за (предл.) - чудовиштен (прид.)

Ја сметаше за чудовишна идејата за формирање атеистички музеи.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Денес пак станува повеќе збор за чудовишните варијанти на идентитетот, оној на изофренот, без сенка, без трансцеденталност, без друго, без слика, идентитетот на автистот, кој како да си го раскинал двојникот и си го голтнал братот близнак (напротив, „близнакувањето“ е некој вид на автизам за двајца).
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)