- Што, не се догледува лесно мојот имот? - Мало ти било лозјенцево. - Раѓа колку за чавките, не бој се.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Кога Марко и Едо влегоа внатре, од собичката во аголот излезе еден човек налик на плашило за чавки, целиот свиснат врз самиот себеси, со конзерва пиво во едната рака и со другата напикана во големиот џеб од елекот облечен на голо – слаб, со испиени образи како да гладува, подвиткан, со сипаничаво лице и ретка, права, немиена, пуштена руса коса што му паѓаше на сите страни на лицето.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Остана само ова страшило за чавки. Ветер, ветер...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)