсел Дишан (Marcel Duchamp, 1887-1968), настана еден уметнички опус, на чие што објективизирање му претходеше едно творечко аура апрехенсио.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Робот на уметноста може да направи сѐ за уметноста да заживее на ниво на господар, то ест да зацарува.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Ете, можеби, тоа ме оставило повеќе од петнаесет години да молчам и да го голтам она што ќе ми се подаде како финансиски средства за одржувањето во живот на списанието за уметност СУМ.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Големиот руски режисер и модернист, Андреј Тарковски, за уметноста ќе рече дека е нераскинливо поврзана со прашањето за значењето на егзистенцијата на човекот во вечната потрага по апсолутната вистина.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Времето на Колишевски, дознав дека другарот Лазо, штом излезе нова книга за уметност и култура веднаш ја купувал!
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
Всушност, Кејџ својата дефиниција за уметноста ја презема од индискиот историчар на уметноста Ананда Комарасвами кој на уметноста ѝ ја дава функцијата на „поддржувач на природата во начинот на нејзиното делување“. Што значи тоа?
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Можеби не би се сложиле дека тоа што сте го чуле е музика, но во тој случај овде е вмешана уште една преобразба: она што сте го чуле ја придвижило вашата свест да ги повтори дефинициите за уметноста и музиката кои можат да се најдат во застарените речници.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Им благодарам на д-р Волфганг Суцл од катедрата за Мировни студии при Универзитетот Инсбрук во Австрија и Арон Леви, куратор на павилјонот на САД на Венециското биенале на архитектура 2008 и професор на Факултетот за уметност при Универзитетот Пенсилванија во САД, за нивната концептуалната поддршка при работата на текстовите во оваа книга, од рафинирањето на првичните идеи до нивните информативни коментари во разните фази на работа врз текстот.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
“Conversations with Braco Dimitrijević’s ‘The Casual Passer-By I Met...’.” Slought Foundation Online Content. (accessed 15 November 2007) Žižek, Slavoj. The Sublime Object of Ideology. London: Verso, 1989. 128 БЛАГОДАРНОСТ НА ВЕСНА
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Бил ранет четири пати, а при крајот на војната бил заробен и депортиран во американски логор во Франција.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Првиот е либералното потекло на неговото семејство, отворено за уметноста (татко му бил скулптор), а вториот родниот град Келн, полн контрасти меѓу католичката буржоазија и „црвениот“ пролетаријат.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)